Geachte Shirley, maandag doken we weer vol goede moed Westfriesland in. Zand laden bij de trechter in Hoorn en dan via kruip-door-sluip-door-weggetjes naar een nieuwbouwwijk in Andijk, waar we ook nog eens via een omweggetje heen moesten, omdat de bewoners daar niet wilden dat we via de centraal gelegen Middenweg zouden rijden. Terwijl we ons een weg baanden door de kleine dorpskerntjes, hoorden we op de radio dat Soest nieuwe verkeerslichten heeft. Intelligente verkeerslichten nog wel, die met elkaar praten. Zo geeft de eerste in het rijtje door hoeveel verkeer er langs komt, zodat de volgende wat langer of korter op groen blijft, en het licht daarna past zich daar weer op aan *smileys die hun handen naar de hemel heffen en ‘HALLELUJA’ roepen* het is ongeloveloos! Soest, de plaats waar automobilisten eindelijk serieus worden genomen. En als bijkomend voordeel kreeg de gemeente daar een reductie van fijnstof en uitlaatgebrom voor terug. Misschien iets voor Heerhuogowaard, op de Westtangent? Of stel je voor dat ze zoiets een paar jaar terug op de Westfrisiaweg en de daarop volgende Drechterlandseweg hadden gedaan. In plaats van matrixborden die zeggen dat je te laat bent voor het groene licht, dat er een lange Groene Golf was geweest van de A7 naar Enkhuizen, en weer terug. Dan waren al die miljoenen voor die nieuwe weg niet nodig geweest. Ondertussen werd bekend gemaakt dat het deze week niet alleen de Week van het Geld is, maar ook de Week van de Hersenen. En ja, die 2 hebben wel degelijk met elkaar te maken, want zodra er geld in het spel is, worden mensen dommer. Letterlijk. Voor 1 van de vele onderzoeken werden mensen op straat gevraagd om hoofdrekensommetjes te doen. Zodra de som over geld ging, of erger nog: wanneer er met een goed antwoord een geldprijs gewonnen kon worden, gingen de prestaties omlaag. Ongeacht of de ondervraagden nu rijk of arm waren. De prefrontale cortex (het hersengedeelte waarmee we bewust kunnen nadenken) heeft een bepaalde hoeveelheid nadenktijd op een dag. Wanneer het over geld gaat, word er wat van die nadenktijd opgesnoept, waardooor je minder lang bewust kunt nadenken, en je meer dingen onbewust gaat beslissen, omdat dan je limbisch systeem (het gedeelte dat emoties en het onbewuste regelt) de boel overneemt. Waarna je er vervolgens met je prefrontale cortex weer rationele redenen gaat verzinnen voor je acties. Daarom zijn mensen met een uitkering of laag inkomen ook ‘dommer’, ze zijn al zoveel tijd kwijt met nadenken over hun geldzorgen, dat de rest er een beetje bij inschiet. Maar onthoud dat gewoon even: wanneer er geld in het spel is, worden mensen dommer *smiley die naar plaatjes van Trump en ING wijst*
Dinsdag was regenachtig. Ik had mazzel dat ik precies tussen de buien door naar jou toe kon komen, om vervolgens met mijn haar in de woei bij de trechter in Hoorn aan te komen. Vandaag geen Andijk maar Enkhuizen. Alsof de planner ons alle hoogtepunten van Westfriesland wil laten zien. En met ‘Enkhuizen’ bedoelde hij ‘in een woonwijk in Enkhuizen’ *smiley die wit wegtrekt* eerst reden we via de N506 die kant op, langs het Westfrisiaproject waar veel trekkers reden. Landbouwtrekkers met kiepers en vrachtwagentrekkers met kieptrailers waren bezig om de grond van het viaduct langs de tijdelijke rotonde bij Bovenkarspel af te voeren. Even verderop bij de turborotonde lag opeens al een fietsbrug over de weg. Je kan er nog niet opkomen zonder steiger te gebruiken, want de aansluiting aan beide kanten mist nog, maar de vorm is in ieder geval al zichtbaar. Daarna ging het Enkhuizen in, via een rotonde en 4 grote hobbels over het water heen, naar het zijstraatje waar we in moesten. Correct geplaatste paaltjes en auto’s in net-iets-te-korte-parkeervakken-precies-op-de-hoek zorgden ervoor dat we niet zonder te steken de straat in konden. Gelukkig waren de parkeervakken waarover we achteruit het werk in moesten rijden nog wel leeg, en confisceerde de machinist die plekken meteen door zijn bakken er neer te zetten, zodat zelfs de haastige moedertjes die hun kinderen naar school brachten, snapten dat ze daar niet konden parkeren. Tijdens de rustige ritten hoorde ik op de radio dat ING afzag van een loonsverhoging van 50% voor hun topman. Of dat ‘prijzenswaardig’ is of ‘een teken dat ze bang zijn’ weet ik niet. En wat er daarna kwam vertrouwde ik ook niet helemaal. Dat er gezocht zou worden naar een duurzame oplossing voor zijn salaris *smiley die aan z’n kin krabt* dat ie word uitbetaald in moestuintjes van die ene supermarkt? Of een levenslange voorraad aan bamboe onderbroeken krijgt? Ondertussen is er nog steeds woningnood in Nederland, en werd er gezegd dat er bij grote steden gewoon flink moet worden bijgebouwd, zelfs als dit ten koste gaat van groene harten die om een stad heen liggen. En dat terwijl er gisteren nog bleek uit onderzoek dat mensen in een grauwe grijze omgeving vaker zelfmoord plegen dan mensen die in een groene stad wonen *smiley die achter z’n oor krabt* of zal dat het plan juist zijn? Meer zelfmoorden dus ook meer doorstoming? Als je het snel zegt, klinkt het niet eens zo gek.
Woensdag mochten we weer naar de Flosbeugel in Enkhuizen. Flosbeugel, gekke naam, ik dacht dat daarmee een string voor gehandicapten werd bedoeld, maar volgens de wat oudere collega’s is het een lange stok met op het end een netje, waarmee de sloten vroeger werden uitgehaald. Nog geeneens 7 uur, en alweer wat geleerd. In de mist reden we ons rondje naar Enkhuizen en weer terug naar Hoorn, terwijl het al een beetje licht begon te worden. Onderweg kwamen we een rood autootje tegen die zelfs na een seintje met de lichten, stug zonder verlichting door bleef rijden. Bij een rood verkeerslicht ben ik maar even uitgestapt om de mevrouw aan te spreken op haar niet-verlichting. Ja ze had gezien dat het mistig was, maar de lichten gaan altijd automatisch aan, zei ze terwijl ze driftig aan het stengeltje voor de cruise control zat te draaien. Na nog een blik op het dashboard zag ik de bekende draaiknop bij de linkerknie zitten, verstopt achter het stuur, met 4 keuzes: uit, auto, stadslicht, dimlicht. Een slinger aan de knop, groene lampjes verschenen op het dashboard, en het vrouwtje kon weer veilig op pad. Bij deze nogmaals het verzoek aan mensen met een nieuwerwetse auto: zet je lampen niet op de ‘auto’-stand, want de auto detecteert geen mist. Die ziet alleen dat het vlak voor de auto licht is, maar dat het zicht 50 meter verder erg slecht word, dat is buiten het bereik van de sensoren. Dus zet je lichten gewoon AAN! Er waren meer mensen die last hadden van de mist. Onderweg kwamen we niet alleen mensen zonder verlichting tegen, maar ook mensen die seinden naar onverlichte auto’s voor hun. En omdat het altijd beter kan *smiley die een bordje SARCASME omhoog houd* was besloten om juist nu iets aan de berm te gaan doen tussen de rotonde bij Bovenkarspel en de turborotonde voor de Woeste Hoogte. Zo’n beetje het mistigste stuk weg op onze route, en daar werd 1 rijbaan afgezet om een stukje berm eruit te frezen. De verkeersregelaars konden mekaar amper zien, maar ja het moest toch doorgaan. Voordat er ongelukken gebeurden, stopten wij ermee. Er was genoeg zand in Enkhuizen en we mochten naar Marken toe. Via de weg waar we ’s nachts nog wel eens aan het asfalteren zijn geweest, reden we nu in het zonnetje naar het toeristische schiereiland toe. Daarna mochten we meerijden in het rondje Amsterdam-Neck, maar na 1 vracht was de boot alweer leeg. Gelukkig kwam er net een nieuwe boot de bocht om varen, en konden we nog even een zandje laden voor Wieringerwerf. Een rommelig dagje, maar dat hoort er soms ook bij.
