Geachte Shirley, week 2 2015

Geachte Shirley, wat was het spannend he? Vol verwachting zat ik voor de tv, wie zou er veel brieven krijgen, en wie wat minder? Van tevoren maken we vaak al een kleine inschatting, op basis van uiterlijke kenmerken en hoe zenuwachtig iemand overkomt voor de camera, maar dit jaar was het wel erg extreem. Het aantal brieven variëerde van 2 tot meer dan 1800. Ongeloveloos. Boer Geert, de enthousiaste vrolijke man van 65, blijkt nog erg in trek te zijn bij de vrouwtjes. Boer Willem hadden we aardig hoog ingeschat. Met zijn verzorgde uiterlijk en 2 vrolijke jongens op de skelter (ik dacht dat vrouwen kinderen juist wel leuk vonden?) viel zijn score van enkele tientallen brieven eigenlijk een beetje tegen. Maar medelijden heb ik niet echt, het leek wel alsof hij meedeed om te winnen. Klagen dat ie niet genoeg vinnikleuks had op veesboek, zielig kijken toen ie hoorde dat hij niet door is naar de volgende ronde. Blijkbaar hadden de vrouwen al snel door dat ie meer voor de show meedoet. Gelukkig wist Yvonneke netjes en beleefd te blijven. Net zo netjes en beleefd als bij boer Gertjan, die slechts 2 brieven ontving. Yvonneke had de 2 dames in de Jeep geladen en een gezellig dinertje voor hun drietjes geregeld, in de grote uitkijktoren in de nieuwe stal. Romantisch hoor. Minder romantisch ging het eraan toe op Texel. Boer Jan kreeg een aardige stapel brieven (minder dan ik had verwacht) en raakte het overzicht totaal kwijt. De ‘ja’, ‘nee’ en ‘mischien’ stapel kregen steeds een andere plek op tafel, en ik kreeg toch wel een beetje spijt dat ik niet naar deze vrolijke chaoot had geschreven. Of mischien is het juist wel beter, 2 chaoten leid vaak tot totale paniek. Bij boerin Bertie bleek wel dat vrouwen meer van de kado’s zijn dan mannen. Waar de andere boeren een pak koek of een mooi knip-en-plakwerkje kregen met foto’s en tulpen, daar werden voor boerin Bertie alle Sinterklaas-suprise talenten uit de kast getrokken. Posters en complete auto’s, de tafel lag vol met vrouwen van diverse leeftijden (27 is net te jong?!) die graag met haar en haar beesten in het idyllische Zeeland willen wonen. En dan, de boer die heel Nederland in zijn macht heeft: boer Tom. De dikke vette Jeep van Yvonneke bleek te klein om al zijn brieven naar de bollenschuur te slepen. Meer dan 1800, ongeloveloos. Opgelucht haalde ik adem, gelukkig heb ik niet geschreven, dan had ik wel echt mazzel moeten hebben dat hij (of 1 van zijn teammaten) mij uit de stapel zou trekken. Tot ik de foto’s zag van de 10 meiden die doorgaan naar de volgende ronde. 10 Vrolijke blondines *smiley die zit te tandenknarsen* verdorie had ik nou maar wel geschreven…
Maandag konden we lekker uitslapen. Als kadootje voor mezelf heb ik nog een weekje vrij gevraagd. Nee snoes, natuurlijk wil ik graag met jou op pad, maar de boog kan niet altijd gespannen staan he, dat weet jij ook wel. En daarom bracht ik jou geheel ontspannen naar de zaak toe, omdat jij wel aan de gang mag morgen, en ik hoef lekker nog niet. En ja, als je dan toch vakantie heb, dan kan je net zo goed gezellig bij familie langs gaan, de verjaardag vieren met versierde cake, lekker eten en kletsen, tot het eigenlijk alweer later is dan… nog 1 bakkie thee doen? Ach waarom niet, ik kan morgen toch uitslapen.
