Beste Babette, de week begon met een extra zondag vanwege Pinksteren. Normaal gesproken stappen grote groepen mensen dat op de motor om de Elfstedentocht te gaan rijden. Vanwege corona is die voor het tweede jaar op rij afgelast, en hadden we met een klein groepje motorrijders het plan bedacht om op de bonnefooi zelf een toertje langs Friese steden te gaan maken *smiley die achter z’n oor krabt* jammer genoeg bleef het tot ergens in de middag regenen, en aangezien er toch geen kaartjes waren gekocht, besloot de groep vrijwel unaniem dat we lekker thuis bleven. Dat toertje schuiven we op naar een wat droger weekend. Om toch een beetje in de vakantiestemming te blijven – wat al snel gebeurt in een weekend met 3 dagen – keken we die dag alle films van Hotel Transylvania achter elkaar.
Om dinsdag dan weer gewoon voor de baas aan de gang te gaan. Eerst de vracht maar eens lossen die we vrijdag in Harlingen nog hadden geladen. Via de betonboer en de loswal in Schagen, toerden we langs de sportclub in Nierup en een hovenier in Schoorl, die de tuin aan het opknappen was. Tijdens het kiepen hielpen we hem door alvast wat boom te snoeien, daarna door naar Alkmaar, korrel laden voor de nieuwe supermarkt-met-appartementen in Zuid Scharwoude *smiley die achter z’n oor krabt* moesten we net 100 meter daarvoor zijn, tussen 2 andere winkels in. Nog een paar keer voor de Leeghwaterbrug staan wachten, maar dat was voor de boten die zand kwamen brengen bij de loswal in Alkmaar, daar konden we niet over klagen want we haalden daar zelf ook nog wat vrachten weg, waarvan de laatste naar de sierbestrating in Winkel ging *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* 6 verschillende adressen gehad, waarvan eentje 3 keer, en toch stonden we ruim voor vieren alweer op het pad.
Een overuurtje of 2 was wel fijn geweest, want op de radio werd gesproken over de verwachting dat na corona alles duurder gaat worden. Er is al een tijdje een tekort aan chips, wat zorgt voor vertraging (en prijsstijging) bij de bouw van auto’s, computers en telefoons. Vorige week hoorden we al dat de grondstoffen voor de bouw duurder worden, werd gezegd dat die prijzen nog sneller zullen stijgen omdat er na een grote ramp altijd een inhaalslag plaats vind. De energie word duurder omdat we een koud voorjaar hadden, we veel thuis zaten te stoken omdat we niet naar kantoor gingen, en er ook nog eens een stijgende CO2-belasting overheen komt. En dan gaan waarschijnlijk in veel andere winkels en horecazaken de prijzen ook wat omhoog, om de verliezen van vorig jaar te compenseren.
Verder zijn de boeren het met de natuurorganisaties eens geworden over een plan om de stikstof te verlagen, daar moet dan wel 1,2 miljard euro gespendeerd worden om alle veranderingen mogelijk te maken. En de GGD wil structureel 800 miljoen (dus dat is elk jaar, voor de komende zoveel jaren) erbij hebben, om zowel de boel weer op poten te zetten na de jarenlange bezuinigingen, en om te zorgen dat ze beter zijn voorbereid op een volgende epidemie of pandemie. De belastingen zullen dus ook wel omhoog gaan, om al die uitgaven mogelijk te maken. Nu gaan de belastingen elk jaar natuurlijk wat omhoog, en spullen lijken ook alleen maar duurder te worden in plaats van goedkoper, maar ik vind het wel fijn om nu te horen wat de reden erachter is. Gevoelsmatig doet het dan iets minder pijn.
Woensdag had de planner een vast ritje voor ons. Maandag was ik al vrij geweest, dus had ik aangeboden om woensdag ook te rijden, maar na een dag in de losse klusjes moest hij wel iets heel leuks verzinnen om ons heen te sturen *smiley die zit te glunderen in z’n tuigje* lekker de hele dag van de loswal in Hoorn naar De Strip rijden. Beetje in het nieuwe werk, beetje drainzand voor de doorsteek die straks weer een keertje open moet, beetje knoeien en manoeuvreren in de knusse nieuwbouw, waar ze dan precies in de bocht bezig zijn om het straatwerk op te knappen. Het was een bewerkelijke dag, maar de ritten vlogen voorbij.
