Geachte Shirley, het was een bevlogen week, de afgelopen week. Nouja voor jou was het een rustige week, ik had iets meer drukte. Maar ook fijne ontspanning, voor de tv, lekker Boer Zoekt Vrouw kijken. Zoals de presentratice Yvonne een keer zei: “het gaat niet om de boeren, of om de koeien, het gaat om hoop. Dat je, zelfs al ben je diegene 40 jaar niet tegen gekomen, toch nog Die Ene vind.” Ok mischien zei ze niet precies dat, maar wel iets van die strekking. Het blijft mooi om te zien, vertederend, ontroerend; de volwassen mannen (en enkele vrouwen) die de hoop al bijna hadden opgegeven, met tranen in hun ogen vertellen dat ze op zoek zijn naar een maatje, iemand om tegenaan te kruipen, maar zelf eigenlijk denken dat ze diegene niet meer zullen treffen. En een paar jaar later zijn ze op kraamvisite, eigen kindje op de arm, bij een collega BZV’er die ook niet meer had verwacht om iemand te treffen. Ja dan ben ik mischien wel verwijfd, maar dat is toch gewoon mooi om te zien snoes! En zoals wel vaker gebeurd, als ik vakantie heb, en de volgende ochtend niet echt vroeg uit bed weg moet, bleef ik nog een tijdje voor de tv hangen. Terugblikken op het afgelopen jaar. Dat soort programma’s zijn er veel tussen Kerst en Oud en Nieuw. En ja, dan is het zomaar weer tegen middernacht voordat ik op bed lig.
Er zijn ook mensen die geen rekening houden met mijn vakantie schema. Gelukkig maar, want sommige dingen zijn belangrijker dan uitslapen en uitgebreid brunchen. Zo stond ik maandag ochtend vroeg weer aan jouw deur te morrelen om de wereld te redden. Nouja, wereld, dan vooral dat stukje wereld rond Alkmaar. En redden, tja, het is meer ondersproeien met zout dan dat we daadwerkelijk iemand redden, maar toch een fijn idee dat er een hoop mensen niet zijn uitgegleden op de weg *smiley met een rode cape die zichzelf trots op de borst slaat* En het voordeel van vroeg opstaan, tenminste dat hoor ik wel eens van ochtendmensen, is dat je nog wat aan je dag heb. En zo zat ik op me gemakkie te ontbijten, terwijl jij lekker tegen de dakgoot geleund van het opkomende zonnetje stond te genieten. Daarna met de Kadett op pad, even hier een rondje lopen, daar wat kijken, “kopje koffie?” “nee dankje doe maar thee”, nog een praatje maken, wat handen schudden, kopje thee erbij, nog wat rond toeren, beetje discussiëren over de diverse kleuren bruin die er zijn, en dan tegen het end van de middag kunnen zeggen dat je wel 3 hele keukenkastjes heb gesopt! *smiley met schuim op z’n hoofd* en 4 laatjes! *smiley die als een manguappo staat te dansen* wat een heerlijk productieve dag! Gelukkig kon ik ’s avonds bij moeders aanschuiven voor het eten, want dat was na zo’n drukke dag wel verdiend. En hoe kun je de dag dan beter afsluiten dan met een goed gesprek? Oja en een puddingtoetje, met stroop *smiley die grijnst*
Maar vergeet dat ego weer even, woensdag was het tijd voor belangrijkere dingen. Woensdag was namelijk een van de belangrijkste dagen van het jaar: het was de laatste dag van het jaar. Is het echt de belangrijkste dag? Nee natuurlijk niet, sla je dagboek/agenda/veesboektijdlijn/watsepgeschiedenis er maar eens op na, er waren zoveel belangrijke en mooie dagen in dit jaar. De terugblik-lijstjes zijn haast eindeloos; de beste muziek, de beste tv programma’s, de grootste (natuur)rampen, de mooiste tv momenten, sprookjeshuwelijken die zijn gesloten, mensen die zijn overleden, de wildste vechtscheidingen, verzin iets en er is een overzichtje van gemaakt. Ook wel fijn dat die overzichten er zijn. Het lange-termijn-geheugen draait bij de meeste mensen op iets lagere toeren dan het