Geachte Shirley, wat een heerlijk weekje was het, even vakantie, tijd voor mezelf. En dat begon maandag al goed, terwijl iedereen druk bezig was om de werkweek weer te beginnen, lag ik bij de schoonheids specialiste op tafel. Mijn eerste behandeling in haar hele nieuwe salon, lekker m’n gezicht weer wat laten bijwerken. Heerlijk, wat knapt een mens daar van op! En met dat frisse en fruitige gezicht ben ik daarna naar de tuin-en-toebehoren winkel gereden voor een zak kippenvoer, want de huisdieren moeten natuurlijk ook eten. Daar viel het me op dat de schappen vol staan met insectenhuisjes. Vogelhuisjes zijn er nog maar weinig. Zijn vogels passé? Nouja, als er genoeg insecten zijn, komen ze vanzelf wel weer, alleen moeten ze dan ergens anders nestelen. Wel een goede zaak, het komt het leven in de tuin ten goede als er wat meer kleine en grote beestjes kunnen rondscharrelen. Alleen jammer dat veel van die beestjes het leven laten op voorbumpers en ramen van auto’s. En ja, als je dan toch vrij bent, kun je net zo goed die auto eens helemaal wassen. Wat stond ze er weer matjes bij, dat mooie Kadettje van me. Na al dat harde werken was het tijd voor rust. In de tuin. De pepernoten liggen al in de schappen in de supermarkt, maar ik lag nog mooi een middagje in de tuin in de bikini.
Dinsdag was een drukke dag. Oma had eens opgenoemd dat ze wel eens in Amsterdam wilde kijken, bij de 9 Straatjes. En zo werd de auto volgeladen met oma en kleindochters, en reden we naar de Grote Stad. Parkeren in Amsterdam schijnt nogal lastig te zijn, dus dachten we slim te zijn, en ergens aan de buitenkant te parkeren, om dan met het pontje naar het Centraal Station te varen, en van daaruit verder te wandelen. Parkeren, heb ik nu geleerd, is niet zo moeilijk. Er is plek genoeg, en het kan zelfs gratis. Alleen jammer dat je dan maar 2,5 uur mag staan. Erg lastig als je de hele dag in de stad wilt rondhangen. Dus gingen we naar het pontje waar je gratis kunt parkeren, maar nog wel een end moet lopen. En zo zie je dan weer een ander stukje van de stad, dan wanneer je er met de vrachtwagen induikt. Het was een mooie dag, lekker aan het windowshoppen geweest, dat is Engels voor KVP’en (kijken, voelen, pleite) en lekker gegeten bij een hippe broodjes zaak. We hebben de bordjes netjes leeg gegeten, hier en daar wat snuisterijen op de kop getikt, en ook nog wat gekocht, en zo kwamen we na een lange wandeling dan toch eindelijk weer bij de pont aan, die vlak voor onze neus weg vaarde. Amsterdam, heerlijke stad, maar voor dit jaar heb ik wel weer genoeg gezien.
Gelukkig kon ik woensdag uitslapen en de voetjes wat laten rusten. De moestuin was na die week herfst van een paar weken terug aardig van slag, en dus heb ik nu maar eens de bruine planten opgeruimd. Er bleef weinig over van de tomaten, maar de aubergine en paprika gaan nog best goed voor de tijd van het jaar. Na al dat harde werken was het weer tijd om in de tuin te liggen. Op de achtergrond de geluiden van de camping, waar de tenten alweer worden opgeruimd, het zonnetje in het gezicht en een boekie in de hand. Als avond eten ging ik proberen pannenkoeken te bakken. Niet zomaar pannenkoeken, maar naar recept van me zusje, met banaan en kaneel erin. En om het nog gezonder te maken, ook wat krenten en rozijnen. De eerste mislukte, zoals de eerste altijd mislukt, maar de volgende zou vast beter gaan, toch? Hmm, laten we het erop houden, dat ik een nieuw recept heb ontdekt: scrambled bananancakes. En ze smaakten best!
