Beste Babette (deel 91) hese kikkers en opgewonden schapen


Beste Babette, om je eerlijk te zeggen, valt de maandag altijd een beetje tegen. Ben je net gewend aan het weekend ritme, staat die wekker ’s ochtends vroeg weer te loeien. Vandaag ging de wekker zo absurd vroeg, het was gewoon nog donker buiten *smiley die wit wegtrekt* wat een narigheid allemaal. Blijkbaar had jij er ook weinig zin in, want na het laden van een vracht grond had je 3 pogingen nodig eer de automaat eens reageerde. Maar goed, we stonden dan ook heel in Muiderberg. Vervolgens konden we Amsterdam in, naar een straat die aan 2 kanten van de ringweg bleek te lopen, en doormidden werd gehakt met een fietsviaduct *smiley die met z’n ogen rolt* 3 keer raden aan welke kant wij stonden…

Omdat ze niet meteen ruimte hadden voor de tweede vracht, gingen we eerst naar de andere klus. En stuurde ik de planner een berichtje of ie nog een ander ritje had, anders zouden we een uur moeten wachten op het eerste adres. Dat andere ritje was er niet *smiley die druk zit te typen* ow toch wel *smiley die het stuur om trekt en dwars oversteekt* eerst maar eens zand gaan laden dus. Nee eerst pauze maken, want in de schaft word niet geladen. Tijdens de schaft veranderde de planner ook de opdracht nog een keer, en onderweg naar die klus toe, belde de eerste klant weer op *smiley die diep zucht* 3 kwartier eerder dan verwacht hadden ze alweer ruimte voor die tweede vracht *smiley die z’n hoofd op het stuur laat zakken*

Er word vaak aangeraden om de dag te beginnen met een koude douche, want dan begin je fris en opgetogen aan de dag. Een psycholoog met humor zei toen een keer dat je ook kan beginnen met het opeten van een levende kikker, want dan heb je het ergste gehad en kan je dag alleen maar beter worden. Die gedachte doortrekkende, kan er in onze werkweek na zo’n dag klussen eigenlijk niks meer tegen gaan vallen.

Natuurlijk hebben we die tweede vracht grond ook nog gekiept, iets later dan ze in eerste instantie hadden gezegd. Maar als ze niks hadden gezegd, dan hadden we een minuutje of 20 naast de stortplaats staan wachten. Lesje voor de uitvoerder de volgende keer. Om tot rust te komen had de planner geregeld dat we 5 vrachten zand richting Slotermeer konden brengen. Een kort stukje vanaf de Vlothaven, maar 5 keer hetzelfde rondje leek me geweldig op dat moment. Dankzij een telefoontje van een collega konden we het werk in 1 keer vinden, om daar een hoofdschuddende machinist aan te treffen. Er was wat stagnatie, dit was meteen onze laatste vracht *smiley die met z’n ogen rolt* het was ook te mooi om waar te zijn. Ik was er ondertussen zo klaar mee, dat we eerst maar eens terug gingen naar de loswal om 3 kwartier te schaften. Ondertussen toverde de planner weer een andere klus tevoorschijn, 8 vrachten zand, letterlijk bij de trechter om de hoek, en dan even verderop *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* lekker nog even stofhappen, beetje door de zandbaan crossen, na 7 vrachten horen dat ze genoeg hebben en op het gemakkie nog een vrachtje zand laden voor de sierbestrating in Winkel *smiley die zich uitrekt* 13 vrachten weggebracht in en rond een steeds warmer wordende stad, eerst maar eens uitwaaien over de verkoelende A7.

Op de radio raakten de gemoederen ook wat verhit. Bij personeelscontroles in slachterijen blijken veel mensen besmet te zijn met corona. Als reactie daarop heeft minister Schouten besloten: als een slachthuis de werknemers niet genoeg kan beschermen, dan moet het maar dicht *smiley die met z’n vuist op tafel slaat* duidelijke taal. Geld dat andersom ook? Dat als een kabinet de bevolking niet genoeg kan beschermen, dat ze dan moeten aftreden? Want zelfs de gekeurde mondkapjes die mensen in de zorg moeten gebruiken, en mensen in het OV niet mogen gebruiken omdat er anders te kort zijn voor het zorgpersoneel, blijken nu niet goed genoeg te werken. Wanneer mogen wij dan de overheid gaan sluiten?