Donderdag mochten we meteen in Amsterdam beginnen, waar we zand konden laden voor de Starnmeer. Dat is als je langs Wormerveer rijd, net voorbij West-Knollendam. Via de A8 en de N246 reden we naar de brug waar het alle ochtenden en middagen druk is. Het eerste rondje hadden we mazzel, de brug ging net weer open en een vriendelijke medeweggebruiker liet ons er tussen. Vervolgens doken we op de A8 de file in, en kon ik rustig mijn crackers eten terwijl de opkomende zon de Zaanse polders in een warme gloed dompelde. Het tweede rondje dacht ik de drukte op de A8 te kunnen ontwijken door een toeristische route door Wormerveer te pakken. Wat denk je? Daar was het ook druk *smiley die z’n hoofd op het stuur laat zakken* maar daarmee waren we wel precies op tijd voor de eerste schaft, waarna we in alle rust weer verder konden. Langzaam veranderde de dag in een Dikke Donderdag. Bij de motorzaak stond een nieuwe Honda Africa Twin naar me te lonken, bij de autozaak even verderop was een Porsche 911 cabrio in een waanzinnig turquoise jasje buiten gezet, naast een civiele Hummer H1 die bijna uit zijn onopvallende zwarte pak scheurde, zo groot is dat kreng. Een Toyota Celica van het laatste type voordat ze ermee stopten, gesierd met knalroze velgen. Aan de overkant een Jaguar F-type in schaduw-camouflagekleuren. Wachtend voor de brug zagen we paarden in achtertuinen scharrelen en exotische schaapjes door het struikgewas ruisen. Er kwamen meerdere Alfa Romeo Giulia Q4’s voorbij, een Peugeot RCZ, voor een andere autozaak zagen we nog een uitgebouwde jaren ’90 BMW 3 serie naast een klassieke jaren ’70 (toch? Moet ik eigenlijk even nazoeken he…) 7 serie. Maar de meest opvallende was wel de lichtblauwe Toyota Auris. Die kwam vanaf Zaandam en wilde bij de op-afrit-vlechtstrook op de A8 invoegen. Knipperlicht netjes aan, maar geen gas willen geven. Ik was netjes (of stom?) om zelfs nog van het gas af te gaan, maar de bijremmende bestuurder wilde liever nog een stukje via de vluchtstrook rijden. De vrachtwagen achter ons zat er inmiddels te dicht achter om daar nog tussen te kunnen, maar na het invoegen had het oude mannetje dan toch kans gezien om naar de linkerbaan te gaan, en ons tuterend in te halen *smiley die aan het stuur knaagt* waar haalt die ouwe snark het gore lef vandaan om boos naar ons te tuteren! Het gas niet kunnen vinden, maar de tuter wel? Lamlul. Helaas sloeg hij verderop af, dus konden we dit keer niemand aanspreken voor een rood verkeerslicht.
Vrijdag mochten we weer naar de Vlothaven in Amsterdam, om zand te laden voor de laatste dag van het klusje in Neck. Bij de eerste vracht zagen we al dat er een stuk vangrail was gesneuveld, op het stukje waar je vanuit de Coentunnel van de A10 naar de A8 draait. Toen bij het laatste vrachtje voor de schaft er een baan werd afgesloten, schoot mij het idee te binnen om van vandaag een liveblog te maken. Niet zeuren dat dit niet live is, want je kijkt zelf voor de tv ook wel eens wat dingen terug.
8:35 we werden verrast door de rijbaan die afgesloten net na de Coentunnel, en ook een beetje verrast door alle remlichten en knipperlichten voor ons in de tunnel.
10:05 was de rijbaan niet alleen afgesloten met rode kruizen op de matrixborden, maar ook met pylonnen en een pijlenwagen.
Ondertussen bleef de linkerbaan in de tunnelbuis dicht, terwijl dat een calamiteitenstrook is en dit lijkt mij overduidelijk een calamiteit. De file begon aardig aan te jongen en ook de A5 liep heel verrassend al snel vol, maar er werd geprobeerd om die auto’s weg te leiden door de spitstunnel open te gooien. Tegelijkertijd zagen we elke keer dat we de tunnel uitkwamen richting de Vlothaven het bewegende billboard, waarop een man en en vrouw namens het longfonds zeiden dat de luchtkwalitiet bijster slecht is en beter kan. Hoe verrassend als er een file staat vlak naast de wolkenfabriek die ze Hemweg Centrale noemen.
