Beste Babette, na een rustig weekend in thuis-isolatie, begon de werkweek weer in Hoorn, waar we zand mochten laden voor De Strip. Vorige week was het nog een beetje rommelig, met auto’s die tegen het verkeer in terug reden naar het verkeerslicht, omdat ze niet het geduld hadden om te kijken wat de situatie was en hoe ze veilig konden omdraaien bij de opengebroken doorsteek in de brede middenberm. Nu stond er een verkeersregelaar om alle auto’s die geen bouwvakkersbus of vrachtwagen met bouwmaterialen was, tegen te houden. Wat ook niet altijd helemaal vlekkeloos ging, want een enkele automobilist was zo van slag door de wegafsluiting, dat de regelaar een telefoon in handen gedrukt kreeg om het aan degene aan de andere kant van de lijn uit te leggen *smiley die met z’n ogen rolt* als je zo’n plat ding hebt, waar zo’n flapje met magneetsluiting aan hangt, volgepropt met allerlei pasjes, dan kan je daarop ook een kaart tevoorschijn toveren om te zien hoe je om kan rijden. Of je volgt gewoon de borden, maar dat zou wel heel makkelijk zijn natuurlijk.
Op de radio ging het, naast de verkiezingen, ook over corona. En dan vooral het vaccin van Astra Zenika. Eind vorige week kwam het bericht binnen dat er in een aantal landen direct was gestopt met vaccineren, nadat een aantal mensen last hadden gekregen van bloedpropjes. Een deskundige zei dat het op zich niet vreemd is, trombose en longembolie (hoe het word genoemd) komt vrij veel voor. Gemiddeld zijn er dagelijks zo’n 47 mensen die de diagnose krijgen, dus de kans is nogal aanwezig dat je een spuit krijgt met een willekeurig vaccin, en in de loop van de tijd dan ook nog eens last krijgt van bloedpropjes. Na verdere onderzoeken was nu gebleken dat het bij de gemelde gevallen niet alleen om bloedproppen ging, maar ook om een verlaagde hoeveelheid bloedplaatjes *smiley die achter z’n oor krabt* ik wordt nog eens zeer medisch onderlegd, met al die nieuwsberichten. Een combinatie van klonters en een grotere kans op spontane bloedingen, dat is niet iets wat in het wild veel voorkomt, dus drukte de corona-minister op de pauzeknop en gaat er 2 weken niet met Astra Zenika gevaccineerd worden, zodat het eerst onderzocht kan worden.
Bij de persconferentie vorige week, niet geheel toevallig net voor de verkiezingen, werd nog optimistisch gezegd dat ze nu de smaak aardig te pakken hadden in de prikstraten, en dat iedereen wel voor de zomer ingeënt kan zijn *smiley die de vlag uithangt* of nouja, iedereen die dat wil, en bij de vaccins waar je 2 prikken voor nodig hebt, dat in ieder geval die eerste spuit dan al in de arm gezet zou zijn. Dus in het holadiejee-bericht zaten meteen al een paar mitsen en maren. Nu gaat Astra Zenika even 2 weken uit de schappen, logistiek is het niet mogelijk om dan maar wat extra met Pfijzer, Jonson en Jansen (of zit die nog op goedkeuring te wachten?) en Moderna te gaan prikken, dus zijn er duizenden afspraken uitgesteld *smiley die aan z’n kin krabt* krijgt Vriendin toch nog gelijk, toen ze zei “ik ga ervan uit dat ik volgend jaar pas aan de beurt ben, en elke maand die het eerder komt, is mooi meegenomen”.
Dinsdag hadden we een ritje in een andere hoek, van Chicago naar Anna Paulowna Blanca. De 2 collega’s die voor ons uit reden, hadden precies uitgelegd hoe we moesten rijden. Over het spoor rechts, dan doorrijden tot je niet verder kan, en dan links en meteen rechts *smiley die achter z’n oor krabt* of was het rechts en dan meteen links? Nouja, we moesten een collega even terugbellen om te horen dat we te ver waren gereden, en toen we de straat opnieuw inreden, stond de machinist ons op de kruising op te wachten, want natuurlijk had hij ons al voorbij zien gaan. In een hoekje verstopt achter een gebouw stonden we te kiepen, langs een andere straat dan in de opdracht stond, dus de uitvoerder had het ook niet heel makkelijk gemaakt.
