Beste Babette, na een bewogen weekend mochten we maandag weer van Hoorn naar Oosthuizen rijden. Lekker uitwaaien tussen de weilanden en auto’s kijken op het Circuit van Hoorn. In alle vroegte stonden we naast een Honda Civic Type R voor het verkeerslicht, dat blijft een apart plaatje. Later zagen we, niet heel vreemd aangezien er een grote Mercedesdealer verderop zit, de nieuwe EQC *smiley die in z’n handen wrijft* een volledig electrische SUV om de strijd aan te gaan met Jaguar, Audi en natuurlijk Tesla. Zeker in het grijs viel de auto niet direct op als ‘mooi’, maar we zullen er ondanks de veranderende regels in bijtelling meer van gaan zien dan de andere bolides die we troffen. Een Opel Manta in Maaskantje-trim is vrij exclusief, een E-Kadett sedan met daarachter een beige vouwwagen leek in het kielzog van de DeLorean-tijdmachine te zijn meegezogen uit vroeger jaren. Terug naar de toekomst ging het met een Corvette ZO6 van het vorige type, alhoewel die eigenlijk het geluid van de uitgebouwde Honda Prelude had moeten hebben, nu hoorden we weinig anders dan windgeruis toen ie voorbij kwam. Op de radio was ook genoeg te doen, waarschijnlijk moeten we binnenkort weer met de opa’s en oma’s naar de dokter om ze te laten inenten tegen gordelroos. Het is niet zo dat er veel mensen dood gaan aan die ziekte, maar het kan wel vreselijke zenuwpijnen tot gevolg hebben. Gordelroos *smiley die door het veld huppelt en bloemetjes plukt* het klinkt wel vriendelijk, in ieder geval aardiger dan het HPV-virus, dat baarmoederhalskanker kan veroorzaken. Nu worden er alleen meisjes voor ingeënt maar waarschijnlijk straks ook jongens, die kunnen er namelijk *smiley die giechelt* piemelkanker van krijgen. Pardon, het is gewoon een grappig woord om zo op de radio te horen, bij mij duikt er eerst een plaatje op van een vloekende Hagenees, voordat ik aan een ernstige ziekte denk. Het begint er al aardig op te lijken dat elke nieuwe levensfase word ingeluid met een vaccinatie. Fijn want met die spuitjes zijn al een aantal ziektes uit het straatbeeld verdwenen, tegelijkertijd heb ik zo mijn twijfels over wat het op de lange termijn doet. Zitten we straks met een generatie meiden die geen baarmoederhalskanker hebben gekregen, maar waarbij het ook niet lukt om zwanger te worden? Ondertussen was er ook een uitspraak in de zaak rondom Klaus Ross. Een man die zich bezighield met alternatieve geneeswijzen en in zijn praktijk net over de grens in Duitsland kankerpatiënten behandelde. Mensen die waren uitbehandeld of die het in het reguliere circuit niet konden vinden. De praktijk kwam in het nieuws toen er 3 mensen, waarvan 2 uit Nederland, waren overleden. Een nogal lastige kwestie, want die mensen waren al ziek, zouden al dood gaan (iedereen gaat dood, dat weet ik, maar in deze gevallen werd er een iets andere tijdlijn uitgetekend) en hoe kun je dan aantonen dat ze door de behandeling zijn gestorven en niet door de ziekte? Hoeveel mensen zijn er overleden omdat hun lichaam de chemotherapie in het reguliere ziekenhuis niet aan kon? Misschien komt het omdat ik zelf ook een tijdje bij een natuurgeneeskundige op tafel heb gelegen, maar toch heb ik een lichte voorkeur voor alternatief in plaats van regulier, waar ik vaak de indruk krijg (aan de hand van verhalen van anderen, gelukkig heb ik er zelf niet zo veel mee te maken) dat vooral de symptomen worden aangepakt in plaats van het onderliggende probleem. En is Klaus Ross een natuurgenezer die niet iedereen kon helpen, of een kwakzalver? Want die scheidingslijn is bijna nog dunner dan het ijs waar ik me zojuist op heb begeven. De uitspraak was 2 jaar voorwaardelijk, dus voor Ross is het nu een stuk duidelijker dan voor mij.
Dinsdag mochten we hetzelfde rondje gaan doen, zand rijden van de loswal in Hoorn naar een nieuwbouwwijk in Oosthuizen, pal naast een paar bunder land waar een bord bij staat dat de grond in aangemerkt als risicovolle landbouwgrond, dus dat er absoluut niet op gebouwd mag worden. Aan de andere kant van de sloot reden wij dan, met 50 ton aan totaalgewicht, zonder reddingsboot of zwemvest bij de hand. Niet te lang bij stil staan, want op de radio was een nieuwsbericht over vrouwen *smiley die z’n oren spitst* wat hebben we nu weer gedaan? Of juist niet gedaan? Er was al aangetoond dat vrouwen minder verdienen dan mannen in dezelfde functie, nu was er een onderliggende reden daarvoor gevonden: vrouwen willen namelijk (gemiddeld he) niet meer dan 26 kilometer bij hun werk vandaan wonen, terwijl mannen (niet allemaal, ook dit is een gemiddelde) bereid zijn om bijna 50 kilometer heen en terug te rijden naar het werk. Dan is het heel simpel, trek een cirkel rond het huis en voor vrouwen is er gewoon minder aanbod in werkgelegenheid, minder keuze en dus ook minder gelegenheid tot onderhandelen ‘omdat het andere bedrijf meer biedt’. Volgens mij werd het juist verkeerd om uitgelegd, vrouwen willen dichter bij huis werken (of vlakbij het werk gaan wonen, zoals ik) omdat ze dan efficiënter hun tijd kunnen gebruiken. In plaats van elke dag 2 uur kwijt te zijn aan inspiratieloos filerijden, kunnen ze meer tijd besteden aan dingen die er wel toe doen, zoals een wasje draaien en ondertussen met een kop thee en de Linda of de Viva op de bank kruipen. Terwijl de man nog tandenknarsend in de file staat, probeert om tegelijkertijd op zijn telefoon te pielen en een kopstaartbotsing te voorkomen, alleen maar omdat hij zonodig naar die baas wilde die hem iets meer betaalde dan het bedrijf dat een stuk dichter bij huis was gelegen. Dankzij dat alfa-gedrag van kerels (gemiddeld he, er zijn ook softe mannen die dicht bij hun werk wonen) loopt het hele land vast. Piemeldragers die met hun XY-chromosomen zo graag op de top van de apenrots willen zitten, dat ze bereid zijn om elke dag urenlang de wegen te bezetten en de lucht te vervuilen *smiley die zit te glunderen in z’n tuigje* volgens mij hebben we zojuist de basis, de kiem, het zaadje (no pun intended) van waaruit het klimaatprobleem is gegroeid, gevonden: dominante mannen. Terwijl ik mezelf verkneukelde over deze wereldwijde doorbraak, werd ook verteld dat mensen zich steeds meer tegen de oplossingen voor klimaatproblemen aan het keren zijn. Was een paar jaar terug nog iets van 20% absoluut tegen het afsluiten van gas, nu is dat al gestegen tot boven de 40%. Volgens de deskundigen niet vreemd, want nu de plannen concreter worden, en daarmee vooral ook de kosten duidelijker kunnen worden uitgetekend, keren meer consumenten zich er tegen. Moeten vrouwen nu verder gaan rijden om meer te verdienen zodat ze hun huizen kunnen verbouwen? Volgens mij moeten mannen juist dichter bij huis gaan werken, de iets lagere inkomsten worden vanzelf gecompenseerd met een veel schonere lucht en economische groei omdat er minder vrachtwagens in de file staan tussen de forenzen.
Woensdag was mijn vrije dag, een beetje uitslapen en daarna toerde ik via Vader en Moeder naar de schoonheidsspecialiste. In plaats van fijne muziek om mijn gedachten af te leidden van Vriend die nog steeds in het ziekenhuis lag, ging het op de radio over de vliegramp met de MH17. Die woensdag precies 5 jaar geleden. Met beduusde stemmen praatten de radioDJ’s over hoe ze het toen hoorden, de eerste nieuwsberichten, hoe het complete land daarna in de rouw was omdat iedereen wel iemand kon die erbij was betrokken. Er werd verteld over een documentaire, waarbij nabestaanden vertellen over jongeren die op reis zijn gegaan en niet meer zijn thuis gekomen. Levens die van het ene op het andere moment zijn afgelopen. Mensen die zonder enige waarschuwing opeens wegvallen. En dan die vreselijke janknummers die werden gedraaid op de radio, sneue gitaarriedeltjes en langzame, zielige stemmen die zongen over afscheid en dat we mekaar weer ergens terug gaan zien. Ow wat kan ik daar vreselijk slecht tegen. Laat ze op mijn begrafenis dan maar happy hardcore draaien, om het een beetje luchtig te houden. Gelukkig is mijn schoonheidsspecialiste naast huidverbeteraar ook autodidact psychologe, en kon ze het gesprek naar een luchtiger onderwerp brengen voordat mijn tranen door de peeling heen zouden druppen. Met een roodgloeiend gezicht maar zonder mentale breakdown wist ik een visite aan Nichtje en een rondje supermarkt te volbrengen. ’s Middags zat ik al een stuk beter, strakker en vooral rimpelloos in m’n velletje.
Donderdag mocht ik ook nog een beetje uitslapen van de planner, we hoefden pas om 7 uur te laden bij Microsoft, wat heel vrouwvriendelijk binnen 26 kilometer van de zaak ligt *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en we waren er dan ook stipt 7 uur, zelden zijn we zo op tijd. Na het inschrijven bij de portier was het nog even wachten op de verkeersregelaar die bij de kruising moest staan (er mag niet harder dan 8 km/h gereden worden, maar toch moet er toezicht gehouden worden bij een kruising waar ook een looppad langs gaat), daarna was het nog even wachten op de machinist die uit een vroege werkbespreking moest komen, maar om stipt 7:20 ging de eerste klont met plakgrond de bak in. Die grond brachten we weg naar een weiland waar wat gaten en bulten de diverse partijen grond en klei aanduidden. Een rondje van een paar kilometer, niet meer 20 minuten rijden heen en terug. Helaas werd het wel wat benauwd, niet absurd warm met een graad of 22, maar de lucht drukte wel zwaar op het werk. Op die korte stukjes, met de motor die uitgaat tijdens het laden *smiley met een aureooltje erom* om het lekker politiek correct te houden, doet de airco niet zoveel. Maar het kan altijd erger, zo bleek tijdens de nieuwsberichten. Agressie tegen weginspecteurs is de laatste tijd enorm toegenomen. Middelvingers en scheldwoorden zijn al bijna normaal geworden en in de eerste helft van dit jaar is er 11 keer ook daadwerkelijk lichamelijk geweld geweest. Serieus mensen? Weginspecteurs? De mannen en enkele vrouwen die inderdaad hinderlijk een rijstrook afzetten of de weg compleet blokkeren, maar die dat doen om rommel van de weg af te halen, om te zorgen dat een pech- of schadegeval veilig afgesleept kan worden, om de snelweg leeg te maken zodat er een traumaheli kan landen na een ernstig ongeluk, om na zo’n heftige situatie verder te gaan met een belletje over zoiets futiels als een scheur in het asfalt en ‘kijk ff hoe ernstig het is’ *smiley die met z’n ogen rolt* al hadden we dat natuurlijk wel kunnen weten, want zelfs politie, ambulance en brandweer zijn niet meer gevrijwaard van geweldsincidenten. Na 13 vrachten was het klaar, de radio kon uit en jij kon weer in de hoek gaan staan.
Om vrijdag verder te gaan. Door de verkoelende mist reden we weer naar het datacenter, helaas werd het al snel daarna warm en weer benauwd. De vorige keer dat we hier reden, had ik de planner om ander werk gevraagd omdat het zo’n gedoe is met de toiletten. Hij vond het niet erg als ik tussendoor naar de zaak zou rijden om mijn behoefte te doen, maar dat zou minstens net zoveel tijd kosten als de lange wandeling naar het toilet in het gebouwtje. Volgens horen zeggen was de sanitairunit verderop al aangesloten, gister bleek dat nog niet zo te zijn en werd er in het Engels om een sleutel van het damestoilet gevraagd, wat gewoon een dixie met een hangslotje was. Vandaag zaten er 2 vrouwelijke portiers bij te houden op welke tijdstippen de vrachtwagens met grond en zand de poort in en uit reden, zij stuurden me naar de keet waar een sleutelkastje hing voor de damesdixie die midden in het aangewezen rookgebied was geplaatst, gezellig samen met de mannendixie stonden de plastic hokjes te sudderen in de zon. Handen wassen *smiley die z’n schouders ophaalt* daar doet men blijkbaar niet aan, want er was geen water aangesloten. Je kunt dan kiezen uit stoeien met een jerrycan water-voor-de-koffie of insmeren met zeep-zonder-water, wat tot de basisinhoud van een ladytruckers-cabine behoort. Grappig dat er zoveel te doen is over veiligheid, en tegelijkertijd zo weinig maatregelen zijn voor de medische veiligheid en het voorkomen van ziektes. Niet dat je van een plasje in een dixie perse ziek word, maar ook de grondwerkers kunnen dus niet zomaar even handen wassen voordat ze hun broodje gaan eten *smiley die aan z’n kin krabt* misschien toch eens een ideeënbus opzoeken. Ondertussen is het natuurlijk ook vakantietijd. Verschillende gedeeltes van Nederland zijn net weg of zitten nog midden in de inpakstress, op de radio werd al verteld wat je moet doen als je weer terug komt: de kranen in huis een tijdje door laten lopen. Elk jaar is er net na de zomervakantie een piek te zien in het aantal legionella-vergiftigingen, veroorzaakt door stilstaand water in de leidingen die met de wat hogere buitentemperaturen een heerlijke voedingsbodem zijn voor bacteriën en ander klein gebroed. Er werd dus aangeraden om na thuiskomst alle kranen door te spoelen met zowel warm als koud water. Het gevaarlijke van legionella is echter niet zozeer het water, maar de stoom die er vanaf komt, wat je kunt inademen en waarna de bacterie zich in je longen en lichaam kan vestigen. Leg de douchekop dus in een emmer of onder een natte handdoek, zodat niet de hele badkamer vol staat met ziekmakende dampen *smiley die wit wegtrekt* *smiley in een wit pak met een zuurstoffles op z’n rug* het laatste wat je wilt is bij de dokter terecht komen, want na de weginspecteurs blijken nu ook huisartspraktijken niet meer veilig te zijn. De patiënten worden steeds mondiger, wat op zich goed is, maar eisen daarbij ook snel geholpen te worden. Zelfs wanneer het overduidelijk geen spoedgeval is, willen ze toch direct geholpen worden. In de helft van de praktijken is inmiddels al melding gemaakt van dokters en assistenten die daadwerkelijk zijn aangevallen *smiley die met z’n ogen rolt* de Apocalyps is niet dat de aarde word geraakt door een meteoriet of implodeert onder het gewicht van overbevolking, maar dat er een anarchie ontstaat waarin mensen niet meer worden beschermd door politie en worden geholpen door doktoren, omdat die beroepen te gevaarlijk zijn geworden en niemand ze nog durft uit te oefenen. Is er misschien toch nog hoop voor Klaus Ross.
Zaterdag begon met uitslapen. Er werd een regenachtige dag voorspeld, dus ik had me al helemaal voorbereid op een dagje bankhangen. Wingman kwam echter met het idee om een stukje straatwerk bij de achterdeur weg te halen en daar gras te planten, zodat Herman het konijn straks door een kattenluikje (of konijnenluikje) de hele dag door van binnen naar buiten en weer terug kan huppelen. Terwijl ik op tv naar de finale van RuPaul’s Drag Race keek, begon hij alvast met het verwijderen van de stenen. Een flinke regenbui compleet met onweer drong hem weer naar binnen. Na een kerstfilm op netfliks was het weer droog en konden we naar buiten om water uit het gat te hozen, waarna ik stenen schoonboende en Wingman een muurtje rondom de konijnenren metselde. Het zonnetje begon al achter het huis van de buren te zakken toen zijn bak cement leeg was *smiley die zich nog eens uitrekt* na zoveel hard werk hadden we wel wat ontspannende tv-tijd verdiend.
Zondag konden we weer uitslapen. Het ontbijt bestond uit broodjes uit de oven en om de gedachten even te verzetten, stappen we straks maar weer eens op de motor. Ontspannen na hard werk, voor de baas en in de tuin, is ook belangrijk. Iedereen een fijne zonnigdag gewenst, geniet van de rust en de dierbaren om je heen.
 klimaatproblemen veroorzaakt door alfamannetjes?){kind=link}