Donderdag ben ik dan toch maar eens in huis aan de gang gegaan. Er stond nog een doos met oude schoolspullen (leuk, ouders die vanalles bewaren) en zo kwam ik allerlei SO’s, PW’s en werkstukken tegen van de basisschool en de middelbare school. Ach ja, wat komen er dan een hoop herinneringen boven, en wat leer je dan toch weer veel over jezelf. Zoals de brief die we moesten schrijven voor het vak Engels, naar een imaginairy friend. Zo schreef ik naar Dear George that I missed him, and I wanted to call him, but the Thunderbirds were on tv. Hmm, blijkbaar ben ik in al die jaren toch niet zoveel veranderd… Tussen de SO’s voor wisklote en Mofs vond ik ook een PW van natuurkunde. Blijkbaar was de opdracht om de remweg te berekenen van een auto, en zou die auto dan op tijd stil staan voor een overstekend kind? Mijn antwoord was dat het kind niet aangereden zou worden, want als het de piepende remmen hoort, dan rent het wel weg. Met rode pen stond erbij geschreven “ja je heb inderdaad gelijk, maar die remweg moet je evengoed berekenen.” Kijk, dat is duidelijk een leraar geweest die weet hoe ik in elkaar steek. ’s Avonds zat ik in een opgeruimd huis te kijken naar een vrouwenfilm. De zus van de hoofdpersoon ging trouwen, en zij had nog steeds Die Ene niet gevonden. Anderhalf uur lang leef je mee met haar dagelijkse en minder dagelijkse perikelen, samen zoekend naar wat liefde dan eigenlijk is. En we hebben het gevonden: liefde is als je helemaal jezelf bent, en die ander vind je nog steeds leuk. En daar zat ik dan, op de bank, met Glenn, Ben, Jerry en Annabel, maar zonder Die Ene *smiley die nog een slok Glenn neemt* Wat doe ik verkeerd? Ben ik dan soms teveel mezelf? Ik had nog geen zin om in me eentje in dat grote koude bed te kruipen, en zo zapte ik langs Geordie Shore op MTV. Een groep Engelsen met een grappig accent, die niks anders doen dan stampei maken voor de camera. Wat bij hun liefde is? Niet zeggen dat je mekaar leuk vind, maar wel bekken en tegen de anderen vertellen dat je hem leuk vind, vervolgens mekaars avondje uit verpesten, stomdronken worden, en als hij dan uiteindelijk toch bij je in bed kruipt, dan niet verder willen gaan dan alleen wat knuffelen. Met die fijne gedachte kroop ik in dat bed dat opeens toch wat minder koud en groot aanvoelde.
Vrijdag was het tijd om actief te doen. Op de fiets boodschappen doen, met de tassen vol snel naar huis, anders begint de groente al bijna te sudderen in de fietstas, maar niet te snel, want het is nog steeds zo warm dat je bij het minste geringste al bijna begint te zweten. Daarna lekker in de keuken gestudderd, ontbijt soep gemaakt, nog even in de tuin gelegen, en daarna was het alweer tijd om op te tutten, want ’s avonds zou ik met een zeer gewaardeerde collega uit eten gaan. Na een paar rondjes rijden vonden we een parkeerplekje in het altijd gezellige Egmond aan Zee. Parkeerproblemen in Amsterdam? Kom voor de grap eens kijken in dit kustdorpje op een doordeweekse vrijdag namiddag. Gelukkig staat wel iedereen netjes recht in de vakken *smiley met een bordje SARCASME in de hand* zodat er optimaal gebruik kan worden gemaakt van de ruimte. Nog een klein stukje lopen naar het Pompplein, en daar zaten we dan heerlijk met z’n tweetjes bij Angelo’s. Ik was er nog niet eerder geweest, en daar heb ik nu spijt van. De wijn smaakte best, en het eten nog beter. Vooral dat verse blaadje munt bij het ijs maakte het af *smiley die knipoogt* En na een lekker bakkie thee thuis op de bank, was het dan alweer bedtijd.
Want zaterdag gingen we vroeg op pad. Zussie en zwager zijn een nieuwe keuken aan het maken, en dat willen we dan toch wel even van dichtbij bekijken. Met een auto vol dames en wielen gingen we die kant op, we keken onze ogen uit onderweg (een Ferrari! Een matpaarse Mercedes C AMG!), we zagen de nieuwe keuken, de gerecyclede oude keuken, we aten tosti’s in de tuin, haalden ijs bij het mannetje met het belletje in de bus, sloopten de kast uit elkaar, en toen was het alweer tijd om op huis aan te gaan. Met een auto vol dames, een kast en een bult inpakkarton reden we Noord Holland weer in. En toen vond ik het wel weer tijd worden om jou weer op te halen. Bij ons in de familie gebeurt het nog wel eens dat als iemand op vakantie is geweest, diegene bij thuiskomst dan een bloemetje en een kaartje “welkom thuis” aantreft. Maar jij heb je heel eigen draai aan deze traditie gegeven. Lekker meezingend met radio (om het gekraak te overstemmen) was het net alsof ik nooit ben weggeweest. En dat, hebben we vandaag besloten, is het enigste nadeel van vakantie vieren. Er komt een moment dat een collega belt om je te updaten over de roddels, of dat de planner je smst waar je maandag heen mag, en dan weet je: het is voorbij.
Nog 1 dagje kon ik genieten van de vakantie. Terwijl jij al tegen de dakgoot staat geleund, ging ik nog even met de harde kern van de Goldwing club op pad. Langs het strand, de toerist uithangen bij het strandwerk tussen Schoorl en Petten, en zo toeristische route weer op huis aan. Een mooi ritje, lekker uitgewaaid, helemaal klaar voor de nieuwe werkweek. Dus vnavond vroeg op bed? Nee, vnavond nog 1 keertje op de bank voor de tv hangen, Warhorse kijken, en dan duik ik snel me bedje in, want morgen mogen wij Amsterdam weer onveilig maken.
Geniet van deze zonnigdag. De marsepeinen varkentjes en kerstballen liggen al in de winkels, maar ik blijf met me gedachten liever nog even in de nazomer hangen.