Die ochtend was ik opgestaan met een beetje buikpijn. Dat beetje werd nog wat erger, en op een gegeven moment raakte ik in een opvlieger terecht, met een enorme gaap-aanval. Ramen open om het oververhit aanvoelende lijf wat af te koelen, de auto naast de loswal parkeren, en eerst even het hoofd op het stuur leggen, voordat ik rijdende voort flauw zou vallen. Volgens een collega, die voor de zekerheid even kwam kijken wat er aan de hand was, zag ik wel heel bleekjes inderdaad. De opvlieger trok weg, de buikpijn leek iets minder te gaan steken, en de 2 collega’s kwamen ook alweer aanrijden om te gaan schaften. Eerst maar eens wat eten en een bakkie thee drinken *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* om daarna nog 1 vrachtje weg te brengen en ondertussen de planner te bellen dat ik me ziek melde. Tot zijn grote opluchting was het geen corona, maar wat dan wel? Ik had geen flauw idee. Moest ik extreem ongesteld worden? Had ik in een dag tijd een vergevorderde blaasontsteking opgelopen? Een blindedarmontsteking? Nierproblemen? Een liesbreuk? Welke haperende organen zitten er nog meer in die hoek, net naast de plek waar normaal gesproken de ongestelde buikpijn vandaan komt?
De rest van de dag lag ik met een zeurend pijntje en een schuldgevoel op de bank. Zoals het nu voelde, in foetushouding op de bank, onder een kleedje voor de tv, was het niet zo erg dat ik me ziek had moeten melden. Al hoorde ik van Wingman dat de collega’s daar anders over dachten, want ik was een stuk bleker dan normaal, toen ik daar zielig aan tafel zat die ochtend.
Woensdag toch maar even naar de huisarts. Ze doen wel alsof het razend druk is, maar ik heb in de 20 minuten dat ik alleen in de wachtkamer zat, 4 mensen naar buiten zien lopen en niemand naar binnen zien komen. De buikpijn was er nog steeds, maar wel al iets minder dan gisteren, en die rare opvliegers had ik ook niet meer gehad. Ik had netjes nog even in een potje geplast, maar volgens de kleurentabel was het geen blaasontsteking. Ik was ook niet ongesteld geworden, en het voelde toch wel iets anders dan zo’n buikpijn. De dokter kon geen gekke dingen ontdekken, misschien iets met de darm die daar in die hoek ligt? Dus kreeg ik een doorverwijzing naar het ziekenhuis.
Daarna kon ik door naar de schoonheidsspecialiste. Eindelijk! Ein-de-lijk *smiley die ligt te juichen onder een zacht dekentje* de laatste keer was alweer 4 maanden geleden. Buikpijn of niet, desnoods had ik de kapstop met het infuus naast de behandeltafel gezet, maar dit uitje liet ik niet zomaar schieten. Eindelijk weer eens lekker smeren, kneden, bijpraten, nog meer smeren, de nek en schouders masseren, weer een beetje vorm in de wenkbrauwen maken, de frons uit m’n voorhoofd proberen te masseren, ik was er echt wel aan toe.
Helemaal strak getrokken zat ik ’s middags thuis, met een glaasje cranberrysap voor het geval het toch iets met de blaas zou zijn, om naar het ziekenhuis te bellen voor een afspraak *smiley die begint te tandenknarsen* nee nee mevrouwtje, de huisarts kan dat wel zo zeggen, maar wij maken een afspraak met U, en niet andersom. Dus blijf maar lekker zitten met je buikpijn, tot je een brief krijgt met een datum en een tijd dat je mag komen opdraven. Oja en als je last krijgt van koorts, dan wel even contact opnemen met de huisartsenpost he!
De buikpijn was ondertussen gezakt tot onder het niveau van een ongestelde buikpijn, dus ik kon wel weer te werk. Als soort van revalidatie had de planner een snoepritje voor ons geregeld *smiley die een kushandje doet* van de loswal in Hoorn, via een dijk die zeer geschikt is om met de motor te toeren, naar een strandje ergens bij het volgende dorp. Het was een beetje bewolkt, en een werkdag, dus het viel mee met de motorrijders die we in de weg reden. Wel moesten we aardig slingeren om die 50 ton tussen de wandelaars, fietsers, hardlopers, wielrenners, honden en auto’s door te krijgen. En dan sta je netjes bij een passeervak op een tegenligger te wachten *smiley die aan het stuur knaagt* komen de auto’s je gewoon voorbij om vervolgens de tegenligger de berm in te dwingen. Lekker bezig, lokale bewoners!