Het verhaal bleek iets genuanceerder te zijn. De slachthuizen hebben alle mogelijke voorzorgsmaatregelen genomen, zoals handschoenen (die dragen ze toch al?), mondkapjes (die dragen ze toch al?), meer afstand tussen de verschillende werkplekken en anders van die hippe, plexiglas afscheidingen die je tegenwoordig overal ziet. Volgens de keurmeesters en – meesteressen was dat echter nog niet genoeg, zij hadden al een aantal keer aan de bel getrokken dat ze zich niet veilig genoeg voelden en op sommige plekken wilden ze zelfs niet meer aan het werk. Dus besloot de minister te zeggen dat als de veiligheid van controleurs niet is gewaarborgd, die mensen niet meer naar binnen hoeven te gaan om te controleren. Kan er niet gecontroleerd worden, dan moet de lopende band stil gezet worden en ligt dus het werk stil. In de slachterijen werken veel expats, voornamelijk uit het oosten van Europa vandaan. Zij wonen in groepjes bij elkaar in huizen die door een uitzendbureau worden geregeld, en rijden dagelijks met meerdere mensen in 1 auto van en naar het werk. Dat soort praktijken zijn al heel lang normaal, wat ook al heel lang bekend is. Nu komt er een crisis voorbij waarin opeens alles om de gezondheid draait, en worden er opeens allemaal mensen onder druk gezet om er iets aan te doen. Vooral de slachthuis-directeuren, terwijl die juist netjes alle voorgeschreven maatregelen hebben getroffen en weinig te zeggen hebben over de huisvesting van het personeel. Ik blijf me erover verbazen dat niemand op- of omkijkt als we voor wat arbeidsmigranten die op de Zuidas in Amsterdam werken, honderden miljoenen spenderen aan het omleggen van de Ring A10 en het bijbouwen van dure woningen op een plek waar gewoon te weinig ruimte is, terwijl tegelijkertijd de expats die voor ons eten zorgen met een schoenlepel bij elkaar in een stacaravan (pardon: chalet) worden gepropt, in aftandse taxibusjes naar het werk heen en weer rijden en door de omwonenden het liefst zo snel mogelijk terug naar hun eigen land worden gestuurd *smiley die z’n schouders ophaalt* komen we toch weer uit bij Nederlanders die zich enerzijds te goed voelen om ‘vies’ werk te doen, en anderzijds zo min mogelijk voor hun eten willen betalen, waardoor er verderop in de keten gezocht moet worden naar goedkope(re) arbeidskrachten die zonder te zeuren urenlang aan een lopende band hetzelfde ‘domme’ werk willen doen, om te zorgen dat het product niet iets te duur en onverkoopbaar word.

Dinsdag had de planner een kadootje voor ons *smiley die een kushandje doet* we hoefden pas om 7:30 te laden in Amsterdam. Stipt op tijd stonden we op het opgegeven adres, stipt 3 minuten later stonden we onder de kraan aan de achterkant van dat aparte ronde gebouw met origami-dak in de Westpoort. Met een volle rugzak grond toerden we langs Spaarnwoude naar de A22 en vervolgens A9 toe, om er bij afrit Heemskerk achter te komen dat de Land Rover- en Jaguardealer daar is vertrokken *smiley die wit wegtrekt* vervolgens slingerden we verder langs de golfbaan, daarna een smal weggetje op, 2 blinde bochten, wachten op een automobilist die niet snapte dat wij niet met 50 ton in een smal bermkantje gaan staan om elkaar te passeren, vriendelijk terugzwaaien terwijl de man nog eens tegen zijn voorhoofd tikte, op een kruising omkeren en achteruit nog een stukje verder naar de dam waar we achteruit op moesten draaien, om vervolgens bij het kraantje in het weiland te kunnen kiepen. Mooi ritje, maar ik besloot om via de andere kant terug te rijden. Wat nogal wat voeten in de aarde had, of eigenlijk wielen boven de sloot, want dat draaitje was nog niet zo ruim, van de dam af zonder de dakgoot aan de andere kant van de straat te raken. Met een paar vloeiende bochten reden we door een soort kunstgalerie heen, met een schitterende discoboom en een vrolijk gekleurd kasteeltje. De rest van de dag toerden we lekker ons eigen rondje, pas tegen de middag kwamen we 2 van de 3 andere chauffeurs tegen *smiley die zich nog eens uitrekt* heerlijk ontspannen werken zo.

