Beste Babette (deel 100) Feestje, foto’s en vastgereden – Martha de Boer

Beste Babette, weet je nog dat goede voornemen van afgelopen zondag? Om wat in het huishouden te rommelen en op tijd te bed gaan, zodat we de maandag wel eens fris en fruitig konden beginnen? *smiley die achter z’n oor krabt* na het opruimen van wat spinnenwebben en in ieder geval 1 mug, kwam er een telefoontje van de planner. In de vakantieperiode worden er nog wel eens chauffeurs naar een andere auto verschoven, nu kwam daar ook nog een ziekmelding bij, waardoor het schema zodanig aangepast moest worden, dat de planner een beroep moest doen op mijn E-rijbewijs *smiley die wit wegtrekt* al dik 12 jaar ligt die te verstoffen, op een enkel ritje van een loswal naar de garage na, maar nu mocht ik meteen doorstromen naar de elite van trailerrijders: de bulktrailer. Je snapt, die avond sliep ik niet echt lekker. Terwijl jij ’s ochtends vroeg nog stond te doezelen in het rijtje, was ik aan het inbreken in de trekker van een collega, om daarna aan te sluiten achter de 2 andere collega’s die ook een sigaar achter hun auto aansleepten. Gezamenlijk reden we naar Amsterdam, waar de vierde auto stond, daarna begon de tocht richting Bergheim *smiley die z’n nagels in het stuur heeft staan* dat is even voorbij Amsterdam, dan de grens over naar Duitsland, en als je denkt dat je Oostduitsland inmiddels hebt bereikt, pak je de afrit en rij je door een troosteloos dorpje, letterlijk onder de rook van de kolenmijnen en wat al dies meer zij, naar wat de collega’s “de wolkenfabriek” noemen.
Onderweg genoeg tijd om eens rond te kijken in zo’n trekkercabine. Een stuk ruimer dan bij jou, met nog wat extra dak erop en een bed achter de stoelen. Ook een enorm grote asbak in het midden, al bleek dat bij nader inzien een koelkast te zijn *smiley met blosjes op de wangen* wel had ook deze MAN een afwijking in het stuur, bij rechtuit rijden stond het rad geen tikje naar links maar voor de afwisseling een tikje naar rechts. Ook moest ik oppassen waar ik mijn handen plaatste op het stuur, want het zat vol met knopjes. Het volume van de radio was te regelen, maar ook de (adaptieve) cruise control en snelheidsbegrenzer kon ik nu met de duim bedienen. Op die lange stukken snelweg doezelde ik soms even weg, gehypnotiseerd door de wapperende franjes aan het gordijn dat het bovenste gedeelte van mijn uitzicht blokkeerde. Gelukkig zat er een schoolbel onder de bijrijderstoel verstopt, die enorm tekeer ging wanneer ik lukraak over een witte streep heen reed *smiley met opengesperde ogen* dat houd je wel bij de les! Die adaptieve cruise control zou ook een goede vondst moeten zijn, maar ik werd er bloednerveus van. We waren met 4 poederblussers op pad en slechts 1 chauffeur die dat eerder had gedaan, dus we moesten wel bij mekaar blijven. Zo nu en dan kwam er bij het invoegen een andere vrachtwagen tussen ons in rijden, en het gebeurde een paar keer dat ik plotseling de rest in de verte zag verdwijnen, terwijl ik met 78 km/h op gepaste afstand van een andere vrachtwagen voort tokkelde. Dan liever de gewone cruise control, komt je voorligger dichtbij, dan weet je dat ie te langzaam gaat en ingehaald moet worden.
Een paar jaar geleden had ik een fijne jonge snaak mee in de auto, die moest een beetje leren hoe een 10×8 werkte in de zandbaan. Hij was toen zoon-van-een-collega en chauffeur-in-opleiding, nu is ie ondertussen collega geworden en van de ene op de andere dag gebombardeerd tot mentorchauffeur. De rest van de ploeg bestond uit een chauffeur met jarenlange trailer-ervaring, maar niet met een bulker, en nog een jonge snaak die net als ik slechts sporadisch het E-rijbewijs had gebruikt. Dat we heelhuids, zonder lantaarnpalen of varkensruggetjes in binnenbochten te beschadigen, in Duitsland aankwamen, hadden we zelf van tevoren niet echt verwacht. Het openen van het luik en het laden zelf bleek bij nader inzien niet zo heel ingewikkeld te zijn, en nadat we allemaal weer waren uitgewogen, begonnen we in colonne aan de terugreis. De mentorchauffeur had nog een klus gekregen, hij moest ergens op een werk lossen, de 3 beginners besloten om ergens onderweg een imbiss te zoeken en wat van de Duitse cultuur te proeven. Als je dan toch zo’n klussie krijgt, moet je het natuurlijk wel maximaal uitbuiten. Omdat ik de enige was die eraan had gedacht om misschien voor de zekerheid toch maar even een mondkapje in de tas te stoppen, mocht ik het wegrestaurant in en 3 currywursten mit pommes bestellen. Het was nog een paar uurtjes toeren naar huis, er stond dikke file aan de andere kant van de middenberm, maar wij konden gelukkig doorrijden. Uiteindelijk was het op de Ring Amsterdam dat ik blind richting Zaandam reed, terwijl we nog even naar de Vlothaven moesten om de boel af te koppelen, en dan is de andere kant langs toch net wat sneller *smiley die diep zucht* uiteindelijk heb ik 643 kilometer gereden, van de zaak via Amsterdam, Duitsland, weer Amsterdam en weer terug naar de zaak, en waar verdwaal ik *smiley die met z’n ogen rolt* op de A10…
Dinsdag mocht ik weer gewoon met jou op pad. We kregen een hele routebeschrijving mee, hoe we naar Amstelveen moesten rijden door het Amsterdamse bos heen, zodat we niet per ongeluk te veel door de bebouwde kom zouden rijden. We stonden halvers naast de BMW-dealer te kiepen, die boven de A9 uittorent. Het eerste rondje ging als een kogel, bij het tweede rondje waren er al wat meer auto’s, zowel kiepauto’s op het werk als auto’s op de snelweg, waardoor we bij de bushalte stonden te wachten tot er ruimte was om te kiepen en op de snelweg een paar keer van het gas af moesten. Op de plek waar de A4 en A10 samenkomen was een ongeluk gebeurd met een aantal auto’s, waardoor de boel vastliep op veel plekken daar omheen. Na de derde vracht dan maar via een andere route terug naar de Vlothaven, waar we een vracht zand konden laden voor Garbage City in Alkmaar. En daar mochten we blijven ook, om 2 collega’s te helpen een bootje met gereinigd zand vol te rijden *smiley die z’n mouwen opstroopt* korte stukkies en volle vrachten, het moest wel heel gek lopen, wilden we daar in de file komen te staan.

