Een paar dagen terug is er bij Almeria een dode walvis aangespoeld. Dit dier bleek vol te zitten met 17 kilo plastic afval in zijn maag, in totaal 59 soorten, onderverdeeld in vierentwintig stuks dik transparant verpakkingsplastic, plastic zakken, negen meter touw, twee stuks waterslang, twee kleine bloempotten en een plastic spuitbus. Vooral veel spul afkomstig van het kassengebied aldaar waarschijnlijk dus, maar de Almeriaanse tuinders zijn niet de enige mensen die hun troep zomaar op straat, in zee of op een willekeurige andere plek weggooien. Onderstaande foto is gemaakt op een van de rustigste plekjes van de Waddenzee bijvoorbeeld…
Toen ik nog in Sint Jacobiparochie woonde gingen mijn toenmalige vriendin en ik iedere eerste zondag van de maand met elk een fietskar en gewapend met een aantal vuilniszakken naar zee, om in ieder geval een stukje kust van afval te ontdoen. Houtafval zoals pallets verdwenen dan in de vuurkorf, batterijen en chemische troep bij het Klein Chemisch Afval en plastic gewoon in de vuilnisbak.
Is het nu zo veel moeite je rommel gewoon op een fatsoenlijke manier weg te gooien? Zo veel moeite je afval te scheiden? En als je al een tas bij je hebt, waarom dan bij iedere winkel waar je komt WEER een plastic tas bij de kassa krijgen?
Het is opvallend dat een verpakking waarin het product nog zit geen probleem is voor dit soort mensen, pas op het moment dat het product uit de verpakking is kan men het plots niet meer meenemen en moet het gedumpt worden.
Zo’n waterfles als in de foto, bijvoorbeeld: Je kan het vol meenemen, maar niet leeg mee terugnemen? En het is niet alleen aan zee een probleem. Kijk maar eens op klaverbladen, kennelijk een volkssport om daar afval te dumpen, gezien de grote hoeveelheden die daar liggen.