Dinsdag begon voor jou al op tijd, ik kon gelukkig nog even blijven liggen, maar ook niet te lang. Om 9 uur had ik koffie dienst, koffie zetten, koekjes erbij, beetje babbelen, beetje technisch praten, beetje brainstormen. In dat opzicht verschilde het niet veel van een gewone werkdag. Behalve dan dat ik nu met de Kadett op pad was, en niet met jou. Nee snoes, niet jaloers worden, natuurlijk rij jij ook lekker, maar de Kadett gewoon nog even wat lekkerder. Vooral de stoplichtsprintjes gaan wat vlotter. Het was een gemêleerd gezelschap in de ochtendspits, naast de Kadett stonden een ambulance en een BMW i3. Een levensredder, een wereldredder, en de Kadett als mijn ultieme humeurredder. Wat een heerlijkheid, de teringherrie, de pk’s die je aan het stuur voelt trekken, je hoort de mensen om je heen denken “patser”, terwijl je weet: ze zijn allemaal jaloers. Met een grote glimlach huppelde ik in de rondte. Tot ik bij de bouwmarkt kwam, en iets wou kopen wat laatst in de folder stond, en te horen kreeg dat het pas in week 20 in het assortiment komt *smiley die staat te stampvoeten* waarom staat het nu dan al in de folder?
Woensdag begon op tijd. Ik werd weer wakker gebeld voor een rondje strooien, en zodoende kwam ik je al vroeg ophalen op je logeer adres. Het was een kort nachtje geweest, zo gaat dat als je vakantie heb, maar gelukkig kon ik lekker met Taylor Swift en Bonnie Tailor meezingen. En mijn humeur werd alleen maar beter, toen ik na de deceptie van het nog-niet-in-het-assortiment van gister, nu 3 keer een winkel in kon lopen, en 3 keer meteen kon slagen. Kijk zo hoort sjoppen te zijn. Kijken, voelen, bestellen. En dan ’s avonds lekker een nieuwe tv serie kijken, Gouden Bergen, over het leven van rijke mensen in Bergen, wat toch niet zo makkelijk blijkt te zijn. Erg vermakelijk. Helaas was er ook minder vermakelijke tv. Omdat ik niet de hele dag bij de radio zit, was het voor een groot gedeelte langs me heen gegaan, maar nu kwamen de beelden en berichten toch binnen. In Frankrijk is een aanslag gepleegd op, als ik het goed begrijp, de redactie van een blad dat zo nu en dan wat prikkelende artikelen schrijft over diverse geloven. En hoewel er een hoop mensen zijn die het verschil wel weten tussen ‘spotten met’ en ‘afkeuren van’, zijn er toch mensen die het niet kunnen hebben. Die zo overtuigd zijn van hun geloof, dat grapjes of twijfels van tafel worden geschoven. Desnoods met grof geweld. Ik snap het niet. Volgens mij weet een god, welke god dan ook, ook wel dat mensen zich het prettigst voelen in een vredige omgeving, waar ze ongestoord kunnen lachen. Wanneer mensen alleen nog maar worden gedreven door angst en woede, worden ze ziek, niet alleen geestelijk. Mischien dat kamikaze piloten en zelfmoord terroristen daarom voor de ‘makkelijke’ weg kiezen. Een snelle dood, in plaats van jarenlang wegkwijnen terwijl de woede en haat hun lichaam van binnenuit opvreet en verkankerd.
Donderdag stapte ik weer in de Kadett, om de dag toch wat vrolijker te beginnen. Onderweg naar de koffiedienst reed er een knalgele Ford Fiesta achter ons, met een zwart-wit geblokt dak. Een opvallende bakkie, die zie je niet zo vaak. Net toen ik me zat te bedenken of het mischien een speciale uitvoering was, kwam er precies zo’n zelfde knalgele Fiesta met zwart-wit geblokt dak ons tegemoet rijden. Tja het blijft lastig om uniek te zijn. Haast net zo lastig als je door een lange lijst met vragen te worstelen. Morgen word ik weer gekeurd, zodat ik weer een jaar met vervuilde grond mag rijden, maar voor het zover is, willen ze graag vanalles van me weten. Als ik het zo teruglees, ben ik een recreatief-rokende, recreatief-drinkende, slechthorende geesteszieke met buikpijn en pijnlijke kloofjes op m’n handen, die worden veroorzaakt door het werk (in de kou naar de machinist huppelen om de bon te halen is niks voor mij, en het strooizout werkt dan ook niet echt bevorderend) maar ik voel me evengoed wel gezond. Lekker puh! Tegenwoordig vragen ze ook dingen over de werkbeleving. Moet U in het werk steeds hetzelfde doen? Bied uw werk voldoende afwisseling? En dan krijgen je een beetje conflicterend antwoord, want beide zijn bij mij ‘ja’. Mischien dat ik wel zo positief over m’n werk ben, omdat ik me zo gewaardeerd voel door m’n collega’s *smiley die een kushandje doet*
Vrijdag was het dan zo ver. De daadwerkelijke medische keuring. M’n ogen en oren blijken nog steeds goed te werken, er stroomt rood bloed door m’n aderen en ik heb nog steeds een ruggegraat. Wat wel erg tegenvalt, en wat elk jaar tegenvalt bij mij, is de longinhoud. Mischien komt dat wel omdat ik een zware roker ben *smiley die verbaast kijkt* want als je meer dan 3 sigaretjes per dag rookt, dan ben je een zware roker. Weer wat geleerd. Nouja op zich wist ik het wel, zodra ik me lichamelijk moet inspannen, begin ik al snel te hijgen en te puffen. Zonder al te veel adem, maar op karakter ga ik dan verder. Tenminste dat hou ik mezelf voor *smiley met zweet op het voorhoofd* Met m’n goedgekeurde lijf kon ik daarna aanschuiven voor de lunch, lekker croissantjes met blauwe muisje en een beker melk erbij, heerlijk. Net zo heerlijk als jou weer ophalen op je logeeradres. En daar viel ik weer met me neus in de alcoholdampen en borrelnootjes, dus bleef ik maar even rondhangen, gezellig kletsen met de collega’s over lichamelijke nukken en wel of niet gewaardeerd worden op het werk. Het enigste waar we het uiteindelijk over eens zijn geworden, is dat er een keer bij mij gebarbequed gaat worden *smiley met grote ogen* uhm ja, dan zal ik alvast beginnen met koeien te slachten *smiley met een trillende lip* en kratjes bier naar het huissie slepen.
Zaterdag werd ik wakker met de aanblik dat jij weer tegen je eigen stukje dakgoot stond geleund. Zei ik zaterdag? Het leek meer op Zafiradag. Eerst lekker lopen spelen met een Opel Zafira op de ring, daarna een dikke vette OPC in knallend OPC blauw zien staan, en vervolgens nog eens een knalroze op de parkeerplaats bij de bouwmarkt. Wat een drukte weer op de weg, en wat een woei. Hevige windvlagen, met zo nu en dan wat regen, ideaal weer voor een goed gesprek. Over hoe klein we eigenlijk zijn op deze aarde, en hoe klein de aarde dan weer is vergeleken met de andere planeten. Ken je nagaan hoe enorm klein wij zijn. Maar hoe klein ook, evengoed zijn er mensen die hun gelijk willen halen. Kinderen willen ook altijd gelijk hebben, en als je zegt dat ze ongelijk hebben, dan trekken het hoofd van je Barbie of schoppen ze je Lego kasteel omver, maar op een gegeven moment worden die kinderen volwassen. Als het goed is, leren ze dan dat ze een mening mogen hebben, en daar ook openlijk voor uit mogen komen. En dat het goed is als je je mening kunt onderbouwen met de juiste argumenten. En dat het niet erg is om je mening aan te passen, wanneer je de argumenten en inzichten van andere mensen heb gehoord. Maar er zijn ook mensen die koste wat kost hun ‘mening’, hun ‘waarheid’ aan andere mensen willen opleggen. Zonder naar andermans mening te luisteren, zonder met goede argumenten te komen. En wanneer andere mensen teveel moeilijke vragen stellen (terwijl vragen stellen juist een vorm van interesse en nieuwsgierigheid is) dan worden ze neergeschoten. Mensen laten zich leiden door een boek, wat honderden zo niet duizenden jaren geleden is geschreven, inmiddels al honderden malen opnieuw is vertaald en hergedrukt, je zou je kunnen afvragen of wat er in dat boek staat nog wel klopt, of er tijdens het vertalen niet wat mis-interpretaties zijn geweest, en of dat boek nog wel van toepassing is in deze tijden. Maar sommige mensen twijfelen daar niet aan. Ze laten zich leiden door een boek, door onzekerheid en angst, door andermans waarheid, in plaats van zich te laten leiden door het geloof in zichzelf, door een waarheid waarbij zij zich goed voelen. Waarom zouden we ons moeten laten leiden door een ‘geloof’? Andere diersoorten hebben geen geloof, geen religie, geen rituelen, zij worden wakker wanneer het licht word, gaan op zoek naar eten, en vallen weer in slaap wanneer het donker word. De mens voelt zich verheven boven de rest, omdat we rationeel kunnen denken, maar de afgelopen week is wel duidelijk geweest dat het ook een vloek kan zijn.
En dan is het zomaar weer zondag. Het was een rommelige week snoes, maar morgen mogen we weer samen op pad, vechtend tegen de wind, krioelend in de grote mierenhoop. Hopelijk gebeuren er nog wat spannende dingen op het werk, zodat ik een beetje word afgeleid van alles wat er op de radio is. Fijne zonnigdag.