Beste Babette, na een rustige Kerst lagen Wingman en ik zondag nog wat uit te buiken op de bank. Voor de sfeer keken we Paddington 2, en niet lang daarna gaf de kostwinner het sein dat hij naar boven ging, want morgen zou de wekker weer op tijd gaan. Om te zorgen dat hij zonder mijn gewoel en geknor in slaap zou vallen, en omdat hij een film waarin mensen zingen niet echt aanlokkelijk vond klinken, keek ik nog even de Greatest Showman *smiley met blosjes op de wangen* en misschien nog een aflevering van RuPaul’s Drag Race. Of 2… Ik lag nog niet heel lang op bed, mijn dienst was net een paar uurtjes geleden begonnen, toen de telefoon rinkelde: strooien! Omdat ie toch op de route stond, meteen maar de auto van Collega gestart. Hoewel mijn dikke trekker van de week nog was gebruikt in de garage, zat er net te weinig sap in de accu om die enorme startmotor een rondje te laten draaien. Collega was ondertussen ook gearriveerd, ik had de kikstarter uit de garage aangesloten, hij gaf nog wat extra porrie via de varkenssnuit-stekker, en met vereende krachten kwam het karretje weer tot leven.
Op het steunpunt aangekomen, bleken de strooiers en fietspadstrooiers van plek te hebben gewisseld onder het afdak. Even de nummertjes nakijken, juiste strooier opbouwen, en daarna het vertrouwde rondje rijden. Het was heerlijk rustig op de weg, een uurtje later stonden we alweer af te bouwen, nog een TVO’tje mee en vervolgens kwam ik samen met Wingman op de zaak aan. Hij ging aan zijn werkdag beginnen, mijnes zat er alweer op.
Natuurlijk mocht ik eerst nog een paar uurtjes uitslapen van mezelf. Daarna struinde ik nog even over veesboek, speelde kort nog een spelletje op m’n telefoon, en opeens was Wingman alweer thuis *smiley die wit wegtrekt* gelukkig nam hij genoegen met een pizza uit de diepvries, want ik was nog niet aan de boodschappen toe gekomen. Snel de nette kleren aan en de auto in, Wingman’s Vader was jarig dus haalden we daar nog even een gebakje.
Dinsdag kon ik na een onrustige nacht nog wat uitslapen. Wingman was al een tijdje aan het werk, toen ik besloot om de oven ook maar eens schoon te maken, zodat het niet meer naar aangebrand kampvuur zou ruiken. Oja en de was opvouwen, al 2 weken keek ik als een berg op tegen de berg was van 3 weken hoog, maar in de kast begonnen grote gaten te ontstaan. Uiteindelijk was het binnen een halfuur klaar *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* nog voordat het wekkertje ging van de biotex (dat is hetzelfde als soda toch?) en citroensap, wat in de oven had staan voorweken op 200 graden. Daarna toch maar eens boodschappen doen, want de vriezer was nu echt leeg. Ik had het goede voornemen om ook te gaan stofzuigen, maar een stuk van de slang was kwijt, waardoor ik die goede intentie opschoof tot later. Dan maar de wc boenen *smiley die met z’n ogen rolt* ken je dat? Net begonnen en dan denk je “misschien had ik beter eerst ff naar de wc kunnen gaan…”. Daarom vind ik het altijd zo’n onzin, dat schoonmaken, je hebt maar heel kort eer van je werk, dat is niet echt motiverend.
De schemer was al ingetreden toen ik de keuken in kon om voor de kostwinner te koken. Niet lang daarna ging hij op bed, want ook voor hem was het een onrustige nacht geweest *smiley die zit te zwijmelen* we hebben zo’n sterke band, zelfs het woelen doen we samen. Maar omdat het wel veilig moet blijven op het werk, ging hij alvast te bed en bleef ik nog even beneden zitten. Nadat Moeder had verteld over een boek over Gaudi, was ik toch wel benieuwd naar de Da Vinci Code, die kon ik nu mooi kijken zonder dat Wingman zou roepen “heb je die echt nog nooit gezien?!”. Meteen Angels and Demons, het soort van vervolg daarop, er achteraan geplakt. En misschien nog een paar afleveringen RuPaul’s Drag Race *smiley die op z’n plaknagels bijt* de All Stars gingen richting de finale, reuze spannend allemaal! En nu kon Wingman in ieder geval wat rustige uurtjes slaap pakken.
