Geachte Shirley, week 3 2015


MAN Lady
Geachte Shirley,terwijl jij lekker tegen de dakgoot stond geleund, en de wind je zachtjes heen en weer schommelde in je vering, besloot ik dat het wel mooi weer was om richting het strand te lopen, lekker uitwaaien, en nog even bij de Halve Marathon van Egmond kijken. Gelukkig had ik een wingman om me nog enigszins op het pad te houden, want met al die windvlagen was het lastig om recht te blijven lopen. Maar het was de wandeling wel waard geweest. Een gezellig onthaal met appelgebak, een mooi uitzicht op zee, lekker gekletst, en toen was het alweer tijd voor het volgende feestje: de nieuwjaarsborrel bij de buren. Kletsen over hoe het er allemaal aan toe gaat in de straat. Ook dit jaar werd er weer geen bier geschonken, maar Grolsch. En ook dit jaar bleef ik niet tot het end hangen, want Boer Zoekt Vrouw was weer op tv. En wat was het spannend! Voor elke boer(in) zijn er 10 vrouwen afgereisd naar een gezellig kasteel, waar de boeren dan 5 minuten met elke vrouw mogen praten *smiley die strak in z’n tuigje zit* 5 minuten zijn zo kort! Wat moet je allemaal vragen? Wat moet je zeggen? Je wilt niet als een of andere halve zool overkomen, want dit is jouw moment om zijn of haar interesse te wekken, om door te kunnen naar de volgende ronde. En in alle spanning wil er dan nog wel eens iets mis gaan *smiley met een verbaasde blik* “Ik heb een kadootje meegenomen, je weet wel, over wat ik in de brief had geschreven…” uhm….. “Ja wel jammer, ik had een broche voor je gemaakt, waarom draag je die niet?” “Och ja nee sorry, die ligt vast nog ergens thuis” *smiley die achter z’n hand zit te fluisteren* “Weet ik veel waar die broche is”, en dan degene waar de meeste lekkere wijven voor kwamen (tenminste, volgens de radio mensen): boer Tom, die zijn Femke welkom heet in de kamer “ik heet Harmke” “Ow sorry, stom van me” waarna een aardig gesprek volgde, maar blijkbaar niet aardig genoeg “bedankt voor je komst, Femke” “uhm ja, het is nog steeds Harmke”, erg slordig, als ze geeneens de goede naam kunnen zeggen. Sorry Yvon *smiley met het schaamrood op de kaken*

Maandag mochten we dan weer aan het werk. Lekker rustig aan beginnen, met een bootje leegrijden in Amsterdam. Alle tijd om een boekie te lezen en wat naar de radio te luisteren. Zo hoorden we onder andere dat het uit eten gaan goedkoper is geworden de afgelopen tijd. Ook worden er vaker maaltijden thuisbezorgd. En dan niet alleen pizza of spare ribs, maar het aanbod van thuisbezorgers word ook steeds groter. Volgens mij kan je tegenwoordig zelfs multiculti eten als Vietnamees en Thais aan de deur laten bezorgen, of sushi, ook niet verkeerd. Maar het lijkt daardoor wel alsof thuis koken ‘uit’ is. Nouja daar kon ik me niet lang mee bezig houden, want er moesten nog even 2 vrachten zand naar Purmerend, en toen was het alweer tijd om richting huis te gaan. Lekker op tijd thuis, ja fijn, maar niet als het voor de tandarts is. Ach dat moet nu eenmaal ook wel eens gebeuren, jezelf een beetje gezond houden kan geen kwaad. Alleen wel jammer dat ie dan weer 3 gaatjes tegenkomt die gevuld moeten worden *smiley die zucht* Nouja dan maar even een hapje eten koken, dat moet ook gebeuren, lekker zelfgemaakt, groente in de pan hakken met m’n nieuwe investering: een groentesnijder met een trektouwtje! Wat een feest! Tot ik de ui/knoflook/peper uit het bakje wil halen, en me vinger openhaal aan het vlijmscherpe mes *smiley die rode saus maakt* Tafeltjedekje iemand?

