Geachte Shirley, wat was het weer een organisatie he, vorige week zondag. Nadat we weer een weekje samen hadden gewerkt, was ik wel aan vakantie toe, en zo bracht ik jou zondag weer naar je logeeradres. Terwijl jij tussen de rode familieleden stond, zat ik tussen de familieleden op een verjaardag. Lekker gezeten, lekker geborreld, nog een spelletje kwartetten met babyfoto’s, maar toen was het echt tijd om richting huis te gaan, tijd voor Boer Zoekt Vrouw! Lekker met een bakje Thais op de bank zitten kijken hoe de boeren, na de spanning van de speeddate, nu een gezellig dagje uit zijn tijdens de groepsdate. De date van boer Tom was wel heel ontspannen, eerste losgaan tijdens een rolschaatsdisco, en daarna lekker aan de zelfgemaakte cocktails. Tom had aangegeven dat ie graag meer wil praten, maar nu leek het wel alsof hij vooral de vrouwen liet praten. Ok. Duidelijk. Boerin Bertie ging gezellig met de dames een stresstest doen, en daarna de keuken in. Eigenlijk dus een dubbele stresstest. Bertie had voor de gelegenheid een shirt aangedaan met de tekst “I think she’s lesbian” en een pijl opzij. Wat op zich niet zo heel erg opviel, tot ze naast Yvon ging zitten *smiley met tranen in z’n ogen* wat een geniaal shirt! In een eerdere aflevering legde boerin Bertie ons uit wat ‘in between’ is: een lesbienne die niet uitgesproken mannelijk of uitgesproken vrouwelijk is, maar iets daar tussen in. Volgens Bertie is zijzelf ook een ‘in between’, maar toen 1 van haar briefschrijfsters haar apart nam voor een 1-op-1 gesprek, en haar vertelde dat ze eigenlijk tijdens het hele proces van brief schrijven en wachten op de opnames verliefd was geworden op iemand anders, bleek Bertie overduidelijk een man. Terwijl de briefschrijfster met tranen in haar ogen het woord deed, stond Bertie met de handen in de zakken “ja nee ok, ach zo loopt het nou eenmaal, maakt niet uit.” Boer Theo had het nog makkelijker. Tijdens een gezellig uitje naar de dierentuin, kwamen 2 van de 5 briefschrijfster er achter dat hij wel een leuke man is, maar dat zij niet echt diepere gevoelens voor hem hebben. En zo werd het keuzemoment van Theo beperkt tot een “deze 3 zijn er over, ga je daarmee akkoord?”. En dat ging hij, schatje als ie is. Bij boer Jan ging het er wel wat spannender aan toe, met een cursus circus. Eerst werd er geoefend met het lopen over een touw (een paar meter boven de grond, dat dan weer wel), daarna was het tijd om mekaar te schminken en de clown uit te hangen. Bij elk onderdeel zag je Jan’s spiedende blikken vanachter zijn bril “hmm deze is wel losjes in de heupen” “hmm deze durft niet echt” “hmm deze heeft weinig zin in clownshumor”, maar toen er tijdens de lunch werd gepraat over tattoo’s, werden zijn ogen helemaal groot. Een draak? En die gaat zo over je been, naar waar? *smiley met schuim in de mondhoeken* Maar de echte smaakmaker is wel boer Geert. Een echte man van het land. Alles wil hij even vasthouden, even ruiken, even proeven. Als een ouwe snoeperd bewoog hij zich tussen de vrouwtjes door, om er vandoor te gaan met de 3 luidst giechelende, maar niet zonder de andere 2 ook uit te nodigen voor een kopje koffie op zijn boerderij.
Ja en toen was het opeens alweer vroeg maandag. Ondanks m’n vakantie wou ik toch graag strooien, gewoon omdat het zo gezellig is met jou Shirley. Maar elke keer als de telefoon ’s ochtends vroeg gaat, begin ik toch weer te twijfelen. Alhoewel dit rondje niet eens zo erg was. Vrijdag was ik in alle consternatie rondom het rondje extra op het werk, helemaal vergeten naar BNR te luisteren, gelukkig viel ik nu midden in de herhaling van de BNR Autoshow. Lekker luisteren naar wat er allemaal op de Amerikaanse NAIAS te zien was (blauw, dat lijkt de nieuwe trendkleur te zijn) en hoe het nu gaat met de regelgeving, en het aanvechten daarvan, rondom de oldtimers. Na het strooien was het tijd om lekker te studderen, nog een beetje verder te praten over kleuren, en om te gaan shoppen met een vriendin. Gezellig hoor, maar wel frusterend als je niet datgene kunt vinden waar je naar op zoek bent. Om me te troosten had ze haar vriend eten voor me laten koken. Lief hoor, en als toetje een ijsje, en daarna nog gezellig wat puzzelen aan de keukentafel *smiley die zit te tandenknarsen* en dan de stukjes niet aan elkaar kunnen krijgen! Nog frusterender! Gelukkig was ik precies op tijd thuis voor RTL Late Night, waarin een aantal gefrustreerde mensen zaten te vertellen over een nieuw tv programma, waarin een handvol mensen met een uitgesproken mening over het asielbeleid, nu zelf de grens over worden gesmokkeld, om het eens van de andere kant te kunnen bekijken. Het scheelde niet veel of ze scheurden mekaar over tafel heen. Heerlijke tv! *smiley met een bak popcorn op de bank*
Ondanks de wilde voorspellingen van kou en mist, mochten we dinsdag uitslapen. Na een uitgebreide brunch was het tijd om de tandarts weer op te zoeken. Hij had een paar gaatjes gevonden, die moesten natuurlijk wel even worden gevuld, toevallig ook zo rond de tijd dat veel mensen nog een last minute sneeuwvakantie boeken. Bij mij gaat dat vullen zonder verdoving. Pijn is een emotie, en emotie kun je uitschakelen *smiley die zichzelf op de borst klopt* Het gehoor echter is een zintuig, en zintuigen zijn een stuk lastiger uit te schakelen. En hoe meer je concentreert op het niet-horen van de boor, hoe meer je het wel lijkt te voelen. Gelukkig kon ik na een half uurtje de stoel weer uit klimmen en snel verder gaan met studderen in het huishoudelijk gebeuren. Zoveel afzien en zwoegen, dat moest beloond worden, met een lekkere hamburger als avondeten *smiley die zit te grijnzen* Hmm dood beest met ananas en champignon, lekker hoor! En na zo’n heerlijke hap, was het tijd om de uiterlijke mens ook wat te verwennen. Lekker smeren en gesmeerd worden tijdens de make upparty bij een vriendin. Oew als eksters doken we op de tafel af. Al die kleurtjes, geurtjes en glimmertjes! Wat een feest *smiley die zit te juichen in z’n tuigje*
Woensdag mochten we wel weer samen op pad om een rondje te strooien. Eigenlijk kwam dat ook wel goed uit, want ook al had ik niks nodig, toch heb ik gister mischien wel een paar kleine dingetjes op het bestelformulier geschreven *smiley die zit te blozen* Na het strooien ging jij weer op pad met een andere chauffeur, en ik dook lekker nog een paar uur m’n bedje in. ’s Middags lekker geshopt, kindje gekeken “nee nee! Ik kneep echt niet!” en ’s avonds lekker op de bank gehangen. Helaas word mijn nieuwe favoriete serie Gouden Bergen niet meer uitgezonden, en zo zapten we langs een vrouwenfilm. Waarna nog een vrouwenfilm volgde. De eerste ging over een moeder die ondertussen ook een drukke carrière had en een sleets huwelijk. De tweede ging over een jonge vrouw die aan het begin stond van haar carrière, en geen nee kon zeggen tegen shoppen. Hoewel beide vrouwen in een totaal andere levensfase zitten, was het toch best wel herkenbaar voor mij. Ook ik heb moeite met NEE zeggen. NEE zeggen tegen het werk (ook al gaat dat steeds makkelijker, sorry planner), NEE zeggen tegen kleren en make up en schoenen en glimmers en kralen en spiegeltjes en schoenen en make up, maar vooral NEE zeggen tegen de tv is nog erg lastig voor mij. De uitknop? Elke keer weer moeite om die te vinden. Van zender wisselen, het volume omhoog of omlaag, teletekst: allemaal geen probleem. Maar de uitknop… *smiley die diep zucht*
Gelukkig kon ik donderdag weer uitslapen. Terwijl jij hard aan het werk was, verbaasde ik me over het mooie uitzicht in de witte tuin. Droge vorst, ideaal schaatsweer, alleen jammer dat het ijs nog een paar centimeter te dun is *smiley die in een wak zakt* Na weer een dagje huishouden, shoppen en boodschapjes doen “NEE! Die meneer was eerst!” had ik mezelf verwend met iemand die voor me kookte *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* wat een heerlijkheid! Ja dat eten smaakt toch vaak net even beter dan wanneer je het zelf maakt. En dan daarna nog lekker samen op de bank hangen, beetje tv kijken, weer RTL Late Night kijken. Wat een leuk programma is het toch, jammer dat ze het niet een paar uur eerder uitzenden. Maar goed, ze hadden nu 2 dingen in de show die ik meteen op m’n verlanglijstje heb gezet: een avondje bios, om de film Michiel de Ruyter op groot scherm en met grootse muziek te kunnen zien, en de cd van DJ Hardwell, om samen met jou te kunnen luisteren snoes. Lekkere pop- en uptempo muziek om tijdens het strooien te kunnen meeblèren, heerlijk.
Vrijdag begon weer met uitslapen. Weer lekker chillaxen, studderen, kleur bekennen. Heerlijk, geen twijfel meer over mogelijk, alles klopt gewoon. Met die fijne gedachte haalde ik jou weer op van je logeeradres. Ze voorspellen vanalles dit weekend, maar voor het zover is, eerst goed eten, bij een goede vriend van me. Terwijl jij tegen de dakgoot stond geleund, dook ik met de Kadett zo’n typische wijk in. Vreselijk al die drempels, maar goed, er was lekker voor me gekookt, en daarna hebben we samen op de bank nog een fijn filmpje gekeken. Wat een fijne avondje, Jason Statham kijken, met een Jason Statha-like op de bank *smiley die om z’n eigen grapje lacht* Leuke film, hoop actie, weinig auto’s die werden stuk gereden. In tegenstelling tot wat er buiten op straat gebeurde *smiley met natte oogjes en een trillip* wat een stommiteit… Terwijl de Kadett en ik ons een weg baanden de wijk uit, is de bumper gesneuveld *smiley die zichzelf tegen z’n voorhoofd slaat* op een drempel *smiley die staat te vloeken en te schuimbekken* Wat een klotezooi! Wat stom! Vertiefde klotedrempels ook overal! Niet alleen omdat de Kadett zo laag is, de auto’s die zo kant-en-klaar bij de dealer vandaan komen worden ook steeds lager. Een lagere auto heeft vaak een lagere CW-waarde, wat goed is voor het verbruikscijfer. Maar tegelijk aan de steeds lager wordende auto’s, besluiten gemeenten om de drempels steeds hoger te maken. En iedereen het maar vreemd vinden dat, ondanks de dalende auto verkopen, het aandeel SUV’s en crossovers nog steeds groeit *smiley die het gemeentehuis in de fik steekt* verdomme arme Kadettje. Hopelijk komt er een sneeuwbui van een maandje over geraast, dan kan zij binnen blijven staan, onder haar kleedje, en ik ondertussen wat centjes bij elkaar schrapen om haar weer op te knappen.
Veel tijd om wakker te liggen over mijn stommiteiten van de avond ervoor had ik niet, want alsof mijn gebeden voor meer centjes werden verhoord *smiley die “Hallejuja!” zingt* werden we weer opgetrommeld voor een rondje strooien. Het was nog voor 2 uur volgens mij, dat we allemaal bij het steunpunt stonden te trappelen. De apparaten opbouwen en laden, in de kou, maar gelukkig was het droog. Tijdens het rondje strooien begon het te regenen. Kijk, hiervoor zijn we bezig snoes. De grond is koud, en wanneer de eerste druppels beginnen te vallen, kan het plotseling erg glad worden. Maar nu bleef het toch pittig doorregenen. Niet vreemd dat we na dat eerste rondje strooien nog even moesten wachten, om vervolgens weer op pad te gaan. Uiteindelijk hebben we 3 rondjes gestrooid, sneeuw gezien (helaas niet genoeg om te mogen schuiven) en hebben we het weer licht zien worden. Na een lekker broodontbijtje keerden we allemaal weer huiswaarts. Ja nu was het echt tijd voor een tukkie. ’s Middags werd ik pas weer wakker, en terwijl jij nog stond uit te rusten tegen de dakgoot, stapte ik op de fiets voor een paar boodschapjes. Het was allemaal precies op tijd, ik had amper m’n bordje leeg, of de telefoon ging alweer, we mochten weer een rondje snoes. Dit keer met de wingman erbij, dan gaat het toch allemaal net wat makkelijker. Alleen jammer dat hij er ook niks aan kon doen dat de strooier een klein mankementje had en jou niet meer los wilde laten *smiley ingewikkeld in octopus-armen*
En dus stonden we zondag weer bij het steunpunt, om jou te verlossen van de strooier, waarna ik je weer terug kon brengen naar je logeeradres. Nog 1 weekje vrij Shirley, dan gaan we echt weer samen op pad, dat beloof ik je. Ik ga nog even uitbuiken van de gezellige verjaardag met de lekkere taarten, blijf jij dan lekker tegen je blokje beton aan hangen? Fijne avond.