Op de radio viel ik in een gesprek over overspannen ministers. Van de week is er weer eentje afgezwaaid met een burn out, die net 5 weken bezig was in zijn nieuwe functie, waarbij ie een collega moest vervangen die naar huis is gegaan vanwege een burn out. Zal het een tactiek zijn van Rutte, zo werd geopperd. Het was immers zijn idee om de extra hulp (vooral het budget) voor ministers wat af te schalen, om zo naar een Nederland met minder politici en minder regeldruk toe te gaan. Klinkt als een mooi streven, maar in de praktijk leidt het tot meer werkdruk voor de mensen die er nog wel zijn. Er is een hogere uitval, en degene die er nog zitten veranderen langzaam in moegestreden ja-knikkers. Rutte zorgt op deze manier niet echt voor minder regeldruk, enkel voor minder tegenstanders voor hemzelf. Hij lijkt ondertussen zo fris als een hoentje door het leven te huppelen; niet gehinderd door tijdrovende dingen als een partner of kinderen, kan hij zijn tijd makkelijk verdelen tussen het bed en het werk.
In boeken over vrouwen en politiek word het ook regelmatig aangehaald. De lange dagen, het oneindig uitlopen van debatten, de agenda die pas kort van tevoren word ingevuld zodat je op het laatste moment nog iets moet regelen voor de kinderen of een ontspannend uitje met vriendinnen (weer) moet afzeggen. De vrouwen worden dan weggezet als incapabel, of niet ambitieus genoeg omdat ze zo tussen ‘moeder ‘ en ‘werk’ blijven hangen. In Den Haag heerst, net als in veel andere bedrijven, zo’n cultuur waarin je niet mag klagen over de hoge werkdruk, omdat het werk geweldig is en een doel dient, dus daar moet je maar gewoon wat offers voor maken. Journalisten doen er lacherig over als iemand zegt dat ie ‘meer tijd voor het gezin’ wil, en daarom een stap terug doet of er helemaal uitstapt. Terwijl het heel normaal is om tijd te maken voor je gezin, anders was je ook niet aan kinderen begonnen toch? En Rutte maar smiechterig grinniken, als zijn tegenstanders afdruipen en voor hun eigen gezondheid kiezen, zodat hij lekker verder kan gaan met het afbreken van Nederland.
Over burns en afbreken gesproken: het is te hopen dat Rutte het niet te letterlijk neemt, want op de brandweer hoeft hij straks niet meer te rekenen. In de Europese Unie zijn wat regels veranderd, en via de vertaling en de interpretatie van de Nederlandse minister van Justitie en Veiligheid, waar de brandweer onder valt, word het zo uitgelegd dat de leukigheid er wel vanaf raakt *smiley met opengesperde ogen* leukigheid! De brandweer is toch een serieus iets? Ja zeker, maar 80% van de bezetting zijn vrijwilligers, die het naast hun vaste baan doen. Dus behalve de intrinsieke motivatie van mensen (en dieren) in nood willen helpen, word er dan ook waarde gehecht aan dingen als ‘waardering’ en ‘leukigheid’. Het heeft iets te maken met dat je gespecialiseerd moet zijn in bepaalde vakgebieden, bijvoorbeeld complexe branden in hoge gebouwen, of reddingsacties op/in het water. Voorheen ging iedereen op elke oproep af, en keken ze ter plekke wie wat waar doet. Als de regels worden gehanteerd zoals de minister dat wil, dan moeten de brandweerlieden eerst allerlei gespecialiseerde opleidingen doen *smiley die met z’n ogen rolt* als er zoveel geld zou zijn, dan was men niet zo afhankelijk van vrijwilligers. In de praktijk betekent het dat de brandweer bij een brand in een hoog gebouw aan komt rijden, de flat staat in lichterlaaie, totale paniek, maar de mannen (m/v) mogen niks doen omdat ze niet de juiste papieren hebben. Of een auto te water, waarbij de brandweer op de kant blijft staan wachten op de collega’s er zijn die wel iets mogen doen, terwijl de auto met inzittenden kopje onder gaat. 15% van de vrijwilligers heeft al aangegeven te stoppen als dit zo doorgaat, want niks doen terwijl je weet dat je iets kan doen, terwijl mensenlevens op het spel staan, wetende dat als die situatie een maand eerder had plaatsgevonden je gewoon je ding had kunnen doen, gaat tegen alle intrinsieke motivatie, ‘waardering’ en ‘leukigheid’ in.
