Zoals al vaker gezegd ben ik dit weekend aanwezig op het circuit van Most om verslag te doen van de truckraces aldaar. Het is mijn eerste keer op dit circuit, en wat is nu een betere manier om een circuit te leren kennen dan vanuit een racetruck die op volle snelheid gaat? Het plan was om met Erwin Kleinnagelvoort een paar rondjes mee te rijden, maar op het moment dat ik een race-overall aanhad werd ik letterlijk bij David Vrsecky in de Freightliner Buggyra gestopt. Ook geen probleem, dat vind ik persoonlijk de mooiste truck van het veld. In die overall komen was nog niet zo gemakkelijk. Er waren meer racetrucks aanwezig dan overalls, wat voor de nodige hectiek zorgde. Bovendien is de gemiddelde Tsjech een stukje kleiner dan ik ben, zowel in de lengte als in de breedte. Toen ik met een twee maten te kleine overall mijn ballen diep mijn buik in had gedrukt dacht ik dat ik er was, maar voor ik de truck in mocht moest de rits ook nog dicht… Flink stampen, dan past alles, zullen we maar zeggen. Vervolgens was het zoeken naar een helm die om mijn schijnbaar enorme hoofd past en mocht ik via een keukentrapje over de kooiconstructie klauteren. Dat is met een veel te kleine overall overigens een nog grotere uitdaging dan met gewone kleren aan. Op de bijrijdersplaats was geen stoel, maar wel een vijfpuntsgordel aan een plankje vastgemaakt. Toen ik vast zat werd de deur dicht gedaan en kon het grote genieten beginnen. Direct na de uitgang van de pitsstraat is een bochtencombinatie, dus ik dacht dat we wel wat langzaam zouden beginnen. Daar zat ik dus mooi naast, een racetruck trekt echt absurd snel op, dus Vrsecky ging er meteen vol tegenaan. In de eerste ronde zaten we achter Sascha Lenz, de laatste achter Erwin Kleinnagelvoort en tussendoor was Antonio Albacete ook nog wat aan het omklungelen. Terwijl we driftend door de bochten gingen en ik in de gordels of juist in de stoel werd geduwd door de G-krachten, zag ik de Spanjaard vlak voor ons een paar keer naast de baan gaan. Met name het inhalen is vanuit de truck zelf erg spectaculair, men geeft elkaar geen centimeter ruimte als dat niet hoeft. Zijramen zitten er ook niet in, dus als ik had gewild had ik Erwin een handje kunnen geven onderweg… Na drie rondjes ging de Buggyra de pits weer in, er stond al weer iemand anders in een slecht zittende raceoverall te trappelen om mee. Toen ik uitstapte was ik kotsmisselijk, deels omdat mijn ingewanden ineens weer zelf konden kiezen waar ze zaten, anderzijds ook doordat ik natuurlijk niet aan die G-krachten gewend ben. Maar wat was dit ontzettend gaaf… Foto’s maken met een helm op is best lastig trouwens, dat de truck 160 ging hielp ook niet echt mee… Maar hierbij dan toch de foto’s, want oh wat was dit mooi!
No Responses