Geachte Shirley, weet je nog, die relaxte zondag vorige week, die laatste vakantie dag, die ik wilde afsluiten met een goede film? Ik weet nu weer waarom ik geen films kijk op zondag. Halverwege hoorde ik dat ie tot half twaalf duurde. Wat? Maar ja, als je het begin heb gezien, wil je het end zien ook. En zo zat ik met natte oogjes urenlang op de bank te kijken naar het leven van een paard in de oorlog. Geweldig mooie film. Alleen jammer dat ze zulks niet om 5 uur ’s middags uitzenden.
Maandag mochten we na een kort nachtje Amsterdam onveilig maken. Nou dat is net wat voor mij, al die auto’s en fietsers om je heen te draaien, wel of geen richting aan te geven op de rotonde, fietspaden in je dode hoek, voetgangers die te pas en te onpas oversteken, maar we hebben het overleefd. ’s Ochtends dacht ik nog “he lekker, de automaat is toch wel weer snel gewend na een week vakantie”, maar als je dan een paar keer heb geprobeerd om ff snel de rotonde op te rijden, of je moet een keertje steken om het werk af te komen, dan weet ik weer dat we voorlopig niet zullen wennen. Net zoals de drukte in de stad ook nooit zal wennen. Gelukkig was er wel weer iets leuks op de weg om me af te leiden: een Saab 9-5 die ook aan de trend meedoet. Mat fuchsia met een roodtintje er in, een soort Science Fuchsian, vet! Ik vind het toch wel een leuke ontwikkeling op de weg, en hoe meer je er op gaat letten, hoe meer je ervan ziet.
Dinsdag zaten we wel weer in Amsterdam, maar nu in de Westpoort, even een bootje leegrijden. Dus weinig last van overig verkeer, alleen een shovel die af en toe eens opduikt. Maar dat houd je wakker. Had ik gister een kort nachtje door Warhorse, vandaag werd ik niet helemaal uitgerust wakker omdat Annabel me weer eens kwam storen. Lekker he, zeggen ze dan, vakantie, kom je helemaal tot rust. Ja, en je heb maar 2 nachtjes nodig om dat weer ongedaan te maken *smiley die gaapt* Gelukkig had de baas nog een aardige rits klussies voor me. Als m’n ochtendhumeur begint weg te trekken, zo rond een uurtje of 3 ’s middags, dan word het werken toch steeds leukerder. Nog even hierheen, en dan is het eigenlijk al 4 uur geweest, maar je kan toch nog even laden voor daaro. En zo slingerden we via via naar de zaak toe, waar jij weer een nachtje mocht logeren. Een vreemde auto stond er die avond tegen de dakgoot geleund, maar gelukkig kon ik me troosten met een stapel boekies die waren aangekomen, die had ik (sorry retailend Nederland) op internet gesjopt, altijd een fijn kadootje!
Woensdag begon heerlijk, in Alkmaar beginnen, dus ik kon bijna uitslapen. En weer eens met een schakelauto rijden, wat een heerlijkheid. Ja sorry snoes, ik wil je niet jaloers maken, maar daar kan jij gewoon niet tegenop. Die auto staat gewoon op het juiste moment in de juiste versnelling, en als ie dat niet staat, dan is het m’n eigen schuld. Ok ik moet em zelf naar de kruissnelheid trappen, maar als ik bij jou het knopje ‘ga naar 80′ indruk, dan lijk je soms nog wel eens te twijfelen, of is dat het turbogat waar we dan induiken? En eerlijk waar, het is gewoon heerlijk als je het werk op komt rijden, en je klikt de gordel los om wat meer om je heen te kunnen kijken, en er begint gewoon niets te piepen. Ok het Rockford Fosgate setje in deze auto is duidelijk iets ouder als jouwes, maar wanneer je heb gekiept en je rolt met gevoel in de koppeling en zonder al te veel moeite de zandbaan weer uit, dan ben je dat geluid zo vergeten. Wel jammer dat de aansteker niet werkt, en ik me telefoon niet kon opladen vandaag *rood autootje met grote grijns en rode hoorntjes op de dak* lach niet trut, het was echt niet leuk. Al die mensen die ik nu niet kon watseppen, al die belletjes die niet konden worden gepleegd, het was vreselijk. Niemand die ik even kon laten weten dat ik een knalrode Ssang Yong Actyon pickup heb zien rijden, wow wat een collectors item! En al net zo zeldzaam is de Opel Kadett C, waar ik er nu 2 van zag rijden, wat een mooie karren zijn het toch. Ook lastig dat ik niemand kon vragen of “Stealth” een automodel is, of een koosnaampje van de bestuurder. Want die zag ik namelijk ook rijden. Een witte, laag en breed, ik had het idee dat het een Corvette concurrent uit de jaren ’90 is. Maar ja, telefoon deed het niet, dus ik kon het ook niet ff googelen… Eindelijk aangekomen op de zaak, mocht ik jouw sleutels weer in ontvangst nemen. Snel naar je toe gehuppeld, en de telefoon in de lader gegooid. En wat denk je? Een hele dag ben ik afgesneden geweest van de buitenwereld, maar de aarde is niet gestopt met draaien! *smiley met grote ogen* wuh? Dus je kan gewoon een hele dag je telefoon niet gebruiken, zonder dat er iets ergs gebeurt? *smiley met een nog verbaasdere blik* er gaat echt een wereld voor me open.