Donderdag liep ik met een paraplu in de hand jouw kant op. Hoewel we veel regen hebben gehad de laatste tijd, is dat toch maar weinig voorgekomen. Met de ruitenwissers in een straf tempo, toerden we weer naar Hoorn, om verder te gaan waar we gisteren waren gestopt.
Op de radio ging het veel over de zaak die Milieudefensie had aangespannen tegen Shell, en waarin gisteren de rechter uitspraak had gedaan dat het olieconcern inderdaad meer moet doen om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen. Het was een opzienbarende zaak, waardoor er ook veel aandacht was vanuit het buitenland. In 2015 was er ook al zoiets opvallends geweest, toen Urgenda een zaak aanspande tegen de overheid. Niet alleen toen, ook tijdens het hoger beroep in 2019 kreeg Urgenda gelijk van de rechter, en moest de overheid inderdaad meer werk maken van het de beperking van uitstoot van narigheid. Vorig jaar werden de doelstellingen makkelijk gehaald, door corona was er minder verkeer op de weg en in de lucht, dankzij de zachte winter werd er weinig gestookt, maar nu de lockdowns weer worden afgebouwd, lijkt het erop dat de doelstellingen dit jaar bij lange na niet worden gehaald. De topvrouw van Urgenda kwam met 3 tips voor de politiek: zet de kolencentrales uit of in ieder geval op een laag pitje, zoals al eerder was beloofd; halveer de veestapel (wanneer gaan we de bevolking eens halveren?); en ga regels handhaven *smiley die z’n oren spitst* want een paar jaar geleden is al wettelijk bepaald, dat als een investering in verduurzamen binnen 5 jaar word terugverdiend, een bedrijf verplicht is die investering en aanpassing of verbouwing ook te doen. Aangezien er niemand controleert of bedrijven het ook daadwerkelijk doen, gaan bedrijven nogal laks om die nieuwe regels. Er kunnen aardig wat stappen gemaakt worden in het verduurzamen van het hele land, als alle bedrijven apart van elkaar die kleine stapjes zetten.
De regen trok weg en zo nu en dan kwam zelfs het zonnetje erbij, voor veel mensen reden om blijer te worden, bij mij ging het humeur juist de andere kant op. De trechter was al vroeg leeg, waardoor we met de shovel geladen moesten worden, en het allemaal iets langer duurde dan gisteren. Vervolgens moesten we op het werk, dat tig vierkante meters groot is, een krap draaitje maken. Op zich was het nog te doen, rechtsaf de bestraatte bouwweg op en dan achteruit de zandbaan in. Tot de zaag in de geasfalteerde bouwweg werd gezet, en de kraan pal naast ons draaitje een gat begon te graven. Zal wel iets te maken hebben met het water aan 2 kanten van de weg, dat straks door moet kunnen stromen. Maar er kwamen wel overal hoopjes grond en korrel te liggen, en tussendoor ook nog een draineerpomp met wat slangen eraan. Vervolgens gingen we naar een stortje iets verder weg de zandbaan in, het idee was om vooruit de baan in te gaan zodat we niet meer de bocht hoefden te maken langs de bult grond en het steeds verder afkalvende binnenbochtje waar het water het zand had weggespoeld onder de rijplaten. Strak langs de ijzeren buis, proberen het plastic buisje in de binnenbocht niet te raken, met het rechtervoorwiel net niet over de buizen van de pomp rijden, met dik 30 ton zand in de rugzak, voorassen in de prutbaan, achterwielen wringend over het asfalt, nog een paar keer steken in een poging dat buisje in de binnenbocht heel te houden *smiley die met z’n ogen rolt* niet gelukt, jammer joh, hadden ze maar wat meer ruimte moeten houden.
