Beste Babette (deel 89) spectaculaire dronebeelden van Martha in actie


Beste Babette, maandag reden we naar Hoorn met de wind in de rug, wat zorgde voor een weldadige rust in de cabine. Wederom reden we een dagje van de loswal naar het Holenkwartier. De regenbui met wat hagelstenen hielp goed tegen het stuiven. Er was wel wat veranderd na vorige week, want er stond weer een verse machinist op het werk. Met een iets andere werkwijze gingen we vol goede moed aan de gang.

Op de radio hoorden we ondertussen dat vanaf vandaag de scholen weer open zijn voor de jonge kinderen. De basisschool mag weer bezocht worden, in gehalveerde klassen en met wat aanvullende maatregelen zodat kinderen, ouders en leerkrachten mekaar niet letterlijk tegen het lijf zouden lopen. Kinderen op de middelbare en hogere scholen moeten het nog even doen met scholing via de computer. Of met praktijklessen en schooluitjes, want een aantal dierentuinen zoals Artis en Ouwehands gaan in de loop van de week weer open. De Efteling liet ook weten dat ze volgende week de poorten open gooien voor publiek.

En er was meer nieuws over kinderen, of eigenlijk over de preventie daarvan, want bij het gesprek met de huisarts over welk soort van anticonceptiepil je gaat gebruiken, word vanaf nu meer aandacht besteed aan de psychische gevolgen van het dagelijks slikken van een pil vol met hormonen. Voorheen ging het alleen over de tevredenheid en de bijwerkingen in het lichaam, zoals minder last van acne, iets grotere kans op trombose en een veel grotere kans op borstkanker wanneer je De Pil jarenlang blijft slikken. Inmiddels is ook bekend dat het gebruik van De Pil kan zorgen voor minder zin in seks, neerslachtigheid en soms maar toch vaker dan gedacht, tot depressies. Het boek Je brein aan de pil, geschreven door Sarah Hill, staat hoog op mijn nog-te-lezen-lijstje. Van 1 soort pil werd al gezegd dat het kon leiden tot depressie, maar omdat het vooral was gebaseerd op ervaringen van gebruikster en hun bezorgde moeders, werd daar nog weinig aandacht aan besteed. Zelf ben ik een jaar of 6 geleden ook gestopt met De Pil. Tijdens de puberteit was ik er heel blij mee, want er zijn dan al zoveel veranderingen in je leven, met school, beroepskeuzes en het veranderende lichaam, dat je ongecontroleerd bloeden op ongewenste momenten er echt niet bij kan hebben. Inmiddels aan het werk, een paar verkeringen en een bijna-burnout verder, besloot ik om wat ‘natuurlijker’ in het leven te gaan staan. Die overspannenheid niet wegdrukken met drugs en alcohol, wat op de korte termijn wel heel makkelijk zou zijn, maar op de lange termijn alleen maar nadeliger zou werken. En daar hoorde in mijn gedachte ook bij dat ik zou stoppen met De Pil, want inmiddels was wel al bekend dat het gebruik daarvan invloed heeft op je humeur. De nare PMS-periode voordat je begint te bloeden word wat minder naar, helaas werkt het ook de andere kant op en worden blije emoties afgevlakt. Sindsdien ben ik iets meer ‘achtbaan’ dan ‘stabiel’ geworden, over het algemeen durf ik te zeggen dat ik wel een leuker persoon ben geworden. Al hebben de therapeut en een hele fijne partner daar natuurlijk ook een rol in gespeeld. Dramatische verhalen over pubermeisjes die depressief worden en soms zelfs hun eigen leven proberen te beëindigen, zijn onze familie gelukkig bespaard gebleven. Wanneer het onderwerp op tafel komt, zijn er meer vrouwen die gestopt zijn met De Pil. Niet altijd vanwege een kinderwens, ook omdat het afgevlakte humeur steeds slechter werd, of de migraine juist erger. Dan is het heel fijn om te horen dat er meer aandacht komt voor dat soort dingen, en niet alleen voor het stukje bescherming tegen zwangerschap of het verhelpen van ernstige puistjes.

Na 28 vrachten was de dag voorbij en toerden we terug naar de zaak. De wind was nog niet gaan liggen en blies nu vol in jouw gezicht, waardoor de cabine schudde in de vering en de radio een paar tikkies harder moest.

Dinsdag reden we weer verder op hetzelfde werk. De ochtend begon koud maar zonnig, en bij de trechter was het gezellig druk *smiley die achter z’n oor krabt* hadden we soms een memo gemist en was het Dolle Dinsdag, zand in de uitverkoop?

Op de radio werd aandacht besteed aan de geboortedag van Florence Nightingale, die in 1820 het levenslicht zag en word gezien als de grondlegster van de verpleegkunde. Al wekenlang horen we hoe geweldig het personeel in de zorg is, staan mensen ’s avonds te klappen rondom ziekenhuizen, moeten we in witte t-shirts gaan knutselen om rode harten voor de ramen te hangen. Hoe mooi zou het dan zijn als de overheid vandaag zou zeggen dat de lonen omhoog gaan? Dat er meer ingezet gaat worden op preventie zodat er minder mensen behandeld hoeven te worden achteraf? Dat er meer ruimte komt in ziekenhuizen zodat patiënten beter kunnen herstellen en er minder werkdruk is? Het is nu immers wel duidelijk hoeveel we de zorg nodig hebben, en dat er een stukje overcapaciteit moet zijn voor penibele momenten in de toekomstige geschiedenis. Helaas hoorden we daar weinig over.

In de loop van de middag kwam het RIVM weer met nieuwe cijfers, in de afgelopen 24 uur waren er 53 mensen bewezen overleden aan corona. Iets meer dan gisteren, maar omdat de sterfgevallen in het weekend altijd iets later in het systeem komen, zijn we die kleine stijging op dinsdag inmiddels gewend. Het CBS liet weten dat er vorige week 400 corona-doden waren, maar dat er 550 meer doden waren dan in dezelfde week vorig jaar. Oftewel: een verschil van 150 doden, die voor het gemak dan maar in het vakje ‘corona-doden’ worden geplaatst. Terwijl dat niet perse zo hoeft te zijn, het zouden ook mensen kunnen zijn die allerlei andere klachten hadden en niet naar het ziekenhuis durfden vanwege besmettingsgevaar. Zo is het aantal kankerdiagnoses enorm gedaald de laatste tijd, net als het aantal mensen dat zich meld met hartklachten. Het zou kunnen dat zij zijn bezweken aan iets heel anders dan corona. Er is ook nog zoiets als een griep, wat elk jaar voor honderden, soms wel duizenden doden zorgt.

Misschien waren het wel fanatiek e-rokers, die zijn bezweken aan hun hobby waarvan word gezegd dat het minder schadelijk is dan roken. Er is onlangs een meta-analyse gedaan, dat houd in dat alle onderzoeken op een grote hoop zijn gegooid en alle uitkomsten met elkaar zijn vergeleken. Het e-roken of dampen of hoe het dan ook genoemd word, waarbij je geen sigaar, sigaret of sjekkie in de fik steekt, maar een soort pen in je mond steekt waarna je met een druk op de knop een pufje rook naar binnen kan ademen, is minder schadelijk voor de gezondheid dan het ouderwetse roken. Volgens de reclames is het zo goed als niet schadelijk, niet verslavend en de ideale tussenstap van ouderwets roken naar helemaal stoppen. Net als sigaretten met menthol of sigaren met vanille kun je verschillende smaken in je rookpen stoppen. Al langer word gedacht dat de producenten het in de markt hebben gezet om kinderen juist wel weer aan het roken te krijgen, aangezien ze veel geld verliezen doordat mensen gezonder worden en daarvoor minder willen roken. Smaken als aardbei en suikerspin pleitten niet echt in hun voordeel, er word in verschillende landen benadrukt dat zulke smaken direct uit de handel gehaald moeten worden. In Amerika schijnt het zo erg te zijn, dat er nu meer jongeren aan het e-roken zijn dan dat er normaal gesproken gewoon zouden roken. Daar komt bij dat in de ampullen die je in je rookpen moet doen, niet alleen een smaakje en een klein beetje tabak-achtige stofjes zitten, ook de verslavende stofjes zitten er nog steeds in. In Amerika word de cannabis-smaak verkocht, waaraan vitamine E acetaat is toegevoegd, wat ervoor moet zorgen dat de THC in de ampul beter word opgenomen door het lichaam. Dat blijkt echter niet zo gezond te zijn, er zijn al 10 doden gemeld in Amerika. Het zou kunnen dat die 150 onverklaarde doden in Nederland ook last hadden van longklachten na het e-roken *smiley die z’n schouders ophaalt* uiteindelijk zou ook kunnen zeggen dat er vorige week 550 mensen zijn overleden doordat hun hart tot stilstand kwam.

Woensdag is eigenlijk mijn vast vrije dag, maar de planner moest na wekenlang thuiswerken en vakantie vieren weer wennen aan het deeltijdregime dat zijn chauffeurs voeren, en dus waren we gewoon ingepland *smiley die met z’n hand over z’n hart strijkt* omdat ik meteen afdwong dat we dan wel in Hoorn zouden rijden, konden we dus ook op deze dag aan de gang. Het was ideaal weer om te werken, beetje fris en met wat miezerbuitjes, zodat we geen last zouden hebben van stuifzand.

Op de radio hoorden we dat de rioleringsbedrijven een SIRE-campagne willen omdat veel handschoenen en mondkapjes in de waterzuiveringsinstallaties terecht komen *smiley die met z’n ogen rolt* mensen denken blijkbaar dat hun toilet gewoon een prullenbak is die zichzelf leegt, elke keer als je op het knopje drukt. Dankzij campagnes hebben mensen geleerd om afstand te houden en in de elleboog te niezen, blijkbaar zijn ze daardoor andere lessen uit hun opvoeding vergeten. Heeft corona massaal de hersenen aangetast, of zitten onze hoofden te vol om alles goed te kunnen onthouden? Er zijn al vaker meldingen geweest en plaatjes voorbij gekomen van een opstapeling van handschoenen en mondkapjes rondom (in plaats van gewoon IN) de prullenbakken, op parkeerterreinen bij supermarkten, in slootjes waar het losse afval naartoe waait en stroomt. Nu is er dus een serieuze, landelijke campagne nodig om mensen weer opnieuw op te voeden. We moeten namelijk zuinig zijn op ons water, een miezerbui van een ochtend zorgt er niet meteen voor dat het weer op peil is, we hebben nog steeds te maken met droogte en daarop volgend kan ook een tekort aan drinkwater ontstaan. Zeker wanneer zuiveringsinstallaties dichtslibben met allerlei afval wat niet er niet zomaar uitgehaald kan worden. Vroeger waren het de wattenstaafjes, klein genoeg om door de filters te passen maar groot genoeg om verstoppingen te veroorzaken. Daarna kwamen de natte-billen-doekjes, omdat gewoon wc-papier blijkbaar niet genoeg is. In tegenstelling tot dat simpele papier, zijn die billendoekjes een stuk slechter te verteren. Tel de vele tampons en het maandverband op, dat vrouwen niet in een prullenbak maar in de wc-pot gooien, en je hebt al een aardige stremming in de lijn zitten. En nu dus al die extra voorzorgsmaatregelen, waar er alleen maar meer van komen, want hoewel eerst werd gezegd dat het weinig zin, worden op steeds meer plaatsen de mondkapjes verplicht. Laten we het nog even op een rijtje zetten:

-natte-billen-doekjes: in de prullenbak
-maandverband en tampons: in de prullenbak
-mondkapjes van papier: in de prullenbak
-mondkapjes van plastic: in de prullenbak
-alle mondkapjes: in de prullenbak
-plastic handschoenen: in de prullenbak
-latex handschoenen: in de prullenbak
-alle handschoenen: in de prullenbak
En die prullenbak leeg je: in de grijze kliko
Op de mondkapjes zitten mogelijk ziekteverwekkers, die wil je in een grote verbrandingsoven gooien. Niet bij het oud papier waar mensen de boel staan te sorteren daardoor besmet kunnen raken, en om die reden ook niet bij het plastic. Met ‘plastic handschoenen’ lijkt het makkelijk, want de naam suggereert dat het in de oranje kliko moet, maar het soort plastic waar ze van zijn gemaakt is niet te recyclen, en omdat mogelijk ziekteverwekkers op zitten, gooi je alle handschoenen dus bij het restafval. Net als tampons, natte-billen-doekjes, toetendoekjes, wattenstaafjes, wattenschijfjes, de hele tering en z’n mallemoer. Duidelijk?

Wat mag je in godesnaam dan nog wel in het toilet dumpen? *smiley die diep zucht* voor iedereen wiens hersenen zijn aangetast door corona, heb ik daar een ezelsbruggetje voor bedacht: de 3 P’s *smileys die een groot spandoek uitrollen* wat staat voor Pies, Poep en Papier. Voor de mensen die echt dom zijn: met dat Papier bedoel ik wc-papier.

Na 18 vrachten was de ochtend voorbij, de machinist en 2 andere chauffeurs genoten van de schaft en wij keerden terug naar de zaak. Nog even snel boodschappen doen en daarna thuis zitten, want juist vandaag kwam er visite langs. Moeder en de Peettantes kwamen mij verblijden met een bezoekje ter ere van mijn verjaardag *smiley die een kushandje doet* zo lief! Kopje koffie, een plak zelfgemaakte ontbijtkoek erbij die nog warm was omdat ik die net nog had staan maken, kadootjes, het leek wel een echte verjaardag.