Woensdag eerst maar eens uitslapen, want ik had ook mijn uurtjes slaap nodig. Rustig wakker worden met een boekie op de bank, daarna een nieuwe kalender maken. Niet denken dat ik heel creatief aan het fröbelen was, het zijn gewoon 12 A4’tjes die op de kastdeur in de keuken worden geplakt, zodat ik in 1 overzicht kan zien wanneer we 2 vakanties hebben gepland (als die doorgaan), wanneer de Formule 1 races zijn (als die doorgaan) en wanneer welke kleur kliko aan de weg moet staan. Verder nog wat opgeruimd, wat eigenlijk neerkomt op het verplaatsen van spullen. Voor mijn doen had ik de dag aardig gevuld met dingen die ik nuttig vind.
Na thuiskomst had Wingman zich ook nuttig gemaakt, binnen 2 tellen vond hij het missende deel van de stofzuigerslang *smiley die met z’n ogen rolt* het lag in een bakje in de bijkeuken bij het konijn, en niet ergens bij de rest van de stofzuiger in de andere bijkeuken, dus ik had er straal omheen gekeken.
Donderdag was het Oudjaarsdag, maar dat is blijkbaar ook gewoon een werkdag, want Wingman’s wekker ging alweer vroeg. In de loop van de ochtend kreeg ik een waarschuwing: houd rekening met een rondje strooien, want de temperatuur gaat dalen en mogelijk komen er nog wat buien over. Omdat ik er nu niet meer onderuit kwam, moest er ook gestofzuigd worden *smiley die achter z’n oor krabt* of is het stofgezogen? Nouja in ieder geval, boven begonnen natuurlijk, netjes via elke traptrede het stof naar beneden gevolgd, beetje tussen de verzameling schoenen in de hal staan harken, schuif ik de deur naar de woonkamer open, zit Wingman daar al op de bank *smiley die in de gordijnen hangt* wat een schrik, die heb ik nooit binnen horen komen! En hij durfde mij ook niet te storen, bang dat ik elke smoes zou aangrijpen om te stoppen met schoonmaken.
Het was net halverwege de middag, Wingman was al heel vroeg klaar met werken, ik had mijn rondje stofzuigen afgemaakt, we zaten even op de bank gezellig samen een sigaartje te roken, toen het bericht kwam dat we gingen strooien *smiley die in z’n handen wrijft* de trekker startte zonder problemen, en op het steunpunt bleek de oppercoördinator ook aanwezig te zijn, hartstikke gezellig allemaal. Het was nog licht buiten, dat we begonnen te strooien. Wel handig, kan je goed zien of de strooier het doet, zonder dat je allerlei werklampen aan moet zetten of moet wachten op achterop komend verkeer. Het betekende ook dat er veel verkeer onderweg was. Vrachtwagens en pakketbezorgers die met hun laatste ritje van het jaar bezig waren, mensen in werkkleding die op huis aan gingen, mensen in nette kleding die onderweg waren naar een visite. En dat deden ze in interessante auto’s, zoals een oude Opel Commodore in rat-look, een Mercedes G-klasse, een Volvo P1800, een vrij nieuwe Mercedes A-klasse AMG, Mini JCW en een Subaru Impreza met een fijne uitlaatbrul.
Bij terugkomst op het steunpunt begon de schemer in snel tempo plaats te maken voor de donkerte. De oppercoördinator had genoeg gezien en was al vertrokken, jammer want nu zag hij niet hoe wij stonden te knoeien met verlengsnoeren op een donker steunpunt, nadat er weer een paar zekeringen uit klapten.
Bij thuiskomst maakte ik Wingman wakker, die op tuk was gegaan. Eten koken, tot de conclusie komen dat we beiden geen oliebollen hadden gehaald, en daarna lekker geïsoleerd met z’n tweetjes oudejaarsconferences kijken.
Stiekem was ik wel een beetje zenuwachtig voor deze avond, er was zoveel onrust in het land, zoveel dingen al gesloopt en in de fik gestoken, wat zou er nu gaan gebeuren? Gelukkig wonen we in zo’n plattelandsdorpje, waar het hele jaar al knallen te horen zijn. Vuurwerk? Luchtbuks? Iets niet helemaal goed gegaan bij het sleutelen? Aardappel in de uitlaat gepropt? Hier kan dat gewoon allemaal nog. Wel werd het aantal knallen zo richting deze dag wat meer. En amper een minuut na de overgang van 2020 naar 2021 zagen we, ondanks de mist, ook nog wat siervuurwerk de lucht in gaan. Her en der klonk muziek, stemmen, mensen die mekaar opzochten, nog wat knallen en fluiten van vuurwerk, maar gelukkig geen sirenes of blauwe lampen, want dat was natuurlijk het punt, dat de zorg niet extra belast zou worden door mensen die gewond zouden raken door het vuurwerk.