Gisteren hadden we 17 vrachten weggebracht, nu stonden we zo lang te kloten in dat bochtje, en te wachten bij de trechter, dat we met de vijftiende vracht al een bonnetje konden gaan halen. De trechterbaas was voor half 4 al vertrokken in Hoorn, de kraanmachinist had een speciale hijsklus ergens anders op het terrein, en de shovelmachinist had de blinde paniek in de ogen toen er 5 vrachtwagens en een particulier met een aanhanger vrijwel tegelijkertijd bij de trechter stonden om zich te melden voor een vrachtje van het een of het ander. Opeens konden we wel onder de trechter laden *smiley die begint te tandenknarsen* dat had ons vandaag wat tijd kunnen schelen… De bon werd door een wachtende chauffeur aangereikt, en voordat ik uit kon stappen om nog even naar het toilet te gaan, kwam de machinist al naar beneden gehobbeld, en zat de deur weer op slot *smiley die aan het stuur knaagt* dat jij steeds meer lijkt te gaan kloten met die automaat, hielp ook niet echt mee. We rijden bij het verkeerslicht weg als een leerling tijdens de tweede rijles, zelfs als ik handmatig naar 2 schakelen, wil jij toch heel erg hardnekkig in 1 blijven wegrijden, ook al staan we gewoon vlak op het asfalt. En dan was er nog dat gezellige gesprek met een collega, wat je blijkbaar al snel zat was, want hoewel de telefoon nog wel in het scherm stond, kon er niet meer via de bluetooth en de radio gebeld worden *smiley die begint te schuimbekken* buiten begon het lekker op te warmen, er stond 14 graden op de teller. De bovenste helft van mijn lijf zat tegen een opvlieger aan, mijn voeten werden ondertussen pittig koud door de koele lucht die je naar binnen blies, ook al stond de kachel op 20 graden. Is het mierenneuken? Of mag je meer verwachten van een auto die net zoveel kost als een huis? Want jij staat dan wel als een huis, het comfort is vele malen minder.
Vervolgens komt er nog even een autootje voorbij, die dacht dat ie wel in kon voegen in die 5 meter leeg asfalt die we voor ons hadden *smiley die een witte bloes aantrekt* is er storm op komst of zo? Is de hele wereld weer eens tegen mij? Nadat we ook nog eens niet weg konden rijden bij de pomp, omdat je na het starten de automaat niet in een versnelling wilde zetten, was ik er helemaal klaar mee. Kutdag. Nog een sigaartje roken met een collega in de hoop dat ie me wat kon opbeuren, en daarna alsnog niet heel erg blij naar huis lopen.
Vrijdag vochten we ons een weg door de mistbanken naar Amsterdam toe. De planner stuurde ons weer eens naar het Tudorpark bij Hoofddorp *smiley die in z’n handen wrijft* lekker veel snelweg, dat scheelt al heel veel gedoe met de haperende automaat. Dankzij aanwijzingen van de uitvoerder, die de planner in de boordcomputer had gezet, konden we zonder moeite het werk, de machinist en een wachtruimte bereiken. Er moest eerst nog even wat asfalt doorgezaagd worden, eer wij achteruit konden komen om op het voormalige fietspad te kiepen. Onderweg van en naar het werk was er ook wat veranderd, op de A4 werd gewerkt aan een nieuwe laag asfalt en daardoor werd het verkeer verdeeld over de parallelbanen en een paar tijdelijke rijstroken die tegen het verkeer in gingen. Op zich hadden we er weinig last van, op wat drukte bij het invoegen na. Dat is dan wel weer een mooi voordeel van corona, dat het zo rustig op de weg is dat mensen niet meer gehaast ’s nachts en in het weekend aan de weg moeten werken, maar het gewoon doordeweeks overdag kunnen doen. Stukken beter voor de gezondheid van het personeel.
Op de radio werd alvast vooruit gekeken naar de persconferentie van vanavond. Niet op dinsdag nee, maar dat had een technische reden: volgende week zaterdag moeten er allerlei versoepelingen doorgevoerd worden, en er is een week nodig om die, na de aankondigingen, op papier uit te werken en door de Eerste Kamer te loodsen. Vandaar dat we nu op een vrijdagavond voor de tv moeten zitten, zodat we vanaf volgende week zaterdag weer in restaurants en cafés kunnen zitten. Of naar de bioscoop en de bowlingbaan kunnen gaan, of naar pretparken. Kermissen blijven nog wel een tijdje dicht, en voetbal zullen we ook wel thuis moeten kijken *smiley die achter z’n oor krabt* voetbal? Is er weer een belangrijke wedstrijd gaande ofzo? Vandaar al die reclames op tv, om je helemaal vol te vreten terwijl je met lego speelt in je feloranje kleren.
