Na de tweede wereld oorlog ontvingen de Luchtstrijdkrachten van het Nederlandse leger uit de surplus voorraden van de geallieerde een groot aantal FWD SU-COE trekkers ten behoeve van het transporteren van de nieuw aangeschafte DAF YF101 sneltankoplegger. De originele dagcabine van de FWD werd in Nederland verlengd naar dubbele cabine. De FWD SU-COE (Special Utilities – Cab Over Engine) werd voortbewogen door een 8,5 liter 6-cilinder zijkleps-lijnmotor van 126 pk.
Vanaf eind jaren zestig werden een klein dozijn van de van origine Canadese FWD trekkers omgebouwd naar zweefvlieglier auto. De zweefvlieglieren werden permanent ter beschikking gesteld aan de Nederlandse zweefvliegclubs via de KNVvL (Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart).
De overheid subsidieerde in de jaren de Nederlandse zweefvliegerij. De gedachte achter deze vorm van sponsoring was dat de zweefvliegopleiding een goede basis zou zijn voor toekomstige jachtvliegers bij de Koninklijke Luchtmacht en commerciële piloten bij de Nederlandse luchtvaartmaatschappijen.
De veertien ton wegende FWD had in de lieropbouw een V8 benzinemotor, welke via een transmissiehuis gekoppeld werd aan twee liertrommels. De lieren waren voorzien van een kapinstallatie en een geleiderollen systeem voor de lierkabels. 
Inmiddels zijn de meeste FWD SU-COE zweefvlieglier auto’s vervangen door DAF FA2100 vrachtwagens, afkomstig van de Motortransportgroep van de Koninklijke Luchtmacht. Een enkele FWD SU-COE is nog actief of als reserve lier beschikbaar bij de zweefvliegclubs. De door Busio Special Products omgebouwde DAF zweefvlieglieren hebben vier tot zes lierkabels per, een grote vooruitgang ten opzichte van het twee-kabel systeem op de FWD. In dezelfde tijd kunnen vier tot zes zweefvliegtuigen tegelijkertijd omhoog getrokken worden.
No Responses