In de jaren ’60, terwijl de koude oorlog op haar hoogtepunt is, is er een wedloop tussen Rusland en Europa: wie heeft als eerste een supersonisch passagiersvliegtuig in de lucht? Rusland wint, op een beweegbare neuslengte voorsprong: het prototype van de Tupolev Tu-144 maakt op 31 december 1968 haar eerste vlucht, ruim twee maanden vóór de Concorde.
Dat de vliegtuigen enorm op elkaar lijken is een feit. Je hebt nu eenmaal een bepaalde vorm nodig voor een passagierstoestel dat twee keer de snelheid van het geluid kan vliegen. In Europa is men er van overtuigd dat er gespioneerd is en dat er blauwdrukken gestolen zijn, maar daar is nooit hard bewijs voor gevonden.
In 1973 stort een Tupolev voor de ogen van de camera’s neer bij een vliegshow in Parijs. Alles zes inzittenden en acht mensen op de grond komen daar bij om het leven. Daarnaast zijn er 15 huizen vernietigd en zijn er 60 zwaar gewonden. Meer informatie over deze crash vind je hier en in het filmpje onderaan deze blogpost.
Na deze crash en andere problemen trad het vliegtuig in 1977 dan eindelijk in dienst, op de lijn tussen Moskou en Alma Ata. Na zeven maanden stop dit al weer, als er wederom een Tu-144 crasht. De laatste reguliere vlucht is op 1 juni 1978.
Het exemplaar uit deze blog staat sinds 2001 op het dak bij Technik Museum Sinsheim, het jaar dat het museum haar 20e verjaardag viert. De weg van Moskou naar Sinsheim door heel Europa overhet water en de weg trekt veel aandacht.
De ‘concordski’ heeft een spanwijdte van 28,9 meter, lengte van 65,68 meter en is 12,85 meter hoog. Hij wordt aangedreven door vier Kusnetsov NK-321 motoren.
In Amerika was men in die tijd ook bezig, maar besloot men niet verder te gaan wegens te duur.