Beste Babette, je kent me al een beetje he? Weet je nog dat briesje afgelopen zondag? Wat voor het zonnetje langs waaide? Nou, dat vonden we toch iets teveel tegenwind om nog wat te gaan ondernemen, dus waren we heel passief op de bank blijven hangen en ’s avonds lekker op tijd te bed gegaan.
Wat goed uitkwam, want maandag mochten wij weer ouderwets vroeg op pad. Al om 6 mochten we ons melden in Amsterdam, waar het nog donker was. In een straatje in de Westpoort zouden we de hele dag heen en weer rijden, verschillende soorten zand en grind naar betonboer Kijlstra toe rijden, zodat er in de hokken weer genoeg voorraad lag. De shovelmachinist had het rustig, behalve onze vrachten opdouwen moest ie een paar keer wat in de grote molen gooien, verder was het nog vakantietijd. Net als op de radio trouwens. Vakantiegangers in Portugal werden gewaarschuwd voor lege tankstations. De chauffeurs van tankwagens zijn daar in staking gegaan, waardoor ook de benzine en diesel niet meer werd aangevuld. Lokalo’s hadden dat al zien aankomen en de laatste dagen flink gehamsterd, waardoor er nu al nijpende situaties ontstonden. Bij aangewezen tankstations moest er wel bevoorraad worden, anders zouden sancties vanuit het leger komen. De hulpdiensten moesten natuurlijk wel kunnen blijven tanken, en voor particulieren was het daar ook mogelijk wat peut bij te vullen, zij het slechts 15 liter per keer. Overstappen op electrisch dan maar *smiley die achter z’n oor krabt* ook daar werd voor gewaarschuwd, want in veel landen struikel je over apparaten als de step, skateboard of monowiel die geëlectrificeerd zijn. Superleuk speelgoed natuurlijk, maar in Nederland verboden op de openbare weg. Neem je zoiets mee voor de kinderen (of jezelf, electrische steppen schijnen het helemaal te zijn bij baarddragende mannen met een knotje die zich in hun spijkerbloesje door de stad willen verplaatsen) zorg er dan voor dat je tuin groot (en hip) genoeg is om daar rond te kunnen rijden. Op de openbare weg kun je een bekeuring krijgen, of duurder nog *smiley met opengesperde ogen* de schade aan je step en lichaam worden niet vergoed wanneer je een ongeluk krijgt. Goed nieuws voor mensen die graag authentieke stadjes en halfvergane gebouwen bezoeken: vergeet Kroatië, vergeet Italië, vergeet het Oostblok *smileys die een grote WELKOM vlag ophangen* kom naar Alkmaar! Na de ingestorte parkeergarage in Eindhoven is nu het AFAS-stadion naar beneden gekomen. Of nouja, een gedeelte van het dak. Als een soort van modern Colosseum staat er nog een gedeelte fier overeind. Totale paniek natuurlijk, en grote opluchting dat het gebeurde toen er niemand aanwezig was, dus hoefden we niet lang te wachten met het maken van flauwe grappen. We hadden er ook genoeg tijd voor, want zowel bij het laden als het lossen konden we tot 5 uur terecht, zodat we optimaal gebruik maakten van de rij- en werktijd. Toen ik ’s avonds dan eindelijk thuis was *smiley die een kushandje doet* was Wingman al bezig in de keuken, wat een kanjer!
