Begin jaren 70 van de vorige eeuw werd door DAF op basis van de civiele DAF 66 een militaire versie ontwikkeld. Dit tweewiel aangedreven ordonnansvoertuig was bedoeld als aanvulling op de Nekaf M38A1 en DKW Munga. Ondanks de geringe bodemvrijheid en de achterwielaandrijving bleek de DAF toch redelijke rijeigenschappen te hebben buiten de gebaande paden. Het lage eigen gewicht en de ongecompliceerde bediening speelden hierbij zeker een rol.
De prototypen werden gemaakt op basis van de DAF 44 en DAF 55. In 1970 werd de DAF 44-YA gepresenteerd, aangedreven door een 844 cc 2 cilinder motor. De krachtbron in het 730 kg wegende autootje leverde 40 pk.
Het tweede en derde prototype werd gemaakt op basis van de DAF 55. Deze voetuigjes kregen een 4 cilinder 1108 cc Renault motor van 50 pk. Het eigen gewicht van de DAF kwam hiermee op 820 kg. Deze krachtbron werd ook in de productieversie gebruikt.
Ten opzichte van de DAF 55-YA-prototypen werd de elektrische installatie uitgevoerd in 24 v. Daarbij werd de onderzijde van de auto verstevigd, door toepassing van andere torsiestaven, veren en schokbrekers. De, via een Variomatic transmissie aangedreven, De Dion achteras kreeg een extra reactiestang. De Renault motor werd uitgerust met een versterkte motordrager en een beschermplaat onder het carter. Het eigen gewicht van de productieversie was 870 kg.
De civiele versie, in gebruik bij de politie als kleine surveillanceauto, werd door Alex op de foto gezet.
In 1974 en 1975 werden in totaal 1201 DAF 66-YA-voertuigen aan het Ministerie van Defensie afgeleverd. De koerierswagens werden verdeeld over de Koninklijke Landmacht (1185 exemplaren) en Koninklijke Marechaussee (16 exemplaren). Andere legeronderdelen, zoals de Koninklijke Luchtmacht, Koninklijke Marine en Korps Mobiele Colonnes, hebben de DAF 66-YA niet gebruikt.
Vanwege de eenvoudige techniek is de DAF 66-YA een gewilde klassieker.
Tekst en foto’s: Jaco Terlouw
No Responses