We moesten kiepen langs het water, waar naast een parkeerplaats, strandje en zonneweide, nu een uitbreiding word gemaakt in de vorm van een kitesurfstrand. Met de bewolking was het niet heel aanlokkelijk weer om op een handdoekje te liggen, er werd nog nachtvorst voorspeld voor de komende dagen, maar het seizoen is wel alweer begonnen, want 2 mannen zijn de hele ochtend bezig geweest om de prullenbakken terug te plaatsen en de losse rommel van het parkeerterrein op te ruimen. Speciaal voor ons verplaatsten ze zelfs een prullenbak *smiley die een kushandje doet* zodat ie niet precies in onze draaicirkel zou staan, als we achteruit het zand op draaiden.
Op de radio ging het natuurlijk over de verkiezingen, over de winnaars en de verliezers, wie hadden er volgens de tussenstand meer of minder zetels dan de vorige keer, en welke nieuwkomers waren er bij gekomen. Wie de verliezers zijn, was voor mij vrij snel duidelijk: heel Nederland. Ondanks het gestegen aantal daklozen, de enorme bezuinigingen in de zorg, bezuinigingen bij gemeenten, bezuinigingen op de zorg die van landelijke overheid naar de gemeente is overgeheveld, akkefietjes zoals de provincie Groningen die verzakt en duizenden mensen die de armoede in zijn geduwd omdat het even niet helemaal goed ging bij de belastingdienst, is de VVD van Rutte toch weer de grootste partij geworden *smiley met natte ogen* *smiley die in foetushouding onder de dekens kruipt* het is het Stockholm-syndroom voor gevorderden, zo werd het mooi omschreven. Dat GroenLinks en CDA een stuk kleiner zijn geworden en dat de BoerBurgerBeweging een zetel heeft weten te bemachtigen, geeft mij wel wat hoop voor een gezonde toekomst, maar of we het daarmee redden? Gelukkig komen er nog 3 parlementaire enquêtes, over Groningen, kindertoeslagen en nog iets, die mogelijk voor een volgende val kunnen zorgen. Hopelijk is tegen die tijd iedereen wakker geworden, en kunnen we op partijen gaan stemmen die Nederland echt weer op de rit willen krijgen.
Vrijdag mochten we weer over de dijk toeren. Het ganzenlandje was wit gekleurd door de nachtvorst, en de eerste 2 rondjes kwamen we nagenoeg geen hardlopers tegen, zo koud was het. Daarna kwam het zonnetje op, dat door het ontbreken van bewolking heerlijk fel de cabine in prikte. Het was kouder dan gisteren, maar het voelde warmer aan. Helaas betekende dat nog meer wandelaars, fietsers, hardlopers, wielrenners, auto’s die her en der in de berm parkeerden om vogels te kijken of foto’s van de gepoetste bolide te maken. Ook de motorrijders, skeeleraars en paarden kwamen tevoorschijn.
Op de radio hoorden we dat er bedrijven in Nederland zijn die staatssteun hebben gekregen, terwijl het moederbedrijf dat ergens in een buitenland gevestigd is, glashard een winstuitkering gaat verdelen onder de aandeelhouders *smiley die probeert niet te fronzen* want dat het dochterbedrijf in Nederland niet zo goed loopt, hoeft niet te betekenen dat het moederbedrijf als geheel geen winst heeft gemaakt, dus dan kan er ook wat uitgedeeld worden. Juridisch gezien mag het, maar het voelt wel krom aan. Als niet iedereen zo bezig zou zijn met aandelen, dividenden en zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld binnenharken, dan had het moederbedrijf ook kunnen zeggen dat ze de winst uit andere landen gebruiken om de dochter in Nederland te helpen. Het is namelijk niet zo dat de dochter slecht loopt, ze is gewoon kreupel getrapt door de overheid, en het is een kwestie van tijd eer alle corona-ongein is opgelost en ze weer gewoon lekker door kan lopen. Van de bedrijven die werden genoemd, is alleen Daf blijven hangen. Het bedrijf dat vrachtwagens bouwt en wegens omstandigheden wat minder winst kon maken, terwijl iedereen snapt dat als straks de hele boel weer gaat lopen, er nog genoeg vrachtwagens verkocht gaan worden om aan al die beloofde economische groei te kunnen bijdragen.
