Eind juli 2025 kwam ik, onderweg naar de Baja Aragon, langs Clermont-Ferrand. Bij toeval kwam ik er achter dat in die stad een voertuig staat wat ik HEEL graag op de foto wilde zetten: de beroemde bandentester van Michelin. En ach, als je er dan toch bent, bekijk je de rest van het museum ook, toch? Een aantal voertuigen uit het museum krijgt of heeft een eigen artikel.
Uiteraard heeft de Michelin PLR ‘Milles Plattes’ bandentester met Citroën snoek break body een eigen artikel! Daarvoor was ik er tenslotte.
Ook de Moto-roue krijgt die eer, ik heb nu eenmaal iets met gekke voertuigen uit de promotiekaravaan die voor de Tour de France uit rijden.
Over de Proto 5 wil ik óók meer vertellen.
En tot slot krijgt de Micheline trein op rubberen wielen die in de foyer van het museum (gratis dus!) te bewonderen is ook een eigen artikel.
Tot zover de hoogtepunten, de mensen die het eigenlijk niet boeit zijn nu inmiddels afgehaakt, neem ik jou als échte liefhebber vanaf hier mee op mijn reis door het museum. Of eigenlijk zelfs daar voor al even.
Nee geen skischans midden in de stad, dit is deel van de testbaan van Michelin!
Aangekomen bij het museum, l’Aventure Michelin. Het is ook echt een belevenis.
Buurman aan de ene kant is de Michelin-fabriek, aan de andere kant het voetbalstadion van de stad.
Leuk zo’n grote dumperband bij de ingang! Aan het eind van dit artikel komt hij nog een keer langs, dan met iemand die er naast poseert, zodat je ziet hoe groot hij écht is. Na deze foto’s heb ik mijn spiegelreflex terug in de auto gelegd en ben ik verder gegaan met foto’s met mijn telefoon te maken.
Ik was er echt!
Absoluut het geld waard!
Uiteraard is er ook een app. Deze heb ik gedownload, maar in het museum zelf niet gebruikt (ben ik veel te eigenwijs voor), nu achteraf met dit artikel wél. Hij is er in meerdere talen, ook in het Nederlands, dus ideaal als je het Frans of Engels van de bordjes niet machtig bent. Er staat extra beeldmateriaal in de app, en er wordt duidelijk gesproken verteld wat je precies ziet.
Mijn eerste ontmoeting met een Formule E wagen volgens mij.
Als ik het goed herinner is deze fontein bij een wereldtentoonstelling aan een stad geschonken. Ik snap dat ze hem terug hebben gegeven, en was vooral erg blij dat de ingang van de wc hier vlak naast was. De rest van het museumbezoek was daardoor wel een stuk relaxter ook. Schone WC’s waar je op kunt zitten en die ook met een beperking goed bereikbaar zijn. (Persoonlijk vind ik dit erg belangrijke informatie als ik een plek bezoek, vandaar dat ik die ook mee wil geven)
In den beginne… Massief rubber om houten wielen!
Wat veel mensen niet weten is dat Michelin zelf ook voertuigen heeft gebouwd. De eerste was deze L’Éclair (bliksemflits). Niet vanwege de snelheid, maar omdat hij in staat was in een zigzagpatroon te rijden. De beide broers Michelin bouwden deze auto met een chassis (en toestemming) van Peugeot, een Daimler motor en, voor het eerst, luchtbanden. In 1895 deed de auto mee aan de Parijs-Bordeaux-Parijs race. De servicecrew had hun handen vol. Uiteraard waren er lekke banden, maar ook gebroken spaken (kom daar nu mee bij een race), een haperend koelsysteem, benzine lekte en.. oh ja, de motor vloog in brand! Desondanks werd de 1.200 kilometer lange race gefinisht, in een tijd van ‘slechts’ 100 uur. Maar het punt was bewezen: luchtbanden kunnen gewoon, in februari 1896 werd de Michelin luchtband dan ook beschikbaar voor het publiek. Die hem natuurlijk niet wilde, véél te modern. Desondanks sprak Édouard Michelin zijn wens uit dat in tien jaar tijd alle auto’s van luchtbanden zouden zijn voorzien. Zo lang hoefde hij niet te wachten, twee jaar later was het al zo ver.
De ‘Jamais contente’ (nooit tevreden) van de Belg Camille Jenatzy was de eerste auto die de magische grens van 100 kilometer per uur verbrak, in 1899, mede met dank aan vier Michelin luchtbanden. Misschien ook leuk om te vermelden dat het, zoals zo veel auto’s in die tijd, een elektrisch aangedreven auto was.
