Beste Babette, weet je nog dat we vorige week in spanning zaten na de Formule 1 race in Oostenrijk? Verstappen haalde Leclerc 2 ronden voor de finish in, daarbij raakten ze mekaar zonder dat er iemand uitviel met schade, hoop gejuich tot er in de afkoelronde boven in beeld verscheen dat ze beiden under investigation waren. Het afkoelhokje, de podiumceremonie, alles ging gewoon door met Verstappen als winnaar en Leclerc als tweede voor een tevreden Bottas. Tijdens de nabeschouwing, waarbij maar weinig serieus werd nagepraat, kwam de melding dat Verstappen en Leclerc zich om 18:00 bij de raceleiding moesten melden. Via sociale media gingen verschillende berichten rond. De messen van de fans in Oostenrijk werden geslepen, de fans in Nederland stonden al met de autosleutels in de hand om die kant op te gaan. Zou Verstappen een straf krijgen en zijn bokaal moeten inleveren, dan zou er waarschijnlijk maar weinig van het circuit overblijven. Vervolgens kregen we te horen dat de coureurs zich om 19:00 moesten melden, daarna verscheen een persbericht dat Verstappen de overwinning kwijt was, waarop een ander bericht kwam dat het vorige bericht nep was. Uiteindelijk kregen we 3,5 uur na de race te horen dat de overwinning voor de Nederlander bleef staan. Of de oranje menigte op de campings rondom het circuit er iets mee te maken zouden hebben, werd niet verteld.
Na al die spanning hoefden we maandag gelukkig niet te vroeg op. Om 7:00 mochten we laden in Schagen, samen met een collega zouden we een bootje extra gespoeld zand leegrijden. Dat zand word bij een groenvoorzieningsbedrijf dan weer gebruikt om te mengen met knappe grond, waarna je bomenzand hebt, het spul dat word gebruikt om rondom de boom te storten wanneer die ergens langs een fietspad of een in een nieuwbouwwijk word gepland. Op de radio ging het maar weinig over de Formule 1, het kan ook zijn dat ik werd afgeleid door het uitzicht. We toerden tussen de landerijen door, zagen koeien, schapen en een visvijver voorbij komen. Maar ook kleine, bruine schaapjes die achter mekaar aan renden tussen de bomen door, en spelende veulens *smiley met grote ogen* aaahhwww zooo schattig! Het echte werk begon pas toen ik thuis kwam. Eerst eten koken en daarna samen met Wingman een 6kuubs container vol gooien met stenen. Om verder te kunnen met Project Garage moet eerst het straatwerk weg dat op de plek van de nieuwe garage komt. Wingman had al wat op een hoop gegooid toen ie bezig was het met uitgraven van de loopgraven, pardon fundering. Vorig jaar had ik een bloemenborder in de voortuin gemaakt waar ook nog wat stenen uit kwamen, die konden er ook meteen bij. We hadden alles bij mekaar meer stenen dan verwacht, want na anderhalf gooien en sjouwen was de container tot aan de rand gevuld, maar lag er nog een klein hoopje stenen in de tuin. Die avond moest ik mijn tanden poetsen door de tandenborstel op de wasbak te zetten en mijn mond er omheen te bewegen, zo zwaar voelden m’n armen aan, maar het ruimde wel lekker op.