Op de radio werd verteld dat Ikea, bekend van de files voor de afrit en de Zweedse balletjes met rode saus die een beetje op jam lijkt, nu ook vleesvervangende Zweedse balletjes gaat verkopen *smiley met een open gezakte mond en glazige blik in z’n ogen* vleesvervangers, ik heb ze nooit begrepen. Het ziet eruit als vlees, het schijnt dezelfde smaak en textuur te hebben als vlees, maar het is geen vlees. Waarom zoveel moeite doen? Als je ‘geen vlees’ wilt eten, eet dan ook gewoon geen vlees. Alsof ik tegen Wingman zeg dat ik vanavond niet zo’n zin heb, maar vervolgens wel onder de dekens ga liggen spelen met een dildo. En die zogenaamde vleesvervangers worden dan ook nog in het nieuws gebracht als wereldredders, want dieren en vooral het bedrijfsmatig houden van dieren is de Bron Van Alle Kwaad tegenwoordig. Mensen die zo nu en dan een stukje dood dier eten, ook al heeft dat beest een goed leven gehad, kilo’s sojaschroot en bierbostel opgeruimd, dijkjes en akkers gemaaid en bemest, de mensen die het gore lef hebben om zo’n dier te eten worden evengoed gezien als Satanisten. Vleesvervangers moeten we gaan eten, daarmee redden we de aarde, het milieu, het klimaat en lossen we het tekort aan water op. Maar waarom moet het zo ingewikkeld gemaakt worden? Waarom kunnen die mensen niet gewoon gele erwten, haver, aardappels, uien, soja, tarwe-eiwit, tarwezetmeel, raapzaadolie, eiwit van vrij-uitloopkippen (dat mag in vegetarisch vlees, niet in veganistisch vlees), zetmeel, dextrose, palmvetpoeder, tarwegluten, zeewier, schimmel, magere zuivel (zie eiwit van kippen), verdikkingsmiddelen, een zooitje kruidenaroma’s, nog meer soja en heel veel zout op hun bord gooien? Nu moet er een lopende band gaan draaien en allerlei machines opgestart worden die de boel snijden, prakken en in een vormpje persen, dat kost allemaal extra energie. En wat dacht je van al het water dat er gebruikt word om de boel weer schoon te maken? Nee, als je dan zonodig de wereld wilt redden, laat de vleesvervangers dan lekker in het schap leggen en gooi de pure producten op de je bord. En neem er vooral veel soja bij, dan word je minder makkelijk zwanger. Hoe minder mensen er op de aarde zijn, hoe minder we mekaar in de haren hoeven te vliegen over hoe we de aarde moeten redden en wat de echte waarheid is.

