Beste Babette, zondag was zoals gezegd de Kadett dus weer een keer aan de beurt. Na het verwisselen van het lekkende brandstoffilter en het onder stroom zetten van de accu, kwam het emotioneel zwaarste moment van de dag: ik moest haar wassen *smiley die wit wegtrekt* de spinnenwebben, het stof en hier een daar een stukje kattenkots, daar kon ik nog mee leven. Maar de butsen en scheurtjes in de voorbumper, het koortslip-achtige plekje in het verder zo strakke plaatwerk, het snippertje verf dat van de deur af is gevallen nadat ik die iets te dicht langs een muurtje open deed, het werd allemaal pijnlijk zichtbaar. Dat is, naast luiïgheid, wel de belangrijkste reden om niet te willen poetsen, wassen of schoonmaken. Of het nu om de auto, het huis of de motor gaat, mijn oog valt altijd weer op dingetjes die ik eigenlijk niet wil zien. Nadat ze al een tijdje met ronkende motor op het pad had gestaan, was de accu genoeg opgeladen om een stukje te gaan rijden. Als snel maakte de spanning in mijn lijf plaats voor een warme gloed die van het hoofd naar de tenen en weer terug vloeide. Zoals het kleine stuur in mijn handen lag, de donkere roffel die bij de geringste beweging van de grote teen overging in een snerp, het oranje lampje op het dashboard dat begon te branden wanneer ik haar even doortrok in de toeren, het rammeltje uit de kofferbak vandaan, de donkere kuch uit de uitlaat wanneer het gas werd gelost, de kenmerkende piepjes en kraakjes, het happen naar de apex bij een vlot genomen bocht *smiley met natte ogen* *smiley die knielt en ‘Halleluja’roept* wat een heerlijkheid, wat had ik dat gemist, wat was het heerlijk om haar ’s middags weer naar huis te rijden. Samen met Wingman in zijn aftandse herriebak. Er waren wat medeweggebruikers die vreemd opkeken toen er 2 aftandse herriebakken, waarvan eentje ook nog eens met een flinke aanhanger erachter, een stoplichtsprintje deden. De geur van erg warm rubber prikkelde mijn neus, mijn grijns was welhaast te groot voor de vierpuntsgordels, de rit naar huis was veels te kort.
Veel tijd om rondjes te toeren met de Kadett was er ook niet, want ’s ochtends vroeg parkeerde ik haar bij de garage, om daarna met jou naar Hoorn te toeren. Net als vorige week weer een rondje sluipverkeren van de loswal naar weer een nieuw stukje nieuwbouw langs De Strip. We waren een paar uurtjes onderweg toen het verlossende telefoontje kwam: de Kadett was wederom geslaagd voor de APK *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* met een nieuwe accu en ashoes was er verder niets aan de hand, behalve dan dat de roestduivel stiekem had voortgeknaagd aan de verbinding tussen de dorpel, wielkast en zijscherm. Misschien is het na al die jaren dan toch tijd voor de al vaak besproken, grootscheepse revisie. Even alle losse stukjes eruit halen, stukje lassen en daarna lekker een zinkbadje nemen. Op het nieuws werd verteld dat steeds meer mensen de overwaarde van het huis gebruiken om een grote verbouwing of maandelijks extraatje te financieren *smiley die achter z’n oor krabt* hoe dat precies werkt, kon ik niet helemaal ontdekken. Volgens mij heb je pas profijt van de overwaarde als je het huis verkoopt, omdat er pas op dat moment een waarde aan geplakt kan worden. Maar er zijn dus constructies met een extra hypotheek waardoor je dat extraatje bij verkoop wat naar voren kan trekken, waardoor je het kunt gebruiken voordat je zou gaan verhuizen. Misschien is dat iets om voor de Kadett te doen? Maar wat dan als de wiskundige mensen gelijk hebben, en er volgend jaar weer een recessie komt? Moet ik dan de overwaarde weer inleveren? Of eindig ik met een half opgeknapte Kadett die in een bijna afgebouwde garage in de steigers hangt, naast een huis dat onder water staat? Ik vind het maar lastig, al die zogenaamde voordeeltjes.
