Geachte Shirley, ondanks een druk weekend waren we afgelopen maandag alweer vroeg op pad. Terwijl we het dorp uitreden en de ruimte van de provinciale wegen opzochten, hoorden we op de radio het nieuws van 5 uur, waarvan ik meteen wakker schrok. Waarschijnlijk zijn er de afgelopen jaren meer vrouwen overleden aan de bijwerkingen van De Pil, dan dat eerder werd gedacht. Een tijdje geleden waren er al wat minder goede berichten over de Diane35-pil, maar nu blijken er meer pillen te zijn die embolie en trombose zouden kunnen veroorzaken *smiley die wit wegtrekt* het deed me denken aan een bericht uit Groot Brittannië, waar ook een keer in de krant stond dat de kans op trombose tweemaal zo groot was dan eerder was gedacht. Gevolg: vrouwen stopten massaal met De Pil, er volgde een geboortegevolg, en de economie kreeg een dipje dankzij al die moeders die eigenlijk nog niet klaar waren met hun studie en bedrijven die op halve kracht draaiden omdat een groot deel van het personeel tegelijk thuis zat met verlof. De enkeling die de cijfers goed had gelezen, zag dat de kans op trombose niet 1 op 1000 was, maar 2 op 1000, inderdaad tweemaal zo groot maar nog altijd een stuk kleiner dan wanneer je zwanger zou raken, dan heb je namelijk ook grote kans op trombose en embolie. Terwijl ik zat te duimen dat alle vrouwen die nu massaal de pil het raam uitgooiden wel een condoom zouden gaan gebruiken, begon het volgende item op de radio. Een herhaling van een gesprek met André Kuipers, de astronaut die inmiddels al 2 keer de ruimte in is geweest. Hij vertelde over hoe hij vanuit de verte zag hoe wij de aarde aan het slopen zijn. De lichten in de steden die nooit uitgaan, de vele lichten op zee van al die vissersboten, de dikke smog boven andere grote steden, de kaalslag in bosgebieden, de vervuiling die in verschillende vormen zichtbaar is. We kunnen niet zo doorgaan. Elke boer weet dat hij zijn land niet moet stuk maken, anders heeft hij volgend jaar geen oogst van dat perceel, maar ondertussen leeft de hele wereld alsof er geen morgen nodig is, geen oogst in een volgend seizoen, we zijn de aarde aan het opmaken, in plaats van ermee te werken en ervan te oogsten wat we echt nodig hebben. Na zijn betoog nam ik me vurig voor om de aarde te gaan redden. Niet alleen voor mij, maar ook voor mijn kleine nichtjes. Die jammer genoeg nog iets te klein zijn om in november mee te slepen naar de Ziggodome, waar André Kuipers gaat vertellen over zijn werk en het heelal en alles wat erbij komt kijken. Misschien dat er iemand is die gek genoeg is om met mij mee te gaan? *smiley die aan z’n kin krabt*
Ondertussen sneuvelde het voornemen om de wereld te redden al toen we het werk op kwamen rijden. Vandaag zouden we wederom van Bovenkarspel naar Hoorn gaan rijden. Vanuit het werkvak nabij de tijdelijke in-/uitritrotonde naar het werkvak bij de Rijweg. Maar daarbij zou ik helaas wel thee uit plastic bekertjes moeten drinken, want in alle vroegte was ik vergeten mijn eigen drinkbeker mee te nemen. Even kreeg ik een visioen van de plastic soep in de oceaan die groeide en groeide, maar al snel werden we weer meegezogen in de alledaagsheid van het werk. Automobilisten die zo haastig waren dat ze niet alleen ons maar ook afslaande landbouwtractoren met grote aanhangers probeerden in te halen *smiley die diep zucht* en het dan gek vinden dat iedereen zo neerbuigend over Westfriesland en zijn vele verkeersongelukken praat. Zonder zelf ongelukken te maken, brachten we 9 vrachten grond weg, waarna we ons op de valreep nog even mochten melden bij de loswal in Hoorn, om daar een vracht zand te laden voor een adresje in Hensbroek. Zo konden we die middag ook eens aan de andere kant van het werk kijken, hoe de boel daar aan het veranderen was.
