Geachte Shirley, wat is dat toch heerlijk, op zondag lekker uitwaaien in de duinen. Mooi banjeren door het zand, duintje op, duintje af. Ja dan was die Indische rijstschotel van gisteren toch wel lekker. Met een turbo boost loop je toch wat vlotter het duin op. En wat is het mooi in het rustige Schoorl. Behalve dan dat stukje tussen de koeien door. Van kleins af aan loop ik al tussen de koeien door, maar daardoor houd ik liever juist wat meer afstand als er wilde koeien op het pad lopen. Vrouwen, ze blijven onvoorspelbaar. Net zoals de onvoorspelbare vrouwen bij Boer Zoekt Vrouw. Boerin Bertie weet het nog steeds niet. Romantisch samen in de trekker een stukkie ploegen? Nee hoor, het enigste wat Bertie beroerde was het handgas. In tegenstelling tot boer Geert, die een heleboel beroert. Het is te hopen dat ie er zelf geen beroerte van krijgt *smiley die zichzelf op de dijen slaat* wat een slechte woordgrap! Boer Jan daarentegen is helemaal verliefd. Hij heeft zijn keuze gemaakt, en zijn meissie zwijmelt lekker over Texel en het leven op de boerderij, maar die hele boerderij kan hem gestolen worden. Zo lief! Helaas waren de vlinders bij boer Tom in huis nog niet zo aanwezig. Nog voor het keuze moment daar was, liet hij de ene vrouw weten dat zij naar huis toe mocht. Toen hij het andere lekkere blondje vertelde dat hij toch wel hele sterke gevoelens voor haar had, kreeg zij opeens last van camera angst. Samen in het gras, om het hoekje van de schuur, durfde zij niet te zoenen. Tom deed zijn best, maar het kwam niet verder dan een beleefde kus en een knuffel. Ja, dan was het bij Theo toch wat spannender. Nee, hij vraagt de overgebleven vrouw niet ten huwelijk, maar zij twijfelt. Ze twijfelt zo erg, dat ze geeneens zeker weet of ze wel een weekendje weg wil met Theo. Gelukkig blijft hij het een kans geven.
Ja, net zoals wij maandag ochtend de shovel een kans gaven om de weg op te rijden. Op het achteraf weggetje naar het stort toe, is het nogal druk ’s ochtends. Verderop is de marine gevestigd, en blijkbaar begint iedereen daar op dezelfde tijd te werken. Omdat we toch moesten afslaan naar de weegbrug toe, lieten we een gaatje vallen, zodat de shovel de weg op kon. Waarschijnlijk remden we iets teveel af, want de auto achter ons begon alvast met inhalen. Maar die hebben we vakkundig de berm in kunnen duwen *smiley met een grote grijns* *smiley met rode hoorntjes op z’n hoofd* Ach nee hoor, het gebeurde allemaal heel veilig, want het was een Volvo. Ja, een nette Volvo-rijder, de maatschappelijk verantwoorde mensen die ‘veiligheid’ hoog in het vaandel hebben staan. Het type dat zijn belasting aangifte altijd op tijd doet. Waarschijnlijk waren het ook Volvo rijders die 1 maart hadden gemarkeerd in hun agenda, om als eerste meteen op internet de aangifte te kunnen doen. Dankzij hun is gister dus de sijt van de belastingdienst vast gelopen, waardoor al die aangiftes in de soep zijn gelopen. Pff blij dat ik dat nog ouderwets op papier doe, dan hoef ik de computer niet van pure frustatie uit het raam te gooien.