’s Avonds was het ook lastig. Na het eten en vertellen over hoe het bij de garage was gegaan, ging Wingman toch even kijken bij de twijfelachtige plek van de Kadett. Links, rechts, voor, achter, het knisperende plaatwerk tussen zijn onderzoekende vingers zei genoeg *smiley met natte ogen* *smiley die in foetushouding onder de dekens kruipt* na het broddelwerk van ‘een mannetje’ jaren geleden, was het nu eigenlijk alleen maar erger geworden. Niet alleen de plek die de APK-meneer noemde, ook de rest van de onderzijde was er slecht aan toe. Is het nu dan toch einde verhaal? Kan Intrax afgebeld worden? Geen avontuurlijke reizen meer? Verkopen kan ik haar niet, het idee dat er allemaal mensen over de vloer komen die zonder omhaal de slechte plekken opnoemen om zo de prijs een beetje omlaag te krijgen, greep me naar de keel. In de shredder dan maar? Een blik uit het raam, langs haar enkelvergruizende voorbumper, langs de ronde flank met strakke lijn naar de dikke kont, in combinatie met het gevoel dat ik gisteren had tijdens het rijden, bracht mij tot de enige conclusie mogelijk: daar ga ik spijt van krijgen! Voordat ik mezelf in slaap huilde, kwam Wingman met de verlossende woorden, hij kon het wel maken. Niet nu, eerst de garage afmaken, maar daarna is er ruimte om wat vrije uren te vullen met slijpen en lassen.
Dinsdag mochten we Amsterdam weer in. De planner had 2 bekende adressen voor ons uitgezocht. Eerst naar een zijstraatje ergens in die buurt achter het ziekenhuis, daarna in een andere buurt korrel laden om dat binnendoor naar de loswal te rijden, te wegen en dan verderop te kiepen. Er hing een drukkende warmte in de stad terwijl wij ons concentreerden op de straatrace waar we in zaten. We reden van verkeerslicht naar kruispunt, terwijl de warmte er voor zorgde (of kwam de warmte daar juist vandaan?) dat er bij een afvalboer wat in de fik was gevlogen. ’s Middags liep het aardig vol op de weg naar de loswal, het werd even na vieren eer we de laatste vracht kiepten. Gelukkig was er gebak in de schaft, ter ere van een jarige directrice, om de aandacht een beetje af te leiden van de drukte op de weg. Op de radio was er ook nieuws over werkende vrouwen. Dames in de vruchtbare leeftijd (zo tussen de 20 en 35) worden bij sollicitaties gediscrimineerd omdat werkgevers bang zijn dat ze na het binnenhalen van een vast contract en wat dure bijscholingscursussen, thuis gaan zitten vanwege een zwangerschap. Ondertussen waarschuwde de vereniging van ouders met koters in de opvang dat ondanks dat de belastingdienst nog nooit zoveel heeft uitgekeerd aan kinderopvang-vergoedingen, de opvang nog steeds heel erg duur is voor ouders. De tarieven zijn nogal gestegen door veranderde regels en een steeds groter gebrek aan personeel, terwijl de vergoeding niet evenwijdig veel is meegegroeid *smiley die aan z’n kin krabt* volgens mij is dat juist goed nieuws voor werkgevers die een vruchtbare vrouw op sollicitatiegesprek krijgen. Of de vrouw wil niet aan kinderen beginnen omdat het veels te duur is, of de vrouw gaat na haar zwangerschapsverlof juist nog meer uren maken omdat ze anders de opvang niet kan betalen. Gek genoeg word er niets gezegd over solliciterende mannen (of vrouwen) die een vriendin/vrouw/maîtresse in de vruchtbare leeftijd hebben. Houd human resources dan nog geen rekening met vaders (m/v) die in deeltijd gaan werken om voor de kinderen te zorgen? Beetje ouderwets hoor. Na een drukke dag in Amsterdam, aardig stukje file op de A7 en een derde gebakje aan de balie bij de planning, was onze dag voorbij.
