Geachte Shirley, wat was het druk vorig weekend met de verjaardagen. Na een middagje verjaardagstaart, gebak en hapjes, was het tijd om lekker uit te buiken. Voor de tv. Met Boer Zoekt Vrouw. De boeren zijn een weekendje weg met de dames van hun keuze. De wel bekende citytrip. Het lijkt wel alsof Yvon er steeds beter in slaagt om een stad uit te zoeken, die past bij de boer. Zo ging de roodharige boer Jan met zijn Rianne naar het Ierse Dublin, waar ze als verliefde pubers babynamen verzonnen, om vervolgens als een getrouwd stel bijna in slaap te vallen in de pub. Boerin Bertie werd met haar Esther naar het Duitse Berlijn gestuurd. Marcherend over het land, zonder gevoel te tonen, leek Bertie perfect tussen de Duitsers te passen. Maar wat 3 vrouwen in Nederland niet lukte, dat lukte een bekertje sjokomel van 3 eipo en een haardvuur wel: Bertie ontdooide. En ontspande. Samen in de spa van een massage genieten, wat een heerlijkheid. En ze keken zo gelukkig in de camera. Of deed Esther dat alleen omdat ze was geslagen? Boer Tom werd met zijn Rimke naar Dubrovnik gestuurd. Een klein woordgrapje van Yvon, want of je het nou op z’n Fries of op z’n Westfries uitspreekt, het blijft het aparte plaatsnaam. Ze hebben daar niet alleen lekker gewandeld, maar ook een stukje met de motor getoerd. Volgens mij is het dan het ideale koppel: Rimke kan dan lekker dagdromen en in het niets staren, zonder dat Tom vraagt “Wat is er? Waar denk je aan?” Tom, geloof me, als een blondje staat dag te dromen, dan wil jij niet weten wat er door haar gedachten gaat. Al helemaal niet als jullie een paar uurtjes daarvoor nog in een badjas zaten te ontbijten. Boer Geert en zijn Hetty werden op het vliegtuig naar Lanzarote gestuurd. Aangenaam warm, want de kou is nooit echt goed voor oudere mensen. Helaas was het een beetje te warm voor Geert, begon zijn bloed te borrelen, en zijn ADHD op te spelen. Als een drammerig keeshondje probeerde hij Hetty mee te slepen de zee in, en om haar nog meer tegen zich in het harnas te jagen, bleef hij daarna maar doorzeuren over hoe moeilijk hij is. Kon hij zich thuis nog verstoppen achter de drukte van z’n bedrijf, nu heeft ie rust, waardoor het in zijn koppie alleen maar meer gaat draaien en draaien. Arme man. Straks is Hetty het zat, gaat ze terug naar haar luxe penthouse, en zit Geert alleen op de bank, tegen zijn Jack Russel te vertellen “zie je nou wel, dat ik moeilijk ben!” Bij Theo en Nancy ging het er wat rustiger aan toe. Ze zaten in Oslo, een stad die niet echt bekend staat om z’n tropische klimaat, net als de relatie van Theo en Nancy. Ja ze beginnen al wat meer naar mekaar toe te trekken, ondanks dat ze apart slapen, maar helaas verandert elk potentieel fijn gesprek, in hetzelfde “nouja ik had wel m’n twijfels hoor” en “maar je vraagt zo ver door, dat ben ik helemaal niet gewend” en “ik vind je wel leuk, maar ja maar nee maar ja maar nee maar ja…”. Nouja, we zullen in de volgende aflevering zien welke stellen het hebben overleefd, en welke stellen weer als single verdergaan.
Maandag begon met een kadootje van de planner. Wat ontzilt zeezand wegrijden, maar omdat het eerst nog gekeurd moest worden, hoefden we pas om half 8 te laden *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* wat een heerlijkheid! Lang zijn we daar trouwens niet bezig geweest, want ’s middags hadden we een speciaal klusje. Dat verhaal ken je inmiddels wel toch? Over het voormalig munitiedepot in Egmond, wat al jaren leeg staat, en wat de gemeente nu opeens wil omtoveren in een industrie terrein. Terwijl er een kilometer verderop een bedrijventerrein is in hetzelfde Egmond, en 7 kilometer verderop een industrieterrein in Alkmaar, wat nog voor de helft leeg staat. En dan wil de gemeente een industrie terrein maken? Tussen de koeien en de bollenvelden? Tussen de agrariërs en de toeristen? Met al die bedrijfsauto’s en vrachtwagens die daar dan tussen de caravans en fietsende kindjes moeten manouvreren? Ja, zo stom is de gemeente bezig. En de buurt om het munitiedepot heen probeert dat aan de gemeente duidelijk te maken. Daarom kwam Hart van Nederland filmen, zodat Egmond landelijk bekend word. Nu kun je er nog rustig vakantie vieren, dus doe dat in godsnaam! Voordat luidruchtige machines de boel komen verstoren. Om aan te tonen dat het weggetje niet echt geschikt is voor vrachtverkeer, mocht jij ook even door het beeld heen rijden. Ironisch genoeg hadden we amper de ruimte om een beetje op snelheid te komen, omdat er alweer tegenliggers aan kwamen.
Maar goed, dinsdag ochtend konden we naar de herhaling van het nieuws kijken. Je was mooi in beeld, grote filmster van me. Maar al vroeg bleek jouw landelijke sterrenstatus niet veel voor te stellen. We reden gezellig tussen de autootjes over de ring Alkmaar, met het eerste vrachtje van die dag. Omdat ze op de rechterbaan maar 70/75 km per h reden, en er daar nogal wat word in- en uitgevoegd, reden we op de linkerbaan. Mooi met 81 op de cruise, al het gepeupel voorbij rijdend, tegen het hoogje op in de bocht voor de brug. Veel automobilisten laten hun snelheid daar ongemerkt terug zakken, maar de grijze Saab die nu naast ons reed, werd blijkbaar wakker toen ie jouw bumper naast z’n raampje zag verschijnen, en begon ook gas te geven. En zo reden we nog een stukje samen op. Terwijl de Saab zo zoetjes aan toch wat harder begon te rijden, kwam er een Mercedes voorbij. Nog steeds reden we netjes 81 waar je 80 mocht, maar blijkbaar was deze man het er niet mee eens dat we al zo’n tijd op de linkerbaan zaten. Hij frummelde al tuterend tussen mij en de Saabrijder door, en liet me vervolgens nog even met z’n middelvinger weten dat ie het er niet meer eens was *smiley die aan het stuur zit te knagen* wat een kutvolk! Je ziet toch dat ik niet eerder naar rechts kon! Haastige hufter! Maar goed, maak je niet druk, waarschijnlijk had ie veel haast om z’n C klasse Bluetec naar de dealer te brengen, want die stond nog in de grondverf. Na de drukte rond Alkmaar, doken we de drukte rond Aerdenhout en Haarlem in, om daarna tot rust te kunnen komen in Amsterdam, waar we op ons gemakkie een bootje leeg konden rijden. Net voordat we ons weer helemaal Zen voelden, stuurde de planner ons de Amsterdamse drukte in voor een paar vrachten zand. Ow wat was ik blij toen we eindelijk richting het rustige Medemblik konden vertrekken. Is het daar mooier dan in Amsterdam? De knalgele Ferrari en rode Mercedes SLS AMG bewezen van wel.
