Titel: Left Beyond the Horizon
Subtitel: A Land Rover Odyssey
Auteur: Christopher Many
Uitgeverij: Delius Klasing
Jaar eerste druk: 2011(Duits)/2015(Engels)
ISBN: 978-3-667-10315-4
Land van oorsprong: Duitsland (maar taal is Engels)
Formaat: 15×23 cm, paperback leesbeok met twee fullcolor fotosecties, 334 pagina’s
Aanschafprijs: €24,90 in Duitsland, volgens de sticker achterop het boek. Het recensie-exemplaar heb ik gratis ter beschikking gekregen van de uitgever.
Te koop: Als het goed is gewoon bij je plaatselijke boekhandel te bestellen, anders via de uitgever.
Normaal gesproken lees en bespreek ik vooral informatieve boeken. Fictie boeit me nog maar zelden, wellicht op de Kameleon, Harry Potter en Lord of the Rings na. Dit boek is informatief, maar niet de opeenstapeling van feiten die ik gewend ben. Het is het reisverhaal van de in New York geboren Beier Christopher Many, die van 2002 tot en met 2010 een wereldreis maakte.
Het voertuig van zijn keus was een Land Rover die hij achter een schuur in Schotland vond, zelf ombouwde tot camper, en ‘Matilda’ doopte, naar het beroemde Australische lied. Chris wist dat deze auto vaak kapot zou gaan (1.667 keer in de reis van 3.000 dagen om precies te zijn), maar dat was precies zijn bedoeling. Volgens hem is een kapotte auto en perfecte manier om nieuwe mensen te leren kennen en onverwachte plaatsen verder te verkennen. Tsja. Het chassis van de auto was een militaire LaRo met lange wielbasis uit 1975. Dat brak in zuidelijk Afrika doormidden, waarna hij hem spalkte met boomstammen. In Zambia kwam hij in 2008 een chassis van een Series II uit 1961 tegen, waarmee hij het gespalkte orginele chassis heeft vervangen. Door extra benzinetanks kon Chris 285 liter brandstof meenemen, wat tot een actieradius van zo’n 2.000 kilometer leidde. Onderweg kreeg hij 65 lekke banden en heeft hij drie keer een complete versnellingsbekrevisie uit moeten voeren.
Chris heeft op zijn reis meerdere metgezellen gehad. In het begin was dat zijn vriend Rob, waar hij in Zuid Amerika ruzie mee kreeg. In Afrika heeft hij twee keer een vriendin gehad, die dan ook zijn bijrijder was.
Normaal gesproken lees ik een boek het liefst in de oorspronkelijke taal, mits ik die machtig ben uiteraard. Ondanks dat het boek in 2011 in het Duits verscheen, en deze Engelse versie pas in 2015, is dit toch het origineel. Chris denkt en schrijf in het Engels, dit is dus het manuscript, wat later dan de vertaling op de markt kwam. Voor zover mij bekend is er geen Nederlandse vertaling in de planning.
Mensen die heel politiek correct zijn kunnen het boek wellicht beter laten liggen. Chris probeert zo respectvol mogelijk te zijn, maar in sommige landen (USA, Israël, Ethiopië) maken de inwoner hem dat wel heel moeilijk. Zelf heb ik me daar niet zo aan gestoord, behalve uiteraard de keer dat hij Friezen dom noemt. Maar ach, als Beier weet hij niet beter… Over de meeste mensen, volken en landen die hij op zijn route tegen komt is hij positief en weet hij mooi te vertellen. Ik heb als gevolg van dit boek in ieder geval Mongolië er bij gezet op de lijst met nog te bezoeken landen. Syrië had daar ook gestaan als het niet compleet vernietigd was door de oorlog aldaar na het bezoek van Many….
Chris is inmiddels met zijn vriendin Laura op de motor gestapt. Niet voor een rondje om de kerk, maar om naar Australië te gaan, waar hij toevallig net vorige week aan is gekomen. Ondanks dat ik de auteur soms een arrogante kwast vind, weet ik nu al dat ik zijn boek over zijn volgende reis ook weer wil lezen. Aanrader voor iedereen die van reizen houdt, met dit boek kun je de wereld zien vanuit je luie stoel, of inspiratie op doen voor je eigen trip.