Als we de enquête van de ABN mogen geloven, blijft het voorlopig ook nog wel een tijdje ontspannen op de weg, want ongeveer driekwart van de ondervraagden gaf aan bereid te zijn om minder gebruik te maken van de auto en het vliegtuig. Tijdens de lockdown is wel gebleken dat het heel veel luchtvervuiling scheelt, en hoewel mensen in eerdere enquêtes al aangaven dat ze het milieu wel belangrijk vonden, zag men nu toch in hoeveel invloed we eigenlijk met z’n allen hebben op zoiets simpels als een schonere lucht. Het goede nieuws is dat mensen zich er meer bewust van worden, het minder goede nieuws is dat veel onderzoeken ook hebben laten zien dat mensen zich, ook al weten ze dat het niet goed is, vaak toch weer terugzakken in oude gewoontes en de gemakkelijke sleur van alledag. Fietsen naar het werk is nu heerlijk, maar wacht even tot straks de zomer weer begint met regen en storm, dan is de auto die zo voor het grijpen staat toch wel heel verleidelijk.

Over verleidelijk gesproken: jij hebt niet zo’n typische, schelle pieptoon wanneer je achteruit rijd. Omdat er ooit eens een werk is geweest waar men vroeg om een minder storend maar wel waarschuwend geluid, zit er nu iets op jouw achterbumper te schreeuwen dat lijkt op een schorre eend of hese kikker *smiley die aan z’n kin krabt* een kikker die leeft op een Peaky Blinders-dieet: veel roken en sterke drank drinken. Nu is het zo dat we achteruit de dam op moesten rijden naar het weilandje toe, en naast die dam liepen ooien (schapenvrouwen) met hun lammeren (schapenkinderen) te grazen. Die hoorden in jouw hese kikker een sexy ram (schapenmannetje), en begon nieuwsgierig terug te blaten. Wanneer er herrie word gemaakt, gaat jouw piepertje nog harder piepen, wat de dames opvatten als antwoord *smiley die gniffelt in z’n knuistje* steeds als wij op het werk aan kwamen rijden, werd er opeens heel druk langs het hekje heen en weer gewandeld.

Woensdag even geen kikkers, eenden en opgewonden schapen *smiley die zich uitrekt* ik had lekker een dagje vrij. Wel een grote stapel huiswerk, want over een paar weken staat de damesvakantie gepland, maar gaat die nog wel door? De lockdown begint alweer te verdwijnen en de dames willen eigenlijk allemaal wel even ergens anders zijn dan thuis, dus mocht ik op zoek naar beschikbare vakantiehuisjes (die zijn er) en leuke uitjes. Die bleken er ook te zijn, maar ‘vakantieplanning’ moet je dan wel heel letterlijk nemen. Niet meer ontbijten en dan bij de koffie eens bedenken waar we zin in hebben, maar van tevoren kaartjes kopen voor culturele uitjes, waarbij je dan ook nog moet aangeven hoe laat je daar wilt zijn. Niet een rondje toeren met de auto en spontaan in een dorpje een terras op lopen, dat moeten we straks waarschijnlijk ook bedenken van tevoren. En plannen. En reserveren. Dus telefoons, laders en extra batterijen mee, want er zal wel wat over internet gesurft en gebeld moeten worden, eer we een tafeltje op een terras of in een restaurant treffen.

Donderdag mochten we naar het noorden. In een nieuwbouwplan in Julianadorp werd het oude wegdek eruit gescheurd, en jouw rugzak werd gevuld met stenen, asfaltbrokken, korrel en zand, wat we heen en weer mochten slepen. Kon ik meteen een kijkje nemen in de nieuwe keet van de recycling-loswal in Den Helder. De boel is daar lekker opgefrist met een verse shovel en nieuw onderkomen om tijdens de schaft in te vertoeven. Vanaf nu de schoenen uit bij de deur *smiley die rood aanloopt* dat bordje had ik even gemist. Maar ook een knappe toiletruimte en een grote airco-installatie, zodat ik een bakje thee kon doen zonder te zweten.