korte-termijn-geheugen. Zo kun je thuiskomen en met een diepe zucht zeggen dat je de hele weg in de file heb gestaan, terwijl dat eigenlijk alleen de laatste 10 minuten waren, op een rit van een half uur. En zo kun je ook een mooi jaar achter de rug hebben, maar dat laten verpesten door een klote bericht wat met de Kerst nog even op tafel word gegooid. Ja dan zijn al die overzichten op tv wel fijn, al was het maar omdat je dan wat afleiding heb van alles wat er op dat moment door je hoofd spookt. En wat spookte er veel door me hoofd snoes! Met een klein groepje zouden we bij mij thuis gezellig gaan eten/borrelen/aftellen. Ja, je snapt het wel, totale paniek. Wat gaan we eten? Wat moet ik klaar maken? Boodschappenstress, kookstress, ik-moet-nog-douchenstress, is-er-wel-genoegstress, heeft-iedereen-te-drinkenstress, brand-het-vlees-niet-aanstress, is-er-wel-wat-leuks-op-tvstress, wat-nemen-we-voor-toetjestress. Pff, eindelijk was het eten voorbij, de glazen (weer) bijgevuld, en kon ik met een gerust hart gaan uitbuiken. Oh nee, er staan nog toastjes! Toastje, iemand? Oliebol dan? Iemand? Nee? Pff ok, rustig tv kijken, de hartslag wat laten dalen. Oew oew oew bijna 12 uur! Bijna 12 uur! Champagne! Nee dat hadden we niet, die andere fles met bubbels. En glazen! De zondagse glazen! Wat een opluchting toen uiteindelijk iedereen, na het wegwerken van de laatste toastjes en oliebollen, weer op z’n bedje lag.
En zo zagen we het een paar uur later weer donderdag worden. Dit keer was het wel al licht, gelukkig. En was de schade ook beter zichtbaar. Het weiland vol met stokjes van de vliegende vuurpijlen, en het bord bij de buren was ietwat verampeneerd. Maar die schade viel nog mee met de chaos die het op sommige andere plekken is geweest. In Alkmaar zijn een aantal winkelpanden en woningen volledig in de as gelegd, en binnenkort zullen ongetwijfdeld de eerste lijstjes opduiken met het aantal mensen dat ledematen heeft verloren. Maar dat zijn allemaal dingen waar ik me niet druk om maak als ik, traditiegetrouw, bij de familie aanschuif om iedereen het beste te wensen voor het nieuwe jaar. Bij het houtkachel, met een winters zonnetje dat door de grote glazen pui naar binnen spiekt, lekker thee drinken en hapjes eten. Fijn om iedereen weer even te zien. En ook fijn om ’s avonds op de bank te kunnen hangen met een filmpje, nog steeds aan het uitbuiken van gister. Ja dat moet vast lukken met het goede voornemen om een week geen booschappen te doen, en eerst alle restjes op te maken van het oudjaarsdiner.
Vrijdag begon met lekker uitslapen. Ja snoes, jij wilt graag op pad, ik weet het, maar we hoeven nog steeds niet te strooien. Het is te warm. Ook al denken de honderden mensen die de Nieuwjaarsduik hebben gedaan daar anders over *smiley met stijve tepels* Nee vrijdag was weer zo’n lekker studderdagje. Beetje rondjes rijden, beetje sjoppen, wat kan je dan druk zijn met een klein keukentje en een deur. En een luipaard printje. En een harig kussentje. En wat brokkies hout. Ja echt zo’n dag waarvan je op het end zegt “hebben we wel wat gedaan vandaag?” en juist dat geeft zo’n heerlijk vakantie gevoel. Net zo’n fijn gevoel als alle spanning van je af kunnen rijden op de kartbaan. Nee als ik eerlijk ben, stap ik juist meer gespannen uit de kart, dan dat ik er in stap. Maar na 4 rondjes was het genoeg. Ik ben ingehaald, ik heb anderen (soms wel 2 keer) ingehaald, ik sta in de top10 van snelste dagtijden, ik heb Nozem gedronken (het is inderdaad smerig lekker) en we hebben daarna lekker na-geborreld op de bank, met een fantastisch uitzicht. Wat een heerlijke afsluiter van de dag.