Donderdag mocht ik dan wel weer met een automaat op pad, op hetzelfde klusje ook nog, dus ik kon het mooi vergelijken. Ja jij vind het wel een mooi ritje, en ik was stiekem ook wel blij, want die Recaro stoel van jou zit toch wat lekker als die in die andere auto. Alleen de rondetijden moeten nog wat aangescherpt worden. Dat de auto’s voor ons op ons uitlopen, dat maakt niet uit (ik rij niet langzaam, hun rijden gewoon sneller), maar als ze achter ons dan ook nog eens op ons beginnen in te lopen… Ach het zal de leeftijd wel zijn. M’n wilde jonge jaren heb ik gehad, en nu word ik wat rustiger. Het is zo erg, ik begin me zelfs al thuis te voelen op het werk. Maar dat komt mischien ook omdat de waterkoker die de machinist heeft geregeld, precies dezelfde is als die ik thuis heb staan *smiley die een koppie thee inschenkt* en wat smaakt het dan weer lekker in de schaft. Vandaag werd ook weer een latertje voor ons, we mochten nog even naar Hoogwoud, voordat we op huis aan konden, om daar de waterkoker aan te zetten voor een bakkie in eigen keuken.
Nog 1 dagje in het rondje Alkmaar De Rijp, om de week vol te maken. Woensdag was jij natuurlijk ff een dagje in de garage, als voorbereiding voor het strooiwerk wat we straks gaan doen, en nu beschik je dus over een stoere bullbar. En een kras boven de koplamp, nog steeds, maar dat is weer een ander verhaal. Ik weet niet, mischien zit het je toch een beetje dwars, dat ik woensdag zo blij met die ander was, want vandaag stuurde ik je tegen een kluffie op, zonder rijplaten, waarvan ik zelf dacht dat we er waarschijnlijk niet zouden kunnen komen. Maar ja, als ik je op het makkelijke stukkie zou parkeren, dan was het wel een heel end lopen naar de keet, dus toch maar even proberen. En verdomd! Je redde het gewoon *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* Tegen het hoogie op, met een dot gas erbij, beetje malen en doen in het zand, maar we stonden er wel mooi. Mooi gedaan bulldozertje van me, we zijn pas 2 dagen op pad, maar hebben het nu al gepresteerd om zand aan de bullbar te smeren *smiley met een grote grijns* En ja, dan is het vrijdag, je kijk het weekend tegen de kont, en als je over je schouder kijkt, zie je het lachende gezicht van de afgelopen week, en wat is er dan mooier om die week af te kunnen sluiten met een lekkere borrel en een goed gesprek met een lieve vriendin? Heerlijk, aan de boulevard, met uitzicht op zee, lekker zitten eten en borrelen, dat is echt genieten.
Een ander soort genieten was het zaterdag. ’s Ochtends op de fiets even wat boodschapjes gedaan, om daarna de stal in te duiken. De bedjes voor de koeien worden namelijk vervangen, en daar zit nog aardig wat werk aan. Voor de mensen die wel eens Boer Zoekt Vrouw hebben gezien, hoef ik waarschijnlijk niet uit te leggen wat ‘boxen’ zijn. De koeien liggen allemaal mooi op een rijtje, van elkaar gescheiden door kunstig gevormde ijzeren buizen, op waterbedden *smiley die achter z’n oor krabt* ja, de koeien hiero hebben iets van 15 jaar op waterbedden geherkauwd en geslapen. Door het water in de mat liggen ze zachter, wat beter is voor de gewrichten en de malsheid van het vlees. Maar nu word het toch weer tijd voor iets nieuws. En dus moest al het ijzer weggehaald worden, de matten naar buiten worden gesleept, en de zaagselresten opgeruimd. Dat valt nog tegen. Je denkt dat de matten allemaal op beton leggen, maar in werkelijkheid is daar nog een beetje zaagsel tussen gekropen, wat na een tijdje haast net zo hard word als beton. Een hele ochtend is er gesleuteld, gezweet, gesjouwd, gebikt en gehakt, en de hele middag is er met water gespeeld, gehakt, geschraapt, geveegd en nog eens schoon gespoten. Ja de meeste boeren hebben geen biologisch dynamische EKO sticker op hun kont, maar dat wil nog niet zeggen dat ze niet goed voor hun beesten zorgen. Na zo’n dag hard werken, hadden we wel wat ontspanning verdient, en dat vonden we in een kroegje annex kolfbaan. Een gezellige verjaardag, met felicitaties, familie en kennissen, een leuk stukje, rosebier, een sigaartje en wat goede gesprekken. Heerlijke avond, ik kan niet anders zeggen.
En nu, nu is het tijd voor ontbijt. Terwijl je nog een dagje tegen de dakgoot leunt, gaan we aan tafel ff bespreken of het toeren of studderen word.
Fijne zonnigdag allemaal, geniet ervan, wat je ook gaat doen vandaag.