Vrijdag konden we tegen verwachting in uitslapen, de telefoon was stil gebleven. We kropen lekker voor de tv en genoten van het samen-zijn in het nieuwe jaar met een marathon uitzending over vakanties op luxe cruise schepen. Of het een goed voornemen was of om te zorgen dat hij de rest van het jaar kan zeggen “wie kookte er op 1 januari?” weet ik niet, maar Wingman regelde het eten. Gelukkig al op tijd, kwart voor 6 zat ik al halverwege mijn bakje kapsalon, toen de telefoon weer ging. Snel dooreten, werkkleren aan en weer op pad voor een rondje strooien *smiley die in z’n handen wrijft* nog 1 keer, en we hebben het record van 8, wat we vorig jaar hadden, geëvenaard. Collega en ik hadden de auto’s gisteren in de garage gezet, lekker warm zodat we niet hoefden te krabben of in het donker te staan kloten met een kikstarter. Omdat hij iets langer werk had met eten, startte ik de boel alvast op, nog even een foto van de strooi-opstelling, in plaats van de kerst-opstelling, en ik ging alvast op pad. Rondje ging goed, schoonmaken en afbouwen ging zonder noemenswaardige tegenslagen, TVO’tje mee voor de droge mond die altijd op een kapsalon volgt en weer op huis aan.
Zaterdag was er wel iets meer actie vereist, met een nieuwe werkweek in het vooruitzicht. Niet alleen stond de wasmachine weer te draaien, ook moesten er maar wat boodschappen gedaan worden, aangezien we pas weer vanaf volgende week de kant-en-klare voedselpakketten kunnen bestellen *smiley die zit te glunderen in z’n tuigje* en ik had mazzel, er waren nog wat kerstversnaperingen over. Chocola en kerstkransjes, die we de rest van het jaar gewoon eten als koekjes. Zelfs glutenvrije kerstkransjes, het is ongeloveloos, zwarte mensen worden uit de winkels geweerd, maar als je een beetje buikpijn krijgt van een simpel broodje, dan mag je daarvoor wel opvallende teksten op de verpakking zetten. Ik zal wel te plattelands zijn om dat te snappen. En vele met mij, want er waren duidelijk meer glutenvrije kerstkransjes over dan gewone kerstkransjes.
’s Middags zaten Wingman en ik lekker te spelen, hij op de Play-Box op de tv, ik op mijn telefoon. Op een gegeven moment moesten we maar wat avondeten, het was al pittig donker en ook de lampen in huis gingen aan. Nog even 2 films kijken, A Midnight Sky met George Clooney in de sneeuw, een ruimte-missie naar planeet K-23 en een grote mindfuck voor een waanzinnige zonsondergang. Om het luchtig af te sluiten, en omdat het nog geen middernacht was, plakten we John Wick deel 3 eraan vast. Beetje vechten, beetje doodmaken, beetje stoeien met de Hoge Tafel *smiley die achter z’n oor krabt* als je ziet in wat voor tempo dat gaat, vraag je je af hoe we in godesnaam nog aan die overbevolking komen. Gelukkig raakten er dit keer geen honden gewond, zoals in deel 1, dat was wel fijn.
Opeens is het dan alweer zondag. Beetje druilerig buiten, zo te zien. Ideaal weer om dus lekker nog een dagje op de bank te hangen. Via deze weg wil ik iedereen een fijne zonnigdag wensen, en alle goeds voor het nieuwe jaar. Voorspoed, in gezondheid, sociaal en financieel opzicht, al zal dat voor iedereen iets anders betekenen. Kracht om vol te houden, en kracht om los te laten. Een steun in de rug om het elke dag opnieuw te proberen, of een schop onder de kont om het roer drastisch om te gooien. De rust om stil te staan in het nu en er van te genieten, en de onrust om door te pakken naar een punt in de toekomst en daarvoor hard te werken. De wijsheid om domme vragen te stellen, en de onschuld om wijsheden in twijfel te trekken. Het gaat een mooi jaar worden, laten we dat nu alvast afspreken, dan kijken over een maand of 11 wel terug om te zien wat de hoogtepunten waren.
 strooiend het jaar uit, en weer in){kind=link}