Wel grappig ook, dat uit onderzoek is gebleken dat gezond eten zoals groente, fruit, noten, zaden en peulvruchten veel meer in prijs zijn gestegen dan het minder gezonde snaaiwerk. Terwijl directies van snoepfabrieken doorgaans meer verdienen dan de boeren die groente en fruit verbouwen, of vee houden. Vroeger was het een teken van welvaart als je een buikje had, tegenwoordig een teken van armoede, omdat je van je zuurverdiende centjes (of uitkering) geen knap vreten meer kan kopen. En dan gaan ze alle snoep, snaaiwerk, energiedrankjes, vlees uit het buitenland en alcoholische versnaperingen ook nog eens massaal van oranje etiketten voorzien, en krijg je extra spaarpunten als je dat spul koopt *smiley die tegen z’n voorhoofd tikt* gelukkig komen we niet net uit een gezondsheidscrisis vandaan. Waarom al dat minder gezonde eten niet een stuk duurder maken, en die opbrengst gebruiken om de gezonde dingen goedkoper te maken, zonder dat de producent van dat groente en fruit nog verder word uitgeknepen. Maar ach, waar zeur ik over, de restaurants en kroegen gaan straks weer open, we mogen onder voorwaarden eindelijk weer naar het buitenland op vakantie, iedereen is weer blij en de wereld is weer mooi.
Zoals wel vaker op de Ring Amsterdam, A4 en die omgeving, kwamen we weer wat opvallende voertuigen tegen. Diverse dikke Mercedessen natuurlijk, variërend van AMG zoals de nieuwe GLE coupé met de indrukwekkende neus maar toch wat rare kont, tot klassiekertjes. Een Bentley Continental GT cabrio met het dak open, een oude Volvo station die een zilveren rendier als motorkap-ornament had. Een opvallend metallic gele Renault Megane RS. Een zwarte Lamborghini Aventador gleed voorbij, de langgerekte en bespoilerde koets lag zo laag dat ie als een stofzuiger het asfalt leek op te slurpen *smiley met opengesperde ogen* wat een held om met zo’n enorme kar over het slagveld dat A10 heet te rijden. Nog afgezien van de maximumsnelheid van 80 km/h die streng word gecontroleerd, en met een krampje in de kleine teen al word overschreden, zitten er ook wat rare verzakkingen in de weg die zomaar de lange neus een tik zouden kunnen geven. Wat een stuk beter klonk, was de Range Rover met een vijfliter supercharged blok, die de sporen kreeg in de Schipholtunnel *smiley die zit te sidderen in z’n tuigje* er kwamen ook wat BMW’s met een M op de kont voorbij, maar die haalden het qua geluid niet bij het zwarte tuinhuis dat op de linkerbaan voorbij bulderde. Oja en nog een Audi RS3 gezien, in trendy vuilniszak-grijs, en een zeer stijlvolle Fiat 500 Riva. We zochten even de linkerbaan op toen 2 opgeschoten jongens in dikke Audi’s spiegel aan spiegel op de A10 een praatje maakten bij 70 km/h. Na 8 vrachten in Hoofddorp, mochten we naar de trechter in Beverwijk om bij een tuincentrum in Markenbinnen te kiepen, waarna we toevallig achter Vriend aan kwamen te rijden, onderweg naar huis toe. Hij attendeerde mij nog even op de mooie Mercedes cabrio (het model na de Pagode) die ons tegemoet kwam, en een felblauwe Volkswagen Up *smiley die met z’n ogen rolt* wat een grapjas.
Na een gezellig babbeltje, wat vandaag gelukkig wel weer via de radio en de bluetooth kon, scheidden onze wegen en stuurde ik jou door naar de zaak, om na het smeren van de kleppen nog even met de collega’s kort bij te praten in het zonnetje, en daarna samen met Wingman op huis aan te gaan.
Zaterdag eerst maar eens uitslapen *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* 4 dagen achter mekaar gewerkt, ik ben gesloopt! Wingman had nog wat energie over en ging aan zijn auto knutselen, ik bestuurde de huishoudelijke apparaten in de (bij)keuken en zocht de laatste antwoorden op de van de jubileumquiz. Wat nog niet zo makkelijk was, dus hier en daar moest ik maar iets gokken. Sowieso is het altijd antwoord D natuurlijk.
Opeens zitten we dan alweer in de zondag. Beetje uitslapen en straks eens bij Vader en Moeder kijken, die druk bezig zijn om voor het eerst dit jaar gras te maaien. Het jaar begon koud, dan wil het gras niet groeien, daarna kwam er regen, dan kun je het land niet op zonder de boel stuk te rijden. Nu hebben we eindelijk een periode die lang genoeg droog is om aan de gang te kunnen. Het gaat dit jaar wat anders dan anders, geen ramp hoor, boeren passen zich wel aan. Nu de burgers en consumenten nog. Maar die klaagzang bewaar ik weer voor een andere keer. Fijne zonnigdag allemaal!
 je reet niet kunnen keren op een groot werk){kind=link}