Dinsdag reden we weer in Den Helder, zelfde werk, zelfde machinist, andere krant op tafel. Eindigde de maandag met een BM’er (Bekende Machinist) op tv, vandaag begon het met een BM’er in de krant. Een mooie foto van de bult grond die we al naar het werk toe hebben gereden, met daarop de shovel en een rode collega. Maar ook buiten de krant was er genoeg te zien. Ondanks dat Den Helder nogal een uithoek schijnt te zijn, komt er een hoop leuks naartoe. Zoals die nieuwe Opel Astra OPC, in knallend OPC blauw, wat een mooi lijntje heeft die bak toch. En wat dacht je van die zeldzame Lancia Stratos? In onopvallend zwart toch een aparte verschijning. Of de eveneens zwarte Chevrolet SSR. Er zijn een hoop merken die het zeggen over hun types, maar de SSR is echt de enigste in zijn klasse. Niet zoals de Ford Mustang Cabrio, daar zijn er meer van, maar niet veel die zo’n sjiek kleurtje hebben uitgezocht als deze bordeaux rode met beige kap. Tussen het kijken door, hadden we gelukkig nog wel wat tijd om radio te luisteren. Er is een minister die heeft laten onderzoeken hoeveel mensen er na een uit de hand gelopen SM sessie bij de dokter of in het ziekenhuis eindigen. Wuh? Werd ie soms een beetje zenuwachtig toen zijn vrouw net iets te vrolijk terug kwam van een filmavondje met vriendinnen? Ik snap het niet. De provincie Groningen heeft zoveel aardbevingen dat het bijna wegzakt in z’n eigen gasput, IS is heftig oorlog aan het voeren, er heerst nog steeds een griep epidemie, Japan is preventieve aanvallen op Amerika aan het plannen, desnoods met gebruik van nucleaire wapens, er zijn nog 200.000 plekken in Nederland waar asbest word gebruikt, waarvan 100.000 een direct gevaar opleveren voor de gezondheid, maar waar maakt een minister zich dan druk om? Dat pakketje van Christine Le Duc wat laatst werd bezorgd *smiley die met een hoedje op in een boom hangt en zichzelf ‘eikel’ noemt*
Woensdag hadden we een ander ritje. Niet het vaste rondje van Den Helder naar Den Helder, nee nu reden we van Den Helder via het stratencircuit naar Anna Paulowna Blanca en Breezand. Slingerend over boerenweggetjes, om de spiegels niet stuk te rijden tegen de Te Koop! bordjes die er in grote getale hangen, de grastegels die als kerbstones onder de wielen door ratelden, ja het was een mooi rondje snoes. Heerlijk toeren, mooi huisies kijken, en ons helemaal kapot schrikken toen we tijdens het kiepen een grote klap hoorden *smiley met opengesperde ogen* Welke band is er geklapt? Welk onderdeel probeert zich los te maken van de auto? Maar nee, het was een vogelverschrikker, zoals boerin Bertie die ook in het land heeft staan. Ja we hebben geen vogel gezien, het werkt wel effectief, alleen dat de ramen elke keer staan te klapperen in de sponning is wat minder fijn. Ik kon de radio amper nog horen, terwijl het wel zeer interessant was wat er werd verteld. Een groepje slimme mannen hebben een robotarm ontwikkeld, die groente en fruit kan plukken. Klinkt simpel, maar voor een robot is het erg moeilijk. Groente en fruit zijn nooit altijd precies dezelfde vorm, dus lastig te herkennen. En ze gaan ook nog wel eens verscholen achter bladeren of een andere vrucht, waar ze gezellig samen mee aan een tak hangen. Na het plukken kan de robotarm het dan ook nog eens netjes op een lopende band leggen, waarna het word verwerkt. Gewassen, en soms ook meteen gesneden, door een collega robot. Goed nieuws, want de boeren zijn nu niet meer afhankelijk van schooljongeren en/of buitenlanders die wat willen verdienen. Het geeft me wel een dubbel gevoel. Jarenlang heb ik bij een bollenboer gewerkt. Ja het was klote werk. Lange dagen, koud vies en natgeregend, of zweterig warm en stoffig. Maar daar heb ik wel leren werken, en geleerd wat de waarde van geld is. Hoeveel uur moet je stofhappen in de schuur, of in de miezerige regen ploeteren op het land, om een CDtje te kunnen kopen, nieuwe schoenen, of een auto? Het is jammer dat zulk ‘simpel’ werk voor scholieren en ‘simpele’ mensen zo langzamerhand begint te verdwijnen. De uitvinders van de robotarm vertelden dan wel dat er een hoop werkplekken bijkomen in de technische sector, want die robotarmen moeten ook allemaal gemaakt worden, maar niet iedereen is zo technisch en HBO geschoold. Wat moeten scholieren straks voor werk gaan verzinnen om hun eerste vakantie met vrienden naar Playa Del Costa te kunnen bekostigen?
