Volkswagen Type 147 Kleinlieferwagen, op basis van de Kever, werd oorspronkelijk alleen ontwikkeld voor de Duitse Bundespost.
Het ontstaan van de bijnaam Fridolin kent verschillende verhalen. Onzeker is of deze naam bedacht werd door de posterijen of door de medewerkers van Westfalia. Zeker is wel dat de inspiratie voor de bijnaam de oorsprong vond in het uiterlijk van de trein die in gebruik is op de Hafenbahn in Hamburg.
Volkswagen kreeg in februari 1962 de opdracht van de Duitse Bundespost om een kleine bestelwagen te ontwikkelen voor het legen van brievenbussen in de binnensteden. In die tijd was er geen geschikt voertuig te koop. Het eisenpakket van de Bundespost ging uit van een laadvermogen van 400 kg in twee kubieke meter laadvolume. De laadruimte van de auto moest direct toegankelijk zijn vanuit de bestuurderscabine. Schuifdeuren werden noodzakelijk geacht, omdat conventionele autodeuren in de binnenstad vaak te moeilijk te openen waren.
Onder de interne naam EA 149 (EA staat voor Entwicklungsauftrag; letterlijk: ‘ontwikkelingsopdracht’) maakte Volkswagen een ontwerp. Op basis van dit ontwerp werd de opdracht voor levering van de bestelwagen aan Volkswagen toegekend. Westfalia in Wiedenbrück was de ontwikkelingspartner en producent van de kleine bestelwagen.
Enkele prototypen werden in 1963 ontwikkeld. In 1964 werd begonnen met de serieproductie. Uit het oogpunt van kostenbesparing werden veel bestaande onderdelen uit de magazijnen van Volkswagen gebruikt.
De Volkswagen werd aangedreven door de bekende 34 pk sterke 1.2 liter boxermotor uit de Kever (Typ 11). Alleen in het eerste productiejaar werden enkele modellen met een 30 pk motor uitgevoerd. Ook de assen en de aandrijving waren van de Typ 11 afkomstig. Het front was vergelijkbaar met dat van de Volkswagen Ponton (Typ 3). Karmann leverde een verstevigde bodemplaat van de Karmann Ghia (Typ 14); plaatwerkdelen voor de achterkant kwamen van de Transporter (Typ 2).
Volkswagen Transporter T1 (Typ 2)
Volkswagen Karmann Ghia (Typ 14)
Toen de productie in juli 1974 werd gestaakt, waren in totaal 6139 voertuigen van dit type gebouwd. Een deel hiervan is aan andere instellingen en bedrijven geleverd. Zo kochten de Zwitserse posterijen (Die Schweizerische Post) 1201 exemplaren. De Zwitserse versie werd uitgevoerd met een 44 pk-motor. Op detailniveau verschilde de Zwitserse versie van het Duitse model. De nationale Duitse luchtvaartmaatschappij Lufthansa kocht een aantal exemplaren voor gebruik op de nationale luchthavens.
De Fridolin was zeer gevoelig voor roestvorming. Vandaag de dag rijden in Duitsland nog circa 40 Fridolins op de openbare weg. Zo’n 200 exemplaren zijn wereldwijd overgebleven.
Prijs: 6500 DM (1965).
Aantal stuks: 6139
Tekst: Jaco Terlouw.
Foto’s: Jaco Terlouw, Lucas Ensing en Alex Miedema