Dinsdag begon weer met minder fijn weer. Of eigenlijk maakt het weer niet zoveel uit, maar dat je er in moet werken, dat maakt het minder fijn. Niet alleen is het stort slecht te zien, zeker als er nog geen kraanmachinist aanwezig is, ook is de kans op ongelukken groter. Zo was er iets aan de hand bij de A8/Coentunnel, waardoor het verkeer op de A7 bij de afritten Hoorn en Avenhorn ook begon vast te lopen. Een hoop mensen gaan er daar af om via een provinciale weg verder te rijden, want in de file op de snelweg lijkt ze niks. En zo stonden wij met een lange rij rode kiepers tussen de forenzen die snel op zoek gingen naar een sluiproute. Een sluiproute die ook al een beetje begon vast te lopen. Gelukkig hebben we de kortste dag al gehad, en begint het alle dagen steeds ietsiepietsie eerder licht te worden, en zo konden we al snel zien wat er allemaal gebeurde, op het werk, en langs de weg. Ja snoes, wat een uitzicht he? Elk ritje reden we langs een Mercedes Benz dealer. Nou beginnen de Mercedessen wel al mooier te worden. Zo staan er hiero onder andere een CLA en een CLS, we hebben zelfs al eens een CLS Shooting Brake gespot. Het meest opvallende is toch wel de SLS, je weet wel, die met die vleugeldeuren. Maar die heeft nu gezelschap gekregen van de gloednieuwe Mercedes-AMG GT. Elk rondje gluurden we naar binnen, wat een schoonheid. De pronte Mercedes neus, aanwezig zonder agressief te kijken, de lijnen over de flanken die de auto meterslang laten lijken en je ogen meelokken naar de ietwat Aziatisch aandoende kont *smiley die wat zit te krabbelen* ja deze staat zeer hoog op m’n verlanglijstje.

Woensdag begon frisjes. De gevoelstemperatuur was frisjes, terwijl het volgens jou gewoon 6 graden was. Niet echt ijspegel-aan-je-neus-weer. Maar we raakten wel bijna in Kerststemming toen we door Uitgeest heen reden, de weg was grijzig gekleurd van de sneeuw die hier nog niet zo lang geleden was gevallen. Maar waar ging die sneeuwbui heen? Richting ons strooidistrict? Nee hoor, die sneeuwbui kwam ons later verrassen op de A9 richting Haarlem. Verder stond vandaag op de een of andere manier in het teken van centjes en zaken doen. Van Charlie Hebdo leerden we iets over marketing: sex sells, maar death sells nog veel beter. Een tijdschrift met een oplage van enkele tienduizenden, word deze week in een oplage van 3 miljoen gedrukt. En dan ook nog eens naar het buitenland verscheept. In Frankrijk zelf was het zo snel uitverkocht, dat er is besloten om er nog 2 miljoen bij te drukken. Wie geen tijd hadden om in de rij te gaan staan bij een boekenzaak, waren de mensen van Brinks. Het transportbedrijf dat geld transporteert. Zij zijn namelijk een staking aan het voorbereiden. Toevallig hadden we het er van de week nog over met collega’s, sommigen hebben helemaal geen contant geld meer in huis, betalen alleen nog maar met PIN. Ze vonden het vreemd dat ik wel wat contanten in huis heb, wat tientjes werk, gewoon voor de zekerheid. Stel dat er een storing is met het PIN apparaat in de winkel? Je wilt niet zonder boodschappen naar huis. “Nouja dan loop je toch even naar de PIN automaat, om daar wat te halen?” Ja, en nu gaat Brinks staken, dus die automaat is ook leeg. De kans dat dat gebeurt is klein, maar de kans is er wel. Eerder dit jaar was er al een storing bij de PIN apparaten in winkels. En zoveel geld hoef je geeneens in huis te hebben om een weekje te kunnen overleven. Niet alleen uit eten gaan word goedkoper, maar ook de benzineprijs is alweer aan het zakken. Gelukkig was er ’s avonds wat afleiding van al die problematiek, Gouden Bergen was weer op tv. 6 Welgestelde vrouwen, die alle 6 moeten toezien hoe hun leven op de kop word gezet. Gelukkig niet alleen vanwege geldzaken, ook sex speelt nogal een rol *smiley die handenwrijvend voor de tv zit*

Donderdag zaten we lekker naar de radio te luisteren, een paar berichten wekten onze interesse. Zo hoorden we iets over een top 10 van stukken snelweg waar veel ongelukken gebeuren. De A10 staat 3 keer in die lijst. Vooral het stuk bij de afrit RAI blijkt erg gevaarlijk te zijn. Tussen hectometerpaaltjes 17.0 en 17.9 zijn vorig jaar 45 ongelukken gebeurt. Ja, 45 ongelukken, op een stuk van een kilometer. Dan zal er vast wel iets aan de hand zijn. De radioreporter ging op onderzoek uit, hoorde van de deskundigen dat het een erg drukke gang van zaken is daaro. De A2 sluit daar aan op de A10, waardoor verschillende verkeersstromen bij elkaar moeten invoegen, tussendoor zijn er nog wat op- en afritten, en dan is er nog iets wat de boel verder op scherp zet: de RAI zelf. Regelmatig worden er beurzen georganiseerd, en zijn er mensen die totaal niet bekend zijn in Amsterdam, die dan als dagje uit een keer naar zo’n beurs gaan. Zulke mensen rijden wat minder zeker, zijn wat zoekerig, gaan daardoor langzamer rijden. Terwijl de vaste forenzen daar juist lekker doorrijden. Je kan wel raden wat er dan gebeurt. Ook de A1 bij Muiden werd genoemd. Daar is het nu vooral heel druk vanwege de wegwerkzaamheden en de beperkte ruimte die er daardoor beschikbaar is. Voordeel van zo’n situatie is wel dat het tijdelijk is. Als straks het project klaar is, word het ‘rustiger’. Niet dat er dan minder auto’s rijden, maar doordat er meer rijstroken zijn, kunnen de auto’s verder uit elkaar rijden, waardoor er minder word gebotst en het verkeersbeeld een stuk aangenamer word. Wat nog wel even vermeld moet worden: het lijkt nu alsof er veel ongelukken gebeuren, maar de Nederlandse snelwegen zitten wel bij de veiligere helft van de wereld. En dan was er nog een automerk dat trots verkondigde dat ze een nieuw verkooprecord in Nederland hebben gehaald: 15 stuks *smileys die staan te juichen* Jawel, vorig jaar zijn er 15 nieuwe Rolls Royces geleverd in Nederland. Maar wat ik vooral mooi vond, was dat de directeur van de Rolls Royce importeur aan het woord kwam, dat was namelijk een vrouw. Kun je je dat voorstellen? 100 Jaar terug mochten vrouwen nog niet eens stemmen, tegenwoordig kunnen ze ongestoord voltijd werken, ongehuwd zijn, zelfstandig een huis kopen of directeur zijn bij een groot automerk *smileys die een staande ovatie doen* dan hebben al die vrouwen dus niet voor niks hun BH’s staan te verbranden op de barricades.