Dinsdag mochten we wat later beginnen. Op het terrein van de hoogovens, bij Tata. Het kleine meisje met de toverknoppenauto reed tussen ongeveer 450 jaar aan kiepervaring, allemaal gezeten in hun statige knikdumper. We mochten meuk afvoeren van ergens op het terrein naar Garbage City in Vijfhuizen. Bij het tweede rondje was op het Tata-terrein grote paniek ontstaan, want er lag een oliespoor op de weg *smiley die op het stuur trommelt* als het regent, lijkt het alsof er olie uit de hemel druppelt, maar nu het veilig op het asfalt lag, moest de weg opeens hermetisch afgezet worden. Na een miscommunicatie met een nogal onduidelijke verkeersregelaar, zochten we foeterend naar een omleidingsroute. Waarom de weg niet aan het begin werd afgezet, zodat je meteen via een andere weg naar de uitgang kon rijden, snapte ik ook niet helemaal. Onwetende verkeersdeelnemers moesten nu net voor de afzetting omkeren en vervolgens links of rechts zelf een omleiding zoeken. Al snel vonden wij die, via een weggetje waar we eigenlijk te zwaar voor waren *smiley die z’n schouders ophaalt* maar ach, als we rustig reden was er vast niets aan de hand. Op de A9 troffen we een groepje oldtimers uit Zweden vandaan *smiley die aan z’n kin krabt* dat is toch die blauwe vlag met een wit kruis erop? Een klassieke Bentley coupe in sjiek donkerblauw, een Mercedes SLK met een enorme tas op de kofferklep gebonden, en een nieuwe Lamborghini Urus. Na wat vrachten puin te hebben afgevoerd, mochten we in Vijfhuizen gebroken puin laden voor Zaandam. Een adres wat me vaag bekend voor kwam, bij nader inzien bleek het bij de school te zijn waar ik de chauffeursopleiding had gedaan. In mijn tijd was het nog omgeven door braakliggend terrein waar we onze auto’s moesten parkeren, aangezien we niet in de parkeergarage onder de school mochten komen. Vanuit het lokaal keken we uit op een grote groene berg waar volgens de leraar afval onder lag opgeslagen en waar vaak mensen hun hond uitlieten. Nu was de omgeving volgestouwd met huizen in Zaanse stijl. Ken je dat hotel, vlak bij de Primark, waar je onderdoor rijd? Alsof ze dat uit elkaar hebben getrokken. Wel heel vrolijk, al die gekleurde geveltjes. Daarna was het even snel gas geven naar de Vlothaven, gelukkig was het niet heel erg druk bij de Coentunnel, om nog een vracht te laden voor de sierbestrating in Uitgeest. Onderweg zagen we nog een ouwe blauwe Corvette rijden, met een geluid waar je je raam wel even voor wilt open zetten. Daarna was de werkdag om *smiley die in z’n handen wrijft* tegenwoordig maak ik al bijna net zulke lange dagen als Wingman.
Tijd dus om wat te ontspannen. Woensdag kon ik uitslapen, rustig ontbijten en daarna wat boodschapjes doen onderweg naar Zusje toe. We zouden samen naar de pedicure gaan, en om te beginnen zouden we samen met de nichtjes een broodje gaan eten. Om het pedagogisch verantwoord te houden had ik 2 spaarvarkens voor ze meegenomen, met wat verf *smiley die in z’n gekleurde handen wrijft* zouden ze vast wel een hele middag zoet mee zijn! Of niet *smiley die met z’n ogen rolt* binnen een halfuur stonden de varkens al te drogen op een oude krant en konden we de tafel gebruiken om broodjes te smeren. Daarna fietsten we naar de oppas. Zusje met Nichtje in de electrische bakfiets (die is wel toegestaan op de openbare weg) en ik op Zwagers fiets met Nichtje in het zitje achterop, die mij de hele weg duwde waardoor ik bijna nog lichter trapte dan op een electrische fiets. De pedicure, tja, het was wel even gezellig dat we naast elkaar konden zitten terwijl onze voeten werden schoongemaakt en een bescheiden laagje eelt eraf werd gevijld, maar veel verder kwamen de schoonheidsspecialiste (die net uit de schoolbanken leken te komen) niet. Volgende keer dus weer iemand vragen die wel dat grote gereedschap heeft om kalknagels en eeltpitten mee af te slijpen en uit te snijden. Op knappe voetjes liepen we nog een rondje door de stad, zoals vrouwen dat graag doen, maar niets kon ons echt bekoren. Zusje fietste naar haar werk en ik trapte zonder rugondersteuning terug naar het fietsenschuurtje om de tweewieler om te ruilen voor de vierwieler, waarna ik huiswaarts reed om te koken voor de kostwinner van het gezin.
