Beste Babette, maandag mochten we laden in Amsterdam. En dan ook echt IN Amsterdam *smiley die wit wegtrekt* gelukkig was het nog steeds heerlijk rustig op de weg, en zo kwamen precies op tijd op het werk aan. Zoals voorgeschreven, want er was weinig ruimte, stond in de opdracht. Een goed begin van de week, want op tijd zijn is niet onze sterkste kant. We kregen een vracht grond mee voor een grondbank in Duivendrecht, wat tegen Amsterdam aanschurkt. Het duurde dus niet lang voordat we weer onder de kraan stonden, en de opdracht kregen om naar Mijdrecht te gaan *smiley die strak in z’n tuigje hangt* dat is nog even een stukje voorbij Amsterdam! En dan waren we ook nog eens de eerste in het rijtje die daarheen mochten, dus moesten we niet alleen zelf de weg zoeken, maar ook zelf een beginnetje maken op het stort. Alhoewel ‘stort’ eigenlijk gewoon een weiland was waar toevallig ook een kraan stond. Wel een mooi toertje trouwens, na een stuk over de rustige snelweg reden we tussen het water door naar onze plek van bestemming.
Ondertussen begonnen de mensen in Amsterdam ook wakker te worden. Het bleef rustig op de weg, op de stoepen en fietspaden werd het daarentegen een stuk drukker. Fietsers, al dan niet met haast, wandelaars met hond of kinderwagen en ook veel hardlopers. Meestal is het zo dat modetrends in de stad beginnen en daarna doorsijpelen naar het platteland, nu zag ik wat dingen waarvan ik hoop dat ze binnen de Randstad blijven. Broeken met hoge tailles bijvoorbeeld. En dan niet zoals Vera van Boer Zoekt Vrouw ze draagt, maar van die onflatteuze, net iets te los zittende broeken die je kont niet accentueren maar er een beetje omheen hangen, waardoor de vrouwelijke rondingen veranderen in een dikke reet. Of wat dacht je van die leggings met psychedelische print *smiley die z’n ogen uitspoelt met accuzuur* leggings moeten sowieso niet verkocht in maten groter dan 36, maar nu trokken ze door de kleuren ook nog eens flink de aandacht. En het schijnt dat je zulke dingen vooral moet dragen tijdens het hardlopen, waardoor trilbillen en blubberbenen nog eens extra benadrukt worden. Nee, laat mij maar lekker in strakke spijkerbroeken lopen, dan zie ik er een stuk beter uit.
Gelukkig waren er ook leuke dingen te zien, zoals oude Mercedessen, 2 Ferrari Straciatella’s, een Bentley Bentayga die werd achtervolgd door een wat oudere cabrio, een Arnage of een Azure, daar wil ik even vanaf wezen. Natuurlijk ook diverse Range Rovers, want met al die verzakte putdeksel en drempels heb je in de stad wel een auto nodig met genoeg bodemspeling. De mooiste auto stond echter op een parkeerplaats op een industrieterreintje in Mijdrecht, een klassieke Jaguar uit de jaren ’50 of ’60, met zo’n enorme aflopende kont, in een combinatie van blauwpaars en zachtgrijs, dat zijn nog eens lijnen die geaccentueerd mogen worden. Na een paar ritjes Duivendrecht en een stuk of wat naar Mijdrecht, was de dag weer voorbij en toerden we huiswaarts.