Woensdag begon druilerig, wat goed paste bij het bericht waar Wingman gisteravond mee thuis kwam. Een vriend van ons was ziek, ziek met een hoofdletter K. Van wat we hoorden, was het nog niet helemaal duidelijk wat eraan de hand was, we konden niet veel anders dan doorgaan met de dagelijkse bezigheden, in afwachting van een telefoontje dat je niet wilt krijgen. Terwijl Wingman aan het werk was, reed ik met de aanhanger naar de gemeentewerf. De A7 is ’s middags chaotisch, de gemeentewerf is pure oorlog. Bij de 4 groencontainers stonden pensionado’s met een SUV en een aanhanger de boel uit te laden, daarachter zag ik een file groeien *smiley die aan het stuur knaagt* terwijl ik tijdens het wachten alvast het netje van de grote berg snoeiwerk af haalde, vond zo’n ouwe kerel het nodig om voor te dringen. Vervolgens parkeerde ik de auto zo dicht naast zijn aanhanger dat hij de boomtakken niet durfde uit te laden *smiley die z’n tong uitsteekt* dan kan je lekker wachten ook, knurft. De Kadett ging weer terug naar de stalling, ik liftte met Moeder mee terug naar huis en zij nam de aanhanger weer mee terug naar haar huis. Tuin opgeruimd, oprit opgeruimd, alle ruimte om verder te gaan met Project Garage.
Donderdag reden we weer een bekend rondje, van Hoorn naar Oosthuizen. Via het Circuit van Hoorn en de glooiende provinciale weg naar het dorpje waar we doorheen slopen naar de nieuwbouwwijk toe. Na de spits ontstond er lichte paniek en file op het Circuit van Hoorn. Er werd een rijbaan afgezet op het dubbelbaans gedeelte voor het ziekenhuis langs, zodat de heren veilig aan de verkeerslichten konden werken. Er werd paniekerig ingevoegd in de file die maar niet wilde slinken, zoekend tussen pylonnen door gereden om te zien of er nog wel afgeslagen kon worden, en bij het verkeerslicht met de flitspaal konden we weer gas geven, uitkijkend over de file die zich uitstrekte tot aan te turborotonde. Op de Dag van de Wereldpopulatie kwam er nieuws naar buiten over een andere, nog steeds groeiende populatie: de eikenprocessierups. Een jaarlijks opduikend fenomeen dat elk jaar in kracht lijkt te groeien. Iets wat mensen met een beetje boerenverstand al wisten, was nu wetenschappelijk aangetoond, in gebieden waar veel vogeltjes rond vliegen, zijn minder rupsen te zien en zijn de nesten ook kleiner *smiley die met z’n ogen rolt* duh… In goed Nederlands word dat uitgelegd als ‘door een gebrek aan biodiversiteit zijn er te weinig natuurlijke vijanden’. Omdat er op veel plaatsen eiken zijn geplant, omringd door een kale stoep en bijster weinig groen, heeft de rupsensoort explosief kunnen groeien. Alle ruimte om nesten te maken en geen vogel die gek genoeg is om in zo’n omgeving te gaan eten, laat staan wonen. Sterker nog, er zijn zoveel rupsen die strijden voor een plekje in de eik, dat er zelfs al een evolutie gaande is in de soort die ervoor zorgt dat ze ook in andere boomsoorten kunnen overleven. De Vlinderstichting kwam al met een paar tips, bijvoorbeeld een stuk stoep opofferen voor wat meer groen, zodat er in de komende jaren weer vogeltjes terug gaan keren in de bebouwde gebieden, die ons dan weer gaan helpen met het opruimen van de rupsen. Het is te hopen dat Staatsbosbeheer die tips meeneemt in de plannen, want zij lieten weten dat ze verdwaalde groenstroken rondom grote steden, willen gaan gebruiken voor huizenbouw. De natuurgebiedjes zijn niet aangesloten op grotere gebieden, zijn niet erg toegankelijk voor recreërende mensen, en natuurlijk is het een mooi extraatje in de portemonnee. Natuurlijk word er wel op zo’n manier gebouwd dat de natuur nog steeds de ruimte heeft, en dat het een verrijking is voor de omgeving *smiley die aan z’n kin krabt* *smiley die in de verte staart* in gedachte zie ik al een kolonie van tiny huisjes voor me, bijna niet zichtbaar door het hoge riet en struikgewas, de daken bedekt met zonnepanelen waar ruimte onder zit voor nestelende vogels, met hier en daar een aangeplante eik waar slechts een paar kleine processierupsjes in weten te overleven. Met bewoners die niet klagen over vogelpoep op de bakfiets of een vos die zo nu en dan door de tuinen sluipt en een kippetje of een kindje grijpt om mee terug te slepen naar het hol. Kan ik me al ergens inschrijven voor een plekje in zo’n wijk?