Die vakantie lijkt voor mij nog ver weg, ook al zal het betalen ervan niet zo’n probleem zijn. De donderdag begon voor ons alweer vroeg, met een rondje strooien. Kijk dat tikt lekker aan met de uurtjes. Helaas was de wingman nu niet beschikbaar. Ja er zijn dan wel vriendelijke strooicollega’s die helpen, maar het blijft toch vreemd, die hebben toch een andere volgorde van werken, of ze weten helemaal niet wat de volgorde is. Gelukkig konden we daarna naar het werk in Den Helder, waar we de week ook begonnen, lekker weer in dezelfde volgorde. Net zoals de mensen weer in dezelfde volgorde naar hun werk bij de marine reden. We mochten nu laden bij een ander depot, een meter of 15 voor de ingang van de marinebasis. En haastig als ze zijn, staat het 2 banen breed vol met forenzen. Ja probeer dan maar eens netjes weg te komen *smiley die zucht* Mischien hadden ze maandag die Volvo wel door de berm zien gaan, want ook nu weer doken er een aantal het gras in. Wat een zooitje ongeregeld daaro. Wie het beter had geregeld, was de meneer die op de radio vertelde over hoe hij zijn leven heeft omgedraaid. In plaats van 5 dagen werken en 2 dagen weekend, werkt hij nu nog 2 dagen, en heeft ie 5 dagen weekend. Het idee kwam bij hem op, omdat zijn vrouw ook maar 2 dagen werkte en hij wel eens grapte dat ie dat ook wel wou. Na wat brainstormen heeft ie het ook daadwerkelijk gedaan. Het huis grotendeels afbetaald, zodat de vaste lasten niet zo hoog zijn. Op vakantie hoeven ze niet vaak, omdat ze het thuis al leuk genoeg hebben. Hij vermaakt zich prima met zijn racefiets, die hij tweedehands heeft gekocht van iemand die er zelf te weinig tijd voor had (oh ironie). En 2 auto’s voor de deur is ook niet nodig, wanneer je niet allebei tegelijk werkt. Ja, dat lijkt me een mooi streven. Geen 2 maar 5 dagen om naar verjaardagen en feestjes te gaan, om te tuinieren, om de boodschappen te doen, om urenlang weg te kruipen op de bank met een goed boek, om belastingaangifte te doen, om rondjes te toeren met de auto of motor, om het huishouden te doen, om door het duin te wandelen, om de ramen te lappen, om een goede film te kijken, of om lekker een tijdje te dagdromen met een goed glas borrel in de hand en een lekker stukje jazz op tv.
Dat wegdromen hoefden we vrijdag niet te proberen. Even wat saneren in Alkmaar, lekker elk rondje door de stadse drukte banjeren. Fietsers, auto’s, rotondes, een BMW die te laat remde, er was weer genoeg te zien. Maar of we wel een beetje wilden doorrijden. Niet dat de uitvoerder ons wilde opjagen, maar op dat terrein komt een bioscoop, en met de Kerst willen ze daar de eerste films gaan draaien. Kerst 2015 ja. Gelukkig konden we de middag in alle rust afsluiten met een mooi hoorspel op de radio. Bij de BNR Nationale Autoshow werd de Salon van Geneve besproken, en dan vooral hoe de auto’s eruit zien dit jaar. Het is nogal een uitdaging, iets wat je eigenlijk alleen kunt zien, bespreken op een radiozender, maar het klonk zeker goed. Net zoals het goed klonk op de zaak, waar gezellig nog wat werd gedronken. Ja jij stond al een mooi tijdje tegen je betonblokje geleund, voordat ik samen met mijn logee het pand verliet.
Een logee? Ja ja, dat is een stukje collegialiteit. Zaterdag hadden we cursus op de zaak, en zij bleef gezellig bij mij slapen, zodat we nog een fijn kussengevecht konden doen, om daarna (een beetje) fris en fruitig in de vergaderzaal te verschijnen. Met 13 mannen en 2 vrouwen een dag lang luisteren naar een cursusleider die vertelt wat communicatieve vaardigheid inhoud. Klinkt als een goed recept voor een slaapverwekkende dag, maar het bleek eigenlijk best interessant te zijn. Niet alleen bleek uit de test dat ik een dromerige doener ben, ook ben ik erachter gekomen dat ik niet goed presteer onder druk. En wat de verschillen zijn tussen dominante, afstandelijke en sociale mensen, en hoe je daarmee om kunt gaan. En dat een hoop mensen niet weten wat horizontale en verticale communicatie is. Maar ook wat de uitstraling van chauffeurs kan betekenen voor het bedrijf. En dat eigenlijk alles staat of valt met communicatie, of dat nu formeel of informeel is, verbaal of non-verbaal. Kortom: een zeer leerzame dag. Hmm binnenkort maar weer eens wegkruipen op de bank met een goed boek, zodat ik m’n collega’s nog wat meer kan verbazen *smiley met blosjes* heb ik er dan echt zoveel over gelezen? Om de dag af te sluiten zijn we met een paar vrienden en vriendinnen lekker naar de pizzerette geweest. De meeste mensen zeggen dat ze niet naar binnen zouden gaan, wanneer het restaurant leeg is, maar nu bleek het niet eens zo’n verkeerde keus.
Tja dan is het zomaar weer zonnigdag. Het huishouden is een zooitje, het is ideaal weer om een stuk te gaan wandelen, mischien een beginnetje maken met de moestuin, of de belastingaangifte doen. Maar nee hoor, ik ga straks lekker met jou op pad, nog even een stuk weg maken. Het klussie begint om 12:00, tegen zulke tijden kan ik geen nee zeggen. Tot straks snoes.