Dinsdag hadden we een kort rondje, van Hoorn naar Hoorn. Of Zwaag, of Oosterblokker, of welk gehucht het dan ook was dat Hoorn heeft opgeslokt. Het was een soort van rallycross, die korte rondjes die we binnendoor reden om bij het depot aan de De Strip te komen. Rondom HN80 zijn er veel radiozenders die storen, dus we hebben maar weinig nieuwsberichten gehoord. Wel stond er gisteren een interessant nieuwsbericht op veesboek dat helemaal op ons van toepassing was: bewoners van de gehuchten rondom Hoorn zijn helemaal klaar met het vrachtverkeer dat over de kleine weggetjes dendert. Ze hadden verwacht dat met de komst van de nieuwe Westfrisiaweg het een stuk rustiger zou worden op de kleine wegen. Op zich een logische gedachte, ware het niet dat er nog een HN80 is, waar veel vrachtverkeer van en naartoe rijd. En dat HN80 ligt niet aan de Westfrisiaweg, die boven Hoorn langs gaat, maar aan de N506, die onder Hoorn langs gaat. Om van de ene naar de andere provinciale weg te kunnen komen, moet je op de Heijmans-manier een heel stuk omrijden en via Enkhuizen of de A7 gaan. Of gewoon een doorgaande weg in je stratenboek volgen door een dorpje heen. De bewoners van die dorpjes willen nu dat het helemaal word afgesloten voor vrachtverkeer, uitgezonderd bestemmingsverkeer. Op zich is De Strip wel een goede verbinding, vanaf de Westfrisiaweg draai je een rijstrook op waar geen tegenliggend verkeer op rijd, die rijden aan de andere kant van een brede berm. Er zijn geen fietsers, die rijden op de parallelwegen voor de huizen langs en worden door een heggetje tegengehouden zodat ze maar op een paar plekken kunnen oversteken. Je zou in 1 streep door kunnen rijden naar de N506. Ware het niet dat er plotseling een slinger in de weg zit waarna de middenberm verdwijnt. Vervolgens moet je van het gas af om met een scherpe bocht de IJsselweg op de te draaien. Dan ga je bij de verkeerslichten linksaf de Dinkelweg op, onder het spoor door. Vervolgens linksaf de Maasweg op, denk om de stoeprandjes, meteen weer rechtsaf de Grevelingenweg op, denk om de fietsers in de dode hoek. Bij de rotonde rechtsaf de Oosterscheldeweg op, let ook hier weer op de fietsers, waarna je die weg blijft volgen, door een paar knusse bochten heen, de weg heet dan opeens Scheldeweg en voor je duikt het kruispunt op dat je recht over kunt steken om HN80 op te rijden. Je kan dezelfde weg terug pakken, maar omdat de rotonde tussen de Oosterscheldeweg en de Grevelingenweg zo irritant krap is, besloot ik om vanaf HN80 rechtsaf te gaan, langs de vrijstaande spulletjes waarvan er eentje een mooie natuurtuin heeft aangelegd, dan bij de verkeerslichten linksaf de Zuiderdracht op, slingerend tussen de bomen door, hopen dat er geen vrachtverkeer vanaf industrieterrein Gildeweg komt, wat daar ook nog verscholen ligt en waardoor het soms weleens krap word. Dan bij een minirotonde-constructie schuin links aanhouden de Boekert op, het spoor over en bij nog zo’n minirondje linksaf de Westerblokker op, bij de verkeerslichten rechtsaf De Strip op en dan draaiden we na een meter of wat rechtsaf het werk op *smiley die z’n schouders ophaalt* sluipverkeer ja, maar als er een buurtbewoner is die een meer efficiënte route weet, dan mogen ze zich melden. Wanneer je 17 vrachten op een dag doet, is elke minuut korter onderweg mooi meegenomen.
Woensdag kon ik heerlijk uitslapen, tot de wilde geluiden vanaf de oprit mij lieten weten: de container is gewisseld, je kan weer aan het werk. Rustig ontbijten, even een uurtje stenen gooien, daarna lekker bij de pedicure op tafel liggen om de klauwen te laten bekappen, lunchen met een salade met gerookte forel, klinkt luxe maar was eigenlijk gewoon over van gisteren omdat Wingman het niet te eten vond. Daarna langs 5 verschillende winkels gegaan om een kraamcadeau en de gewone boodschappen bij elkaar te scharrelen. Weer de tuin in want er lang nog een rijtje stoeptegels verstopt onder een bult grond. Meteen maar even de groene bak gevuld met gras, brandnetels, paardenbloemen en kleine boompjes die rondom de loopgraaf groeiden, toen was ik er wel klaar mee. Op de bank kreeg ik de kans om een halve aflevering van RuPaul’s Drag Race te kijken, voordat Wingman thuis kwam. Die avond zaten we lekker met het bord op schoot De Marathon te kijken. Een Nederlands film met Rotterdamse humor, maar het bleek nogal een jankfilm te zijn *smiley met panda-ogen* in het voorstukje had niemand gezegd dat er mensen dood gingen. Gelukkig wist Wingman het luchtig te houden door halverwege de film op mijn zwarte voeten, compleet met littekens van een betonnen bloembak die de verkeerde kant op viel, te wijzen en te vragen “Je ging toch naar de pedicure vandaag?” *smiley die een kushandje doet* ja, daar ben ik inderdaad ook geweest vandaag.