Vrijdag reden we hetzelfde rondje. Dat wil zeggen, we begonnen met hetzelfde rondje, maar omdat het zand uit Hoorn niet helemaal lekker werkte, mochten we laden in Alkmaar. Qua tijd scheelde het niet veel, het uitzicht was wel significant anders. Over de rechte wegen reden we langs de vierkante akkers in de Beemster. Koeien, paarden en dikbillen trokken aan ons voorbij, onderweg naar de loswal die net binnen de ringweg was verstopt. Het weer was wisselvallig, het nieuws ook. Al enkele weken is er totale paniek vanwege de opkomst van de processierups, vandaag werden we gewaarschuwd voor een nieuwe plaag *smiley die op z’n nagels bijt* de draaigatmier. Een hilarische naam voor een beestje dat in grote getale onder straatstenen en in tuinen huist, nijdig bijt als je te dichtbij komt en is meegelift in potgrond van plantjes uit het Middellandse Zee-gebied *smiley die achter z’n oor krabt* welke vogels moeten we daar op af gaan sturen? Oja en er is nu een verband aangetoond tussen het drinken van veel vruchtensap en een grotere kans op kanker. Natuurlijk komt dat niet van het fruit, dat is gezond. Het is de bewerking van het fruit waardoor er veel meer (fruit)suikers in de sappen zitten dan wanneer je gewoon 2 stuks fruit zo uit het handje zou eten. Dat je door een flinke suikerconsumptie een grotere kans zou hebben op kanker, en trouwens ook op obesitas, suikerziekte en een slecht gebit wat weer de kans vergroot op Alzheimer, was al een tijdje bekend. Of er nu ook waarschuwingen met aanstootgevende foto’s in het koelvak gaan verschijnen, werd niet verteld. Zou wel een fijne afwisseling zijn, die zwarte pakken met witte letters, tussen al die absurd vrolijk gekleurde pakken.
Genoeg grappen gemaakt over ernstige ziektes, zaterdag daalden Wingen en ik af naar het zuiden, even voorbij Amsterdam, om op ziekenbezoek te gaan bij Vriend. Tenminste *smiley die achter z’n oor krabt* dat dacht ik op de memo te hebben gelezen. We gingen inderdaad naar het huis van Vriend en Vriendin, maar zij waren er niet. Samen met andere vrienden namen we het huis en het erf over. Door de drukte de afgelopen en de lange dagen die ze nu in het ziekenhuis doorbracht, was Vriendin niet toegekomen aan de dagelijkse dingetjes. Met grote ogen stond ik te kijken hoe iedereen een kant op ging en een klus aanpakte, totaal overrompeld kwam ik zo in de badkamer terecht. Die was schoner dan de badkamer thuis, wat waarschijnlijk meer zegt over mij dan over hoe druk Vriendin is geweest. In de ochtend werd het huis doorgewerkt, ’s middags kon ik me aansluiten bij de mannen om in de tuin te studderen. Tijdens de koffie was er even tijd om de tv aan te zetten om de kwalificatie van de Formule 1 race in Groot Brittannië te kijken. In Q3 was Bottas de snelste, voor Hamilton, Leclerc, de Rode Stieren van Verstappen en Gasly, het Steigerende Paard van Vettel die bijna in Q2 bleef hangen, Ricciardo, Norris, Albon en Hulkenberg. De vriendengroep werd al wat kleiner, er ging een stelletje naar het ziekenhuis en na het eten zouden Wingman en ik die kant op gaan. Het gevoel dat je de klok vooruit wil draaien en tegelijkertijd zo lang mogelijk probeert te rekken, want hoe zou Vriend erbij zitten? Gelukkig al wat beter dan we aan de telefoon hadden begrepen, ondanks de weinig gezellige ziekenhuisomgeving werden er grapjes gemaakt, zodat we met een beter gevoel terug naar het huis konden. In plaats van naar ons eigen huis te gaan, werd op het laatste moment besloten om te blijven slapen. Met een beetje improvisatie was er genoeg logeerruimte, dat we de hele dag aan het studderen waren geweest, hielp ook erg mee om in slaap te vallen.
Zondag toerden we, na een klein ontbijt, het opruimen van de laatste rommel en nog een keer de serre stofzuigen, die opnieuw vol lag met hondenharen, terug naar het noorden. Een wasje draaien, alvast wat typen en daarna voor de tv om de voorbeschouwing en vervolgens de Formule 1 race op het legendarische Silverstone te kijken.
Start ging netjes, weinig schade gereden. Vettel ging voorbij aan Gasly, verder bleef het vooraan ongewijzigd. Meer naar achteren hadden de Hazen wel een probleempje, zij raakten mekaar, vielen terug en doken niet lang daarna de pits in. Zowel Magnussen als Grosjean kwamen terug de baan op, maar lang duurde dat niet. Ondertussen had Hamilton de aanval geopend op Bottas, hij kwam er voorbij maar een bocht verder pakte Bottas de leiding weer terug. Daarachter was Verstappen aan het jagen op Leclerc, terwijl Vettel zijn Steigerende Paard aanspoorde om de Rode Stier voor hem aan te vallen. Hij werd echter ingehaald door de Rode Stier achter hem, Gasly had na een niet zo’n heel goede indruk in de voorgaande races, nu gewoon even een voormalig wereldkampioen ingehaald. Of het door de zenuwen kwam of zo gepland was, maar dat was ook het moment dat Gasly de pits in stuurde voor een vers setje rubber. Hij begon daarmee als eerste met de echte pitstops en kwam als zevende terug op de baan. Verstappen en Leclerc waren ook druk in gevecht, dat ging door in de pits waar ze bijna naast elkaar naar buiten kwamen, eenmaal weer buiten op de baan duurde het niet lang voordat Leclerc de Rode Stier voorbij ging, nadat Verstappen een klein probleempje had met de grip van zijn nieuwe banden. Ook Bottas dook de pits in, waardoor Hamilton op de eerste plaats terecht kwam. De situatie veranderde toen Giovinazzi in ronde 21 de grindbak indook en klaar was. In zijn plek kwam de safety car de baan op, juist op het goede moment voor Hamilton die een pitstop kon maken zonder zijn koppositie te verliezen. Gek genoeg gingen ook Verstappen, Ricciardo en een ronde later Leclerc naar binnen voor nogmaals een nieuw setje rubber. Het hele veld kroop weer naar mekaar toe met Hamilton voor Bottas, gevolgd door Vettel, Gasly, Verstappen en een verbaasde Leclerc die niet snapte hoe hij die plaatsen kwijt had kunnen raken. In ronde 23 kwam de Zilveren Pijl met zwaailampen weer naar binnen, tijdens de herstart verloor Perez zijn voorvleugel op Hulkenberg, verderop in het veld was er wat opwaaiend stof te zien bij inhaalpogingen waarbij er buiten de lijnen werd getreden. Voorin werd er ook druk gevochten en zagen we een herhaling van de vorige race, maar dan net andersom. Leclerc en Verstappen doken samen de bocht in, dit keer was het Leclerc die in de binnenbocht eindigde en Verstappen naar buiten dwong. Toch wist Verstappen ervoor te blijven waarna hij snel voorbij zijn teammaat Gasly reed zodat die het Steigerende Paard op kon houden terwijl hij door kon stomen naar Vettel. Ook Norris en Russell deden het goed voor hun thuispubliek, Norris zat op 8 dicht achter zijn teamgenoot Sainz, Russell reed inmiddels op plek 15 voor Kubica en Stroll. In ronde 36 ging Leclerc voorbij aan Gasly, terwijl Norris ver terug viel vanwege pitstop en Bottas de snelste ronde pakte, hij lag op een kleine 2 seconden achter op Hamilton maar moest nog een keer naar binnen omdat ie nog niet aan het bandenreglement had voldaan, ondanks dat bleef hij toch strijden voor zijn plek. Verstappen had uitzicht op het podium, hij ging vrij gemakkelijk Vettel voorbij maar kreeg vervolgens een flinke duw in de rug toen