Rust Roest; GINAF N380 aan het werk in het wild

In 2014 spotte Hendry de Boer dit prachtige voertuig al eens. Anno 2017 viel voor mij (Hans Kramer, red.) de eer om deze beauty op de foto te kunnen zetten. En dat nog wel aan het eind van de straat. Een mooi moment om de camera te pakken en een praatje te maken met de chauffeur en sondeermeester.Deze prachtige neus uit 1985 zorgt voor verwarring. Op de grille prijkt het keurige logo van DAF, maar onderhuids is het een GINAF N380. De wagen is door GINAF aangepast naar een 6×6 en derhalve als zodanig op kenteken gezet. Aan de buitenkant bevat de wagen de onmiskenbare DAF neus met type aanduiding 2800.Ondanks de hoge leeftijd heeft de wagen nog maar weinig kilometers gemaakt. De teller heeft de 400.000 km nog niet bereikt en de wagen zou zo gezien nog jaren mee kunnen. Maar de tand des tijds heeft ook hier zijn intrede gedaan. De koplampen zijn al vervangen door andere exemplaren, die overigens gewoon voor de originele geplaatst zijn. En de cabine kent de nodige, zogenoemde, aandachtsplekken. De lier is afgekoppeld omdat deze de keuring niet zou doorstaan, het dient nu als ballast op de neus. Aan de lak is te zien dat deze wagen nog origineel is. Dat maakt de truck overigens ook zo gaaf om te zien!De wagen is nog dagelijks aan het werk als sondeerwagen voor de firma Lankelma Geotechniek. Nog niet zo lang geleden is de wagen overgenomen van Ockhuizen, die de wagen overigens nieuw heeft aangeschaft. De wagen prijkt daarom nog in die kleuren. De chauffeur, waarvan mij de naam is ontschoten, is tevens groot fan van vrachtwagens. Hij gaf aan te hopen dat de wagen opgeknapt wordt. Het rijden op deze machine is voor hem genieten. Al was het ten tijde van deze sneeuwval wel oppassen geblazen. ABS en andere snufjes kent de wagen niet, wat het rijden in deze besneeuwde omstandigheden tot een extra uitdaging maken.Waar tegenwoordige sondeerwagens veelal rupsbanden kennen, heeft deze nog stempels. De wagen moet in het buitengebied en buiten de gebaande paden zich dus op eigen kracht redden. De chauffeur geeft aan dat hij al een aantal maal met hout en andere materialen de wagen uit de ‘blub’ heeft moeten halen. Is het toch een beetje ‘Dakar’ style op die manier. Zoals gezegd functioneert de lier niet meer, die bood dan ook geen uitkomst. Op de vraag of de toekomst van de wagen niet bedreigd word door emissienormen en milieuzones gaf de chauffeur aan dat, in die gevallen het nodig is, een ontheffing wordt aangevraagd. Zo is de wagen recentelijk nog op een klus in Amsterdam aan de slag geweest.Van de chauffeur/sondeermeester kreeg ik de mogelijkheid om ook de binnenkant van de cabine en de ‘laadbak’ te fotograferen. Ook iets dat niet altijd mag/mogelijk is. De cabine doet spartaans aan en kent alleen de noodzakelijke dingen. Typisch uit die tijd en voor een wagen dat is gemaakt om te werken in plaats van showen. Opvallend is de gele cabinekleur aan de binnenzijde. Zou de wagen ooit geel de fabriek hebben verlaten? Volgens de chauffeur is dat, via horen en zeggen, inderdaad het geval. De wagen zou in ieder geval gedurende zijn werkzame leven geen gele kleur gehad hebben.Met de laadbak moet het eigenlijke geld verdiend worden. Hier bevind zich de werkplek van de sondermeester. In het midden van de bak prijkt pontificaal de pers waarmee de sondering wordt uitgevoerd. Rondom de pers is de nodige techniek aanwezig. De laadbak is tevens ‘het kantoor’ van de sondeermeester, vandaar dat er wat voorzieningen zijn aangebracht om de tegenwoordige laptop te kunnen gebruiken.Al met al hoop blijft dit een indrukwekkende verschijning op de Nederlandse wegen. Ik hoop ten zeerste dat deze wagen de aandacht krijgt die het verdient. Het zou zonde zijn als deze origineel Nederlandse wagen verdwijnt naar een ver buitenland of dat deze achteraf zou komen te staan om weg te rotten. Op dit moment zie ik het verschijnen van deze wagen in 2017 als een bevestiging van de regel; Rust Roest.