Dit keer twee prototypes in één artikel, er zijn namelijk nogal wat meer overeenkomsten dan dat ze naast elkaar staan in het British Motor Museum.
Van de ADO 34 zijn er meerdere prototypes geweest. De eerste werd tegelijk met de Mini zelf ontwikkeld als voorwiel aangedreven kleine sportauto. MG besloot echter een nieuwe body de achterwiel aangedreven Austin Healey Sprite te ontwikkelen en die als MG Midget op de markt te brengen. Toch wilde men het idee niet helemaal weggooien, en werd er verder gewerkt aan twee verschillende ADO 34 projecten. De eerste was op basis van een verlengd Mini Countryman chassis en leek op een amfibische versie van de latere MG B. De tweede is de auto van de bovenste foto’s uit dit artikel.
Bij Mini in Longbridge waren ingenieurs van hun ADO 34-project bezig met het inpakken van een paar Mini-subframes en een A-serie-motor in de opgepepte Cooper-uitvering om naar Pininfarina in Turijn te worden gestuurd. De Italianen losten het stijfheidsprobleem op door de subframes samen te voegen met een apart chassis en er vervolgens een fraie body op te zetten. Helaas had de door Farina gebouwde ADO 34 verschillende problemen, niet in de laatste plaats dat het in wezen een op maat gemaakte auto was, die te weinig met de Mini deelde om economisch zinvol te zijn. Mini ontwerper Issigonis vond het maar niks, en we kunnen aannemen dat de MG-mensen ook niet al te enthousiast waren, aangezien hun eigen ADO 34 was mislukt. In 1964 werd het project geannuleerd.
Dan nu zes jaar vooruit in de tijd, het is maart 1970 en het management van Austin Morris, op dat moment moederbedrijf van zowel Mini als MG, heeft door dat de MG Midget aan het eind van haar levenscyclus is. Onder de naam ADO 70 gaat men op zoek naar een opvolger. Mini-ontwerper Paul Hughes kwam met een concept voor een targa, al een maand later waren zijn schetsen omgezet in een mock-up op ware grootte. De directie was zo onder de indruk dat ze Michelotti toestemming gaven om een rijdend prototype te bouwen en in mei 1970 stopte een andere ontwerper, Rob Owens, de schetsen van Hughes in een Mini Clubman 1275 GT en reed van Birmingham naar Turijn met de opdracht daar te blijven en een oogje in het zeil houden tot de Clubman in stukken was gebroken en omgebouwd tot een sportwagen.
Twee maanden later was de transformatie compleet. De auto was een geheim prototype en was met de hand gebouwd door een Italiaans topontwerpbureau, dus het is verrassend om te horen dat Owens hem vervolgens gewoon helemaal terug naar Birmingham reed. Gelukkig had destijds nog niemand een telefoon in zijn auto, laat staan met ingebouwde camera. De ontvangst bij de Mini-fabriek was niet louter postief. De oorspronkelijke ontwerper, Hughes, vond dat Michelotti zijn ontwerp niet goed had gevolgd. Het handgemaakte karakter van het prototype maakte het ook zwaar, wat op zijn beurt de prestaties en het rijgedrag niet bepaald bevordede. De targa-top sloot niet goed af en was tijdens de reis terug uit Italië gelekt, waardoor het interieur doorweekt was, zodat het prototype stonk als een natte hond.
Na de duizelingwekkende snelheid waarmee ADO 70 van schets naar lopend prototype was geracet, verdampte het enthousiasme voor het idee bijna net zo snel en werd het project snel opgegeven. Het door Michelotti gebouwde rijdende prototype werd ineen hoekje bij de Mini fabriek geparkeerd, waar hij jarenlang weg mocht rotten voordat hij werd gered en gerestaureerd.
Met dank aan Drives Today voor de informatie.
No Responses