Over een rem op de bevolkingsgroei gesproken: er was weer coronanieuws! Zorgmedewerkers willen namelijk voorrang op het testen en het krijgen van de uitslag. In populaire gebieden is er een wachttijd voor het testen en vervolgens nog een wachttijd voor de uitslag, die kan oplopen tot een dag of 5. Officieel betekent dat er dan 5 dagen niet gewerkt mag worden, maar net zoals mensen in de ziekenhuizen in het begin van de crisis werden aangespoord om evengoed te gaan werken wanneer ze zich ziek voelden (“als je nog op je benen kan staan, dan kan je jezelf ook wel nuttig maken”), blijkt er nu ook wat druk vanuit de teamleiders en werkgevers te zijn om toch maar naar het werk te komen. Iets vaker de handen wassen en tweemaal daags het mondkapje verversen voor de zekerheid, dan zien we over 5 dagen wel weer verder. Het tekort aan zorgpersoneel is alleen maar groter geworden, er schijnen wel wat meer aanmeldingen te zijn bij opleidingen, maar daar heb je pas over een paar jaar iets aan. Voor nu was de vraag kort en simpel: geef personeel in de zorg aub voorrang op de coronatest. Helaas moest men voor een antwoord naar minister De Jonge, de man met de mooie schoenen, de man die naast premier Rutte stond te vertellen dat straks minimaal 60% van de bevolking een volg-app op de telefoon moest gaan zetten om corona niet verder te laten verspreiden, de man die ondanks herhaaldelijk vragen van journalisten bleef volhouden dat er geen tekort aan mondkapjes is en dat we dus ook geen doem-scenario gaan bespreken, omdat er gewoonweg geen doem-scenario staat te gebeuren. Terwijl het tekort aan mondkapjes toen al veels te groot was. Diezelfde tactiek paste hij ook op deze vraag toe: iedereen moet binnen 48 uur de uitslag van de coronatest krijgen, dat het in de praktijk niet lukt, dat negeer ik gewoon, dus we gaan geen voorrangspositie creëren voor zorgmedewerkers. Punt.
Ondertussen hadden we 2 boten vol gereden, en kwam de uitvoerder vragen of we alvast een beginnetje wilden maken met de derde *smiley met dollartekens in z’n ogen* tot een uurtje of 6 waren we bezig, daarna naar huis toe, terwijl Wingman al belde waar ik bleef, want hij zat met het avondeten te wachten *smiley die een kushandje doet* wat een kanjer is het toch ook.

Woensdag mocht ik uitslapen van mezelf, dat had ik na 2 dagen van uurtje of 12 wel verdiend. Lekker op de bank hangen met een boekie.

Donderdag toerde ik met jou naar de korrelboer, langs de parallelweg tussen Schoorl en Burgervlotbrug in, om daarna dwars over te steken naar Oudkarspel. Tussen de witte kentekenplaten, fietsendragers en caravans reden we langs groepen fietsers, kampeerders en bootjes. Zo nu en dan stonden we even voor de brug te wachten en zagen we grote sloepen, zeilmasten zonder zeil en een paar grote silo’s voorbij varen.

In de soap rondom het CBR dook nu weer een nieuwe partij op. Bedrijven bieden een theorie-examen, of zo’n cursusdag waarbij je aan het einde van de dag meteen examen kan doen, op zeer korte termijn aan. Terwijl de wachttijd bij het CBR ondertussen is opgelopen tot een maand of 3. Als je wat extra wilt betalen, dan laat de website je geloven dat je al met een paar weken aan de beurt bent. Tegen de tijd dat het zover is, krijg je dan bericht dat het CBR je afspraak heeft geannuleerd en dat je pas in oktober ofzo aan de beurt bent. Kost extra geld, extra tijd en veel frustratie. Het enige wat het CBR er tegen kan doen (behalve zorgen dat de wachttijden wat korter worden, zodat dit soort praktijken niet meer plaats hoeven te vinden) is waarschuwen, uitleggen dat het zo niet werkt. De vaste prijs voor een theorie-examen is 34,50 euro. Iedereen die jou meer wil laten betalen met de belofte dat je eerder aan de beurt bent werd gewaarschuwd: trap er niet in. Als iets te mooi om waar lijkt te zijn, dan is het waarschijnlijk ook niet waar. Helaas pindaboter, het halen van je rijbewijs duurt nu gewoon iets langer, hou het geld in je zak en gebruik de extra tijd voor wat oefenexamens thuis op de computer, zodat je meteen bij de eerste poging slaagt.
Er was ook onderzoek gedaan naar thuiswerken, want veel mensen moesten dat noodgedwongen een tijdje doen, en uit eerdere onderzoeken is al gebleken dat veel mensen het ook (een aantal dagen per week) willen blijven doen, ondanks dat ze weer gewoon naar kantoor mogen komen. Nu is er berekend dat het thuiswerken jou persoonlijk gemiddeld 2 euro per dag kost. Omdat je zelf de werkruimte moet warm stoken (of de airco aan moet zetten), zelf de electriciteit voor je computer moet leveren, zelf koffie/thee en wc-papier moet kopen, om nog maar te zwijgen over al dat extra water wanneer je thuis naar de wc gaat *smiley die achter z’n oor krabt* er werd gezegd dat echt alle kosten waren meegenomen. En dat als mensen langere tijd met enige regelmaat thuis aan het werk zijn, dat ze daar dan ook een vergoeding voor moeten krijgen, net zoals er nu een kilometervergoeding is, of een OV-pas van de zaak. Extra regeltjes dus en extra rompslomp, terwijl ik dan denk: hoe komen die mensen normaal gesproken op het werk? Als je met een gemiddelde benzineauto de gemiddelde 36 kilometer naar het werk en weer naar huis rijd, dan ben je al 3 euro aan benzine kwijt. En gemiddeld een uur en 40 minuten, uit en thuis. Dus die 2 euro aan extra boodschappen en een tikkeltje hogere energierekening? Ik zou lekker niks tegen de baas zeggen en gaan bedenken hoe ik die 3 euro aan brandstofkosten kan uitgeven in 1 uur en 40 minuten *smiley die achterover leunt in z’n ergonomische bureaustoel, in de baas z’n tijd*

Ondertussen waren wij optimaal gebruik aan het maken van onze werktijd. De machinist zou tot 4 uur aanwezig zijn om te laden, en ondanks wat strubbelingen bij de brug, een onverwachte pauze waardoor we moesten wachten met laden, en een machinist op het stort die eigenlijk wel naar huis wilde om 4 uur, lukte het ons op de valreep om een twaalfde vracht te laden en net voor half 5 te kiepen.

Om vrijdag weer op hetzelfde werk verder te gaan. Het vierkantje tussen de korrelbanen moest vol gereden worden met zand vanaf Schagen, terwijl we dat samen met een collega deden, had de uitvoerder berekend dat er gisteren al genoeg korrel was gebracht, en na een paar vrachten zand meer dan er op de bon stond, konden we ’s middags nog even een ander klusje gaan doen.

Op de radio was er heel slecht nieuws *smiley die wit wegtrekt* sinds 2001 is het aantal plaknachten verdrievoudigd *smiley die met een slaapzak in de koelkast kruipt* waren het er voor 2001 nog een stuk of 4 per jaar, nu liggen we gemiddeld zo’n 13 keer per jaar ’s nachts wakker, klam en bezweet, oververhit en vermoeid. Iedereen heeft het wel over de verharding van de maatschappij, de verkeersagressie die hand over hand toeneemt, het korte lontje dat mensen tegenwoordig hebben, maar dat is dus allemaal de schuld van het klimaat. Nederlanders zijn gewoon niet gemaakt om overdag lekker door te werken in een ruimte met airco, en dan ’s avonds in een benauwde slaapkamer te proberen wat te slapen. In steden is het dan nog wat erger als op het platteland, want al dat beton warmt meer op dan groen, en blijft ook langer op temperatuur. Fijn dat je ’s winters minder hoeft te stoken, maar op het platteland, waar nog wel ruimte is voor een koel briesje, waar nog wel schaduw is van bomen, kan het zomaar een paar graden koeler zijn dan in de naastgelegen stad. Daarom dat plattelanders altijd zo onprettig verrast worden door de chagrijnige stadsmensen die nogal kortaf zijn; kwestie van regelmatig slecht slapen.

Er was ook goed nieuws, vanwege corona word er een stuk minder gevlogen en dat is bij veel maatschappijen al te merken. Zo hier en daar gaat er wat failliet, moet er een grote zak met staatssteun bij, en in Nederland maakte men zich druk om de 5000 mensen die bij KLM weg moeten *smileys die confetti strooien* minder vliegen is minder uitstoot van allerlei stofjes, minder opwarming van de aarde, minder plaknachten! Wat een fijn vooruitzicht! Hadden ze dit maar jaren eerder bedacht.

Voordat iedereen gaat zeggen dat ik nogal koud en harteloos overkom terwijl 5000 mensen (en misschien nog wel meer) op straat komen te staan: er waren al veel mensen die vrijwillig hadden aangeboden om naar een andere baan te gaan, voor de ouderen word het pensioen wat naar voren gehaald, en ik weet niet wat de mensen precies doen die wel echt ontslagen worden, maar we komen nog wat arbeidskrachten tekort in de zorg, het onderwijs, transport, bouw en de technische dingen, dus het moet wel gek lopen willen ze lang zonder baan blijven zitten. En anders kunnen ze altijd nog steward(ess) worden op de langere treinreizen, want laten we wel wezen: dankzij al die pretvluchten naar buurlanden, even heen en terug voor amper 60 euro, is er de laatste jaren veel meer aan uitstoot geweest dan wanneer de trein voor die afstanden was ingezet. Misschien kunnen de bazen van de verschillende landen in de Europese Unie eerdaags nog eens bij mekaar aan tafel gaan zitten om een Europa-dekkend railnetwerk aan te leggen, dat zou in de toekomst veel plaknachten kunnen schelen.

Zaterdag werden we klam wakker in een warme slaapkamer. Jawel, het was weer een plaknacht geweest. In de woonkamer voelde het fris aan, volgens de thermostaat was ook het maar 24 graden, heerlijk! Even rustig wakker worden, brunchen, daarna stapte Wingman op de motor en ik op de fiets. Hij ging een rondje toeren, ik ging boodschappen doen. Daarna kon ik in alle rust optutten, want in de middag hadden we een feestje. Oma was jarig en Oom had zijn grote achtertuin met serre beschikbaar gesteld, zodat alle kinderen, kleinkinderen en een handvol achterkleinkinderen op gepaste afstand toch bij elkaar konden zijn. Bij andere gelegenheden worden de tafels bij elkaar geschoven tot 1 grote, ronde tafel, en ga je bij binnenkomst de hele cirkel langs om met iedereen handen te schudden en te zoenen. Nu begon Oma, zodra er iemand haar kant op liep, meteen te roepen “geen hand geven hoor! Deze keer even niet.”, dus hielden we het bij zwaaien en “gefeliciteerd!” roepen in de ruimte. Er was koffie/thee, gebak en een zonnetje, mensen zaten buiten aan de tuintafel en binnen in de schaduw, de kleintjes speelden samen met de poppen en de puzzels, de anderen praatten bij over hoe het er nu mee gaat. Het buffet werd geopend door Oma, aangezien een restaurant te lastig zou zijn met zoveel mensen die graag van plek wisselen om met iedereen te kunnen praten, dus was er catering geregeld om toch samen ‘uit eten’ te kunnen gaan. Toen iedereen na een keer of 3 lopen wel genoeg had, kwam er nog een toetje op tafel, een lekker proeverijtje met ijs en zoetigheid. De eerste gasten begonnen al af te zwaaien, de andere gasten namen nog een bakkie koffie/thee, daarna kwam gewoon de borrel weer op tafel. Ook Wingman en ik zwaaiden af, maar het had er alle schijn van dat het latertje zou worden voor een aantal mensen.

Thuis moesten we nog even uitbuiken, dus kropen we op de bank om dan ook meteen de kwalificatie van de Formule 1 race in het Verenigd Koninkrijk te kijken. Er was een kleine rijderswissel geweest, Perez was positief getest op corona, zijn plek in de Roze Point werd ingenomen door Hulkenberg. In de eerste ronde van de kwalificatie vielen Latifi, Grosjean, Räikkönen, Giovinazzi, en Magnussen uit. Voordat de vlag viel, had Latifi nog een klein uitstapje gemaakt in de grindbak, wat voor een gele vlag-situatie zorgde. In de ronde daarna waren Russell, Kvyat, Hulkenberg, Albon en Gasly de langzaamste. Dit keer was er een rode vlag tussendoor en werd de sessie even stilgelegd, er moest grind van de baan geveegd worden, want Hamilton was ook even buiten de lijnen geweest op dezelfde plek als Latifi, en had op spectaculaire wijze het asfalt onder gesproeid met kiezels en viezigheid. In de laatste ronde van de kwalificatie konden de eerste namen al ingevuld worden. Hamilton pakte pole positie, voor Bottas en Verstappen. Verrassend genoeg parkeerde Leclerc zijn Steigerende Paard meteen daarachter, gevolgd door Norris, Stroll, Sainz, Ricciardo, Ocon en Vettel. Die laatste had eigenlijk hoger in het rijtje kunnen staan, maar hij kwam iets te ver buiten de baan en alarmeerde de track limits, waardoor zijn ronde werd afgepakt. Er gaan nog wel wat namen verschuiven in het rijtje, want er waren een paar straffen uitgedeeld en een unsafe release in de pitstraat, maar dat zien we straks wel in de voorbeschouwing.

En dan is het alweer zondag. De ramen heb ik alvast tegen mekaar open gezet, het is een frisse 23 graden in huis, ik hoop dat we dat vandaag een beetje kunnen vasthouden. Niet dat we veel activiteit op de agenda hebben staan, het word voornamelijk Formule 1 vandaag. Iedereen een fijne zonnigdag vandaag, ik kruip zodrekt lekker op de bank met een boekie, in afwachting van de voorbeschouwing.

De bloemkoolwijk. Je begint met 5 keer steken, dan stap je uit om een foto te maken, ga je nog 5 keer achter- en weer vooruit, en daarna kun je door naar de volgende bocht…

Het werk in Almere, waar de fluffy pulletjes rondliepen. Hier zie je er 2.

Eentje heb ik achtervolgd voor een close up, die hield zich schuil in het trekkerspoor net naast ons spoortje.

Voor degene die echt denken dat ik ze zie vliegen: het pulletje zit hier net naast mijn hand.

Achteruit een bochtje maken en een stukje van het schuine kantje af, dan hoeft de machinist er niet zoveel meer aan te doen. Behalve dan uitstappen om een sleepketting te pakken…

Ja, we hebben het geprobeerd, maar met de achterwielen verstopt in het losse zand, gingen we dit echt niet winnen *smiley die diep zucht*

Ik had The time of my life toen we op een zaterdag korrel mochten rijden. Pas vanaf 12:00 storten, dat zijn nog eens werktijden! De collega kreeg uitleg van de machinist, zodat we zelf konden laden wanneer de kraandraaiers waren vertrokken als het bootje zand leeg was.

Een allersnoezigst karretje staat te koop in Schagen. Blits kleurtje!

De vloer opknappen in een grote hal, dan kun je gewoon binnen kiepen, hoeft de machinist niet alles te verkruien.

Op de boot naar Texel dacht ik een electrische Iseki te hebben gespot *smiley die met z’n ogen rolt* bleek bij nader inzien gewoon de druppellader te zijn om de accu fris te houden.

Loswal de Ouwe Zeug, het begin van een nieuwe dag, allemaal netjes wachten tot we onder de kraan kunnen laden na het maken van een kwartiertje.

‘Op het vinkentouw zitten’ betekent ongeduldig afwachten tot je iets mag gaan doen. Deze jonge zwaluwen zaten echter rustig te wachten op het ijzerdraad, tot de ouders kwamen om ze te voeren.

Klusje in Hilversum, door het bos heen via de platenbaan, met hier en daar een passeerplek.

Om dan bij het spoor uit te komen, waar de boel flink werd verbouwd.

Kiepen bij de kraan, die tussen rustgevend groen de grond stond uit te smeren.

Bij een bepaalde snelheid is het net alsof je op een galopperend paard zit. Al geeft die cadans wel een hoop geklapper. Waarschijnlijk waren er weinig ruiters die op werkdagen hun paard hier over de ruiterpaden stuurden, dat had wel een paar afvallers kunnen veroorzaken.

Typisch Vinkeveen: het plaatsje is zo oud, er leven hier nog dinosauriërs.

We moesten ergens op een achteraffie lossen, vooral niet naast de platenbaan rijden, want de zandvlakte zag er wel strak uit…

… daaronder was gewoon alles moeras. Wel nog wat eendjes gezien die er op hun gemakkie rondscharrelden.

Jawel, met de poederblusser op pad! Geen knoppie op het dashboard om de kleppen open te doen, maar naar boven klimmen en het luik met de hand losdraaien.

De planner had mij een Ticket to ride gegeven voor deze combinatie. Laden duurt ongeveer een kwartiertje, dus genoeg tijd om met de collega’s te babbelen en een plaatje te schieten.

Waarom het ‘de wolkenfabriek’ word genoemd is wel duidelijk, er staan een paar van deze fabriekjes rondom de grote gaten waar kolen zijn uitgegraven.

Niet de boot leegrijden, maar juist vol gooien. Gereinigd zand uit de grondwasserij word via het water naar het werk getransporteerd, dus wij hoefden maar korte stukjes te rijden.

Als een volleerd toerist even stilstaan op de doorgaande weg (er zat niks achter, dus dan kan dat wel) om dit schouwspel vast te leggen. De collega stond aan de andere kant van de brug te wachten, dan duurt het wat langer allemaal omdat het met gepaste snelheid moet, want de constructie kan er met weinig speling precies tussendoor.

De afsluiter van de week: nog even wat zand brengen voor een paardenbak, bij een adres dat in de apex van een onoverzichtelijke bocht ligt. De 66 m3 was iets groter dan de man in eerste instantie had gedacht, dus geen 3 vrachten voor elkaar, maar gewoon het hele erfje vol gekiept.