Geachte Shirley, ik moet je iets bekennen. Zondag woonde ik, net als het grootste gedeelte van de zaterdag, op de bank. Ja heerlijk chillaxen natuurlijk, maar eigenlijk was ik ook een beetje boos op mezelf. Ik wist dat er nog genoeg dingetjes te doen waren in het huishouden, maar ik kon gewoon de energie niet vinden om mezelf van de bank af te sleuren *smiley die diep zucht* wat een dilemma’s toch weer allemaal, terwijl het weekend eigenlijk een fijne tijd moet zijn. Gelukkig hielp jij me maandag ochtend om dat nutteloze gevoel een beetje weg te nemen. Het was nog even voor 3 uur, toen de strooitelefoon weer ging. Zondag ochtend schoot ik nog in de karate houding voor een paar kraaiende hanen in de verte, nu was het een collega op een piepende fiets die me op scherp zette *smiley die staat te stampvoeten* ja lach maar! Als je net een film hebt gezien over indianen en pelsjagers, dan is elk geruis in het struikgewas een potentiële pijl in je rug. Gelukkig kwamen we verder niks geks tegen onderweg naar en op het steunpunt, en zo reden we even voor 4 uur weg met een vracht zout. Wat een mazzel dat we zo in de herhaling van de BNR Autoshow vielen! Kon ik mooi luisteren naar de verhalen over wat er allemaal op de Autosalon van Genève te zien was. De nieuwe Aston Martin DB11, het modellengamma van Rolls Royce wat de komende jaren weer opgefrist gaat worden, de nieuwe Spyker die eigenlijk al in 2009 op autoshows stond, de Threewheeler van Morgan die ook met een electromotor geleverd gaat worden, ja genoeg keuze om onze strooicentjes op stuk te slaan *smiley die begint te kwijlen* maar eerst weer terug naar de orde van de dag. Na het strooien mochten we namelijk weer naar Hoorn toe. Net zoals vorige week begon, weer zand rijden naar het stort net naast afrit Hoorn Noord. Omdat er op de A7 bij Zaandam iets was gebeurd, kwam er op een gegeven moment ook bij Hoorn file te staan. En dan loopt het niet alleen op de snelweg vast, maar ook op de opritten naar de snelweg toe. En op de rotondes, omdat er veel verkeer van de snelweg af komt dat een sluiproute gaat zoeken. Terwijl wij ons door het drukke forenzenverkeer wurmden, hoorden we op de radio dat een groot cateringbedrijf, dat een aantal ziekenhuisrestautrantjes bestiert, de frituurpan in de ban doet. Dus voortaan geen vette hap meer in het ziekenhuis *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* van wat ik heb gehoord is het ziekenhuiseten niet van een bijster hoge kwaliteit, maar een flauwe groenteprak lijkt me altijd nog beter dan een vette frituurhap. Met dat fijne nieuws reden we naar de loswal voor de eerste schaft, waar we werden verblijd met een lekker gebakje van de uitvoerder/koffiezetter/transportbegeleider *smiley die een kushandje doet* wat een verwennerij weer! De rest van de dag liep het allemaal lekker door, en ondanks dat de trechter nog even een moment storing had, konden we toch nog 14 vrachten op de bon noteren. En toen snel richting huis, want stiekem had ik wel zin om m’n bedje in te kruipen.
Dinsdag reden we wederom in Hoorn. Op het nieuws werd verteld dat de studenten zouden protesteren tegen het idee van de NS, om alle studenten buiten de spits te laten door de collegetijden te laten veranderen. Enkele duizenden studenten hadden aangekondigd juist nu in de spits te gaan reizen. Maar het leek erop dat Hoorn nogal was geschrokken, en iedereen die ochtend in de auto was gesprongen om tijdens de spits te reizen. Ja het zat ons niet mee. Ook niet bij het laden. Het ene rondje werd de knoppenkast van de trechter uit m’n handen getrokken, door een vervelend snoertje wat niet netjes met ons meerolde, de vracht daarna ging de trechter wel erg langzaam dicht, en dus reden we 2 keer met een flinke bult in de nek naar het werk. En dan had de Mercedesdealer op de hoek ook nog eens goede zaken gedaan, door een groot roedel rode busjes te verkopen. Helaas werden die busjes nu allemaal tegelijk gebracht met oprijwagens, die tegenover het laaddock van een supermarktgroothandelmagazijn werden geparkeerd. Ja nogal druk dus, op dat kleine stukje weg. Gelukkig was er ook leuk nieuws, want het was internationale vrouwendag *smileys die staan te juichen* of nouja leuk, eigenlijk zou zoiets niet nodig moeten zijn. In Nederland kunnen alle vrouwen naar school, studeren, werken, ongesluierd en ongehuwd de straat op gaan, en zelfs in hun eentje een huis kopen en/of kinderen krijgen. Helaas zijn ze in andere landen nog niet zo ver. Een ander onderzoek liet zien dat er in Nederland zelf ook nog wel wat winst valt te behalen, want het zijn nog steeds vooral de vrouwen die in deeltijd werken. Vaak uit strategische overwegingen, omdat de mannen niet aan hun baas durven te vragen of ze misschien kunnen minderen. Zelf zou ik ook wel een dag minder willen werken uit strategische overweging. Die middag zou namelijk de CV monteur langskomen voor een onderhoudsbeurt. Ergens tussen 2 en 5 uur *smiley die zucht* en dan word er 10 minuten van tevoren gebeld als ie onderweg is *smiley die achter z’n oor krabt* tja dat is ook een manier van plannen natuurlijk. Rond 3 uur ging ik richting huis, omdat ik het risico niet wilde lopen dat ik al om half 2 thuis zou zitten voor iemand die pas na vieren zou verschijnen. Maar onderweg naar huis werd ik gebeld dat de monteur onderweg was. Strakke timing, zonder jou af te tanken heb ik je aan de kant gezet en ben ik naar huis gelopen. Om daar vervolgens een briefje te vinden dat ik niet thuis was *smiley die rood aanloopt* volgens de telefoniste had de monteur 20 minuten staan wachten *smiley die staat te stampvoeten* en ook nog 10 minuten onderweg geweest? Zo lang had ik er niet over gedaan om thuis te komen, maar ondanks mijn inzet moest er toch een nieuwe afspraak gemaakt worden.
Woensdag had ik gelukkig weinig tijd meer om me daar druk om te maken. Die dag reden we geen zand maar grond, van het ene stort naar het andere. Overhoogte heet het in vakjargon, dat betekent dat het eerst ergens word gestort om de ondergrond te laten inklinken, bijvoorbeeld om er daarna een gebouw te bouwen zonder te hoeven heien, of een weg aan te leggen, zoals in Hoorn het geval is. Nadeel van dat inklinken is wel dat de grond vlak naast de bult ook wat meezakt, wat op de Westfrisiaweg goed is te zien aan de scheuren die hier en daar in het asfalt zitten. Maar goed, de grond moest dus ruimte maken voor het zand, waar straks het viaduct van de op- en afrit bij Hoorn Noord op komt te rusten. Van de kraan waar we stonden te laden, naar de kraan waar we stonden te lossen, was hemelsbreed amper een paar 100 meter, maar omdat we het doorgaande verkeer niet mogen kruisen, moesten we met een volle bak eerst de snelweg op, bij Hoorn eraf en meteen de snelweg weer op, terug naar Hoorn Noord, daar bij de eerste verkeerslichten links, rechtsom het werk opdraaien, keren, terug naar de verkeerslichten, rechtsaf, en dan na een paar 100 meter rechtsaf het werkvak in. Ja snoes, we waren er pittig druk mee *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* en na het kiepen konden we zo het viaduct over, en stonden we met een minuutje weer bij de kraan. Tijdens al dat rondjes rijden ontdenkten we wel een nieuwe trend. Behalve een blauwe Audi S7 en een grijze RS6 Avant, werden we op de snelweg ook ingehaald door een knaloranje TT in Abt uitvoering. Een paar rondjes verder zagen we een Ford Mustang van het vorige type voorbijschuiven, een oranje cabrio met een lichte kap erop. En ja, daarna ook nog een nieuwe Mini Clubman en een vorige Mini in vrolijk oranje *smiley die aan z’n kin krabt* is fuchsia passé en is dit de nieuwe trend? Het ziet er wel blits uit. Toen we na 27 rondjes zo’n 621 kuubs hadden verreden, mochten we nog even richting Schagen. De matoranje Citroën DS5 bevestigde de nieuwe trendkleur, maar was meteen ook de laatste van die dag. Onderweg naar de loswal kwamen we nog wel een babyblauwe Jaguar E-type tegen. Om de dag af te sluiten, mochten we een vracht zand naar Spanbroek brengen, een toeristisch ritje, waarbij we nog een matgrijze Hyundai Genesis en een vaalrode Opel Kadett B troffen.
