Geachte Shirley, vorige week zondag was het, in tegenstelling tot vandaag, ideaal wandelweer. En dus gingen we met de brommers op pad. Toeristische route langs de kust naar beneden rijden, het was een mooi ritje. Tot op een gegeven moment een tankstation gezocht moest worden, en ik naar de teller keek. Jaja *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* we zijn over de 34.000 kilometers heen. In 2 jaar tijd even 10.000 kilometers erbij gezet op dat brommertje van me, geen slechte score voor een zondags rijder.
En maandag mocht ik weer met jou op pad, fijne doordeweekse rijder van me. Lekker een dagje in de zandrace met z’n viertjes. De eerste vracht uit Schagen vandaan, voor Hereyougoweird, en daarna konden we uit Beverwijk vandaan rijden. Heerlijk, 2 stoplichten op de heenweg, 3 op de terugweg, mooi cruisen over de snelweg. Tenminste, als er geen file staat op de altijd gezellig drukke A9. En geen kraanauto met een lekke band waardoor het van 2 naar 1 baan gaat. Of een brug die open gaat. 2 Keer… *smiley die op het stuur zit te roffelen* En dan heb je eindelijk ruimte, kan je eindelijk doorrijden, word je gebeld door een strooicollega, of je ff wil opzouten van de linkerbaan, want hij moet er langs.
Dinsdag was het niet veel anders. We reden hetzelfde mooie ritje, stonden in dezelfde forensen file als gister, maar dit keer met een goed gesprek met een goede vriend. Tja sommige mensen kunnen me dan toch wel aan het twijfelen maken. Ik vind het niet erg om vrijgezel te zijn, maar blijkbaar is er een bepaald type kerel dat op mij afkomt, waarvan ik niet zeker weet of dat wel mijn type is, en waardoor ik graag nog wat langer vrijgezel blijf, en ondertussen nog harder op zoek ga naar iemand die dan wel mijn type is. Iemand die zich niet laat afschrikken door mijn directheid, of door de haakse bochten en loopings in mijn gedachtegang *smiley die in een achtbaan zit*, of door mijn ideeën over sociaal maatschappelijke onderwerpen, of door de terminologie die ik soms bezig. Maar die mannen schijnen nogal schaars te zijn. Mannen hebben het liever over de wat leukere en simpelere dingen die ik meemaak. Zoals de Ford Thunderbird van het Lady Penelope type, die we onderweg tegen kwamen. Of de nieuwe Ford Mustang. Of de Chevrolet Corvette van het vorige type daarvoor. Of de gouden Jaguar F-Type die me nog elk rondje probeert te verleiden vanaf haar plekje voor de showroom. Of de Ford Mustang met witte race strepen *smiley met een roje nek* fakking ahwsom! Of de witte Nissan 370Z die met spoilers en alles zo lijkt te zijn weggereden uit een Playstation spelletje. En wat te denken van de beige Lexus LS 460? Beige! Vinnnikleuk *smiley een aantekening maakt op z’n verlanglijst* Maar ach, die twijfels waren ook zo weer vergeten, toen er ’s avonds werd aangebeld, en mij werd toegezongen dat papa naar Tiktak kijkt, en mama naar Sesamstraat, ja, dat is dan wel een snoepie waard.
Woensdag reden we weer dezelfde zandrace, maar er was iets gebeurd. Of beter nog: er was nu eens niks gebeurd, want dit keer stonden we niet in de forensen file op de A9. En net dat we elkaar daarmee feliciteerden, stonden er een paar auto’s stil op de ring Alkmaar, waardoor we even een rondje langs de andere kant van de ring moesten doen. Nouja, moet ook kunnen natuurlijk. En waarom zou je je eigenlijk druk maken om zoiets futiels als een file, of je rondetijden, als er belangrijkere dingen gaande zijn. Terwijl jij tegen de dakgoot stond geleund, bij te komen van weer een dag snelweg, zat ik in de kerk, om een avondwake bij te wonen. Ja het is heel makkelijk om te zeggen “ach op die leeftijd, dan gebeuren die dingen, en ze heeft een mooi leven gehad.” Maar als je daar dan zit, tussen de kaarsen en de mooie woorden, en je ziet de mensen die hun (schoon)moeder en oma zijn verloren, dan weet je dat de leeftijd niet uitmaakt, het gebeurt altijd te snel, zo’n afscheid komt altijd te vroeg *smiley die z’n handen vouwt en z’n hoofd buigt*
Met het gevoel van bezinning en “geniet van het hier en nu” nog in het achterhoofd, doken we de donderdag in. Het was een rommelig dagje, klusje hier, paar vrachtjes daar, uhm dat klusje daarna gaat niet door, ow die 2 vrachten worden er 3. Nee 4. Nee eigenlijk moeten er nog 2 bij. Oja en we moeten tussendoor nog even rusten. Ja op zo’n moment kan ik dan best jaloers kijken naar die Rolls Royce Phantom, waar we er niet 1, maar 2 van tegenkwamen. In zo’n cocon van pure rust, met je voetjes in het hoogpolige tapijt, zonder boordcomputer die maar mailtjes blijft sturen, of een telefoon die maar blijft rinkelen, wauw wat zal die bestuurder genieten van het hier en nu *smiley in Zen houding* En waar de Rolls Royce staat voor nette heren, daar is Bentley gelijk aan macho en ondeugendheid. Ondeugend genoeg om de Continental nu eens niet in het zwart, grijs of *smiley die moet kokhalsen* wit te bestellen, maar in twotone matblauw en zijdeglans donkergrijs. Wauw! Nee maar gewoon echt wauw! *smiley die een aantekening maakt op z’n verlanglijst*