Tja, grote bedrijven, die doen niet aan moreel of ethisch verantwoord, die kijken alleen naar de centen. Gelukkig is de overheid geen bedrijf en hebben ze daar heel veel oog voor de maatschappij *smiley die z’n hand in z’n gezicht slaat* de overheid zou de horeca geld gaan uitbetalen als steun, maar de documenten om dat allemaal in werking te zetten, zijn naar de verkeerde rechter gestuurd, waardoor het wat langer duurt. Juridisch klopt het allemaal, maar noodlijdende bedrijven, waarvan de eigenaren bij familie en vrienden moeten aankloppen omdat ze geen boodschappen meer kunnen doen, wat langer laten wachten omdat iemand niet goed heeft nagekeken bij wie de paperassen nou precies op het bureau gelegd moesten worden, lijkt mij ethisch wel een klein beetje verwerpelijk. En dan druk ik me nog mild uit. Gelukkig voor iedereen is de Eindbaas weer herkozen, dus het gaat ongetwijfeld allemaal zeer snel en correct opgelost worden….
Gisteren versleepten we 26 vrachten, op 2 na 600 kuub over de dijk naar het strand toe. Vandaag kwamen we door de drukte onderweg en omdat we iets verder achteruit moesten, niet verder dan 25 vrachten. Terwijl de machinist het laatste bultje netjes wegwerkte, liep ik de dijk op voor een mooie foto, recht tegen de zon in, echt heel goed gelukt allemaal *smiley met een sarcastische ondertoon* om daarna terug te komen bij jou, waar ik werd opgewacht door een mevrouw die ons had zien rijden. Gisteren kwam haar dochter thuis met het verhaal dat ze door een vrachtwagen van de weg was gedrukt, ik legde uit dat ik met 50 ton niet zomaar door de berm ga rijden. En met 18 ton doe ik dat nog steeds zo min mogelijk. Misschien was haar dochter, net als veel andere mensen, net een zijstraatje of passeerplek voorbij gereden, om vervolgens op een smal stukkie moeilijk te gaan kijken? Wat mij eigenlijk meer zorgen baarde, was wat de vrouw daarna vertelde *smiley die wit wegtrekt* de dijk moet in de toekomst afgesloten worden voor alle gemotoriseerd verkeer. Afgelopen zomer gold het al voor motoren in het weekend, maar dat is zo goed bevallen, dat het prachtige stuk asfalt straks alleen nog maar gebruikt mag worden door wandelaars en fietsers.
Dus bij deze wil ik iedereen oproepen om zoveel mogelijk over die dijk te toeren zolang het nog kan. Rijd in de richting van Hoorn naar Enkhuizen, begin bij HN80 en eindig bij de turborotonde nabij Grootebroek/Bovenkarspel, dan heb je geen last van het stukje eenrichtingsverkeer. Houd je aan de maximumsnelheid van 60 km/h (in diverse bochtencombinaties is dat hard zat), rem af bij de molen die je in het begin tegenkomt, want daar zit een hufterige wegverzakking, en trek niet te ver door in de toeren, zodat de omwonenden geen reden hebben tot klagen. Rijd er een rode vrachtwagen voor je: blijf er rustig even achter hangen, die gaat bij Schellinkhout aan de kant. Kom je een rode vrachtwagen tegen: kijk iets verder dan je motorkap of vizier lang is en gebruik de dammetjes en afritjes om te kunnen passeren, zonder de hele berm aan gort te rijden en de omwonenden weer reden te geven tot klagen. Bij de turborotonde ga je vervolgens rechtsaf, als het lunchtijd is stop je 200 meter verderop bij de Woeste Hoogte, en anders rijd je door, derde verkeerslicht rechts, verderop beetje links aanhouden, en dan kom je zo weer langs het IJsselmeer te rijden, op en langs een slingerende dijk.
