Het verhaal van de CityRover is een verhaal vol ellende. Omdat de Rover 100 (opvolger van de Austin Metro) uit productie moest van moeder BMW na desastreuse crashtests, kelderden de verkoopcijfers van het merk. BMW trok zich niet lang daarna terug, dus budget om zelf iets te ontwikkelen was er niet. Om toch snel iets in de kleinste klasse te kunnen leveren, koos men er voor om de Tata Indica met een ander typeplaatje te gaan verkopen, zogenaamde badge-engineering. En dat terwijl de Indische auto-industrie voorheen juist veel Britse voertuigen in licentie had gebouwd. De auto kwam in de herfst van 2003 op de markt, terwijl Rover mei 2005 failliet ging. Het model was dus geen lang leven gegund. Op het moment van het faillissement was er nog wel een schip vol CityRovers onderweg vanuit India naar de UK. Deze werden uiteindelijk in supermarkten verkocht. Meer dan 7.500 zijn er uiteindelijk niet verkocht in het Verenigd Koninkrijk, allemaal met een 1.4 benzinemotor. In Nederland is het model nooit officieel geïmporteerd.
Tata draaide de rollen om met de CityRover
Over de auteur
Als het bovenstaande, de reden is waarom BMW zich terug trok van het gehele Rover
dan had BMW de Mini ook maar beter achter zich kunnen laten, hoorde ook bij het gehele Rover wat ze van de hand deed.
Overigens had BMW samen met de Engelsen een prima product, de Rover 75 pas uitgebracht.
Deze 75 liet in de NCAP test de Volvo S 80 en de Saab 9-6 achter zich op het gebied van
kwaliteit en veiligheid. Ook de bij de klanten tevredenheid JD power test scoorde die als vijfde.
Vele anderen redenen speelden, zo konden de Duitsers en de Engelsen samen het over en weer moeilijk eens worden.
De 75 liep daardoor ook veel vertraging op bij de introductie…
EU subsidie uit Brussel waar BMW op had gerekend door de overname van het gehele Rover ging onverwachts niet door?
Enz….
Er speelde meer. BMW managers die naar Rover gingen waren verbaasd dat bijvoorbeeld op dat moment de Montego met de hand werd gebouwd. BAe had namelijk net de productielijn verkocht (deze kwam in China terecht, maar dat is een verhaal dat een andere keer maar eens verteld moet worden). Kwaliteitscontrole was, zo blijkt uit verslagen (zie ARonline) onder de maat. De Rover 75 was een goed product schrijf je. Klopt, maar “Phoenix Consortium” besloot een versie met achterwielaandrijving te maken. Dat kostte veel geld, geld dat natuurlijk niet meer aan andere projecten kon worden uitgegeven.