Donderdag hoefden we niet heel vroeg op, toch was het nog een beetje donker en grauw. Er hing regen in de lucht en er lag ook regen rondom de keet waar we ons moesten melden. Samen met 3 collega’s zouden we 2 zandschuiten leeg gaan rijden naar het Microsoft-terrein. Via een toeristische route, langs Medemblik en het treinspoor van het boemeltje, achter de dijk langs via een boerenweggetje, naar het nieuwerwetse gebouw. Zelf laden onder de trechter en niet teveel zelf denken op het terrein van de datagigant, het was een rustig dagje. Op de radio werd verteld over een subsidiepotje dat dit jaar weer word geopend. In 2016 was dat er ook, toen kon je extra financiële hulp krijgen bij het duurzaam verbouwen van je huis. Dat potje was in een halfjaar leeg. Dit keer is het potje 84 miljoen euro groot, en krijg je er niet meer dan 10.000 euro uit, zodat er (hopelijk) nog wat overblijft voor anderen. Wat mij een beetje vreemd in de oren klonk, was dat je eerst zelf moet gaan verbouwen, binnen een bepaalde tijd, en daarna de bonnetjes kunt inleveren waarna je moet afwachten of je de subsidie wel krijgt *smiley die achter z’n oor krabt* dat zal wel wat mensen afschrikken om eraan te beginnen. Van de andere kant: prijs de dag niet voordat je een gekregen beer in de bek hebt geschoten. Als je de verbouwing niet kunt betalen, moet je nog wat langer doorsparen. En als je de verbouwing wel kunt betalen, moet je niet wachten op subsidie, maar direct beginnen met besparen en comfortabeler wonen *smiley die in z’n handen wrijft* ja hoor, ik ben weer helemaal geënthousiasmeerd over Project Garage, in gedachten kan ik de glimmende zonnepanelen al zien liggen. En de planner hielp daar ook nog een beetje aan mee, want nadat de boten leeg waren, mochten we ons melden bij de loswal in Schagen om nog even een vrachtje naar Andijk te brengen *smiley met dollartekens in z’n ogen* als het zo doorgaat met uren maken, huppelt Herman straks op verguld gras in de rondte.
Vrijdag mochten we weer naar Schagen, om ook daar 2 boten met zand leeg te rijden. Dit keer voor het plaatselijke loonbedrijf die hier 30 vrachten en daar 100 kuub nodig had. Zo toerden we met 4 collega’s rondom Schagen naar bollenlanden en verharde paden achter vervallen boerderijen, om alles uit te venten. Ondanks de bouwvak was het toch druk in de keet, maar gelukkig was er nog precies 1 puntje gebak over voor mij. In Spanje is er weinig reden tot gebak. Vanwege de drukte bij de Oostvaardersplassen zijn een aantal Konikspaarden naar een natuurgebied in Spanje verhuist. Al die wilde paarden met veewagens dagenlang over de snelweg vervoeren was diervriendelijker dan ze te verwerken in de lasagne. Nu hebben ze in Spanje waarschijnlijk het idee dat pony-paella beter was geweest, want de edele viervoeters zijn massaal ziek geworden van de lokale parasieten. De roep om medicijnen en hooi is groot, maar Staatsbosbeheer heeft laten weten dat de dieren zijn verkocht en daarom niet langer hun verantwoordelijkheid zijn *smiley die aan z’n kin krabt* wat bij mij de vraag opwierp: hebben we de telefoonnummers nog van die activisten die tekeer zijn gegaan op de Oostvaardersplassen? Van die mafkezen die boswachters neersloegen? Van die boertjes die met hun trekkers grote balen gras kwamen brengen, dat dankzij gekkies en grote scharen door opengeknipte hekken aan de magere paarden, koeien en herten gevoerd werd? Kunnen we die mensen niet naar Spanje sturen om daar de boel te redden? Geef ze allemaal een rugzak hooi en een tasje medicijnen mee, en laat ze lekker aan de Guardia Civil uitleggen wat hun goede doel is. Ondertussen stond de complete wereld op z’n kop. Of eigenlijk vooral de sportwereld. Of eigenlijk vooral het wereldje rondom AZ. Hoewel dat soort sport mij normaal gesproken niet kan boeien, heeft het met dat ingestorte dak wel een interessante invalshoek gekregen. Is dit het teken dat we nu echt moeten stoppen om mensen in de bouwsector tekort te betalen? Dat we weer met Nederlands pratende mensen aan de slag moeten, en niet de allerallergoedkoopste uit wie weet welk land vandaan? Dat er weer serieuze offertes gemaakt moeten worden, en niet alleen met absurd lage prijzen zodat er vervolgens op materiaal beknibbeld moet worden? AZ heeft deze week een wedstrijd gespeeld in het stadion van ADO Den