Is het dan echt zo nodig dat ik me druk maak om de wereld, de aarde, en de vervuiling daarvan? Ik krijg nog wel eens reacties in de trant van ‘in je eentje kun je toch niks veranderen’ of ‘dat zal onze tijd wel duren’, maar moet ik dan maar stoppen met erover te praten? Alles gewoon laten gebeuren? Mijn schouders ophalen als ik op de radio hoor dat in Zuidholland de stof genX in het drinkwater is gevonden? Iets wat al te verwachten was, want er was al bekend dat een bedrijf die stof in het oppervlaktewater loosde. Moeten we nu allemaal wegkijken, terwijl iedereen weet wat de gevolgen hiervan worden? Dat we over 20 jaar worden verrast met een grote golf van kankerpatiënten in die omgeving, en dan weer onze schouders ophalen en denken ‘ach, je kan er toch niks aan veranderen, ik zit mijn tijd om deze aardkloot wel uit’, of willen we er iets aan doen, wel proberen iets te veranderen, zodat we niet ziek worden, zodat onze kinderen niet ziek worden en zij hun kinderen straks in gezondheid kunnen zien opgroeien, in een gezond land met schone lucht en bossen. We zijn geen derdewereldland, we hoeven niet te accepteren dat grote bedrijven hun zwaar vervuilde afvalwater gewoon in het drinkwater lozen, maar als ik de enige ben die er zo over denkt, dan heeft het inderdaad weinig zin.
Dinsdag mochten we ons weer melden in het werkvak bij het rotondetje van Bovenkarspel, om dit keer zand te gaan rijden naar de Rijweg aan de andere kant van Hoorn. Op de radio geen wereldschokkende dingen, alhoewel de meningen daar enigszins over verdeeld waren, want de vierdaagse van Nijmegen was een paar minuten te vroeg gestart *smiley de met z’n vuisten zwaait* echt niet normaal gewoon! En om de wandelaars nog meer in de war te brengen, was ook besloten de route om te draaien, zodat het zwaarste gedeelte van de route niet op het end maar juist als eerste werd gedaan. Ondertussen draaiden wij onze rondjes zonder al te veel overlast van fietsers. Op de provinciale wegen waren er wel wat oversteekplaatsen, maar we kwamen ze maar weinig op de weg tegen. Wat op andere plaatsen wel anders is, want op het nieuws hoorden we dat er in 2 dagen tijd al 3 wielrenners zijn overleden, waarvan 2 op bijna dezelfde plek langs dezelfde weg. Eerst was er eentje tegen een auto aangereden, waarna de auto was doorgereden. Daarna was er eentje tegen een auto aangereden waarna de dronken automobilist van schrik de sloot in stuurde. En toen was er nog eentje zo slim om tegen een vuilniswagen aan te rijden. Wielrenners, het zijn de hazen van de Nederlandse wegen. Haastig bewegen de prooidieren zich op een slingerende manier door het verkeer heen, alsof ze op de vlucht zijn voor een roofdier. In een open weiland zorgt slingeren ervoor dat de achtervolgende vos of roofvogel je minder snel te pakken krijgt. In het verkeer is slingeren echter wat gevaarlijker, en zorgt het er juist voor dat medeweggebruikers je wel te pakken krijgen, zelfs als ze het niet willen. Voorovergebogen over het stuur turen de, doorgaans in te strakke kleding gestoken mannen van een bepaalde leeftijd, naar de omwentelingen van het voorwiel. Zonder lichten, fietsbel en remmen (alles om gewicht te besparen, want zelf wegen ze meestal al genoeg) jagen ze als zenuwachtige langoren door het verkeer, zonder belijning, tekenen van voorrang of verkeersstromen in de gaten te houden. En dan is het niet vreemd dat een auto doorrijd na een ongeluk, ze komen zo onverwachts opgedoken uit de dode hoek, dat andere bestuurders ze geeneens zien. Het goede nieuws is dat we in dit tempo over 2 weken al kunnen beginnen met maatregelen nemen, omdat we dan de ondergrens van 18 dodelijke slachtoffers hebben bereikt. Ik neem alvast een voorsprong en stel voor dat wielrenfietsen een begrenzer krijgen, waardoor ze niet harder kunnen dan 25 km/h. Als ze motortjes kunnen bouwen die klein genoeg om in carbon frames in te bouwen, dan kunnen ze vast ook wel begrenzers inbouwen. Wil een wielrenner harder rijden, dan moet hij zijn fiets voorzien van een bel, voor- en achterlichten, remmen, spiegels en een geel kentekenplaatje. En dus ook wegenbelasting gaan betalen *smiley die in z’n handen wrijft* ik kan niet wachten!
Woensdag, nee je raad het niet *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* weer naar het grote Westfrisiaproject! Nog afgezien van de voorspelde warmte met een angstaanjagende code geel die ’s middags werd verwacht, werd er ook reikhalzend uitgekeken naar de bouwvakbarbecue die Heijmans had georganiseerd. Eerst mochten we even 7 keer over de werkweg van de rotonde bij Bovenkarspel naar het viaduct bij Hoogkarspel rijden, om daar grond te laden voor het werkvak bij de Rijweg, maar daarna konden we al op tijd naar huis toe, waarna ik jou omruilde voor een wat kleinere Skoda, zodat ik samen met een collega de kroeg in kon duiken in Wognum. Al wekenlang werd er over gepraat, dus ondanks dat er geen grote uithangborden in de keten hingen zoals voorgaande jaren, wisten we al dat we het deze middag niet te laat moesten maken. En dat er bij de kroeg nogal weinig parkeerruimte was, dus dat we niet allemaal met de vrachtwagen voor de deur konden parkeren, zoals voorgaande jaren. Het verwachte onweer bleef uit, en zo zaten we heerlijk op een terrasje te genieten van vlees, een klein hapje konijnenvoer, nog meer vlees, en borrels. Terwijl mijn pupillen steeds groter werden van de cola, kletste ik gezellig met machinisten, uitvoerders, planners, zelfs de mannen van Rijkswaterstaat waren uitgenodigd, het was een gezellig gezelschap zo alles bij elkaar. En zo dook ik die avond in bed, met een grote grijns in de benauwende warmte, luisterend naar het borrelen van mijn buikje, het ruisen van de gordijnen, een schaap dat liep te blaten, de buurvrouw die de deur hard dichttrok, een schaap dat liep te blaten, het dekbed dat ruisde op het tempo van mijn ademhaling, een voorbij rijdende auto, en zou iemand in Godesnaam iets aan dat schaap kunnen doen!
Donderdag mochten we ons voor de laatste keer melden bij de kraan op het viaduct bij de Hoogkarspel. De uitvoerder zou 4 weken op vakantie gaan, en dus zou het werk in deze werkvakken ook 4 weken stil leggen, maar we hadden nog 1 dag te gaan voor het zover was. Blijkbaar zaten een aantal mensen al met hun gedachten in de vakantie, want het hek bij de rotonde bij Bovenkarspel was nog dicht, zodat een aantal auto’s via de Houterweg moest rijden om nog op tijd bij de kraan te kunnen zijn. Op het bakkie werd nog wat nagebabbeld over het feestje van gisteren, en een paar keer hoorde ik de kreet ‘bij nacht een man, bij dag een man’ voorbij komen *smiley die aan z’n kin krabt* maar die mannen die gistermiddag zo De Man liepen uit te hangen, waren niet alleen vannacht vroeg vergeten het hek open te zetten, ook was er die ochtend niemand die de keet had open gemaakt en koffie had gezet voor ons *smiley die staat te stampvoeten* met trillende handen omdat ik nodig naar de wc moest, kreeg ik na 3 pogingen de deur los. Maar toen bleek dat ook het aggregaat niet was gestart, en dat ik dus niet eens thee kon zetten. Wat een deceptie na weken gezellig samen werken. Van de ene op de andere dag was het helemaal over. Het nieuws dat mensen die doorrijden na een ongeluk, rijden zonder rijbewijs en/of rijden onder invloed strenger worden aangepakt, kon me ook al niet opvrolijken. Zwaarder straffen schrikt misschien in het begin een klein beetje af, maar als er amper op gecontroleerd word, en de kans dat je gepakt word dus zeer gering is, dan nemen mensen steeds meer risico’s. Behalve dan bij doorrijden nadat je bij een ongeluk betrokken bent geweest, daarvoor moest je eerst op heterdaad betrapt worden (of ze moesten je kentekenplaat vinden naast de aangereden wielrenner), maar nu kan je ook na verklaringen van ooggetuigen te grazen worden genomen. Huiverend bij de gedachten aan die automobiele gestapo-beweging keerden we na 8 vrachten terug naar de zaak.