Zomaar de boel afsluiten *smiley die tegen z’n voorhoofd tikt* wat denken ze wel niet. Aan de sporen in de berm te zien is er ruimte genoeg om langs de dijk nog een wandelpad te maken, of een fietspad, dan kan het ongemotoriseerde verkeer daar recreëren, en heeft het gemotoriseerde verkeer ook nog de ruimte om te kunnen recreëren, zonder dat hele groepen zomaar worden afgeschreven en buiten de maatschappij worden geplaatst.
Zaterdag was het druk. Wingman ging aan zijn auto knutselen en was al vroeg op pad. Ik kon de hele ochtend en een stukje middag rustig aan doen, daarna stapte ik op de motor om naar Vader te gaan, die jarig was. Er was een droog weekend voorspeld, beetje fris maar geen vrieskou, dus met de handvatverwarming aan was dat best te doen op de tweewieler. Eerst nog even langs de slijterij, want (groot)ouders zeggen wel altijd dat ze niets hoeven omdat ‘het al een cadeau is als jullie er allemaal zijn’, maar mocht mijn aanwezigheid tegenvallen, dan kan een flesje drank nooit kwaad natuurlijk. Meestal heb je bij het motorrijden dan zo’n heel ritueel met helm af, bivakmuts af, oordoppen uit en dan ergens naar binnen lopen. Om vervolgens de oordoppen weer in te doen, bivakmuts op, tijdje frommelen in de nek waar ie dan nooit lekker onder de kraag zit, en vervolgens de helm weer op. Nu hoefde alleen de helm af om aan de mondkapjesplicht te voldoen, en na 2 keer “he?” snapte de vrouw achter de kassa dat ze iets luider moest praten. Ideaal, ik ga vaker met de motor boodschappen doen. Wel een beetje jammer dat er droog weer was voorspeld, maar het precies begon te miezeren toen ik opstapte *smiley die achter z’n oor krabt* het aanbod van Moeder om mij te komen halen, was al verlopen.
Bij Vader en Moeder zat een heel, heel klein gezelschap. In de grote woonkamer/eetkamer/living/ruimte was het makkelijk om ruim uit elkaar te zitten, tijdens het eten van een gebakje en het drinken van een kopje koffie/thee. Even bijkletsen over het werk, de verkiezingen, zal het kabinet binnenkort wel of niet gaan vallen? De roddels uit de buurt, de toestanden op de zorgboerderij, zoals het grote hobbyproject van Vader en Oom gekscherend word genoemd. Daarna was het tijd om de koeien te melken, jarig of niet, dat gaat gewoon door. En de visite ging gezellig mee de stal in *smiley die zit te glunderen in een vieze overall* het blijft leuk, door de stal heen te steerten, koeien aaien terwijl je ze naar het wachthok dirigeert, beetje zaagsel strooien, beetje gras aanvegen, daarna de put in om nog een paar koeien te melken, kalfje voeren, ow de laatste koeien alweer dus in het wachthok nog wat zaagsel strooien, hekjes open, put schoonspuiten, het was lekker studderen. Vader voerde de koeien en daarna konden we zelf ook aan tafel. IJssie toe, nog even buiten naar de nieuwe lampen op de motor kijken, toch nog even wat drinken en weer op huis aan.
Wingman was gesloopt na zijn dagje sleutelen, we lagen al op tijd te bed. En de zondag brak voor ons dan ook al vroeg aan, want hij moet het vandaag nog wel even afmaken *smiley die duimen zit te draaien* ik ben benieuwd wat voor voertuig er vanavond het pad op komt rijden: Wingman’s eigen auto, een leenauto of een taxi. Tot die tijd heb ik het huis alleen, lekker op de bank boekie lezen. Het lijkt droog dus ik zou een rondje met de motor kunnen gaan rijden, maar na die plotselinge miezerbui gisteren, wacht ik het nu voor de zekerheid nog heel even af. Fijne zonnigdag allemaal, of je nu al voor de tweede keer je verjaardag in aangepaste vorm viert, of dat je lekker helemaal niemand in huis uitnodigt, of dat je gaat motorrijden langs een mooie route nu het nog kan, geniet ervan!
[Redactionele opmerking: doordat ik zondag niet in de gelegenheid was Babette online te zetten is deze er pas maandagochtend. ]
 De Eindbaas gaat het oplossen..){kind=link}