Dinsdag begon als een mistige dag na een onrustige nacht. Zowel Wingman als ik hadden slecht geslapen, misschien dat de volle maan die ik ’s ochtends aan de hemel zag hangen, daar iets mee te maken had. We bleven nu wat dichter bij huis en mochten in Alkmaar korrel laden voor ’t Veld. Gelukkig wisten we de weg een beetje, maar er waren mensen die blindelings de juiste route konden vinden, want natuurlijk duiken er in de mist altijd wat auto’s op waarvan de lichten niet werken. Op de radio kwam een grappig bericht voorbij; de Stanford University heeft een toilet ontwikkeld dat de zitter kan herkennen en ook de ontlasting scant. Klinkt hilarisch natuurlijk, een sterscan om te kunnen zien wie er heeft plaats genomen op de bril, maar er zit wel een serieuze gedachte achter. Aan de ontlasting kun je namelijk bepaalde ziektes herkennen, en omdat een database onthoud hoe de ontlasting van personen eruit ziet, kan er ook aan de bel getrokken worden wanneer er iets verandert wat niet goed is. Drinkt de persoon te weinig water? Worden er te weinig vezels gegeten? Wijkt iemand af van z’n vaste patroon? Er kan dan tijdig aangestuurd worden om te zorgen dat iemand gezond blijft, of ziektes worden eerder herkend waardoor mensen in een vroeger stadium naar de dokter kunnen gaan. Daarmee kan veel leed bespaard worden, en ik ben dan ook benieuwd wanneer zo’n toilet op de markt komt *smiley die in z’n handen wrijft* meteen installeren in alle ziekenhuizen, verzorgingstehuizen en bij mensen thuis die hun gezondheid koesteren, dat kan een hoop ellende besparen.
Over besparende ellende gesproken: er was ook leuk nieuws over corona. Vanwege de lockdown zijn in veel landen ook de dierentuinen gesloten, waardoor het een stuk rustiger is zonder al die pottekijkers die op de ramen tikken en gekke dingen roepen, om maar de aandacht en een mooie foto te krijgen. Het was geloof ik in China, waar de panda’s van de gelegenheid gebruik hebben gemaakt en mogelijk van bil zijn gegaan. Panda’s zijn dieren die maar heel weinig bonkeren, daarom zijn ze ook bijna uitgestorven. Er is veel samenwerking tussen dierentuinen en andere plekken waar panda’s worden gehuisvest, om te zorgen dat ze nog een beetje voortplanten en het liefst ook met verschillende partners, om inteelt en een verzwakte bloedlijn te voorkomen. Maar dat lukt niet erg, want die beesten zijn nogal lui en kruipen maar weinig op elkaar. Mensenvrouwen zijn elke maand vruchtbaar, pandavrouwen maar een paar keer per jaar, schijnt het, dus het mannetje moet ook nog eens goed in de agenda kijken, voordat ie de moeite neemt om er werk van te maken. We zullen echter tot juni of juli moeten wachten, als het wippie goed is gegaan, zijn rond die tijd de eerste tekenen van een zwangerschap te zien. Maar ook zonder dat resultaat is het natuurlijk fijn voor die beesten dat ze weer eens ongestoord hebben kunnen rommelen.
Woensdag zat ik weer in thuis-isolatie, met uitzondering van het rondje naar de supermarkt. En de winkels daar omheen natuurlijk, want we moeten de lokale middenstand zoveel mogelijk blijven steunen.