het Steigerende Paard een remfoutje maakt. Samen doken ze van de baan, Verstappen ging in vogelvlucht de grindbak in. Terwijl iedereen in Nederland nog tegen de tv zat te schelden, kwamen beiden de baan weer op met een vijfde en zesde plek maar Vettel zakte snel af en moest vervolgens de pits in voor een nieuwe neus terwijl Verstappen door kon achter Gasly, Vettel viel door de pitstop terug naar 17, de plek met de rode lantaarn. Terwijl wij nog ademloos toekeken of Verstappen de grindbak uit zou komen, werd boven in beeld al verteld dat de situatie under investigation was. Ondanks dat ie ruim los kwam van de grond, werd toch over de boordradio verteld dat de Rode Stier van Verstappen ok was. Hij kon het zelf niet geloven, in een fractie van een seconde vloog hij van P3 naar 7 seconden verwijderd van het podium. Vettel kreeg 10 seconden straf voor zijn actie, waarmee hij waarschijnlijk achter de Williams’ en de Point Pink van Perez zou finishen. Raikkonen had wederom achter teamgenoot Giovinazzi gekwalificeerd, maar reed ondertussen stilletjes de top 10 in. Met hem op plek 8 zagen we een stukje Italiaanse chaos bij de Zilveren Pijlen. Hamilton werd nog een keer naar binnen geroepen, maar de monteurs brachten in dezelfde snelheid de banden weer terug naar binnen. Waarna de banden voor Bottas naar buiten werden gebracht. Hij was al een keer gewisseld van setje, maar niet van compound. Met het wegvallen van Vettel en Verstappen was de ruimte naar Leclerc groot genoeg om er een zachtere band onder te laten zetten, zonder zijn podiumplek te verliezen. Ook Hamilton dacht nog een keer binnen te komen, om met nog 5 ronden te gaan banden te wisselen en daarmee zijn punt voor snelste ronde veilig te kunnen stellen. Het gat naar de andere Zilveren Pijl van Bottas was echter net te klein, het risico op een tweede plaats was te groot. Bottas maakte wel gebruik van zijn nieuwe setje en pakte het extra puntje. Perez kwam nog een keer naar binnen voor een late pitstop, waardoor Vettel opschoof naar 16. Norris viel door een pitstop terug naar 12 maar Russell eindigde op een goede veertiende plaats. Albon viel dankzij Hulkenberg net uit de top 10, terwijl Hamilton met een noodgang onder de geblokte vlag doorreed en daarmee nog even het punt voor de snelste ronde van Bottas afpakte. Hij maakte ook optimaal gebruik van de afkoelronde door alle uitrijstroken te gebruiken om op rustig tempo langs zijn uitzinnige fans te rijden. De nabeschouwing begon met het terugkijken naar het moment waarbij Vettel na het uitstappen direct naar Verstappen toe liep om even wat te zeggen en de hand te schudden. Wel jammer dat Verstappen niet op het podium is gekomen, hij en Gasly hadden weer een nieuwe raceoverall aangetrokken, waarbij het leek alsof ze in een James Bondsmoking liepen, compleet met een strikje om de hals *smiley die zit te glunderen* als een enorm gespierd kadootje. Nu hebben we nog eventjes tijd om simpele tv te kijken, terwijl we de afgelopen week in stilte nog eens de revue laten passeren. Zodrekt op bed, hopelijk wat beter slapen dan de afgelopen week en dan morgen weer aan het werk. Niet omdat werk zo enorm belangrijk is als het erop aan komt, maar het leidt wel lekker af van de onzekerheid over de dingen die wel belangrijk zijn. Als iedereen de dagelijkse beslommeringen weer even in perspectief zou plaatsen, zou het een stuk vriendelijker en rustiger zijn in het verkeer. Die gedachte probeer ik morgen maar vast te houden.
: voordringende pensionado’s bij de gemeentewerf){kind=link}