Beste Babette, de maandag begon een beetje onwerkelijk. Geheel zonder file reden we naar Amsterdam, even voor half 6 weg van de zaak om na een kwartiertje rust om half 7 te kunnen laden. Ik vloekte nog even tegen mezelf omdat we te laat wegreden, maar het was surrealistisch rustig op de A7. Netjes op tijd kwamen we in Amsterdam bij de nieuwe loswal aan. Eigenlijk de oude loswal, maar die is onlangs lekker opgeknapt, nu is het weer als nieuw. De keet was ook meteen even aangepakt, de tafel stond anders opgesteld en de stoelen een stuk verder uit elkaar. Want natuurlijk moeten we nog steeds rekening houden met Corona. De Formule 1 race in Australië ging om die reden ook niet door. Dat werd wel heel laat pas aangekondigd, want de fans stonden al voor de poort om naar de vrije training te kijken. Sterker nog; er werden al rondjes over het circuit gereden, maar toch werd alles afgeblazen.
In Nederland werd het zondagavond ook nog zeuren voor mensen die van hun laatste avondmaal wilden genieten, want om half 6 werd bekend gemaakt dat om 6 uur alles dicht ging *smiley met dikke hamsterwangen* dus snel je hoofdgerecht even naar binnen proppen en dat toetje eet je thuis maar! Het kwam wel heel paniekerig over allemaal. En lachwekkend, want er stonden lange rijen voor de koffiesjops, terwijl daar eigenlijk helemaal niet zoveel op voorraad mag liggen *smiley die grinnikt in z’n knuistje* dat word nog een mooi stukje creatieve administratie.
We reden met het zand van Amsterdam naar Cruquius, omdat het zo rustig was toerden we mooi via de A10 en A4 naar de afrit Hoofddorp, lange stukken zonder veel oponthoud. Althans, niet veel meer dan op de Driemerenweg waar je de verkeerslichten altijd tegen hebt. Er heeft gewoon de hele ochtend geen file gestaan op de A10. Zelfs de spitsstrook wanneer je de A4 op draait, bleef de hele dag dicht. En vanaf de A4 naar de A10 toe ging ook de extra rijstrook dicht in de loop van de ochtend *smiley met opengesperde ogen* ik dacht dat het altijd zo druk was dat die groene pijlen inmiddels wel waren doorgebrand, maar blijkbaar deden de rode kruizen het ook nog steeds. Na 7 vrachten keerden we huiswaarts en stonden we weer erg op tijd op het pad.
’s Avond keken Wingman en ik naar de speech van de premier. Dat gaf toch wel een dramatisch gevoel, alsof we nu echt in oorlogssituatie zitten. Hij legde duidelijk uit wat de scenario’s zijn die de deskundigen voor hem hadden uitgetekend, en waarom we voor de strategie kiezen die tussen een lockdown en een laissez faire in zit. De economie voorzichtig door laten gaan en ondertussen de bevolking mondjesmaat besmet laten raken met het virus. Klinkt goed, alsof je het land vaccineert, maar dan zonder een spuitje te geven. De ouderen en zieken moeten hermetisch afgesloten worden van de buitenwereld, en straks alleen nog maar verpleegd worden door mensen die al ziek zijn geweest, zodat er geen besmettingen opduiken in bejaarden- en opvangtehuizen en we niet massaal al onze opa’s, oma’s en zieke familie/vrienden hoeven te begraven. Zoals hij het vertelde klonk het logisch. Vechten tegen de natuur heeft geen zin, want uiteindelijk wint die het altijd. Daarna bleef de tv aan, want op het nieuws ging het niet alleen over de speech, ook over corona. Er waren weer een aantal mensen overleden, vooral ouderen waarvan een aantal ook al ziek waren van iets anders. Opvallend genoeg worden de bedden op de IC dan weer veel bezet gehouden door jongeren *smiley die achter z’n oor krabt* en na het nieuws bleven we nog even tv kijken. Eerst de reclame maar eens uitzitten *smiley die diep zucht* als je hoest, moet je dit pilletje nemen. Als je ’s nachts naar de wc moet, hebben we dit pilletje voor je. Zit je in de overgang? Dit pilletje. Vreemd kuchje? Deze hoestsiroop. Haal je adem? Neem dan deze neusspray! En daar tussendoor ook nog eens reclames voor Dettol. Sta je je tanden te poetsen en is er een dwerg de glazen deur aan het schoonmaken met jouw BH? Dan moet je blijkbaar niet de dwerg een schop onder z’n kont geven, maar een Dettoldoekje er overheen wrijven. Kauwt je hond op het speelgoed van je kind? In plaats van de hond zijn eigen speelgoed te geven en je koter te leren z’n troep op te ruimen, moet je dan ook iets doen met een Dettoldoekje. Het lijkt wel alsof de huidige generaties ouders en kinderen opgroeien met het idee dat je tweemaal daags onder een verfrissende douche van ontsmettende alcohol moet staan, en moet slapen onder een deken van Dettoldoekjes. Alle bacteriën weg boenen, tot er geen slechte maar ook geen goede bacteriën meer in je systeem zitten, en je zelf totaal geen weerstand meer hebt. En met een simpele griep of Corona al in het ziekenhuis belandt.