Donderdag begonnen we met zand laden in Hoorn, om daarna weer eens naar de nieuwbouw in Oosthuizen te rijden. De vorige keer waren het nog allemaal vakjes met zand, nu stonden er al een zooitje huizen. Op de route door het dorp werd er ook gewerkt, iemand had daarbij zijn auto op de weg geparkeerd om iets van de aanhanger af te rijden, en blijkbaar was er daarbij iets stuk gegaan, want de auto en aanhanger, waarvan de klep nog omlaag was, stonden op 15 meter vanaf een leeg parkeervak. Dan maar via het stoepje erlangs. Dat ging de eerste keer goed, de tweede waren we leeg en ging het nog wat makkelijker. Zo passeerden we mekaar wel vaker, toen er nog volop zand gereden werd en de vrachtwagens mekaar moesten passeren op het weggetje dat net te smal is om mekaar zonder spiegelschade te kunnen passeren. De derde keer echter *smiley die rood aanloopt* ontstond er flinke spoorvorming in de stoep. Even kiepen (het werk was amper een kilometer verderop) en daarna op de terugweg eens kijken hoe diep de sporen waren *smiley die aan het stuur knaagt* tot mijn verbazing, teleurstelling en opborrelende woede, bleek de auto met aanhanger niet stuk te zijn, en was ie nu opeens verplaatst naar het parkeervak *smiley die een witte bloes met lange mouwen aantrekt* het parkeervak dat een uur daarvoor ook al leeg was. En een uur daarvoor trouwens ook. Wat een parg! Die kwam dus aanrijden, zag het huisnummer waar gewerkt moest worden, zette zijn auto op de handrem, klepje omlaag, minikraantje eraf, en heeft niet de moeite genomen om de auto 15 meter vooruit te rijden *smiley die begint te schuimbekken* en ik er maar vanuit gaan dat ie niet verder kon rijden. Een impliciete aanname, die een voedingsbodem is voor fouten. En kapotte stoepen, zo is nu gebleken. Wat heb ik er toch een schijthekel aan als tegeltjeswijsheden blijken te kloppen.
Inmiddels hadden we 5 vrachten naar de nieuwbouw gebracht, en mochten we via Diemen en Stompetoren weer naar Hoorn rijden. Onderweg ging het op de radio over motorrijders en wielrenners. Van de week werd al aangekondigd dat mogelijk bepaalde wegen zouden worden afgesloten, zodat wandelaars rustig en op gepaste afstand van elkaar een frisse neus konden halen. Het scheen vorig weekend absurd druk te zijn geweest met motorrijders. Op zich geen probleem lijkt mij, in het kader van de verkeersveiligheid houden ze sowieso al afstand van elkaar. In tegenstelling tot wielrenners, die schouder aan schouder en wiel aan wiel met zoveel mogelijk tegelijk op hetzelfde kleine stukje fietspad proberen te rijden. Wat echter niet in een intelligente lockdown past, is het stilstaan langs de route, in grote groepen te dicht bij elkaar staan en de broodjes van thuis opeten. Daarom was het voorstel om mooie toerweggetjes af te sluiten voor motorrijders *smiley die achter z’n oor krabt* want dan zouden ze niet met 20 man (m/v) bij elkaar op een parkeerplaats gaan staan lunchen. Vandaag kwam er ook een oproep vanuit de ziekenhuizen. Traditiegetrouw stappen veel motorrijders en wielrenners na een winterstop weer vol goede moed op, ietwat stijfjes en met een tikkeltje overmoedigheid. Elk jaar kun je in de ziekenhuisstatistieken terug zien wanneer de lente begon, dan stijgt het aantal opnames van mensen die zijn binnengedragen na een ongeluk met de tweewieler. Nu is het echter al druk genoeg in de ziekenhuizen, dus werd er gevraagd om niet te gaan rijden. En als je echt echt echt op pad wil met de motor of racefiets, om dan in godesnaam voorzichtig te doen, want er is een tekort aan personeel en beschikbare bedden.