Zaterdag begon weer chillaxt. Uitslapen, brunchen met broodjes uit de oven, belegd met slaatjes die nog over waren van het oudjaarsdiner *smiley die op een berg muntjes z’n geld zit te tellen* Maar ’s middags moesten we nog wel even aan het werk. Of tenminste, ik dan. Tijd om weer in de wat-doe-ik-aanstress te schieten. Eerst een verjaardag, waarvoor het wel zo netjes is om jezelf even in de steigers te zetten, en vervolgens door naar een nieuwjaarsborrel. Die borrel was bij de strooicollega’s, en die mannen zien me regelmatig op m’n onsexiehst: in een reflecterende oranje sexiehpants *smiley die met z’n kont schud* met zonder make up en een blik in me ogen die… nouja… laten we zeggen dat het op dat tijdstip beter is om direct oogcontact te vermijden. Maar goed, nu was het dus tijd voor een borrel, en kon ik me eindelijk eens vertonen als een meisje. In een jurkje, in de schmink, op hakken. Om vervolgens een sigaar in de fik te steken en te praten over het wel en wee van vrachtwagen automaten *smiley die grinnikt in z’n knuistje* Het was een beregezellige avond, fijn gepraat, weer een paar nieuwe gezichten leren kennen waar we onderweg naar kunnen seinen *smiley die uit het raam hangt te zwaaien* en heerlijk gegeten. Ja dat kunnen ze daar wel, lekkere Oudhollandsche stamppot met worst, aardappelpuree met dikke sju, sjieliekonkarne en sate met rijst. Jummie de pummie! Stom dat ik zo’n strak jurkje aan had gedaan *smiley die achterover leunt en tevreden over z’n buik aait*
Het was leuk om de strooicollega’s eens in hun knappe goed te zien, zonder haast of ochtendhumeur, op het gemakkie een babbeltje maken. Eigenlijk zouden we mekaar vaker moeten zien. Noemen ze dat ‘wishful thinking’? Een paar uur later zagen we mekaar weer inderdaad. Alleen nu in de werkkleren, haren in de war, op schoenen met stalen neuzen in plaats van sjieke hakjes. Nouja, het is zondag, dus zelfs al heb je tussen het feestje en het strooien door niet veel kunnen slapen, dan is het toch wel een fijne gedachte dat er vandaag een hoop mensen de weg op kunnen, om in het zonnetje een rondje te toeren, onderweg naar de familie om ze een prettig nieu…. Verdorie! *smiley die zichzelf tegen het voorhoofd slaat* Daar sta je dan, met je goede gedrag en je wingman, de strooier op te bouwen, en helemaal te vergeten om je strooicollega’s het beste te wensen. Gelukkig was er een machinist zo vriendelijk om me te zoenen en me te helpen herinneren. Hopelijk mogen we morgen weer strooien, dan kan ik de rest ook allemaal het beste wensen *smiley die z’n lippen stift* *smiley die grijnst*
Maar nu eerst belangrijke dingen! Terwijl jij in het zonnetje tegen de dakgoot staat geleund, ga ik genieten van het vooruitzicht van nog een weekje vakantie, en! En! En! Vanavond Boer Zoekt Vrouw kijken! *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* Fijne avond Shirley, en mischien tot morgen ochtend.