Word je trouwens nogal moe van al dat boenen? Of al die reclames? Of alles bij elkaar? Neem dan lekker wat vitaminesupplementen om opgewekt de winter door te komen *smiley die met z’n ogen rolt* stuk makkelijker dan gewoon wat extra groenten in de pan te flikkeren en een extra stuk fruit te schillen.
Dinsdag mochten we ons weer melden in Hoorn. We kregen expliciet door dat we niet voor 7:40 mochten laden *smiley die op het stuur trommelt* wat bijna lukte, om 7:35 stonden we onder de trechter om te laden voor het Holenkwartier. Ook in Hoorn was het lekker rustig op de weg. Zelfs bij het DC (Distributie Centrum) van de supermarkt, tegenover de Mercedes-dealer, leek het wel iets rustiger dan normaal, terwijl we op het nieuws niets ander hoorden en zagen dan dat mensen massaal aan het hamsteren zijn geslagen. Bij het Holenkwartier ging het trouwens ook lekker, vorige week was daar de drainage geplaatst, nu stuurden we niet door een dikke laag bagger heen, maar over een laag zand die al lekker begon op te drogen *smiley die zit te glunderen in z’n tuigje* nog 2 van die zonnige dagen, en de waterwagenmachinist kon erbij gehaald worden.
Op het nieuws ging het ook over de speech van Rutte. Zelfs op de watsep werd erover gepraat. En dan vooral in van die doorstuur-plaatjes, waarin mensen zeggen dat ze opgelucht zijn. Rutte heeft dan wel gezegd dat dik 60% van de bevolking besmet gaat raken, maar we hebben nog nooit iets gekregen van wat hij ons heeft beloofd. Toch leken veel mensen wel naar hem te luisteren, want filemeldingen waren er nagenoeg niet. Op onze route zagen we het wel drukker worden. Wandelaars, hardlopers, honden en hun uitlaters en kinderen die zich blijkbaar nu al verveelden achter de computer, kwamen massaal naar buiten om een rondje te wandelen. Goed voor de weerstand, even in beweging zijn en frisse lucht inademen. Alleen was het op sommige stukken zo druk dat men amper de voorgeschreven 2 meter afstand kon aanhouden.
Gelukkig kwam er ook nog ander nieuws tussendoor op de radio *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* voor iedereen die al een beetje Corona-moe word, voor iedereen die afvraagt of de rest van de wereld gewoon stil staat, of we nog steeds bezig zijn met het milieu of niet: jawel, de transitie naar minder schadelijk opgewekte stroom is nog steeds gaande, en men wist te melden dat we nu eindelijk meer electriciteit groen opwekken, dan dat we het uit steenkool halen *smileys die biologisch afbreekbare confetti strooien* de meeste electriciteit halen we trouwens nog steeds uit aardgas, maar dat hoeven we er niet zo duidelijk bij te zeggen natuurlijk.
Woensdag had Wingman een klusje voor me. Omdat er amper bloemen naar het buitenland worden geëxporteerd, en er al beelden voorbij kwamen van karren vol met kleurige bossen die in de container werden geflikkerd, was hij gisteren onderweg naar huis langs een bollenbedrijf gereden. Met zijn armen vol tulpen kwam hij thuis en gaf mij daarmee de opdracht om eens langs Opa en de Oma’s te rijden, om daar wat uit te delen. Eerst naar Oma toe, die in de straat bij de gemeentewerf woont. De auto’s stonden al op de weg te wachten, zo druk was het. De combinatie van mooi weer en thuiswerken zorgde blijkbaar voor grote opruimwerkzaamheden in tuinen en schuurtjes. Oma was blij verrast, ik kreeg een kopje thee maar geen knuffel, en nadat ik voor de derde keer een koekje had afgeslagen, was het tijd om naar Vader en Moeder te rijden. Net te laat kwam ik daar aan, want er was zojuist een drieling geboren. Tweelingen komen nog wel eens voor, maar drielingen een stuk minder *smiley met natte ogen* zo schattig! Drie van die kleine bolletjes zwart, wit en blauw gekleurd, bijna verstopt in de dikke laag stro. Na de lunch en nadat Moeder ook wat bloemen had uitgezocht, ging de reis verder naar Opa en Oma. Thee, geen handen schudden of zoenen, bijkletsen over hoe angstig het allemaal is, een emmer zoeken waar de tulpen in konden staan, en daarna toerde ik weer richting huis.
Om net voor thuis te zijn, toch nog wat boodschappen te halen. Het was rustiger dan verwacht in de supermarkt, geen grote massa gillende mensen. Wel lege plekken in het vleesschap, bij het brood, de eieren waren helemaal op, net als het wcpapier, en ook bij het bier kon je de achterkant van de stelling hier en daar al zien. Maar *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* de matzes waren wel weer! Dus meteen maar alle 3 de pakjes meegenomen die er stonden. Daarna nog even fruit halen bij de groenteboer, naast de kaasboer, waar nog een grote stapel eierendozen stond uitgestald. Bij het avondeten vertelde ik Wingman dat we nog maar 3 rollen wcpapier op voorraad hebben, en dat ik misschien toch iets onlijn moet bestellen. Hij stelde me gerust: niet alleen stonden er nog grote pakken bij de buurtsuper, ook in een kast, op zoek naar vazen voor de tulpen, was hij nog een pak met 4 rollen tegen gekomen *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* kunnen we toch weer een tijdje vooruit.
Donderdag had de planner alweer een mooi ritje voor ons geritseld. We hoefden pas om 7:00 te laden bij de grote afvalverwerking in Middenmeer *smiley die zich nog eens uitrekt* om daar grond te laden voor de grote afvalverwerking in Alkmaar. Vervolgens mochten we daar dan weer korrel laden voor, je raad het niet, het depot op de grote afvalverwerking in Middenmeer, waarna we grond konden laden enzovoorts enzovoorts… Hyperefficiënt natuurlijk. Omdat de grond in Middenmeer werd gewogen, konden we in Alkmaar zo doorrijden, alleen voor het laden van de korrel moesten we nog wel even inwegen *smiley die een boekie op het stuur legt* alsof iedereen nog even snel van z’n troep af wil voor de lockdown, want er stonden lange rijen voor de weegbruggen. Na het laden van de korrel, stonden we zo lang in de file voor het uitwegen, dat ik naar het toilet kon zonder dat iemand door had dat jij zonder chauffeur in het rijtje stond.
Middenmeer en Alkmaar zijn ongeveer een beetje hetzelfde bedrijf, en bij beide gold sinds kort dat er geen derden meer naar binnen mochten in de kantines. Natuurlijk heb ik dat stiekem wel gedaan, om even een TVO te pakken en van het toilet gebruik te maken. Inderdaad, er hingen op alle deuren briefjes dat iedereen z’n handen moet wassen en dat soort dingen, en dat er helaas op het moment even geen vreemden worden toegelaten in de kantine, zodat het eigen personeel met gepaste afstand van elkaar toch gewoon kan schaften. Ergens wel begrijpelijk. Toch ook een beetje dubbel als je dan stiekem *smiley in een ninja-outfit* de keet binnen komt, en je ziet dat iedereen naast elkaar aan dezelfde tafel zit, in plaats van er een stoel tussen te laten en het over 2 tafels te verdelen. Bij de ene weegbrug is het normaal dat je naar binnen loopt om de weegbon te halen, daar was een groot raam gemaakt zodat chauffeurs niet op de medewerker achter de computer konden hoesten. Bij de andere weegbrug komen de bonnen echter naar beneden met de buizenpost. En om je aan te melden bij het eerste rondje, hangt er een ouderwetse bakelieten telefoon. Die werden nog wel gewoon gebruikt. Sommigen namen daadwerkelijk de moeite om naar boven te lopen (wat dus zoveel tijd kostte en file opleverde), anderen pakten de telefoon en haalden hun bon uit de koker, net zoals vele handen daarvoor ook al hadden gedaan. Het is een vreemde situatie, niemand heeft zoiets eerder meegemaakt, niemand weet precies welke regels er gelden en hoe die geïnterpreteerd moeten worden. Sommige mensen halen hun schouders op, want als je naar de besmettingen, doden en symptomen kijkt, is het nog steeds niet veel anders dan een griep. Anderen nemen het heel serieus en zijn direct gaan thuiswerken, of hebben zich bij voorbaat alvast ziek gemeld. Ik denk dat ik wel bij de onverschillige groep hoor. Maar ik ben sowieso ten dode opgeschreven, want ik heb geen Dettoldoekjes in huis.
Ondertussen werd op het nieuws verteld dat de bloedbank het plasma en het bloed van de donoren allemaal gaat controleren op tekenen van Corona, het verloop van het virus en de antistoffen. Op die manier willen ze het verloop van de ziekte bekijken. Of er iets valt te zeggen over de tijd tussen besmetting en ziek worden, wat de antistoffen zijn en wat ze doen, wanneer die langskomen, of mensen dan ook immuun zijn of niet. En hoeveel mensen er nou eigenlijk besmet zijn. Want op veel plekken, zoals in ziekenhuizen, is men al gestopt met preventief testen van het personeel. Alleen mensen die er serieus van worden verdacht, krijgen nog zo’n test, omdat het blijkbaar toch wel hard gaat met de voorraad. Tot nu toe hield alleen het RIVM bij hoeveel mensen er besmet en overleden waren, maar zoals ze bij eerdere kwesties van groots landsbelang al hebben laten zien, zijn ze niet altijd even accuraat met cijfers. Fijn idee dus dat de bloedbank het ook een beetje in de gaten gaat houden.
Vrijdag mochten we weer verder op hetzelfde rondje. Gisteren hadden we in Alkmaar nog een vracht korrel geladen, zodat we vandaag konden beginnen met kiepen in Middenmeer. Het was een stuk rustiger bij de weegbrug, dus we liepen al snel voor op het schema van gisteren. De ochtendschaft was een wandeling naar de keet *smiley die zich achter een boom verstopt* voor een TVO en toiletbezoek, de tweede schaft was gisteren een hapje eten achter het stuur, maar vandaag liet een collega weten dat we ook bij de loswal in Alkmaar mochten zitten. Konden we gewoon aan tafel zitten en een babbeltje maken met de collega’s die op gepaste afstand van hun koffie genoten.
Natuurlijk was er weer veel Corona-nieuws. Om ouderen te beschermen tegen vechtlustige hamsteraars en lege schappen, kwamen de supermarkten met het idee om mensen ouder dan 70 jaar hun eigen uurtje te geven. ’s Ochtends van 7:00 tot 8:00 kunnen ze dan op hun gemak hun karretje volgooien en daarna met hun handtas vol kleingeld de rekening gepast betalen *smiley met natte ogen* *smiley die hardop zit te lachen* das mooi kut! Ben je bejaard, zit je al jarenlang in een soort thuisisolatie en was het in de weg lopen van mensen in de supermarkt je enige uitje, moet je nu opeens nog vroeg je bed uit ook om boodschappen te mogen doen!
Corona treft ook de bouwsector, want gemeentes durven geen vergunningen meer te geven wanneer er graafwerkzaamheden nodig zijn. Ze zijn bang dat er een groot gat word gegraven of dat een hele straat open ligt, en er dan plotseling een lockdown word aangekondigd, waardoor gevaarlijke situaties ontstaan *smiley die op het stuur trommelt* terwijl juist nu, tijdens het massale thuiswerken en de fileloze wegen, wegafzettingen en transport van en naar de bouwplaats alleen maar makkelijker en sneller gaan. Eigenlijk zouden er juist meer vergunningen moeten worden afgegeven, het werk gaat een stuk sneller. De economie blijft draaien als veel mensen nog lekker buiten in de frisse lucht blijven werken, en op de lange termijn is het ook goedkoper omdat het sneller klaar is. Gemiste kans van de gemeentes. Vooral omdat er na de crisis waarschijnlijk veel meer woningen nodig zijn. Sommigen voorspellen een geboortegolf, nu mensen veel thuis zitten. Anderen zijn wat realistischer en verwachten juist een piek in de scheidingen, omdat mensen opeens lange tijd samen zitten en dan blijkt dat de relatie toch niet zo goed in mekaar zit als men dacht. Allebei aan de keukentafel zitten thuiswerken is misschien nog wel erger dan in een rumoerige kantoortuin zitten, waar je na 8 uurtjes snel afscheid van kunt nemen. Nu zit je na het thuiswerken ook nog eens samen aan tafel te eten, kun je niet naar de sportschool om de frustraties eruit te zweten maar moet je omstebeurt op de hometrainer stappen *smiley die diep zucht* wat een verschrikking! De vraag naar woningen voor een eenpersoons huishouden zal dus wel flink gaan stijgen.
En dan die andere grote tegenvaller: het Formule 1 seizoen is volledig over de kop gegaan. De eerste race in Australië ging niet door, aanstaand weekend in Bahrein zou eerst zonder publiek gereden worden, maar is toch ook afgelast. Inmiddels is besloten om de zomerstop nu alvast te houden, dat betekent ook dat de teams niet mogen sleutelen en verder ontwikkelen, om te zorgen dat de rijkere teams hun voorsprong niet heel veel verder kunnen uitbouwen. In Groot Brittannië, waar men niet alleen bezig is met de Brexit (of is dat nu ook tijdelijk stil gezet?) zijn meerdere teams gevestigd, die al hebben aangeboden om de schaarse spullen voor ziekenhuizen te gaan maken. Coureurs die mondkapjes in elkaar naaien en monteurs die geen motorblok in elkaar zetten, maar beademingsapparaten, het zal even wennen zijn, maar in deze tijd van nood is alle hulp welkom. Zeker in een land als het Verenigd Koninkrijk, waar de zorgsector nog wat slechter schijnt te zijn als in Nederland. Wanneer de Formule 1 dan wel gaat beginnen, kon nog niemand met zekerheid zeggen. Eind mei of begin juli werd gezegd, maar wie garandeert dat de pandemie dan alweer is overgewaaid? De race op Zandvoort is wel al uitgesteld, misschien word het ergens in augustus, maar ook dat word natuurlijk van week tot week, of beter gezegd van dag tot dag, bekeken.
Na een productief dagje doken wij nog even de garage in om de kleppen te smeren. De collega’s zoeken mekaar nog wel eens op in de kantine, ook als er geen vrijmibo is, even bij een bakkie koffie/warme chocolademelk de week doorbespreken. Nu was het rustig, veel auto’s waren al op tijd weer terug op de zaak en vrijwel iedereen keerde direct huiswaarts.
Zaterdag eerst maar eens uitslapen, wassie draaien en daarna in de nette kleren naar Vader. Hij vierde zijn verjaardag niet, maar natuurlijk mochten we wel langs komen. Want het grootste kado is toch wel dat alle kinderen en de kleinkinderen samen aan tafel zitten. Eerst koffie met een stukje gebak, samen met Ooms en Tante die ook even op visite kwamen. Daarna met de Nichtjes een rondje fietsen, want in het kader van thuisscholing moesten zij natuurlijk ook hun gymles hebben. Vervolgens konden we aan tafel in Ristorante Di Mami, om samen nassie te eten en daarna nog even te kletsen over hoe het nu is.
Zondag weer uitslapen, ik was beneden druk bezig met de wasmachine aanzetten en het stukje typen, de buurman was druk bezig met het eindeloos starten van zijn oude en nogal luidruchtige motor in het galmende schuurtje, Wingman lag ondertussen boos wakker te zijn van de herrie en op zijn telefoon te kijken *smiley met opengesperde ogen* het aantal besmettingen in Nederland schijnt harder te stijgen dan in Italië, het thuiswerken heeft niet echt gewerkt aangezien mensen zo massaal buiten gingen wandelen, dat het moeilijk was om gepaste afstand te houden in de bossen en parken. Volgens Wingman is het een kwestie van uren eer het land op slot gaat, dus snel nog even hamsteren! Het was opvallend rustig in de supermarkt (vond ik, Wingman vond het alsnog te druk) en de schappen waren nog redelijk gevuld. Eieren hebben we niet gekocht, want er lagen alleen nog kwarteleitjes, en ook wcpapier moeten onlijn bestellen als het echt zo ver komt, maar verder hebben we alles van het boodschappenlijstje kunnen vinden. Moet ik er wel bij zeggen dat we elke week een voedselpakket met een aantal maaltijden krijgen. Op 1 mislukte levering na is dat nog alle weken goed gegaan, en ook vandaag kwam de bezorger weer aan de deur. Voor het gemak ga ik ervan uit dat bezorgdiensten als deze gewoon door gaan tijdens een landelijke opsluiting, dus afgezien van wat extra fruit om deze week door te komen, hoefden we geen groente, vlees en andere ingrediënten te halen. Na het inruimen van de kasten en vriezer, was het wel duidelijk dat we nog ruim 2 weken kunnen overleven op een kerstvakantie-dieet *smiley die alles opstapelt* bier, chips, chocolade repen en nootjes, een paar blikken soep, ingevroren brood, broodbeleg, een slof sigaren en een paar kilo vlees, wij zullen voorlopig nog niet verhongeren. Eerlijk gezegd hoop ik wel, meer nog dan andere keren, dat Wingman geen gelijk krijgt. Het werk was heerlijk de afgelopen week, een beetje improviseren waar te schaften, maar op de weg reed alles lekker door en dat geeft toch wel heel veel rust. Misschien komt er zodrekt nog een belangrijk nieuwsbericht langs op tv, maar eigenlijk is er maar 1 programma waar ik nu op zit te wachten: Boer Zoekt Vrouw. Iedereen nog een fijne avond, en hopelijk kunnen we morgen weer vrolijk verder met een soort van normaal dagelijks leven.
Weet je nog die keer dat ik vertelde over die flinke bul (jongentjeskalfje) die was geboren, waarbij ik mocht assisteren? Die heeft nog een tijdje met andere bulletjes en kuitjes (meisjeskalfjes) in het stro gestaan, lekker aan de verse melk *smiley die over z’n buik wrijft* krijg je een mooie glimmende vacht van!
Logeerpartijtje bij de loswal in Amsterdam, op de tijdelijke nieuwe locatie, die sinds opening van de vaste oude locatie die vernieuwd is, nu dus de oude locatie is.
Netjes aan het end van de zandbaan kiepen, helaas werd het daar een beetje zacht… Een kwartier staan knoeien, toen toch maar de shovel erbij geroepen. Jammer weer…
Weet je nog die foto’s met de varkens? Dit was op hetzelfde werk, de geiten (goed kijken, ze staan in het voorste karretje) letterlijk midden in het werk staan te grazen. Het weggetje achter de geiten en hun wagens langs, leid naar de uitgang. Waarom er werd gefilmd, en waar dat is uitgezonden, zou ik niet durven zeggen. Als iemand tips heeft: reacties zijn welkom!
Naar de schoonheidsspecialiste geweest, ’s ochtends serum en crème opgesmeerd, niks aan de hand. Tot je op een gegeven moment naar een toilet gaat waar een spiegel bij hangt, en je snapt waarom de kerels in de keet zo vreemd naar je zaten te kijken…
De eerste dag na de peeling zie je nog niet zoveel, de dag daarna word het heftiger, gelukkig was het daarna weekend en kon ik maandag schurft-vrij weer aan het werk *smiley die grinnikt in z’n knuistje* werkt trouwens ook goed als je Corona-verdachten op afstand wilt houden.
Op het losadres is het nog wel eens een zooitje, dit was echter op de plek waar we moesten laden. 30 ton in de rugzak, automaat in handmatig en vol gas *smiley die met z’n spierballen rolt* lekker bezig!
Zelfs met een zonnetje erbij en een paar dagen zonder regen, was het nog een uitdaging om bij de shovel (links om de hoek) te komen.
En als je dan een dagje door die prut heen bent gevlogen, kom je thuis met een witte neus *smiley die door de poedersuiker heen huppelt*
Altijd een collega dichtbij voor een gebbetje of een paar konijnenoren *smiley met een pluisstaartje*
Weet je nog dat klusje onder aan de dijk? Waar we achteruit de dijk af reden, slingerend over een parkeerplaats waar we precies tussen de slagboom en een muurtje heen konden, en dan achteruit het landje op? Nou, dat was hier dus.
Altijd lachen met de collega’s onderling, maken we even een fotootje van mekaar op het werk, zodat we zeker weten dat we op hetzelfde werk rijden *smiley die grijnst* *smiley die uit het raam hangt te zwaaien* we zijn zo gezellig met z’n allen!
En in dat stukje weiland was een verhard paadje aangelegd, ongeveer precies 1 auto breed, met hier en daar een haakse bocht erin. Zie dan maar eens die 5 assen knap om te sturen, zonder in het absurd zachte gras terecht te komen *smiley die wit wegtrekt* gelukkig was de kraan dichtbij om ons eruit te helpen en wat rijplaten op de tactische plekken te leggen.
Het verharde paadje was gemarkeerd met paaltjes. De sporen naast jou zijn van de rupskraan, die daar een keer of 2 heen en terug is gereden. Nat weiland *smiley die in z’n handen wrijft* het blijft je verrassen.
Wel een leuk uitzicht op de achterkant van een gemaal, konden we toch nog een beetje toeristisch doen *smiley in een Volendams kostuum*
Als je aan de gewone slaapcabine niet genoeg hebt, neem je wat extra ruimte mee onderweg.
Lekker zweten! Niet in de sauna, maar in de zandbaan. Hier waren we net begonnen met dat werkje dat ze ‘Holenkwartier’ noemen.
De sloten die alvast waren uitgegraven, moesten we dichtrijden met vloekzand, een bruine korrelachtige substantie.
Klein stukje onder maaiveld, en op de grond moest dan ook nog anderhalve meter zand komen te leggen. Zeg maar tot net onder de bovenrand van die bouwhekken.
Hoe het zo vochtig komt? Klik even een paar foto’s terug *smiley die met z’n ogen rolt* je kan schuiven wat je wilt, maar het water kwam hier vanuit de hemel, vanuit de ondergrond, en soms ook van de zwetende chauffeurs. Het idee was om te kiepen en vooruit weg te rijden. Na kort overleg besloten we om eerst een stukje achteruit te rijden.
Zodat de shovel een nieuw paadje kon schuiven, waarna we alsnog vooruit weg konden rijden. Moet ik er wel bij zeggen: dat lukte ons ook niet zonder een duwtje in de rug van de shovel *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* ouderwets zwoegen op het werk, lekker hoor!
Onderweg gespot: dikke Alpina!
D3 Biturbo, als ie de ruimte had gehad, was ie ongetwijfeld snel van z’n plek gegaan.
Het oefenkleedje voor het haken *smiley die achter z’n oor krabt* mijn techniek kan wel een paar weken landelijke lockdown gebruiken, kan ik een beetje aan de rechte randen en consistente lijnen werken.
Afgelopen woensdag geboren: een drieling *smileys die confetti strooien* de laatste mocht nog even bij moeders blijven liggen, de andere 2 al veilig in het hokje. Hoe schattig! Of de koe er ook zo over denkt, weet ik niet, ze kijkt hier nog een beetje woesie uit d’r ogen. Wat op zich niet vreemd is na het lopen van 3 marathons in 1 keer.
 schoonmaken met jouw BH? [fotoeditie]){kind=link}