Beste Babette, afgelopen zondag ging het over bankhangen, en wat er ondertussen dan allemaal nog gebeurde in huis. Echter kon ik de sessie niet vervolmaken tot het bedtijd was, want de telefoon kwam er weer tussendoor, dat we ’s avonds om een uurtje of 7 de weg op zouden gaan voor een rondje strooien *smiley die in z’n handen wrijft* mooie tijd voor een extra (pro)centje. Ook al keken de medeweggebruikers alsof de strooichauffeurs helemaal gek waren geworden, want volgens de thermometer van mijn strooitrekker was het nog een graad of 6 boven 0. Maar als ze bellen, dan moet je gewoon gaan.
Maandag toerde ik weer met jou naar Amsterdam, om verder te gaan met het rondje van de S107 naar de S114, waar we vorige week ook gereden hadden. Geen probleem dus om de keet te vinden, even een bakkie thee doen en daarna met een vracht zand op pad naar de andere kant van de stad. Op de radio ging het over Blue Monday, de meest deprimerende dag van het jaar. Het is wetenschappelijk bewezen en er schijnt zelfs een klein piek in het aantal zelfdodingen te zitten rond deze tijd. De blijdschap van de feestdagen is definitief voorbij, er is niets magisch gebeurd tijdens Kerst of Oud&Nieuw (wat in films wel altijd gebeurd), waardoor je nog steeds in dezelfde moeimakende relatie zit en hetzelfde saaie kutwerk hebt als vorig jaar, en dat besef begint rond deze datum zo ongeveer binnen te komen. De kerstvakantie is voorbij en de zomervakantie lijkt nog jaren te gaan duren. Het is regenachtig, koud en donker, en als het licht word zie je alleen maar treurige bomen en struiken zonder bladeren en kleur. En dan die verrekte goede voornemens *smiley die diep zucht* op 1 januari, net na middernacht, beetje bezoedeld door de drank, leek het nog een goed en haalbaar plan, maar nu ben je 20 dagen verder en is er weinig van terecht gekomen. Dat alles bij elkaar is reden genoeg voor een Nationale Depressiedag.
Helaas vertellen wetenschappers er nooit bij dat het aanleren van een nieuwe gewoonte gemiddeld 60 dagen duurt, dus Blue Monday kun je beter zien als herinnering dat je goede voornemens hebt, en dat morgen een nieuwe dag is om er weer mee verder te gaan. Er zijn talloze filmkanalen beschikbaar waardoor we niet gehersenspoeld hoeven te worden met al die ‘eind goed al goed’ kerstfilms, en dankzij de klimaatverandering lijkt elke januari weer wat minder koud en guur te worden, dus Blue Monday zal wel gaan verdwijnen. Weer een traditie die de prullenbak in kan.
Tot die tijd was er veel nieuws waarvan mensen waarschijnlijk nog wat gedeprimeerder raken. Zo zijn bouwbedrijven bezig met het voorbereiden van een nieuwe ontslagronde dankzij alle ‘groene’ regels die zijn verzonnen. Vorige week werd een oprotpremie aangekondigd voor varkensboeren en al snel was er een wachtlijst om op de definitieve lijst te kunnen komen. Dat lijkt goed nieuws, maar het gaat dan vooral om de oudere boeren die toch al wilden stoppen in de komende jaren. Nu krijgen ze een grote zak gemeenschapsgeld mee (ik kan ze geen ongelijk geven dat ze hieraan meedoen) maar als de overheid niet zo haastig was geweest, had het de inwoners minder gekost. En omdat het oudere boeren zijn, zal het ook voornamelijk om de kleinere bedrijven gaan, dus blijven er nog genoeg zogenaamde ‘megastallen’ staan, en juist die zijn een grote doorn in het oog van de groene dierenpartijen, omdat ze juist kleine boerderijtjes willen waar varkens in de prut kunnen wroeten.
Voor de ambtenaren was het ook nogal Blue, hadden ze netjes hun wekker gezet, zich op tijd in het thuiswerkpak gehesen, lekker op de bank genesteld met de laptop op schoot en de tv op een goeje film, bleek het computersysteem voor het thuiswerken niet goed te werken wegens software problemen *smiley die met z’n ogen rolt* moesten al die ambtenaren zich alsnog in hun nette kleding hijsen en naar een kantoor gaan om op zoek te gaan naar een flexwerkplek waar de vorige gebruiker nog foto’s van z’n gezinnetje had laten staan. Gatverdamme, zit je aan een bureau te werken zonder film te kunnen kijken, zit er ook nog de hele tijd een boos lachende vrouw en 3 lelijke kinderen naar je te staren.
Ow en weet je nog die miljardendeal voor Damen Shipyards om boten te gaan bouwen voor de Duitse marine? Nou dat word dus via de rechter aangevochten door een Duitse botenbouwer, dus misschien gaat die klus geeneens door. Al met al genoeg reden om een beetje depri te worden inderdaad. Gelukkig mocht jij ’s middags blijven logeren in Amsterdam en zat ik met een paar gezellige collega’s in de carpoolauto terug naar het noorden.
Dinsdag was ik alweer vroeg bij je terug, waardoor we op tijd bij het granietboertje in de Amsterdamse Westpoort konden zijn. Eigenlijk wat te vroeg, want we moesten microzand rijden naar Cruquius, en daar komen de machinisten niet voor 7:00 de keet uit. Beetje treuzelen dus, nog even naar de wc, op het werk zouden we wel even verder gaan met wachten. Toen bleek dat er al een machinist ruim voor 7:00 in zijn shovel was geklommen om de eerste auto’s naar hun kiepplek te begeleiden. Ondanks dat het de hele dag mistig was, bleef het tempo er lekker in zitten. We hoefden weinig te wachten bij het laden en het leek er zelfs op dat we wel 8 vrachten zouden kunnen doen. Een collega die er in de buurt reed, meldde tijdens het zevende rondje dat er een auto te water was geraakt langs de afrit richting Zandvoort. Toen ik er langs reed en voorzichtig even over de schouder gluurde, leek de auto alweer op het droge te staan, er waren in ieder geval genoeg blauwe lampen bij om te helpen. Het was wel een beetje lastig voor de meneer van Rijkswaterstaat, want het verkeer kwam daar van 2 kanten van de A9 af, en iedereen die richting Zandvoort/Haarlem wilde, werd de richting van Driemerenweg en Hoofddorp op gedirigeerd. Voor ons geen probleem, want dat was juist de kant waar we heen moesten.
Vol goede moed gingen we dus de achtste vracht laden. Die hadden we nog ruim voor 4 uur kunnen kiepen. Helaas stond er een dikke file op de A9, tussen de A5 en de afrit richting Hoofddorp. Even omrijden door Halfweg heen en dan via Rottepolderplein de afrit pakken *smiley die in z’n handen wrijft* op de radio werd ondertussen melding gemaakt van die ene tunnel bij Beverwijk, of Velsen, waarvan de rode kruizen niet meer uit gingen. Technische storing en daardoor niet veilig om te gebruiken. Dus moest alle verkeer van de A22 via de A9 door de tunnel. Gelukkig zaten we daar niet in de buurt! *smiley die aan het stuur knaagt* nee, wij reden langs een afgesloten afrit omdat er blijkbaar nog steeds aan dat ongelukje werd gewerkt, waardoor we alsnog een tyfusend konden omrijden. Hek open gedaan, vracht gekiept, hek weer dicht en op slot en door naar Vijfhuizen, waar we onderweg nog in een file terecht kwamen vanwege een kopstaartbotsing *smiley die aan de tuter hangt* slingeren tussen brokstukken door, de auto voor ons opduwend omdat die graag nog even wilde kijken terwijl er al genoeg mensen bij stonden om eerste hulp te verlenen en schadeformulieren in te vullen. Een vracht korrel laden, buiten de poort nog even 3 kwartier pauze maken omdat ik niet op een terugvracht had gerekend, en daarna richting Andijk.
Eerst maar eens richting het noorden… Eerst maar eens bij het verkeerslicht komen, want nog voordat we ons in welke file dan ook konden mengen, stonden er alweer 2 auto’s stil met een kopstaartje. De rij auto’s die naar de A9-Alkmaar wilde, bewoog zo langzaam dat ik koos voor de A9-A5. Op die oprit stond nog een motorscooter met pech *smiley die met z’n ogen rolt* vervolgens op de A9 de rechterbaan afgekruist omdat er een auto met een lekke band stond *smileys die borden omhoog houden en luidkeels scanderen* vergeet Blue Monday, dit is de ultieme Daapse Dinsdag! Vervolgens konden we op de A5 even de 80 km/h aantikken voordat de rem er weer op moest. We hebben een uur werk gehad om bij de Coentunnel te komen, daarna was het natuurlijk dringen op de A8 (mensen kunnen niet normaal van baan wisselen, dat hadden we al eens geconstateerd) en vervolgens zonder file of narigheid de A7 volgen naar boven. Om kwart over 7 in de vooravond stonden we de laatste vracht te kiepen.
Woensdag mocht ik iets langer blijven liggen dan gisteren, maar daarna had ik wel een heel druk programma voor mezelf uitgestippeld. Eerst naar de tandarts waar de definitieve kroon werd gezet en nog 1 gaatje werd opgeknapt. Daarna met een beetje dronkemansaccent naar Vriendin toe om over varkentjes en bloemen te praten, lunchen bij Vader en Moeder en vervolgens bij de schoonheidsspecialiste op tafel liggen en over droge huid en gezond eten praten. Maar als ik heel eerlijk ben, van alle afspraken en bezoeken die er gepland stonden, was de onverwachtse geboorte van het kalfje, net voor de lunch, wel het hoogtepunt van de dag. De koe was zo moe nadat ze was bevallen van een flinke bul (jongetjeskalfje), dat ze een steuntje in de rug nodig had om haar emmers vitaminewater leeg te slobberen. Ondertussen stond ik op mijn gympies in het stro het kalf alvast wat droog te wrijven. Het was een mooi gezicht, moeder en zoon die beiden lagen na te puffen in het stro, voorzichtig proberend overeind te komen.
Donderdag reden we naar Alkmaar, om een dagje te citytrippen. Grond laden in een nieuwbouwplannetje, om ruimte te maken voor appartementen en een parkeergarage, en lossen op een braakliggend stukje opslagterrein. Geladen was de kortste weg door de stad heen, over de Bierkade (een van de weinige straatnamen die ik ken in Alkmaar) en de Friesebrug. Vanwege het eenrichtingsverkeer moesten we na het kiepen via de Ring en de Leeghwaterbrug naar Kooimeer om daar weer de stad in te gaan. Het viel alles mee met de file voor de Leeghwaterbrug, we hebben daar slechts 2 keer stil gestaan omdat ie open was voor het vaarverkeer. En bij de Friesebrug maar 1 keertje. De dag verliep een stuk vlotter dan verwacht, ’s middags konden we nog wat zand laden bij de loswal, zodat we heel efficiënt heen- en terugvracht hadden. In plaats van tegen achten, stonden we nu al even over vieren op de zaak.
Om vrijdag weer verder te gaan met het rondje Amsterdam – Cruquius. Omdat we nu op de zaak waren gestart en niet in Amsterdam, moesten we voor 4 uur tweemaal pauze maken. Iets met de rij- en rusttijdenwet, geen vragen stellen, veels te ingewikkeld allemaal. De 8 vrachten van dinsdag zouden we dus niet gaan halen. Omdat het vlotjes doorreed, konden we er wel 7 wegbrengen, en waren we daarna nog op tijd om een vracht zand te laden bij de loswal, voor een afsluitend ritje naar Kwadijk.
Behalve Blue Monday kent januari nog een andere traditie: griep en verkoudheid *smiley die niest* het was op diverse plekken alweer opgedoken en omdat je altijd moet proberen te leren van voorgaande situaties, hadden de boeren in de pluimveesector alvast een balletje opgegooid over de ophokplicht. In Polen is de vogelgriep alweer opgedoken, en we weten inmiddels dat er maar 1 zieke eend, duif of kraai boven een hoop vogelvoer hoeft te niezen en/of te poepen, om een hele stal te kunnen besmetten. Laat staan dat ze over het hekwerk heen vliegen en met rode oogjes en een verstopte snavel hard niezend tussen onze scharrelende kippen door zwalken. Ophokken dus! Voordat er straks weer duizenden kippen opgeruimd moeten worden voor iets wat we van tevoren zagen aankomen. De ministers willen er echter nog niet aan beginnen, hoogstwaarschijnlijk ingefluisterd door groene dierenpartijen die vinden dat het altijd beter is voor beesten om buiten te kunnen rondscharrelen *smiley die zit te tandenknarsen* ik stel voor om elke minister die vanaf nu geveld word door de griep, verplicht een paar uur lang in een regenachtige en koude tuin te laten rondlopen. Ja, zelfs als ze terminale mannengriep hebben. Want uiteindelijk zijn ministers toch ook maar zoogdieren, en die moeten toch lekker in de natuur scharrelen?
Iets waar wat meer aandacht naar uitging was het Coronavirus. Niet het virus waarvoor je je maandagochtend ziek meldt, na een dagje Coronabiertjes achterover te hebben getikt, maar een virus dat is opgedoken in China en erg lijkt op griep en verkoudheid *smiley die aan z’n kin krabt* als ik het goed heb onthouden is griep een virus en verkoudheid een bacterie, maar in de symptomen lijken ze nogal wat op elkaar. En dat maakt het Coronavirus ook moeilijk te volgen. Het is eind 2019 opgedoken in China, maar kwam pas (in het nieuws dan he) vorige week naar buiten. In China zijn er honderden mensen ziek van en een stuk of 20 overleden, inmiddels is het ook al opgedoken in andere Aziatische landen en Amerika.
China schijnt niet erg vrijgevig te zijn met informatie, wat het opsporen en indammen van besmette mensen erg moeilijk maakt. Er is een incubatietijd van 7 dagen, wat betekent dat je 7 dagen lang andere mensen kunt besmetten voordat je door hebt dat je zelf ziek bent. En omdat het begint als een griepje, zullen er veel mensen zijn die eerst thuis uitzieken voordat ze hulp zoeken. Daardoor is ook niet precies bekend hoeveel mensen er ziek zijn, omdat niet iedereen zich bij de dokter of in een ziekenhuis meldt. De symptomen zijn behalve hoesten ook benauwdigheid, koorts en soms diarree, en het kan overgaan in een longontsteking. Tegen de tijd dat die dingen zo heftig worden dat je ermee naar een dokter gaat, heb je dus al je hele gezin besmet. En in China hebben ze dan weinig kinderen, ze wonen wel vaak met meerdere generaties bij elkaar.
Volgens het nieuws waren er al 26 mensen overleden, vooral ouderen met een slechte weerstand. Maar ook iemand van 36 ofzo *smiley met opengesperde ogen* dat werd erbij gezegd alsof het groot nieuws was, maar iemand van 36 kan al een tijdje ziekig zijn, dan heb je weinig koorts en uitdroging door diarree nodig om het loodje te leggen.
Volgens de berichten zijn we er in Europa goed op voorbereid. Op welke manier, dat werd er niet echt concreet bij verteld. Een vaccin is er niet en heeft ook weinig zin om te maken, want daar gaat jaren overheen en in die tijd kan het virus weer verder muteren waardoor het vaccin ook niet gaat werken als het op de markt komt. Zeg maar net als de zinloze griepprik in Nederland. Mensen met warmtecamera’s volgen op vliegvelden heeft weinig zin, want niet iedereen krijgt koorts. Ophokken doen we in Nederland niet, zelfs niet als de dreiging al in Europa is. De maatregelen in China zijn een stuk duidelijker: meerder miljoenensteden moeten voldoen aan een soort ophokplicht. Het openbaar vervoer ligt stil, auto’s moeten via een controle de stad in of uit, als dat al toegestaan is, winkels zijn dicht op wat supermarkten na, en er werd opgeroepen om niet te gaan reizen naar familieleden om het Chinees Nieuwjaar te vieren dit weekend.
In Nederland komen we niet echt verder dan: vaak handen wassen, nies of hoest in je elleboog, slaap goed, ga regelmatig naar buiten om frisse lucht binnen te krijgen (dus toch scharrelen) en daar wil ik aan toevoegen: eet appels en peren om je lijf op te warmen, geen sinasapppels want die koelen je af. En zoek op googel naar wat recepten voor kruidenthee die helpt tegen griep. Is goedkoper en gezonder dan pijnstillers of antigriepines slikken. Als de software het weer doet, ga dan lekker thuis werken zodat er minder kans is op besmetting op het werk. En minder kans op kopstaartbotsingen omdat je tijdens het niezen je ogen even dichtdoet en daardoor de remlichten voor je niet ziet.
Zaterdag gingen we vrolijk verder met gezondheidsdingen, want terwijl jij van de weekendrust genoot, zat ik met een groep collega’s in een klaslokaal voor een cursus EHBO *smiley die wit wegtrekt* ouderwets in de schoolbanken, dat was nog wel te overzien, maar ik zat precies naast een beetje stevige collega, en hem moest ik met een Rautekgreep proberen door het lokaal te verslepen *smiley die met z’n spierballen rolt* de andere collega’s zagen daar wel de lol van in. Met een powerpointpresentatie leerden we wat over hoe het menselijk lichaam in elkaar zit, de instructeur vertelde over verschillende soorten wonden, of je moet spoelen, verbinden of eerst naar de receptie moet rennen om hulp te halen. We rolden met z’n allen van buik naar rug naar stabiele zijligging, vol overgave doken we op de poppen die beademd moesten worden, wat bij sommigen tot een flinke blos op de wangen leidde. Daarna moesten we naar buiten waar een noodsituatie was. De instructrice werd een beetje woesie wakker in een vrachtwagen, naast een pop die stoïcijns voor zich uit bleef kijken terwijl een collega over hem heen klom om te vragen of alles goed was. Niet vreemd dat je niet wilt weten waar je bent, als je in een Volvo zit *smiley die grinnikt in z’n knuistje* de instructrice hapte naar lucht van het lachen, terwijl andere collega’s de pop uit de auto hielpen en reanimeerden. Al met al weer een leerzame dag, we hebben een hoop gelachen, vooral in de hoop dat we zelf nooit in een situatie terecht komen waarbij we de opgedane kennis nodig hebben. Of je dan in een reflex alles nog weet en correct handelt, of dat je in zo’n neuro-dinges shock raakt en als een zombie rondloopt, dat weet je pas als je het echt meemaakt.
Om het zekere voor het onzekere te nemen, heb ik mezelf vandaag een dagje ophokplicht opgelegd. Bankhangen, jawel, maar het eerste wasje hangt alweer te drogen aan de lijn. Straks word het voedselpakket met gezonde maaltijden bezorgd en neem ik wat fruit, vanavond op tijd op bed om goed uit te slapen en morgen hopelijk zonder ziekmelding weer fris en fruitig aan de gang. Fijne zonnigdag allemaal! Houd het veilig, vergeet je goede voornemens niet en denk eerst om je eigen veiligheid als je net een collega hebt zien niezen bij het koffiezetapparaat.
 de ultieme Daapse Dinsdag){kind=link}