Vrijdag mochten we gelukkig weer in de zandrace. En zo reden we naar het Circuit van Hoorn. Het ochtendhumeur was van korte duur, amper van het pad af gereden ging de radio wat harder voor Right Said Fred, en ja, Fred heeft gelijk, niet praten, gewoon zoenen, want het is zo leuk leuk leuk! Net zoals ik de zandrace leuk vind *smiley die bedenkelijk kijkt* Wat een slecht bruggetje was dat *smiley die met z’n hoofd schud* Sommige chauffeurs vinden er echt niks aan, steeds hetzelfde rondje, maar dat weet jij ook wel, elk rondje is weer anders. Zo begon het eerste rondje meteen al goed, want we reden niet naar Avenhorn, maar naar De Strip. Een heel nieuw rondje, een heel nieuw stort, dus even melden bij de machinist die nog in de keet zat. En dat hebben ze geweten *smiley die gniffelt in z’n knuistje* Het tweede rondje stond de planner opeens bij de trechter, kijken of alles goed ging. maar hij reed geen rondje mee, want hij wilde niet genoemd worden. Het derde rondje maakt jij het even spannend. Druk aan het kiepen, maar de achterklep wilde niet open. Ik weet niet hoe jij het heb, maar bij mij staat er dan wel een beetje zweet op m’n rug, als je naar links begint te hellen, waar net een andere collega staat te kiepen *smiley met klamme handjes* Het vierde rondje kwamen we niet alleen een Tesla Roadster tegen, maar ook een Opel Kadett Cabrio. Beide mooie plaatjes, en beide overduidelijk uit een ander millenium. Bijna bij HN80 word het circuit smaller, halvers in een bocht gaat het van 2 naar 1 rijbaan. En in het vijfde rondje was daar een Volvo XC90, die zo bang was om achter een vrachtwagen te moeten rijden, dat ie er via het verdrijvingsvlak toch nog voor moest. Helaas had ie er even geen rekening mee gehouden dat die vrachtwagen leeg was, en het gaatje met z’n voorligger bijna dicht zou rijden, waardoor ie met een zenuwachtige manouvre en een schoenlepel ertussen gewrongen moest worden. Gelukkig konden wij een halfuurtje bijkomen daarna. Rondje 6 was druk, niet alleen reden we achter een vrachtwagen vol chickies, ook kwamen we een Honda S2000 tegen, stuiterend over de betonplaten die tijdelijk even als weg dienen. Het schijnt 1 van de lekkerst sturende auto’s te zijn. Maar visueel maakte de BMW Z3 Hamann meer indruk, netjes afgestyled met een 3e remlicht dat oplichtte met de tekst “roadster” en vergezeld van een heerlijke uitlaatbrul. Rondje 7 stonden we even te wachten, met meer dan 25 auto’s die onder dezelfde trechter laden, hoeft er weinig te gebeuren om een wachtrij te creëeren. Kon ik mooi de administratie ff bijwerken. In rondje 8 troffen we Chrysler Sebring Cabrio. Een auto die je niet vaak ziet. En al helemaal niet in november, terwijl het rond de 12 graden is, met het dak open. Ja, weer schafttijd. Terwijl jij je 3kwartiertje volmaakte, trotseerde ik de kou. Nog voordat ik de vetspuit in m’n handen had, zaten er alweer zwarte vegen op me kleren. Heerlijk. Net zo heerlijk als de Jaguar F-Type Cabrio, die we in rondje 9 tegen kwamen. Wat een waanzinnige verschijning in chic donkerblauw. Ja dan is die BMW 6 Cabrio toch best een lompe verschijning in z’n saaie grijs. En die verlaagde Volkswagen Up, in poema print, met gouden velgen, daar gaan we het geeneens over hebben… In de tiende ronde werd het druk, de middagspits begint al op tijd, konden wij mooi luisteren naar de Autoshow op BNR. Het elfde rondje was het laatste rondje. En dat maakten we mooi af met de groene golf die we nog even meepakten. Wat een heerlijk dagje vol afwisseling.
Zaterdag begon zoals gewoonlijk met boodschapjes doen. En terwijl jij stond te genieten van de rust, dook ik de woelige wereld van de kinderverjaardagen in. Het was druk, met een overdaad aan prikkels, soep, broodjes, snaaiwerk op tafel, drinken, praten, nog iemand die zich in het gesprek mengt, kinderen die voorbij rennen, drinken, snaaien. Als door een wonder zijn er geen glazen en schaaltjes gesneuveld, er werd wel wat gehuild, maar er was geen bloed te zien. En het hele feest werd netjes in stijl afgesloten, met patatjes (hoorde jij spare ribs? Ik hoorde het ook), op de bank, samen naar Thomas Trein kijken. Pff wat ben ik blij dat ik niet zoveel 0 tot 10-jarigen in m’n kennissenkring heb *smiley die ff buiten gaat roken*
En nu is het zondag. Goed voor het ga-zondag. Eigenlijk wilde ik gaan wandelen, maar als ik zie hoe jij staat te druipen onder de dakgoot, denk ik dat ik beter binnen kan blijven. Op een berenvachtje, voor de kachel. Geniet van je rust snoes, morgen ben jij aan de beurt, weer of geen weer.