De donderdag begon met een rondje strooien. Zo voor 5 uur kom je op de weg bijster weinig auto’s tegen, maar toen we daarna weer naar Hoorn reden, was het nog steeds rustig met opvallende auto’s, dus konden we onze aandacht volledig op het werk richten. Dat was ook wel nodig, want we mochten naar een ander stort. Al anderhalve week reden we steevast vanaf Hoorn naar Hoorn Noord, maar nu moesten we richting Avenhorn, om vervolgens naar Spierdijk te rijden met zand. Daar zouden we gaan beginnen met een nieuw zandstortje, maar de mannen waren er al eerder begonnen met allerlei werkdingen. Binnen 50 meter vanaf het verkeerslicht stonden niet alleen een keet, 2 rupskranen, een verkeersregelaar en een berg rijplaten, maar ook een uitvoerder die zei dat we niet achteruit mochten rijden *smiley die achter z’n oor krabt* juist. En hoe kunnen we dan dat gat naast de weg vol storten? Over de cabine heen kiepen? Gelukkig was de uitvoerder bereid om een oogje toe te knijpen de eerste paar rondjes, zodat het iets te kleine shoveltje de grote bulten zand vlak kon strijken, en wat rijplaten erover heen kon leggen. Op die manier hoefden we niet meer zoveel over de weg heen te manouvreren, wat ook goed uitkwam voor de verkeersregelaar. Een aardige man hoor, maar automobilisten proberen tot stoppen te dwingen terwijl je zelf nog half verstopt achter een vrachtwagen staat, dat lukt niet erg. En als de machinist aan de andere kant van de straat dan ook nog eens een slootje dicht wil storten, is het helemaal druk *smiley die zit te springen in z’n tuigje* voor ons werd het niet echt duidelijker, omdat hij ons steevast aan de verkeerde kant van de lantaarnpaal wilde laten kiepen. Uiteindelijk kwamen de boten zand toch weer leeg, en konden we huiswaarts keren.
Om vrijdag weer verder te gaan in Hoorn. En Spierdijk. De dag begon mistig. Geen reden om van het gas af te gaan, zeker niet voor de mensen op het fietspad. Terwijl wij van rotonde naar verkeerslicht accelereerden, werden we ingehaald door een scooteraar. Met 60 op de teller liep hij nog steeds op ons uit, bij een zicht van zo’n 200 meter *smiley die aan z’n kin krabt* waar is de politie als je ze nodig hebt? Volgens de nieuwsberichten zijn ze bij de pliesie druk met de aanbestedingen voor de nieuwe bedrijfsauto’s. Bij de vorige aanbestedingen liep het ook al niet zo lekker. Niet alleen hebben de dienders verschillende soorten voertuigen nodig, van kleine veldwachtersauto’s tot grote busjes voor arrestaties en onderzoeksapparatuur, ook sportieve bakken voor de achtervolgingen op de snelweg en luxepaardjes voor de directieleden zijn nodig. Diverse merken hadden zich ingeschreven, maar omdat er ergens in kleine letters stond dat het betreffende automerk ook de communicatie apparatuur moest inbouwen, is de opdracht naar de Volkswagengroep gegaan, omdat de importeur Pon een aandeel heeft in een portofoon bvtje. Dit keer staat er in de concept-aanbesteding dat er alleen dieselauto’s mogen komen, omdat die met de huidige belastingregels goedkoper zijn. Ook mogen de auto’s tot 140 gram CO2 per kilometer uitstoten, iets wat bij particulieren zwaar word afgestraft met een enorme BPM-toeslag. Een gemiste kans, zo zeggen diverse mensen uit het ‘schoner milieu kamp’, waarom geen zuinigere auto’s, schonere benzine uitvoeringen, of auto’s die op electriciteit rijden? De politie heeft toch een soort voorbeeldfunctie in de maatschappij. Maar bij wie zouden ze moeten aankloppen? De politie is ondergebracht bij het ministerie van defensie. Of moeten ze bij het ministerie van milieuzaken zijn, om schonere auto’s af te dwingen? Het ministerie van economische zaken, omdat het met gemeenschapsgeld te maken heeft, dat nu over de balk word gegooid? Of toch het ministerie van belastingen, om de regels zo aan te passen dat dieselauto’s niet meer goedkoper zijn? Een ultiem kastje-naar-muur-verhaal dus *smiley die in z’n handen wrijft* ja dit is smullen, zien hoe de regering ten onder gaat aan z’n eigen regels, protocollen en pogingen om kiezers voor zich te winnen. Enerzijds willen ze een schonere leefomgeving, anderzijds worden maximumsnelheden verhoogd en gaat de politie de weg op met bewezen onzuinigere voertuigen. Ondertussen bleef ons wereldje nog lekker klein. Meestal trekt mist weg wanneer het zonnetje opkomt, maar nu duurde dat tot de tweede schaft. En ja, het was vrijdag, dus werd er weer vis geserveerd. De middag daarna duurde niet lang meer, na 1 vracht was het afgelopen. Maar voordat we naar huis mochten, konden we eerst nog even een vracht zand van Schagen naar een tuincentrum in Hoogwoud brengen. Een rustig ritje om de werkweek mee af te sluiten.
Zaterdag begon het weekend met kort uitslapen, en Wingman besloot na een blik uit het raam dat het tijd was om de brommers te starten. En dus kroop ik bij hem achterop zijn wingmachine, om naar de winterstalling van mijn wingmachine te rijden. Hoofdschuddend werden we nagekeken toen we met de 2 Honda’s het pad afreden richting Zuid Holland, maar onderweg zagen we dat we niet de enigste gekkies waren. Er waren meerdere motorrijders op pad gegaan. Sommigen alleen, zo nu en dan een hele groep, en zo hier en daar ook een fanatieke cabriorijder. Gelukkig konden we bij Zusje weer even op temperatuur komen, want ja, ondanks de handvatverwarming was het toch wel fris. Na de nodige kopjes thee, gebak, nootjes en toastjes, was het tijd om de dikke pakken weer aan te trekken en weer huiswaarts te gaan toeren. Wat een kanjer is die Wingman toch ook *smiley met hartvormige ogen* terwijl ik nog verstopt zit achter kuipen en een voorruit, zit hij met z’n brede schouders volop in de wind. Nog even een warme douche, wat op temperatuur komen op de bank, en niet te laat op bed.
Want zondag was het alweer tijd voor het volgende feestje: een brunch ter ere van het 35 jarig huwelijk van Oom en Tante. Samen met (bijna) de hele familie vieren dat ze nog steeds een gelukkig koppel zijn, met een uitgebreid broodbuffet, salades, vruchtensapjes, fruit en chocolademousse *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* hoe mooi kan een feestje zijn! Zodrekt nog even helpen met koeien melken, om alvast wat caloriën te verbranden, en dan is de zondag alweer voorbij snoes, wat gaat dat weer hard.