Het laden ging rustig aan en met beleid, zoals dat moet gaan bij grote stukken puin, dus tijd genoeg om een boekie op het stuur te leggen. Sterker nog: ik had te weinig boekies mee *smiley die z’n hand voor z’n mond slaat* niet verder vertellen, stiekem was ik nu wel blij met die nieuwe telefoon, want nu kwam ik de tijd door met wordfeud en muntjes-gooien, een spelletje wat ik voorheen enkel op de tablet kon spelen. Wat een ongeloveloze luxe!

Vrijdag ging de wekker alweer vroeg en daalden we af naar het zuiden. Laden in Amsterdam en lossen in het nieuwbouwplannetje in Leimuiden, bij de hooimijt waar we een tijdje terug ook al waren geweest. Het was druk op de A10 van de Coentunnel richting de splitsing A4-A10. Vroeger stond daar altijd file van 7 uur tot net na de schaft, nu was de ring vanaf de Coentunnel richting IJburg afgesloten en moest alle verkeer de andere kant langs, wat de hele dag door voor file zorgde. We maakten er dus maar een rondje van: vol via de Westpoort en de A5 naar de A4, terug over de A4 en A10.

Op de radio werd verteld dat googel, bekend van de zoekmachine en het digitale stratenboek in de mobiele telefoons, bezig is om de wereld in te delen in vakjes van 14 bij 14 meter. Nu kan je op 2 manieren naar een locatie zoeken: ofwel je typt het adres in, ofwel je typt een lange reeks cijfers die staan voor de latitude en longitude (lengte- en breedtegraad). Het eerste is niet altijd toereikend aangezien 25% van de wereldbevolking geen adres heeft, het tweede is erg lastig omdat de cijferreeksen lang zijn en lastig te onthouden. Op basis van die latitude en longitude word er nu een code berekend van 6 cijfers en letters, die jou dan precies naar een vakje van 14 bij 14 meter kan sturen, op een willekeurige plek op aarde. Op die manier kun je mensen in goedkopere woonwijken of plaggenhutten, waar geen adressen zijn, makkelijker vinden. Je kan op zee preciezer naar een locatie navigeren. Maar denk ook eens aan mensen die verongelukken in een natuurgebied, dat je naar 112 belt en moet uitleggen dat je met een gebroken been langs dat wandelpaadje ligt, je weet wel, dat kiezelpad wat uitkomt bij dat karrenspoor waar die boom staat met die scheve takken. Straks kun je dus je locatie makkelijker delen en hoef je minder lang te schreeuwen voordat de hulptroepen je hebben gevonden. Of nog praktischer: dat je naar een (toekomstige) nieuwbouwwijk word gestuurd waar nog helemaal geen straatnamen zijn. Of een lange weg ergens in Amsterdam die word verdeeld door een laag fietstunneltje, zodat je meteen naar de kant gestuurd word waar ook echt gewerkt word *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* dit kan niet snel genoeg ingevoerd worden!

De ministers hebben ondertussen ook googel ontdekt, vanuit de overheid kwam het idee om via de locatieweergave van telefoons te kijken waar veel mensen zijn. Versleuteld en compleet anoniem natuurlijk, maar op die manier kan men dan wel beter in de gaten houden waar grote groepen mensen samenkomen om mekaar te besmetten met corona, zodat illegale feestjes en overvolle stranden kunnen worden schoongeveegd (figuurlijk, de overheid gaat niet letterlijk alle troep opruimen, je moet je afval nog steeds zelf in de prullenbak gooien natuurlijk) *smiley die zit te briesen in z’n tuigje* voordat iedereen nu hard begint te huilen over z’n privacy en dat we in een dictatuur wonen en bladiebla, wil ik even de vraag gesteld hebben: maar gebeurt dat nu niet allang al? Daarom kan je op googel maps toch zien waar de files staan? Daarom kleuren de wegen in kleine dorpjes toch donkerrood als de jaarlijkse avondvierdaagse weer word gewandeld? In plaats van te zorgen dat mensen in Nederland echt veilig kunnen zijn en knappe huisvesting hebben zodat ze hun 23 chalet-genoten niet besmetten en vervolgens de werkgever z’n deuren moet sluiten omdat iedereen tegelijk griep of corona heeft, zijn onze duurbetaalde ministers bezig met iets te verzinnen wat al bestaat en waar heel veel mensen al jarenlang dankbaar gebruik van maken. Kan iemand ze even vertellen dat ook dit onderwerp niet meer besproken hoeft te worden en dat ze verder kunnen gaan met het land wegslepen voor de poorten van een volgende crisis?