Donderdag mochten we een vracht zand van Schagen naar Agriport brengen, op het Microsoft terrein, om de rest van de dag grond af te voeren van Microsoft naar een weiland 10 minuten verderop, dat als grondbank word gebruikt. De hele ochtend waren we druk bezig met zoeken naar een geschikt toilet. Waar we kiepten was sowieso niks, een machinist tipte me over een sanitaire unit die verderop naast een keet stond, een andere machinist vroeg of die eigenlijk al eens was aangesloten, want hij had daar nog geen mannetjes zien lopen. Juist toen ik zat te bedenken hoe ik zo dicht mogelijk naast een dixie kon parkeren, zodat ik even snel heen en weer kon lopen zonder eerst een lange broek, shirt met lange mouwen, helm, veiligheidsbril en handschoenen hoefde aan te trekken en op te zetten, kwam de melding dat er een vrouwentoilet was en dat ik even achter zij van de beveiliging aan moest lopen. Tijdens de wandeltocht langs de hekken, 2 poortjes door en met een slinger naar het gebouwtje toe, vertelde ze dat de dixies echt heel smerig waren. Zelf dronk ze ook niet zoveel als ze wist dat ze naar dit werk moest. Omdat mensen niet zomaar rond mogen lopen in dat gebouwtje, bleef ze netjes voor de deur wachten tot ik klaar was, om me daarna weer terug te begeleidden *smiley met opengesperde ogen* even rustig watsep bekijken of poepen durfde ik niet. Wat als ik weer eens ongesteld word? Dat ik om de 2 uur 10 minuten bezig ben met toiletteren? Toch maar even een berichtje naar de planner gestuurd, of er morgen misschien een andere chauffeur naar dit werk zou kunnen. Tijdens de schaft was er geen thee, wat in dit geval goed uitkwam. Op de radio was wel nieuws dat klonk alsof er weer een recessie aan zit te komen, want steeds meer mensen gaan niet op vakantie. In 2 van de 3 gevallen komt dat door geldgebrek, in plaats van vrije tijd te vullen worden er schulden afbetaald of extra afgelost op de hypotheek, dat soort dingen *smiley met het schaamrood op de kaken* dat was ook het idee bij Wingman en mij, geen vakantie dit jaar want Project Garage gaat al genoeg kosten. Toch zijn er 4 vakanties tussendoor geglipt in de planning. Vooral lange weekenden, en tja de familievakantie in het voorjaar ga je ook niet zomaar afzeggen, maar toch klinkt het wel een beetje decadent. Van de andere kant zijn we geen gezin in een aftands huurhuis, waarvan word gezegd dat die het meeste last krijgen in de portemonnee als alle klimaatplannen van de regering doorgaan. We werken er hard voor, Wingman in ieder geval wel, als ik vandaag en gisteren zo terug lees zit ik vooral lekker blasé te zijn op mijn bruinlederen troon, terwijl ik m’n nagels door een ander laat knippen, bij de planner klaag over het gebrek aan sanitaire voorzieningen en liever kiftende dragqueens kijk dan het nieuws volg. Daarover gesproken, het was ook niet echt te missen hoor, waarschijnlijk werd er zelfs in de dragscene over gesproken, maar vandaag was dan eindelijk de uitspraak over de straf van Willem Holleeder. Na een lang uitgesmeerd proces, een boek, een tv-serie en ongetwijfeld eerdaags ook wel een musical, kwam nu het verlossende woord voor zijn nabestaanden: hij krijgt een levenslange celstraf. Elk halfuur werd er wel iets over gemeld in het nieuwsbulletin, zelfs de regionale zenders maakten melding over de gebeurtenissen in de beveiligde krochten van Amsterdam *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* gelukkig, zo blasé ben ik dus nog niet, dat ik het nieuws zo op de voet heb gevolgd vandaag.
Vrijdag dacht ik dat we weer een dagje zouden gaan sluipen door het verkeer bij Hoorn, maar ik had de planner verkeerd verstaan, volgens de boordcomputer moesten we wel laden in Hoorn, en daarna door Oosthuizen heen sluipen. Letterlijk, want bouwverkeer mocht daar niet harder dan 15 km/h. Het is gebouwd in een gebied waar de koeien al moeite hebben om zich door het drassige landschap te verplaatsen, dus op zich snap ik wel dat zwaar verkeer rustig moet rijden. Dat we meer borden tegenkwamen met ‘bouwverkeer langzaam rijden!’ dan dat we straatnaambordjes zagen hangen, daar kreeg ik wel een beetje jeuk van. We moesten zand rijden naar een nieuwbouwproject, net voorbij de bebouwde kom *smiley die achter z’n oor krabt* wat denk je dat al die bewoners straks gaan doen? Die Amsterdammers die zijn uitgeweken naar minder dure oorden en straks met hun SUV massaal door het dorp heen crossen om te kunnen aansluiten in de file? Dat merkten we het tweede rondje al, toen het dorp vastliep. Niet vanwege langzame vrachtwagens, maar omdat er opvallend veel auto’s richting de schoolzone reden *smiley die aan z’n kin krabt* die ouders zullen het wel te gevaarlijk vinden om te fietsen, zo met al die auto’s op de weg… We bleven nog even in de schoolsfeer hangen met het nieuws dat het CBS bracht. Volgens langlopend onderzoek heeft nu maar 1 op de 5 mensen het beroep waarvan ze op de basisschool dachten dat ze zouden gaan doen. Natuurlijk kan niet iedereen profvoetballer (m/v), prinses (m/v) of Formule 1 coureur (m/v) worden, dat weten groepachters ook wel. Toch komen 4 van de 5 op een andere plek terecht dan waar ze aanvankelijk dachten uit te komen. Dit onderzoek mag best gebruikt worden als argument waarom we kinderen niet al op zo’n jonge leeftijd een beroep moeten laten kiezen, waarom de middelbare school gewoon lekker breed en algemeen moet zijn en waarom je zo lang mogelijk moet wachten met het uitzoeken van specifieke vakkenpakketten. Volgens een loopbaancoach is het ook goed om gewoon aan het werk te gaan, zodat je jezelf en de competenties die je hebt, beter leert kennen. Dan weet je beter wat je wel of juist niet leuk vind, waarna je vanuit die positie verder gaat naar iets wat (nog) beter bij je past. Ik was er vroeger heilig van overtuigd dat ik iets met paarden zou gaan doen. Dat ik mijn werkende leven door zou brengen met iets meer dan 400 afgekeurde dravers en kreupele ponies, had ik nooit kunnen bevroedden. Dat ik door mijn ouders naar de bollenboer werd gestuurd zodat ik niet de hele zomervakantie verveeld thuis rond zou hangen, was natuurlijk vreselijk. Gelukkig zaten er een paar bekenden van de basisschool aan de lopende band. In de jaren daarna begon ik het leuk te vinden, het proces waarbij de bollen worden gepeld, waarna die dingen in de grond of in kistjes worden gepland, de kistjes die daarna de warmte in gaan, de bloemen die worden geplukt als het buiten nog koud is, vervolgens de schuur die word opgeruimd en alles klaar word gezet voor het rooien van de bollen die daarna weer gepeld moeten worden. Het proces waarin je steeds naar de volgende stap toe werkte, zoals ik nu een schakel ben in het proces waarin we van een kaal weiland naar een nieuwbouwwijk met bestraatte tuinen gaan. En het werken in een groep was leuk, dolle boel met z’n allen aan de lopende band, maar het was ook mooi als ik er even tussenuit kon om een paar kisten klaar te zetten met de heftruck, of als ik met de trekker om de rooimachine heen reed. Net als nu, heerlijk om met collega’s in een rondje te rijden, lachen gieren brullen tijdens die anderhalf uur schaft die we hebben, maar daarna wel weer alleen in de cabine, zodat ik binnen de vastgestelde kaders zoals een voorgeschreven route, mijn eigen ding kan doen. Het klonk nogal abstract zoals die loopbaancoach het vertelde, maar kijk ik naar mijn eigen situatie, dan is het helemaal duidelijk wat ze bedoelde. Kinderen laten bollenpellen is niet zielig, is niet alleen voor geld, het is ook een stukje levenservaring wat ze moeten leren.