Ondertussen waren we in Hoorn aangekomen, waar we 10 duizelingwekkende kuubs zand mochten laden voor een adres in Zwaag. Dat dorpje ligt inmiddels al stevig tegen Hoorn aangedrukt, dus na een klein stukje op de doorgaande weg, doken we de dichtbebouwde kom in. Op de navigatie zag ik al een wirwar van straatjes, het laatste stukje naar het adres toe, maar op de weg zagen we iets wat nog minder goeds betekende: werkzaamheden. Precies vandaag werd de doorgaande route door de mierenhoop van straten opnieuw geasfalteerd, en dus moesten we omrijden door de woonwijk heen *smiley die aan z’n oorlellen trekt* *smiley die probeert Zen te blijven* het was zo’n speels opgezette buurt, waarschijnlijk uit de jaren ’70. Die wijken worden omschreven als ‘bloemkoolwijken’, omdat de kaart er ongeveer net zo uitziet als een dwarsdoorsnede van een bloemkool: een ruime straat door het midden, die vertakt in wijkjes waarin de straten steeds smaller worden en verder vertakken. Het was een aaneenschakeling van chicanes, waarbij we in vrijwel elke bocht een keer moesten steken *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* maar we kwamen op het adres aan, waar we mochten kiepen tussen een puincontainer die vrij moest blijven, een lantaarnpaal en een rijtje auto’s. Vervolgens 7 keer steken om dat doodlopende straatje weer uit te komen (want: een lantaarnpaal word altijd tegenover een boom geplaatst) en we konden weer op zoek naar de uitgang. Werkelijk waar elke stoeptegel word ergens voor gebruikt, of het is een parkeervak dat steevast te klein is voor de huidige auto’s, of het is een stukje groen. Bij voorkeur een dorre struik die word geflankeerd door een paaltje, of een dorre struikenborder met een kniehoog stuk steen er omheen. Met op tactische plekken een berging van een woning, een enorme vlinderstruik (die groeien alleen bij mensen die ook daadwerkelijk in de tuin zitten, zodat je er niet vol gas doorheen durft te rijden) of een uitstekende dakgoot.
Inmiddels begon de middag al lekker op te schieten, en het was duidelijk een wijk waar veel mensen woonden die geen thuiswerk-beroep hadden. Na ongeveer elke bocht kwam er wel een auto aanrijden, die geen andere keuze had dan achteruit rijden en leeg parkeervak of doodlopend weggetje op te zoeken om ons erlangs te laten. Volgens mij reed er ook nog een busje achter ons, dat tuterde omdat ie erlangs wilde. Jammer de bammer, passeerplaatsen kon ik al helemaal niet vinden, dus blijf er maar lekker een tijdje achter plakken. Er was nog iemand die aanbood om te kijken en te helpen, op mijn vraag of ie een helikopter kon bellen kwam geen serieus antwoord. Uiteindelijk zijn we na 3 kwartier manoeuvreren met een geurende koppeling de wijk weer uitgereden *smiley die opgelucht adem haalt* bloemkoolwijk? Wat mij betreft mag er een champignon-bom op.
Om het goed te maken, stuurde de planner ons vrijdag naar Amsterdam, niet in Amsterdam, maar naar de loswal naast de Coentunnel, waar we mochten laden voor Hoofddorp. En dat rondje konden we de hele dag rijden *smiley die een kushandje doet* geen krappe bedoening, geen klootviolen die op de weg geparkeerd staan, niet elk rondje opnieuw in de navigatie hoeven zoeken, wat een heerlijkheid! Alleen wat mensen die op de A10 niet harder durven te rijden dan 70 km/h, en wat mensen (waarschijnlijk dezelfde) die op de A4 en de provinciale weg er zo snel mogelijk voorbij proberen te komen. Zelfs als er een dubbele doorgetrokken streep ligt.