Woensdag begon mistig. Weer mochten we laden op het Tata terrein, waar het nu wat vlotter ging dan de vorige keer. Dat het daar mistig is, dat weten we wel, met al die wolkenfabrieken die her en der op het terrein staan. Maar nu bleef het ook buiten de poort mistig. Heerlijk om in dat kleine wereldje weg te kruipen, lekker radio luisteren op de lange stukken snelweg die dit rondje rijk is. Zo was er niet alleen een jongetje vermist, ook was er een Nederlandse helikopter neergestort in Mali, waarbij 2 Nederlandse soldaten zijn omgekomen. En natuurlijk de semi-provinciale verkiezingen, waarbij je ook meteen kunt stemmen voor de waterschappen. Maar al dat nieuws werd ondergesneeuwd door iets nog veel belangrijkers: K3 stopt ermee *smiley met natte oogjes* Ja kinderen en vaders, dit is het einde van een zoet en roze tijdperk. Dat het jongetje later die dag in goede gezondheid weer is terug gevonden, hebben maar weinig mensen gehoord. Wel was er nog een kort berichtje dat de opkomst bij de stemburo’s wat lager lag dan vorige keer. Maar dat is niet vreemd, als je bedenkt dat een hoop mensen met hun roze zakdoekje voor de tv nog een keer de Ohjaleedeeveedee zitten te kijken. Ondertussen zat ik me een beetje te ergeren aan m’n knie, die voelde niet zo fijn. Zeker met dat lange stuk snelweg, waarbij je nogal ongeïnspireerd in de stoel hangt te wachten tot je weer eens aan het stuur kan draaien, werd de pijn niet echt minder. Na wat rondkijken en uitproberen *smiley met het schaamrood op de kaken* kwam ik er achter dat de stoel nog wat verder naar achteren kon. Heerlijk! Wat een verademing voor m’n knie! Alleen jammer voor m’n rug, die word nu nog meer belast, omdat ik nog verder over het stuur heen moet hangen om de knopjes van de radio of de klepbediening in te drukken.
Donderdag voelde het al wat beter. Gister heb ik lekker een tijdje op de crosstrainer gestaan, de ergste jeuk uit m’n knie is nu over. Wel was het daardoor een kort nachtje geworden. Na een uur lopen ging ik pas op bed, en we mochten om 6 uur alweer aantreden om niet 1, maar 2 bootjes leeg te rijden in het gezellige Amsterdam Westpoort. Heerlijk ontspannen, Autovisie op het stuur, mooi plaatjes kijken en stukjes lezen over alcoholsloten en de absurde prijsschommelingen van klassiekers. Sportwagens en sportieve uitvoeringen van modale auto’s van grofweg jaren ’60 tot ’80, zijn nu duurder aan het worden. Sommigen zelfs absurd duurder. Terwijl de echte klassiekers, de auto’s uit de jaren ’20 tot ’50, aan de straatstenen niet meer kwijt te raken zijn. Interessante ontwikkelingen. Net zoals de ontwikkeling van het voorjaar. Is het nu echt lente dan? De fuchsia roze (ja ze zijn er nog!) Nissan 100NX (ja ze zijn er nog!) bewees van wel. En met dat zonnige gevoel in de cabine reden we via het rallydijkje naar ons laatste adres van die dag in Obdam.
Vrijdag zaten we ook weer op de lange baan. Zwarte meuk laden in Alkmaar, en dat ging naar de nogal bedrijvige Bermuda Driehoek tussen de A4, A9 en Badhoevedorp. En wat bleek nou: het was een onvervalste Vette Vrijdag! Even leek een Fat Friday te worden, met een vorige type Ford Mustang in Eleanor outfit, en een Dodge Challenger in blauw-met-groene rally uitmonstering, maar de donkerrode klassieke Mercedes SL cabrio, de zwarte Aston Martin Vantage, en de grijze Mercedes SEC uit het tank-tijdperk haalden het terug naar Europa. Tijdens de schaft bladerde ik wat door de krant heen, waar een klein artikel in stond over het sexleven van vrouwen. Wanneer vrouwen een uur langer kunnen slapen, is er 14% meer kans op sex *smiley die zichzelf tegen het voorhoofd slaat* No kidding Sherlock! *smiley die de deur opendoet* wat een verrassende uitkomst van dat onderzoek. Het lijkt me duidelijk mannen: wil je meer sex, zorg dan dat het huis aan kant is als je meissie thuis komt, kook wat lekkers voor haar, terwijl zij met een borreltje op de bank zit bij te komen van een drukke werkdag, en manouvreer haar een uur eerder dan normaal richting de slaapkamer. Succes (bijna) gegarandeerd! En dan een tip voor de dames die een rustige nachtrust willen: laat je door je man meeslepen naar de slaapkamer, en zorg dat ie klaar komt. Wanneer mannen een orgasme krijgen, komt er meer melatonine vrij (het welbekende slaaphormoon), waardoor je daarna rustig nog wat kunt veesboeken, tv kijken, puzzelen en/of boekie lezen, voordat je in een rustige, ontspannende slaap valt. Tijd voor slaap hadden wij niet, want na de schaft ging de Vette Vrijdag gewoon verder. Zo zagen we een Volvo V70 met luipaard print op het dak en de motorkap. Wat sjieker was de bordeaux rode Jaguar XJS, met z’n lange lijnen. Van een heel andere orde was de Chevrolet SSR, die het saaie grijs compenseerde met een lekker uitlaatbrul. Ook grijs was de Mercedes CLS Shooting Brake. In tegenstelling tot de knalrode Kia Soul. Een opvallende verschijning, en een regelrechte pretletter, vergeleken met de Aston Martin Rapide in gedistingeerd grijs. Een verschijning die ik nog steeds wel kan waarderen is de Jaguar XKR, zeker in bordeaux rood. Vervolgens kwamen we nog een paar Mercedessen tegen. Op chronologische volgorde: een oldtimer SL cabrio in het wit, een youngtimer SL coupe in het grijs, en vervolgens nog een witte C63 AMG. Met de Aston Martin DB7 en Opel Monterey (beide nogal zeldzame verschijningen) in het zicht, reden we naar het laaste adresje, waarna een bruut uitgebouwde blauwe Hyundai S Coupe ons nog een stukje richting de zaak begeleidde.
Ja het was een lange dag, maar evengoed werd er nog wel even een verjaardag aangeplakt. Terwijl jij van je rust stond te genieten, zat ik gezellig aan tafel bij de familie.
Laat was het niet geworden, want zaterdag mocht ik alweer vroeg op. Voor het goede doel nog wel. Het dierenasiel van Alkmaar wilde graag het speelweidje voor de honden opknappen. Was het nu nog een stukje gras, wat na een regenbui veranderde in prut, aan het einde van de dag was het veranderd in een mooie zandbak, met rioolbuizen en een prieeltje om op te klimmen of in te schuilen. Samen met een handvol Spaansen collega’s, een grote kraan van Schot en een kleine kraan van Van der Oord, zijn de 50 kuubs zand vanaf de parkeerplaats naar het speelweidje gehezen, waar we het met de hand (en schep) netjes hebben verwerkt tot een speelparadijs voor de honden. Een monsterklus, maar gelukkig kwamen er nog zo’n 20 vrijwilligers bij om ons te helpen. Vele handen maken licht(er) werk, en dat werd beloond met een bakkie en een gebakje. We hadden gehoopt tot de lunch te kunnen blijven, maar helaas waren we te snel klaar. Zo konden we wel mooi nog even een rondje langs de honden lopen. Dat doe ik echt nooit meer *smiley met natte oogjes* ze kijken allemaal zo zielig! Met hun natte neus en pootjes tussen de tralies door, lijken ze je te willen smeken om ze mee naar buiten te nemen. De een blaffend, de ander piepend. Het liefst zou ik ze allemaal mee naar huis nemen. Een halsband omdoen met een strik eraan. Ze uitlaten over de regenboog. Maar helaas, mijn tuin is nog kleiner dan het speelweidje wat ze nu hebben. Hopelijk komen er snel mensen langs, die ze de ruimte en aandacht kunnen geven. En dat geld natuurlijk ook voor de katten die er zitten.
Collega’s, vrienden, heel erg bedankt voor jullie inzet *smiley die een kushandje doet* Het was een zware, maar mooie ochtend. Ik denk dat we nu wel hebben bewezen dat Spaansen, zeker in combinatie met Schot en Van der Oord, vrijwel elke klus aan kan.
En met die fijne gedachte ga ik lekker genieten van deze zonnigdag. Blijf jij lekker in het zonnetje staan te glimmen? Dan zien we mekaar morgen ochtend vroeg weer snoes.