Dankzij de files stonden we de laatste vracht pas om 16:10 te kiepen in Leimuiden. Net voor de files langs wisten we via de A5 de Westpoort te bereiken om nog een vrachtje gemixt bergzand (weer wat nieuws) te laden, en konden we achter een collega aan terug naar het noorden. Langs een boerenweggetje, op een locatie zonder adres stonden we te kiepen, om daarna het laatste stukje rijtijd te gebruiken om op de zaak te komen *smiley die z’n spierballen showt* optimaal gebruik maken van de rijtijd en het deels rustige weggennet, het was mooi geweest voor vandaag. Kleppen smeren doen we volgende week weer snoes.

Zaterdag was er niet al teveel tijd om uit te slapen, want Vader kwam koffie drinken. Niet alleen dat, hij had ook nog wat spullen meegenomen voor het volgende hoofdstuk in Project Garage *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* vorige keer was de hele boel uitgegraven, nu kon Vader samen met Wingman een stellage bouwen om het beton in te storten, zodat het gat weer volgestort kan worden. Ik ga niet zeggen ‘het begint al vorm te krijgen’, want de vorm is duidelijk zichtbaar. Ik ga wel zeggen dat vroeger alles makkelijker was. Vader en Moeder hebben ook zo nu en dan hun huis verbouwd, dus dat het zooitje kon worden, dat was al bekend. Toentertijd was het echter makkelijk: je kwam thuis na school of werk, en er werd gezegd dat je dat muurtje wel even kon slopen, of die hoek kon opruimen zodat de bouwvakkers morgen weer verder konden *smiley die met z’n ogen rolt* nu moeten we alles zelf verzinnen, en erger nog; zelf een planning maken wanneer wat moet gebeuren, en wie we daarvoor gaan vragen. Gelukkig neemt Wingman het grootste deel van het werk op zich, zodat ik me daar niet druk om hoef te maken, en alle tijd heb om hamburgers te bakken, aspergesoep te maken, tussendoor even naar de bouwmarkt te rijden om schroeven in een niet-bestaande maat te kopen *smiley die diep zucht* “ja mevrouw, die schroeven liggen achter in het magazijn, naast de plintenladdertjes, ooievaarskuitensmeervet, vierkante-gatenboor en vetvrije olie. Knappe auto rijd u trouwens, moeten daar nog bougievonkies in?” Uiteindelijk hebben we dan allemaal een productieve dag gehad, is iedereen blij dat ze koffie/fris/koekjes/hamburgers/soep hebben gekregen, en zijn we weer een stapje verder met dat projectje dat misschien toch iets groter is dan ik van tevoren had gedacht.

Zomaar word het dan weer zondag. Lekker uitgeslapen, nu rustig ontbijten en verder wakker worden, daarna weer verder met het werk in de tuin. Met het vooruitzicht dat we vanavond weer kunnen kijken naar Yvon en de boeren uit vorige seizoenen van Boer Zoekt Vrouw, om morgen nog een keer te kunnen uitslapen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* het is jammer dat de Elfstedentocht niet doorgaat, omdat er geen 3500 motoren in een lange slinger door Fryslân mogen rijden, maar stiekem ook wel fijn dat we nu niet om half 7 ’s ochtends de dijk over hoeven te vliegen.

Fijne zonnigdag allemaal, geniet met mate(n), onder een laag zonnebrandcrème en/of in de schaduw, blijf goed gehydrateerd en vergeet niet die automatische wekker uit te zetten voor morgen.

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *