Vrijdag 2 december, de start wederom in Ljubljana, dus we beginnen de dag hoe ik ook vak zelf de dag begin: dit nummer van Laibach is mijn wekker. De reis gaat eerst naar Maribor, ik heb het adres van de TAM fabriek op Waze (mijn favoriete navigatie app) ingesteld. In het verleden heb ik hier menig busdeur naar toe gestuurd. Het plan was om via Graz (G-klasse), Steyr (Steyr) en Passau (Paul) te rijden hier na maar ik vond het wel prima. De bodem van het budget was ondertussen ook in zicht. Dus doorgereden tot ik niet meer kon (of eigenlijk nog iets te ver daarna), dat bleek Regensburg te zijn.
Uitzicht uit het hotel in Ljubljana.
Sneeuw kan zo mooi zijn…
KK-UT als kenteken? Grof.
Of TAM nog steeds voertuigen bouwt? Zo te zien wel dus!
Grens Slovenië-Oostenrijk.
Zebra mocht mee Oostenrijk in, die had een vignet.
Betaal je al een vignet, moet je ook nog een keer tol betalen. Zucht.
Grens Oostenrijk-Duitsland.
Mijn hotel in Regensburg. Na een nacht vol kiespijn amper geslapen, en omdat ik zaterdag 3 december 2022 nog steeds enorme kiespijn had konden al mijn plannen voor Duitsland in de prullenbak en ben ik gewoon zo snel mogelijk naar huis gereden.
Je hebt zelf een Rotkopf.
Hier één van de leukste en bijzonderste voertuigen van de reis, terwijl die ingehaald wordt door een Maserati.
Je hebt zelf een Biggenkopf.
Je hebt zelf Lippe?
En dan ben je ineens weer thuis. Niet mezelf gevonden (wel een beetje), niet het geluk gevonden, maar wel ruim twee weken een beetje aan de realiteit ontsnapt en mooie nieuwe plekken gezien tijdens 6.354 overwegend prettige kilometers gereden en enkele tientallen te voet. Ook fijn.
Fin.
 – Maribor (SLO) – A – D – Koarnjum (NL)){kind=link}