Om vrijdag te beginnen met uitslapen. Een kadootje van de planner, omdat we op de vrijdag nu dus ineens naar een ander werk moesten. Pas om 7:15 hoefden we ons te melden op het stort bij Nauerna, waar we gereinigd zand mochten laden voor dat andere grote project, de N241 bij Schagen. We waren er al een tijd niet meer geweest, en zo hier en daar was er veel veranderd. We slingerden om oude en in aanbouw zijnde rotonde-constructies heen, om daarna weer lekker de benen te gaan strekken over de provinciale wegen die ons naar de A9 en afrit Beverwijk leidden. Ondanks de voorspelde drukte omdat regio Noord vandaag de laatste schooldag had voor de zomervakantie, viel het mee. Een beetje stremming bij de Leegwaterbrug op de Ring Alkmaar *smiley die rood aanloopt* wat misschien ook een klein beetje kwam omdat ik pas erg laat door had dat de linkerbaan langs de afgezette baan wat aan de smalle kant is. Maar verder rolde alles lekker door. Wel een file op de afrit naar Kooimeer toe, met alle mensen die richting Texel reden (denk ik), maar geen gekantelde caravans op onze route. Wel werd mijn aandacht getrokken door iets wat in de middenberm lag op de Ring Alkmaar, tussen het Nollencircuit en de afrit naar De Omval *smiley die in z’n ogen wrijft* lag daar nou een herdershond in het gras? Met sporen de berm in en een kentekenplaat ernaast? Wat zou daar gebeurd zijn? Zou de hond vanaf het fietspad de vangrail en de weg zijn overgestoken? Of hadden die vakantiegasten hun hond in het bos willen dumpen, maar was de hond na het doorknagen van zijn riem alsnog achter hun aan gerend en hadden ze het dan zo maar op willen lossen? Ik had op de lange afstanden genoeg tijd om erover na te denken, tot ik werd afgeleid door iets wat nog interessanter was.
Jawel, het is vakantietijd, en iemand moest zo nodig met een schoon geweten op reis, dus trek de kast met de complottheoriën maar open! In Duitsland had een medewerker van Volkswagen een brief gestuurd naar De Spiegel (een Duitse krant) maar gelukkig waren er Nederlandse journalisten die het voor me wilden vertalen. Na het truckkartel is er nu weer een autokartel ontdekt: Volkswagen, Porsche, Daimler, BMW en Audi zijn sinds de jaren ’90 al samen aan het bekonkelen voor welke prijs ze hun auto’s te koop zetten en, wat mooi aanhaakt bij het vorige schandaal, welke truukjes ze gebruiken om de uitslagen bij de emissietests wat te kunnen beïnvloeden. Vanaf de jaren ’90 al *smiley die achter z’n oor krabt* als ik het goed heb begrepen hebben vrijwel alle automerken in 1996 afgesproken dat ze de auto’s zuiniger zouden gaan maken, nog voordat de overheden kwamen zeuren met hun emissie-eisen en andere huilie huilie over het milieu. Dus zodra die afspraak werd gemaakt, kwamen een aantal gewiekste Duitsers al samen om een creatieve manier te zoeken om met die afspraken om te gaan. En dan niet dat een paar mannetjes bij een zakendiner suggestieve opmerkingen naar elkaar maakten waarna de prijzen iets omhoog gingen, maar zoals het altijd bij die Duitsers gaat werden er 200 mensen verdeeld over 60 werkgroepen die op een strikte manier werden geregisseerd. Waarschijnlijk wisten de verschillende werkgroepen niet eens van elkanders bestaan, om daarmee de kans op klikkers kleiner te maken. En nu dus er dus iemand aangewezen binnen Volkswagen, die een al dan niet geënsceneerd dagboek heeft overlegd aan De Spiegel, en daarmee dit alles heeft onthuld. Volkswagen had bij het vorige schandaal, met de software die invloed had op loop van de motor, waardoor er bij testen minder uitlaatgassen vrij kwamen, weinig last gehad. Van de gereserveerde 20 miljard hadden ze slechts 9 miljard nodig gehad om een paar boetes en wat terugroepacties te bekostigen, maar nu daalden bij de Volaurschi-groep, Daimler (niet de luxe Jaguar, maar de eigenaar van Mercedes en Smart) en BMW de aandelen met hele procenten *smiley die wit wegtrekt* totale paniek dus aan alle kanten! Dat auto’s viezer zijn dan beloofd, dat maakt blijkbaar geen vuk uit, maar kom niet aan de portemonnee van Jan Modaal en zijn neef Boven Modaal, want dan heb je de poppen aan het dansen *smiley die in z’n handen wrijft* ik kan niet wachten om te zien hoe dit gaat ontwikkelen.
Helaas had ik zaterdag weinig tijd om naar het nieuws te luisteren. Al vroeg stapte ik bij Wingman in de auto, voor een dagje uit met een select gezelschap uit zijn familie. Na alle familie-uitjes van mijn kant, werd het nu tijd om met zijn Nichtje, haar Moeder en haar Opa op pad te gaan. En wat is nou leuker voor kleine meisjes dan de Efteling? Terwijl de mannen voorin de auto de file op slinkse wijze probeerden te omzeilen, zaten de vrouwen achterin te praten over vrouwendingen. Extra kleding mee, geen achtbaan want dan gaat je haar door de war. Voor we erg in hadden stonden we vlakbij de ingang geparkeerd en konden beginnen aan de eerste attractie: het toiletbezoek. Nichtje had haar zinnen gezet op de Droomvlucht, maar gelukkig wilde ze onderweg daar naartoe wel even in de Fata Morgana, die toch eigenlijk wel wat enger was dan de anderen zich konden herinneren. Terwijl Wingman en Nichtje met hun typische loopje op zoek gingen naar de volgende wachtrij, sjokten Moeder, Opa en ik er achteraan als volleerde toeristen, met grote rugzakken vol geplette kadetjes, pakjes drinken, druivensuikersnoepjes en zonnebrandcrème. Er was ook nog een andere, waanzinnig gave, uitzonderlijk mooie en nieuwe attractie, maar volgens het bordje bij de ingang van de wachtrij moesten we dan eerst 70 minuten wachten, dus die sloegen we even over. Het halfuur wachten bij de Droomvlucht was eigenlijk al teveel voor Nichtje, maar gelukkig was de vlucht geweldig mooi om te zien, en het laatste beetje ‘nouhou!’ werd afgekocht met een superzachte Unicornknuffel. Ik kon me trouwens niet herinneren dat er zoveel te doen was in het park, buiten de achtbanen om. We zijn met een treintje door het park gereden, hebben gevaren, op 45 meter hoogte over het park uitgekeken, in de miezer in een grote rubberen band door een wildwaterbaan gebotst, maar het engste was eigenlijk nog wel het autoritje waarbij je zelf moest sturen. Niet het zelf-sturen, maar dat Wingman als eerste in de klassieke mini-T Ford sprong en ons door de attractie leidde, dat hadden we misschien iets anders aan moeten pakken. Omdat het ’s middags pittig begon te regenen, na 5 uur, precies zoals afgesproken, besloten we met een beetje treuzelen dan toch in de miezer naar de uitgang te lopen om van het avondeten te genieten bij de Burger King, waar we lekker binnen konden zitten. Het was een vermoeiende maar zeker geslaagde dag, en we hebben ons voorgenomen om snel weer eens te gaan. Over een jaar of 25.
En toen was het zondag. We hadden ons voorgenomen om helemaal niets te gaan doen. Gezien de regen die met vlagen tegen de ramen tikt, gaat dat waarschijnlijk wel lukken. Wingman ligt al opgebaard op de bank, om zijn beenspieren te laten rusten, en ik kruip zodrekt lekker naast hem. Fijn, een hele dag helemaal nik! Nouja behalve dan 1 wasje dat gedraaid word. En een vaatwasser die uitgeruimd word. Maar verder helemaal niks! Oja de laatste stukjes fruit en kadetjes uit de rugzak opeten. En alvast mijn rugzak klaarzetten voor de werkdag morgen. Maar verder echt helemaal niks! Zelfs niet topless zonnen. Fijne niksdag allemaal.