11:00 2 mannetjes zijn gearriveerd en zijn het asfalt aan het aaien, terwijl op de radio word gezegd dat er een rijbaan is afgesloten wegens het vervangen van de vangrail.
11:45 de vangrail is nog steeds stuk, er ligt wel een streepje nieuw asfalt naast, en de mannetjes staan veilig achter hun auto’s op de vluchtstrook werkoverleg te houden.
12:15 rijdend in de andere richting zien we hoe er 4 mannetjes in oranje kleding zijn gearriveerd en zich over de vangrail buigen. Tussen 16:00 gistermiddag en 6:00 vanochtend is er iemand met een blikopener langs de vangrail gereden, vanochtend rond 8:30 werd de rijbaan afgezet, en na 4 uur lang file creëeren, was er nu eindelijk actie te zien.
13:20 tijdens onze schaft hebben de mannetjes de verfrommelde vangrail eraf geschroefd. We hebben genoeg tijd om ernaar te kijken, want de auto’s voor ons gaan ook allemaal netjes van het gas af om werkende mensen te bekijken.
13:50 onderweg terug naar de Vlothaven zien we hoe de oprit vast staat, en daarmee het kruispunt ook vast begint te lopen. Blijkbaar staan de verkeerslichten voor de tunnel al een tijdje op rood.
14:25 Amsterdamse praktijken in Neck: een vrouw zag blijkbaar die verblindende oranje knipperlichten niet op jouw achterbumper, en dook achter ons langs terwijl wij achteruit het werk in wilden manouvreren. Waarschijnlijk had ze niet verwacht dat ik zou uitstappen om haar daarop aan te spreken, want ze reed mij ook nog eens bijna aan.
14:45 de verkeerslichten voor de tunnel staan weer op rood, we geven het op. De boot is nog niet leeg, maar iedereen begint alvast met uitdraaien van de bonnetjes. We zijn er klaar mee, wat een gekloot vandaag.
15:20 rijden we voor de laatste keer langs het ‘werk’, en warempel, de vangrail is gemaakt!
16:05 laden bij de loswal in Alkmaar.
16:35 lossen in een uitbreiding van een nieuwbouwwijk in Heerhugowaard.
16:45 de miezerregen veranderd langzaam in sneeuw.
17:15 uitgelogd, bonnen ingeleverd, en klaar voor de borrel *smileys die proosten* een collega is 25 jaar bij de zaak, en dat kun je natuurlijk niet zomaar voorbij laten gaan.
21:00 we waren net thuis, nog even een bakkie doen voor de tv, maar toen rinkelde de telefoon weer, nog even een rondje strooien.
Zaterdag was het tijd om uit te slapen. Nu eens op Wingmans manier: gewoon blijven liggen en nergens aan denken. Het lukte, een beetje, maar toch begon ik op een gegeven moment onrustig te worden. Wie doet dan de boodschappen? Wie draait de was? Wie ruimt de slaapkamer op omdat volgende week het nieuwe bed word bezorgd? Wie gaat er dan meteen maar even stofzuigen om die spinnenwebben die zich achter de gordijnen hebben verstopt, op te ruimen? Na de boodschappen kwam ik thuis bij een lege wasmachine, Wingman had alles al boven gehangen *smiley die een kushandje doet* en ik vond het wel mooi geweest. Dan doen we het maar een keer op Wingmans manier. Dus terwijl hij beneden naar die rare tekenfilms keek, lag ik boven op bed met een boekie. Heerlijk tot rust gekomen.
Vandaag een nieuwe poging. De wasmachine is bijna klaar, ik zit druk te typen terwijl Wingman op tv de herhaling van de Formule E race van Mexico zit te kijken. De slaapkamer moet echt worden opgeruimd, want op een doordeweekse avond heb ik daar geen zin meer in. Maar ik heb ook geen zin om weer het huisvrouwtje uit te hangen *smiley die aan z’n kin krabt* eerst dit stukje maar eens op veesboek zetten en dan kijken hoe de middag vordert…. Fijne zonnigdag allemaal, en succes met de weekendse beslommeringen!