Donderdag was de laatste dag van IJsheiligen, maar nog steeds werd er nachtvorst voorspeld. Ondanks de barre kou (het was slechts 4 graden, boven 0) kwam ik met het zweet op mijn rug op de zaak aan, want ik had een rugtas vol traktaties meegenomen. Voor de collega’s op de zaak ontbijtkoek, voor de collega’s op het werk een amandelstaaf uit het Paas-assortiment, aangezien er een halve ontbijtkoek gisteren aan de visite werd gevoerd en Wingman de andere helft mee naar het werk mocht nemen. Jawel *smileys die proosten* alweer 28 geworden dit jaar, wat gaat de tijd toch hard. Er lag geen groot feest in het verschiet, maar de telefoon stond wel roodgloeiend. En de uitvoerder was druk op een ander werk, zodat ik een extra stukje amandelstaaf had in de schaft *smiley die zit te glunderen* dat we het grootste deel van de dag met de shovel stonden te laden terwijl de trechters vol waren, en we uiteindelijk maar 26 vrachten deden, het kon mij vandaag niet zoveel boeien.

Vrijdag mochten we weer aan de gang *smiley die diep zucht* 5 wekkers achter mekaar, hoe houden mensen dat vol? Ik begon gesloopt aan de laatste dag, gelukkig waren er een paar chauffeurs ’s ochtends in de kantine om mijn ochtendhumeur een beetje op te peppen. Het kon altijd erger, want 1 van de chauffeurs had zich voor de hele dag ziek gemeld, die trok het helemaal niet meer. Dus toerden we met 2 auto’s van Hoorn naar het Holenkwartier. In de loop van de ochtend kwam er een derde auto, precies op tijd voor de vis bij de lunch. Hoewel we de uitvoerder al 2 dagen niet hadden gezien, regelde hij nu toch met terugwerkende kracht een vers bakje kibbeling voor ons.

Blijkbaar word er mooi weer voorspeld, want we zagen op het korte stukje een hoop leuke auto’s rijden. Niet alleen de BMW 2-serie in flipflop groen-paars-blauw die we dagelijks tegenkwamen, ook 2 klassieke Mercedes cabrio’s. Een puntgave Audi driedeurs uit de jaren ’70 in chocoladebruin, een nieuwe BMW Z4 met het dak open, een Volvo C70, ook met een open dak. Een nieuwe BMW M850i XDrive waar ik nog wel eens een weekendje mee zou willen stoeien. Net als met de Mercedes A-klasse AMG, alhoewel die iets minder opviel dan de Alfa Romeo Stelvio Q4 in knallend blauw. En dan waren er nog een Maserati Ghibli in leasebakken-wit en een Opel Astra coupe in een goudkleurige jas. Bij de Mercedes-dealer op de hoek stond een AMG GT 4-door Coupé, een lange naam voor een sedan met een aflopende daklijn, maar wat een plaatje *smiley met natte ogen* ondanks die vreselijke witte grondbeits die erop zat. Met een collega die in hetzelfde rondje reed, kwam het gesprek op hippe gezinsauto’s. Toen plotseling de Merc buiten stond, moesten we mekaar daar natuurlijk op attenderen. 4 deuren, dus geschikt als familiebak *smiley die grinnikt in z’n knuistje* hoe grappig was het toen we een vrouw in de auto zagen stappen terwijl haar dochtertje er rondjes omheen rende, het leek erop dat het ook echt een gezinskar zou worden!

Ondanks dat we op tijd stopten, wisten we toch nog 27 vrachten weg te brengen. Daarna terug naar de zaak, even de garage in om de kleppen te smeren, afmelden bij de planning en op huis aan.

Zaterdag weer eens ouderwets uitgeslapen. Meestal blijft Wingman langer liggen dan ik, nu schrok hij wakker toen ik rond half 12 nog steeds naast hem lag *smiley die zich uitrekt* dat was wel verdiend, na 5 dagen vroeg opstaan. De rest van de dag studderde hij wat in de tuin en het schuurtje, draaide ik een wasje, en genoten we van het mooie weer, gezien van de bank voor de tv. Heerlijk om zo tot rust te komen.

Voor je er erg in hebt, is het dan alweer zondag. Mogelijkheden te over om de dag mee te vullen, maar eerst even nagenieten van de zandrace in Hoorn, waar de fotograaf behalve een paar foto’s ook nog een filmpje met de drone heeft geschoten *smiley die een kushandje doet* we staan er weer gaaf op!

Iedereen een fijne zonnigdag, of je nu terug gaat kijken naar race die al geweest is, of dat je met wat nieuws gaat beginnen, als je er maar van geniet, want narigheid hebben we al genoeg op het journaal gehad.

Tekst: Martha de Boer
Beeld: Koen Spaansen

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *