Gasturbines en Rover horen bij elkaar als Rolls en Royce. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Rover al druk aan de slag met dit nieuwe type aandrijving. Toch verhuisde het ontwikkelingswerk naar…..inderdaad Rolls Royce, wat na de oorlog een grote fabrikant van straalmotoren werd en nog altijd is.
Rover bleef echter geïnteresseerd in gasturbines en maakte een aantal door turbines aangedreven auto’s. Een wagen die een mooie aanzet had kunnen vormen voor een productierijpe serie, was de Rover T3. Dit was het derde prototype, voorzien van een gemodificeerde 2S/100 gasturbinemotor. Voorzien van een centrifugaal compressor en een toerental van 52.000 omwentelingen per minuut, bleek de Rover in staat om een snelheid te bereiken van zo’n 160 km per uur. De tweezits glasfiber coupé beschikt ook over vierwielaandrijving, waarschijnlijk om de voorwielen op de weg te kunnen houden. Doordat de turbinemotor achterin de wagen ligt, was deze nogal ‘licht in de neus’.
Het ontwerp van Specer King & Gordon Bashford had de basis kunnen vormen van een acceptabele productieauto, maar heeft dit stadium helaas nooit gehaald. Mede door het enorm hoge brandstof (benzine, parafine of gas) verbruik is de turbinemotor nooit terecht gekomen in productiewagens. Een aantal andere nieuw ontwikkelde onderdelen van de T3 zijn wel terug te vinden in latere modellen, zoals de Rover 2000.
Tekst: René Henkes
No Responses