Op de radio hoorden we dat de coronacrisis ook zorgt voor een kalvercrisis. Kalfsvlees is wat duurder dan koeienvlees en word voornamelijk geserveerd in de horeca. Maar omdat er bijster weinig word gegeten in restaurants op het moment, blijven de babykoetjes nu langer op stal staan. Ondertussen groeien ze gewoon door, er moet meer voer in, ze hebben meer ruimte nodig, maar tegelijkertijd word het vlees minder waard. Een strop dus voor de opfokbedrijven die straks met uitpuilende stallen, hoge kosten en bijster weinig inkomen zitten. De leukste reactie, en met ‘leuk’ bedoel ik: je kan er beter om lachen, want van huilen word je niet knapper, kwam van de Partij van de Dieren. Zij drongen aan op een fokstop, zodat er geen kalfjes meer bijkomen in die volle stallen *smiley die grinnikt in z’n knuistje* is er iemand die even aan de Partij van de Bloemetjes en de Bijtjes wil uitleggen dat het zo niet helemaal werkt. Een koe is, net als een mens, 9 maanden zwanger. Als je nu zegt dat er geen koeien meer zwanger mogen worden, dan merk je daar pas in januari 2021 iets van. De komende maanden gaan er nog gewoon kalfjes geboren worden, of je het wilt of niet. Om overvolle stallen te voorkomen, is er eigenlijk maar 1 oplossing: zorgen dat mensen het vlees evengoed gaan eten. Tuurlijk, je kan ook een paar Natura2000-gebieden aanwijzen en de jonge koeien en stieren daar loslaten. Kun je het vlees daarna verkopen als duurder scharrelvlees *smiley die achter z’n oor krabt* gewoon even een gekke brainstorm he. Tijdens de lunch was ik al bezig de crisis te voorkomen, want in mijn voederbakje zat een stamppot met raapstelen en kalfs-chipolata. Lekker hoor, dat oplossingsgericht eten.
Het was ook Goede Vrijdag, de vrijdag voor Pasen en voor veel mensen een vrije dag. Dat betekende dat er een hoop leuks tevoorschijn kwam uit garages en parkeerkelders. Zo reed er een witte Wiesman voor ons. Een zwarte Lamborghini Huracan jankte door de Schipholtunnel. We zagen een paar Jaguar F-types langs komen, al dan niet met het dak open. Een knalrode Mercedes A klasse AMG. Een donkergrijze Lotus Evora. In lichtgrijs een Hummer H3. In grijs met een groene gloed een BMW 6 serie cabrio. Zwarte Mercedes C klasse coupe AMG. Grijze Bentley Continental GT, een vrij nieuwe. Niet lang daarna een al wat oudere cultheld, een grijze Ford Ka cabrio. Ook een nieuwe Honda Goldwing, dat is een auto op 2 wielen. Een opvallende oranje Opel Kadett C, in rally-trim met extra lampen en spoiler. Abarth 500 (de snelle Fiat 500) 595 Competizione cabrio in zwart en blauw. Een Eend in de zwarte en bordeauxrode Charleston-jas, compleet met een rieten mandje achterop. Mercedes AMG GT cabrio, helaas zwart maar wel met een sjieke bruine kap. BMW M3 cabrio in het grijs, gevolgd door een Nissan 350Z cabrio, ook in het grijs. Alpine A310 in donkerblauw. Subaru Impreza WRX, natuurlijk ook blauw. Jaguar XK cabrio, dat model met die gapende haaienbek, in champagne metallic. Citroën Mehari, de oude, in oranje. Nog een Opel Kadett, een E sedan, in het grijs. Aston Martin DB9 in het zwart. Subaru Tribeca in lichtzwart, waarschijnlijk ook omdat het stoffig weer was. Honda S2000 in fris blauw. Tweemaal een Peugeot RCZ en ook tweemaal een Corvette C5. Al met al een druk dagje dus.
Zaterdag was een rustig dagje voor mij. Wingman was er op uit getrokken om op gepaste afstand met vrienden samen te zijn, ik bewaakte thuis de boel.
En toen was het alweer zondag. Vandaag maar eens wat in de tuin gaan studderen *smiley die zich uitrekt* beetje van het zonnetje genieten en evengoed het gevoel hebben dat je wat nuttigs doet. Want morgen hebben we weer een zondag, en het schijnt iets frisser te worden, dus hebben we nog een dag de tijd om op de bank te hangen en wat afleveringen van Vikings te kijken. Iedereen een fijne zonnigdag gewenst, blijf geestelijk dicht bij elkaar maar houd lichamelijk afstand, hoe funest dat ook is voor de sfeer.
 Goede Vrijdag om auto’s te kijken){kind=link}