Haag. Hilarisch vond ik het nieuws dat ook daar aan de wethouder is gevraagd of er niet voor de zekerheid nog even naar alle keurmerken en veiligheden van het gebouw moest worden gekeken, aangezien er onlangs zonnepanelen op zijn geplaatst en de eerste indruk was dat het die panelen waren die de boel hadden gesloopt in Alkmaar *smiley met natte ogen* dat zou geniaal zijn, als ook het vervangende stadion zijn deuren had moeten sluiten. Zo’n verhaal verzin je niet in Nederland. Deskundigen zeiden eerder al dat de zonnepanelen niet direct de boosdoener zouden kunnen zijn. Panelen wegen 20 tot 30 kilo per vierkante meter, terwijl het dak goed genoeg moet zijn om 70 kilo aan sneeuw per vierkante meter te kunnen dragen. Het zou dus de schuld van de klimaatverandering kunnen zijn, als het vaker had gesneeuwd, was het euvel al eerder aan het licht gekomen. De panelen zouden er wel iets mee te maken kunnen hebben, in die zin dat de constructie daardoor een beetje is veranderd, waardoor er iets andere krachten dan in eerste instantie was berekend, op de verschillende delen kwamen te staan. Vandaag werd bekend gemaakt dat het laswerk niet goed genoeg was, en dat het op veel andere plaatsen in de constructie ook niet goed genoeg is, waarna de mededeling volgde dat het stadion nog zeker een jaar gesloten blijft. Niet alleen om de boel op te knappen, maar vooral ook om uit te zoeken wie de rekening daarvoor gaat betalen *smiley die wit wegtrekt* als ze die zonnepanelen maar niet als smoes gebruiken om het potje van 84 miljoen aan duurzame subsidies leeg te trekken!
Voordat er nog meer ernstig nieuws uit zou lekken, stuurde de planner ons naar de BTS. Jouw data-log-knop zou weer verwijderd worden. Helaas, ik begon er net aan te wennen. Terwijl jij naar je logeerplek werd gewezen, toerde ik met een overbetaalde Skoda Citigo het weekend in.
Om zaterdag met Wingmans auto naar Volkel te sturen. Hij had iets anders op de agenda, wat niet zomaar afgezegd kon worden, en ik had Vriendin zo gek gekregen om mij aan de andere kant van het land te komen ophalen. Omdat we toch de hele middag voor onszelf hadden, besloten we een stadje op te zoeken om wat te sjoppen. Den Bosch was in de buurt en na wat zoeken vonden we een parkeergarage. Er bleek ook nog een kermis gaande te zijn, gelukkig konden we ondanks de drukte nog wel wat kledingwinkels vinden om doorheen te struinen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* en zelfs een Hudson’s Bay! Ik had er veel over gehoord maar was er nog nooit binnen geweest, reden genoeg om even kijkje te nemen in het grote warenhuis dat de plek van V&D moest overnemen. Op straat was het druk met kermisbezoekers, misschien dat het daarom wat rustig was binnen. Eerst liepen we door de make up-afdeling, waar we ondanks alle kortingsstickers snel doorheen moesten, aangezien we beiden nog een flinke voorraad hadden liggen. Daarna naar de kleding, die in 2 soorten waren verdeeld: ‘new arrivals’ en ‘sale’. En bij die sale ging het met 50 tot 70% omlaag, wat inhield dat we voor bijna Primark-prijzen grote merken konden kopen. Waarom het zo rustig is in die winkel? Ik snap er geen vuk van. Als je goed kijkt naar het bordje boven het rek, kun je er heerlijk sjoppen. Na nog een paar drankjes en natuurlijk een Bossche Bol op het terras tegenover de Turbomegabooster, was het tijd voor Vriendin om mij thuis te brengen, waar Wingman al voor het eten had gezorgd.
Al met al was het een drukke dag geweest, reden genoeg om lekker uit te slapen. Motorrijden hoeft ook niet met het miezerbuitje wat nu over de tuin trekt. Eigenlijk maakt het niet uit wat we vandaag gaan doen, want het is ons feestje. Een jaar geleden stapten we in het huwelijksbootje, en het is voorbij gevlogen. Ondanks de klachten die ik soms heb over de afwezigheid van zijn kookkunsten, kan ik wel stellen dat er zoveel meer is wat hem juist zo leuk maakt, en dat ik hoop dat we nog vele jaren samen mogen zijn *smiley die een kushandje doet* dan kan ik nog een heel verhaal houden over rotsen in brandingen, steunen en toeverlaten, mekaar beter maken, Yin en Yang, opdubbelen en dat soort ongein, maar een lang verhaal zou het moment verpesten *smileys die mekaar diep in de ogen kijken* dankjewel. Omdat je er bent.
 een jaar later, maar wat hebben we genoten){kind=link}