De De Dion (nog zonder Bouton) driewieler was de eerste productie-auto (al zien we het nu niet meer als auto) die standaard met luchtbanden werd geleverd. In 1900 zou De Dion-Bouton de grootste autofabrikant van de wereld zijn. Net als Michelin verkocht ook De Dion-Bouton haar eigen wegenkaarten.
“Ik onthoud ook wel wat dit precies is zonder het bordje op de foto te zetten” – Alex Miedema, juli 2025.
“Amateur…” – Alex Miedema, december 2025.
Albion vrachtwagen.
De Citroën Type A (1919) was de eerste massaproductie-auto voor het Europese publiek. Hij bulkte van de noviteiten, zoals elektrische verlichting, een elektrische starter, het stuur aan de linkerkant én de eerste auto met een reservewiel.
De Michelin treinen met rubber banden, ONTZETTEND interessant, maar ik ga er op deze plek niet dieper op in, sorry, als ik in dat rabbithole duik kom ik er niet meer uit zo interessant. Mocht jij dat wel doen, voel je vrij om een gastblog te maken!
Als Fries werd ik uiteraard ook door dit beeld aangetrokken. In de regio Clermont-Ferrand is kaatsen óók erg populair, uiteraard met rubber ballen.
In 1947 was Michelin het eerste bedrijf in Frankrijk met een elektronen-microscoop. Een prototype nog. Vele zouden in de loop der jaren volgen, om de samenstelling van het rubber tot in detail te kunnen bestuderen en verbeteren.
Nog wat meer informatie over het testcircuit midden in de stad, wat van 1928 tot en met 2000 in gebruik was.
Voor wie het interessant vind, je kunt je ook tot in detail in een dumperband verdiepen.
‘Alle banden zijn zwart en rond’ kan dan een grotendeels kloppende uitspraak zijn, dat wil niet zeggen dat ze op elkaar lijken. Zowel qua uiterlijk als qua samenstelling, je moet er toch niet aan denken dat je in een vliegtuig zit wat met de banden van een racefiets tot stilstand moet komen bij de landing.
Luchtvaart en ruimtevaart vergen ook hele specifieke bandenkennis.
Deze Citroën Traction Avant werd gebruikt om radiaalbanden te testen.
Michelin pronkt met de autosportsuccessen van haar radiaalbanden, maar hey, in je eigen museum mag dat!
Zelf van alles voelen en interactief bekijken hoe de productie van een band in zijn werk gaat.
Het begint uiteraard bij de rubberboom.
Deze Honda uit 1977 is uitgerust met een 950 cc motor én een computer, hij werd ingezet om radiaalbanden voor motorfietsen te testen.
Bibendum wijst de weg naar de bovenetage.
Daar aangekomen kom je UIT een gigantische Bibendum en wordt je door meerdere Bibendums opgewacht. Doodeng als je er niet op voorbereid bent.
Hoogtepunt van de boven-etage is voor velen de draaimolen die in 1895 op de fietsbeurs in Parijs stond. Het ‘Houten paard van Michelin’ was door André Michelin bedacht. Voor twee sous mochten bezoekers er in zitten. Eerst in het karretje met massieve banden, daarna in het karretje met de luchtband, om zo zelf het verschil in comfort te ervaren.
Volgens het bordje is dit niet een Citroën HY, maar een TUB uit 1939… Tsja.
Ik wilde bij daglicht in Andorra aankomen, dus ben niet gebleven om de 360 graden film helemaal te bekijken.
Veel mooie marketing materialen.
Kaarten en boekjes met toeristische plekken om naar toe. Als iedereen maar thuis zit slijten die banden niet, dus Michelin wilde iedereen aansporen om er toch vooral op uit te gaan. Ook de gedachte achter het sterren geven aan restaurants. Ga daar eten, en doe eventueel even een burn out onderweg daar naar toe, dan kunnen wij meer bandjes verkopen.
Display met gereedschap voor de bandenboer uit 1903.
Helemaal van de kaart met een 2cv.
Nog meer motorsportmarketing.
Geen idee wat hier te horen was, ik had mijn eigen noice cancelling koptelefoon op.
Niet alleen aandacht voor het verleden, maar ook voor de toekomst.
Onderweg naar de uitgang diverse foto’s van toepassingen.
Als het avontuur bijna ten einde is, kan wie dat wil nog even een rondje racen op een simulator.
In het winkeltje aan het eind verkopen ze bijna alles, maar geen banden.
Een sterrenrestaurant had ik niet verwacht, maar helemaal niks te eten vond ik wel jammer. Wel een rustpunt gelukkig.
We sluiten af met de beloofde foto van het dumperwiel met ‘banana for scale’.