Na al het werken en leren moet er natuurlijk ook ruimte zijn voor ontspanning. Die namiddag toerde ik met een collega mee naar De Vergulde Toekan, toevallig dezelfde als waar we laatst met de damesvakantie hadden gegeten, voor het strooiuitje *smiley die in z’n handen wrijft* eerst vergaderen met elkaar, hoe is het afgelopen jaar gegaan, zijn er nog verbeterpunten, nieuwtjes, wie gaat er wel door en wie niet. Daarna konden we aan tafel. Een goed maal hadden we wel verdiend, want volgens de mannen die het hadden nageteld, waren we slechts een keer of 15 uitgerukt afgelopen winter. Stukken minder dan wat we als ‘normaal’ beschouwen. Of we vorig jaar misschien iets te luidruchtig waren weet ik niet, maar we werden in een aparte eetzaal gezet. Een keuzemenu lag voor ons klaar en we hebben heerlijk kunnen smullen *smiley die over z’n buik wrijft* van de typische Valkse keuken. Geen Dame Blanche 2.0 als afsluiter, maar een proeverijtje van de chef, heerlijk! Nog even de laatste roddels over tafel gooien, de collega die moest afwassen succes wensen, en we konden op huis aan *smiley die een kushandje doet* het was weer top geregeld door de planner.
Zaterdag heb ik wat uitgeslapen voordat ik achter de computer kroop. Wingman lag nog boven, toen er opeens 2 vrouwen in de tuin opdoken. Moeder en Tante kwamen helpen met tuinieren. De ene woont in een appartement zonder tuin en heeft last van jeukende handen, de ander kijkt graag stiekem bij haar dochters rond of het wel goed met ze gaat. Eigenlijk zou Wingman met Vader in de achtertuin aan de gang, maar dat ging niet door. Een beetje rommelige communicatie leidde tot een wazig begin van de zaterdag. Moeder had de kofferbak vol geladen met gereedschap,en terwijl ik nog in mijn opstartmodus zat gingen de dames meteen al voortvarend aan de gang. Ik moest ze wat afremmen, want niet alles wat zij als ‘onkruid’ bestempelden, mocht van mij ook weg. De struik die nogal ontploft is en bijna het hele voorraam aan het zicht onttrekt, moet juist niet gesnoeid worden. Dat stukje anonimiteit vinden wij wel fijn. En dat de krantenjongen niet voor de ramen langs loopt omdat die struik de weg blokkeert, dat was juist de bedoeling. Er werd flink gehakt, geschept, gescheurd, geknipt en gebuffeld. De groene bak was met 10 minuten vol en op de oprit verscheen een voorraad groen waar we de komende 5 groene kliko’s nog wel mee kunnen vullen. Wingman had ondertussen een electrische heggeschaar opgehaald en de buxus weer netjes op maat gesnoeid. Na een welverdiende lunch bij de lokale snacketaria, zwaaiden Moeder en Tante af en bleven Wingman en ik in relaxhouding op de bank achter. Lekker een middag en avond stom tv kijken, even bijtanken.
Want zondag was het na het uitslapen tijd voor de volgende klus. De Kadett staat al een tijdje onaangeroerd in de winterstalling, die heeft niet alleen wat TLC nodig, de tender love en care die autoliefhebbers graag aan hun bolide geven maar waar ik als luie liefhebber weinig aan toe kom, maar ook een nieuwe brandstofpomp omdat dat onderdeeltje weer was gaan lekken. Voor de APK en daarna de reis naar Intrax, moet ze wel weer helemaal in orde zijn natuurlijk. Iedereen een fijne zonnigdag, succes met tuinieren, sleutelen, uitrusten of wat je dan ook gaat ondernemen. Wingman en ik duiken nog even de garage in.
 praten over strooien){kind=link}