Vrijdag reden we hetzelfde ritje als donderdag, kleemzand rijden van de ene kant van Purmerend, naar de andere kant. Niet echt fijn, het zand is nogal bezitterig, maar ach, werk is werk. Een leuk rondje met een gezellig groepje collega’s, en elk rondje reden we langs de Land Rover dealer, waar de Range Rovers en Discovery’s speels stonden uitgestald, de verleidelijke blikken in de koplampen om passanten naar binnen te lokken. Ja daar wil ik ook graag nog een keer shoppen. Maar dan moeten we eerst nog even wat uurtjes maken. Uurtjes waarin we mooi naar de radio kunnen luisteren. En zo horen we dat het de goede kant opgaat met de homo-acceptatie in Nederland. Het grootste gedeelte van de mensen vind dat homo’s en lesbiennes ook gewoon hun leven moeten kunnen leiden. Goed nieuws! Tot het een beetje word genuanceerd: ja homo’s mogen wel gewoon hun leven leiden, en werken en al dat soort dingen, maar niet hand in hand over straat lopen, laat staan dat ze gaan zoenen *smiley die wegkijkt* zoenende kerels! Een groot gedeelte van de mensen vind dat blijkbaar ieuwie. Vreemd, want zet een paar zoenende vrouwen neer, en een groot gedeelte van de mensen (voornamelijk mannen) is bereid om daar geld voor te betalen. Wie zich nu even niet druk maakt om zoenende mensen, zijn de bewoners van Velsen. Daar is tijdens werkzaamheden een gasleiding beschadigd en volgestroomd met water. Dus zitten ze even een paar dagen zonder gas. Zonder verwarming. Zonder dat ze eten kunnen koken. Volgens het mannetje dat voor de camera staat te praten, zijn de werklui wel verplicht om een Klik-melding te doen voordat ze gaan graven, maar daarna word er weinig meer naar gekeken, soms uit laksheid, maar ook vaak uit tijdsdruk. En nu zijn we er: alles moet zo goedkoop mogelijk, en dus zo snel mogelijk, om de prijs zo laag mogelijk te houden. Laten we weer eens rustig aan gaan werken, dan kunnen een hoop fouten worden voorkomen. En dat de tussenpersonen dan iets minder aan gas en electra kunnen verdienen, ach, als ze zelf een week zonder verwarming hebben gezeten, denk ik dat ze het punt wel snappen.

Zaterdag begon voor ons al op tijd met een rondje strooien. We konden veilig naar het steunpunt rijden, want zo te zien was het andere steunpunt ons voor geweest, en hadden ze al een stuk gestrooid. En ja, als je zo hard heb gewerkt, dan mag je ook wel verwend worden. Daarom lag ik later die ochtend bij de schoonheids specialiste op tafel. Het gezicht weer wat opgeknapt, een vers nagellakje, een hoop gezoek naar een aapje met een trommeltje, een vers eitje, en toen werd het toch weer tijd om op te stappen. Boodschappen doen, wat in het huishouden studderen, plakje cake eten, en daarna verwachtingsvol uit het raam kijken. Grote witte vlokken vielen neer in de tuin, die oplichtte door de bliksem, m’n duim had ik al op het groene knopje van de strooitelefoon, maar er werd niet gebeld.

En ook zondag ochtend werd er niet meer gebeld. Sorry snoes, ondanks de spannende vooruitzichten zul je toch een dagje tegen de dakgoot moeten blijven staan. Wie weet komt er vanavond nog wat *smiley die verwachtingsvol uit het raam kijkt*

Reageer

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *