Geachte Shirley, de werkweek begon met een vrije dag. Een kadootje van de baas, of eigenlijk van God. Als Hij ons niet had laten geloven dat Zijn zoon Jezus was opgestaan uit de dood, dan zouden wij nu geen extra dag hebben om van de Paasbrunch te genieten, naar meubelboulevards en oldtimershows af te reizen, of om de belastingpapieren in te vullen. Misschien niet helemaal wat God in gedachten had, toen hij Adam en Eva schiep, maar ja, dan had ie de mens maar wat minder nieuwsgierige, wereldontdekkende en machtsbeluste eigenschappen mee moeten geven, wie weet was het belastingstelsel dan niet uitgevonden. Maar ongeacht wat Zijn idee was enkele duizenden jaren geleden, ik zat nu wel met een stapel paperassen aan tafel. De belastingdienst had al een paar keer aangegeven, via diverse reclames, niet naar mij persoonlijk, dat ze graag wilden dat iedereen z’n aangifte onlijn zou doen. Maar de enige berichten die ik er later nog over hoorde op het nieuws, was dat de sijt eruit lag, omdat teveel mensen tegelijk aangifte zaten te doen. Op zich niet heel verrassend, wanneer er vlak daarvoor word verteld om NU! naar de website te gaan, want NU! is het een rustige doordeweekse middag. Anders gaat iedereen tijdens het Paasweekend aan de gang, en dat zou natuurlijk helemaal een zooitje worden *smiley die achter z’n oor krabt* en dus zat ik in het Paasweekend aan tafel met wat invulblaadjes van de belastingdienst, wat tandarts- en therapeutrekeningen (kun je ook geld voor terug krijgen, als je er niet extra voor verzekerd bent, dat zijn tips waar je wat aan hebt) en m’n burgerservicenummer. Uitslapen, de hele dag in de badjas rondlopen, en toch geld verdienen *smiley die zich nog eens uitrekt* heerlijk
Ja dat is beter dan vroeg je bed uitgaan, en vervolgens in het schemerduister in Hoorn naar een rood verkeerslicht zitten kijken, terwijl er geen kruisend verkeer voorbij kwam, zoals het dinsdag begon. Ze weten daar wel hoe ze mensen in alle vroegte moeten motiveren. En de omgeving wakker moeten maken, want die luisteren al de hele nacht naar piepende remmen, stationair draaiende motoren en optrekkende auto’s. Maar goed, na het laden van de eerste vracht en een vers kopje thee, komt de sfeer er al wat meer in. Onderweg van HN80 naar Spierdijk en weer terug kwamen we de klassieke Opel Manta weer tegen, maar ook wat nieuwer spul, zoals 2 Maserati Ghibli’s, de Chevrolet Corvette C7 die we al een paar keer hebben gezien daar, een Mercedes CLS in waanzinnig bordeaux rood, en jawel, de nieuwe Jaguar XE, tweemaal zelfs *smiley met een verrekijker* behalve de dag van de auto’s, was het ook de dag van de gekkies. In Egypte was een vliegtuig gekaapt, en in zeer korte tijd stond de wereld volledig op zijn kop. Tot het na de landing op Cyprus bleek te gaan om een terrorist met extremistische gedachten over de liefde. Hij had zijn ex en zijn kinderen al een tijd niet gezien, en ja je kent het gezegde vast wel “als Mozes niet naar de berg komt, komt de berg met daarop een koekoek ex met een bomgordel wel naar jou toe”, en dus was de man overgegaan tot wat drastischere maatregelen. Net zoals de man in Nederland, die werd voorgeleid als verdachte van de moord op Els Borst en zijn eigen zus. Hij verklaarde dat God hem opdracht had gegeven om degene die euthanasie had toegestaan, te vermoorden. Het is fascinerend om te zien hoe mensen zich in hun eigen gedachtegang kunnen laten gaan, en door ‘aanwijzingen’ worden bevestigd in hun overtuiging. Toevallig heb ik laatst het boekje gelezen van Pieter Overduin, getiteld ‘God is in de war, hij denkt dat hij Pieter is’, waarin Pieter (of God, of Gandhi) omschrijft hoe het is als manisch-depressieve in deze wereld. Erg vermakelijk, en tegelijk erg verontrustend, vooral ook omdat er stukjes dagboek van zijn familieleden tussen zijn geplaatst, waardoor het verhaal van Pieter toch iets minder grappig, soms zelfs eng word. Moeten we alle gekkies dan maar opsluiten, zodat ze geen mensen kunnen vermoorden, geen vliegtuigen kunnen kapen of hun ouders aan het schrikken kunnen maken? Pieter Overduin vertelt ook over zijn goede periodes, waarin hij wel normaal kan functioneren en werken en gezellig zijn, moet je iemand dan ook opgesloten laten zitten? En wanneer word ie dan weer ‘gekkie’? Het zorgsysteem is te complex om daarop in te springen, en zelfs zijn eigen familie kon maar moeilijk inschatten wanneer hij weer in een manie raakte. Als ik heel eerlijk ben, denk ik dat er in iedereen wel een gekkie schuilt. Het verschil is dat de ene denkt dat ie Gandhi is en dat de ander met een bestelbus vol rekken eieren en de achterdeuren geopend de weg opgaat.
Woensdag mochten we als volleerde gekkies weer naar Hoorn toe, dit keer om zand te laden voor Wogmeer. Het begin van de ochtend liep voorspoedig, niet alleen kwamen we een witte Mercedes S AMG van een paar types terug tegen, ook merkten we op dat het bij de betonboeren erg druk was, aangezien al die mixers zo vol werden gegooid, dat ze bij het optrekken nogal eens wat verliesten. Ondertussen hadden wij wat vertraging, want de verkeersbordenmannetjes waren druk bezig met tijdelijke verkeerslichten neer te zetten. Op een tweebaans weg, net van de A7 af, zo tegen het einde van de spits, was het geen verrassing dat er wat file onstond. Tussendoor zat ik lekker wat te babbelen aan de telefoon, en zonder er verder bij na te denken, reden we na het laden zo weer de drukte in. De verkeerslichten waren inmiddels geïnstalleerd, maar niet helemaal goed afgesteld, en dus stond er voor de afrit op de A7 al file *smiley die diep zucht* er werd een rijbaan afgesloten zodat de mannen achter de barrier veilig damwand konden zetten, maar nu was er een groot risico op kop-staartbotsingen op de snelweg. Gelukkig duurde het niet lang voordat er 2 motorsmerissen voorbij kwamen om een goed gesprek te voeren met de verkeersregelaars. Ja dan is de politie wel een goede vriend *smiley die z’n duimen opsteekt* Ondertussen reden wij lekker verder, en kwamen we een Audi R8 tegen in de file, verderop weer de gifgroene Holden ute, maar ook de nieuwe Caddilac Escalade en een twotone gespoten Rolls Royce Phantom. Op de radio hoorden we dat aanstaande vrijdag het 15 jaar geleden is dat het homohuwelijk werd toegestaan, wat voor het CBS reden was om eens naar de getallen te kijken. Van de heterohuwelijken strand zo’n 15%, bij de homokoppels word er in 18% van de gevallen gescheiden, en bij lesbiennes is dat aantal nog hoger, met 30%. Op zich niet vreemd, als ik van collega’s hoor hoe lastig het soms is om met een vrouw samen te wonen. Wat trouwens ook wetenschappelijk bewezen is: vrouwen veranderen gedurende de maand. De ene week vallen ze op stoere, ongeschoren, breedgeschouderde zaaddonors, de andere week willen ze op de bank zitten kroelen, ijs eten en jankfilms kijken met een begrijpende en crème-smerende kerel. Moet je je voorstellen hoe dat gaat bij vrouw-vrouwkoppels: terwijl de ene als een soort Anouk-achtige powerbitch door het huis heen raast, zit de ander op de bank met een bak ijs te huilen dat ze het echt niet snapt. En dat scenario is na 2 weken dan weer volledig omgedraaid. Wat ben ik dan blij dat ik op emotioneel gezien toch wat stabielere mannen val. Alhoewel ook daar uitzonderingen tussen zitten *smiley die aan z’n kin krabt*
Donderdag reden we van Hoorn naar Spierdijk, tussen de weilanden en zandbulten door, die werden bedekt met een lieflijke neveldeken. Maar helaas was de mooiïgheid er al snel vanaf, toen er werd verteld dat er forums circuleren waarop mensen hun ongenoegen over ons werk op een, naar wat ik hoorde, nogal onbeleefde manier verwoordden. Klachten over asociale zandauto’s die de wegen ondersmeren *smiley die rood aanloopt* terwijl wij de hele dag rondjes rijden tussen lekkende betonmixers, auto’s die zonder lichten de weg op gaan, ja ook in de mist, auto’s die om onduidelijke redenen moeten inhalen of ons afsnijden via verdrijvingsvlakken *smiley die met z’n nagels in het stuur zit* 50 ton staat minder snel stil en trekt minder had op dan een auto van 1,5 ton, daarom duurt het ook even voordat we op snelheid zijn wanneer we, via een scherpe bocht en tegen een helling op, invoegen op de A7. Sommige automobilisten hebben zoveel haast dat ze meteen doorschieten naar de linkerbaan, terwijl ze net aan 60 km/h rijden *smiley die tegen z’n voorhoofd slaat* ja mensen, het is een SNELweg! Er word daar 130 km/h gereden, kijk dan niet zo verbaast wanneer die auto achter je vol in de remmen en in de vering duikt, want die reed namelijk 2 keer zo hard als dat jij deed! Maar goed, haast, dat lijkt het codewoord te zijn. Op een groot gedeelte van het traject is de maximumsnelheid omlaag gebracht naar 50 km/h. Soms staan er alleen schildjes of een barrier vlak naast de witte streep, maar op bepaalde plekken word er ook echt vlak naast de weg gewerkt. Stiekem rijden we 60 in dat werkgebied *smiley met een vinger tegen z’n mond gedrukt* niet verder vertellen hoor! Maar zelfs met die 10 km/h te hard, gaan we nog te langzaam, want we worden regelmatig ingehaald. Zullen die mensen ook op internet zitten te klagen? Ik was er zo mee aan, dat ik jou het tweede rondje bijna achteruit het gat in stuurde. Blijkbaar vond jij het zo zwaar in het zand, dat je de sperren geeneens meer wilde gebruiken, en de machinist ons dus even moest verlossen. De rest van de dag verliep gelukkig wat zonniger en vloeiender, waardoor we evengoed op tijd klaar waren. In Spierdijk dan, want de planner stuurde ons nog even naar Den Helder, waar een bult vervuilde grond in een boot gereden moest worden. De planner waarschuwde dat het een latertje zou worden, dus had ik m’n boekie al klaar gelegd. Het inschrijven bij de DLP’er (moet ook nog even gebeuren wanneer je met vervuilde meuk werkt) ging vrij vlot, het laden was met een paar minuten gedaan, het rijden door Den Helder duurde niet lang, en helaas ging het lossen ook snel. Omdat er geen stortbak was voor ons, moest de machinist de auto’s leegscheppen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* met die aluminium bakken en tefalbodems zal dat wel heel langzaam en beheerst gaan! Maar nee hoor *smiley die diep zucht* met een paar minuutjes was ook dat weer klaar, en dus konden we weer naar Den Helder. Leuk stadje trouwens, Elvis Presley heeft er nog een eens liedje over gezongen, “In the ghetto”, zoek het maar eens op. Maar goed, ondanks de paniek over rijtijden en waar we eten zouden gaan bestellen, waren we plotseling al vroeg klaar. Na een sigaartje en een appel als avondeten, zette ik jou om 7 uur aan de kant. Het was zelfs nog niet helemaal donker buiten!
Vrijdag gingen we uiteraard weer naar Hoorn. Het werd al vroeg zonnig, en na de drukte van de ochtendspits reden we met een paar lege kiepers terug naar de loswal. Slingerend tussen zwaarbeladen supermarktauto’s en twijfelende linksrijders door, lekker met het Foute Uur mee te zingen *smiley met een zonnebril op* ja dat is het mooie van chauffeur zijn. Ok het is nog niet zo mooi als het close racing wat ze op tv laten zien, maar het komt gevoelsmatig een heel end in de buurt. De tijdelijke verkeerslichten werden ook weer opgestart, maar gelukkig waren de mannen nu zo slim om het zelf over te nemen, zodat er geen gevaarlijke file meer op de A7 stond. In tegenstelling tot de Belgische snelwegen, die compleet vastliepen. In België was vanaf vandaag namelijk een tolkastje verplicht. 99,9% van de Belgische transportbedrijven hadden dat kastje al op tijd aangevraagd, en ontvangen, alleen bleek het in veel gevallen niet te werken. Niet erg netjes voor een stuk apparatuur waar je niet om hebt gevraagd, maar wat je wel veel geld gaat kosten. Voor veel chauffeurs een reden om wat grote wegen dicht te zetten. En dan waren er ook nog grote aantallen niet-Belgische transporteurs, die bij een tankstation langs de snelweg 3 uur lang stonden te wachten om een kastje te kopen, om vervolgens in de wacht te staan bij de klantenservice, omdat het in veel gevallen niet bleek te werken. Bij ons op het werk was er ook een beetje storing. Terwijl wij genoten van een vissie, mosselen, of broodje krabsalade, ging het verhaal in de rondte dat er 2 miljoen kuub (ATM)zand was verzet. Hoezee hoezee *smiley die z’n pompoms over de grond sleept* er was wel gebak geserveerd in de grote keten, maar op de plek waar een substantieel deel van die miljoenen kuubs was overgeladen, moesten we nog steeds zelf betalen voor de vissies. Nouja snel door naar leuker nieuws, want de Tesla Model3 was gepresenteerd, en er stonden serieus rijen voor de deuren van de dealers. Luid aplaus bij het zien van plaatjes, mensen die spontaan 1000 dollar op de toonbank gooiden als aanbetaling, voor een auto waarvan we alleen weten dat ie zo’n 30.000 euro gaat kosten. Het is geweldig nieuws, Elon Musk heeft de autowereld behoorlijk opgeschud, mensen zijn duidelijk nog wel enthousiast over auto’s en nieuwe technieken. En hopelijk gaan mensen nu massaal over op electisch rijden, waardoor er meer benzine overblijft voor mijn Kadettje *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* Tesla hoezee hoezee *smileys in cheerleaderspakjes met pompoms en confetti*
Ja en toen was het alweer zaterdag. Ondanks de vrijmibo gister, was het toch alweer vroeg dag. Het begon met koffie en gebak en klussen bij Vader. De gemeente had een slootje uitgegraven, en alles bij m’n vader op het land gesietemieterd. Inclusief puin, glas, plastic, boomwortels, nog meer stenen en wat botjes van 10e eeuwse schapen. En dus liepen we met de hele ochtend met de kont omhoog om narigheid uit de grond te plukken. De stenen zouden bij het grassen de machines beschadigen, en wanneer het gemaaide gras na het inkuilen aan de koeien zou worden gevoerd, dan zouden de organen van de koeien beschadigd raken door de scherpe stukjes glas. Na een ochtendje zwoegen in het land, ging ik totaal de andere kant op, voor een masterclass van Thijs Willekes, over het hoe en waarom van make up. Het was even hectisch om te vinden, maar uiteindelijk werden we de rest van de middag overspoeld met tips over kleuren, stijgende lijnen, tegenkammen en hoe je in zo min mogelijk tijd zoveel mogelijk je ogen eruit kan laten knallen. Waarna ik met knallende ogen en een highlighter op de juiste plekken naar het volgende feestje kon: bowlen met de familie. Eerst steengrillen met z’n allen, beetje bijpraten over hoe het leven nu is, en daarna ballen gooien. Soms ook met z’n allen *smiley met een grote grijns* waarna we konden genieten van het toetje. Zin om lang na te blijven praten had ik niet helemaal meer, het was een drukke dag geweest, en met een hoofd vol tips en verhalen kroop ik m’n bedje in.
Om er zondag weer uit te kruipen. Ondanks dat het best lekker weer lijkt te zijn buiten, denk ik zomaar dat het een dagje bankhangen word. Beetje lezen, de goodiebag van Thijs uitpakken, en dan lekker Formule 1 kijken *smiley die met vlaggen en ratels voor de tv zit*
