Geachte Shirley, na het korte nachtje mochten we gelukkig rustig aan beginnen op het inmiddels bekende rondje van de loswal in Schagen naar de toekomstige ovonde bij Opmeer. Het leek een mooie dag te gaan worden ondanks dat het pittig waaide, alle auto’s konden het werk vinden, we kwamen een Opel B Kadett tegen, maar toch zat het jou niet helemaal lekker. Na een paar rondjes gaf je de melding dat je het niet spannend genoeg vond, wat je dan politiek correct liet weten met de woorden dat de accuspanning te laag was. Even het metertje erbij pakken in het dashboardschermpje, en inderdaad gaf je minder dan de normale 28-en-een-beetje volt. Toen vervolgens de 27 MC, mobilofoon, autotelefoon en belangrijker nog: de radio, allemaal uitvielen, werd het tijd om de garage te bellen. Vracht kiepen, zorgen dat de motor blijft lopen en hierheen komen, was het advies. En zo genoot ik van de eerste schaft in de kantine op de zaak, terwijl jij met je neus voorover stond zodat er een nieuwe dynamo ingebouwd kon worden. Daarna snel weer terug naar het werk, want ja er moet toch wat verdiend worden. Helaas bleek het een echte maandag te zijn, want nadat we de tweede vracht hadden geladen, wilde jij opeens je kleppen niet meer dicht doen *smiley die rood aanloopt* terwijl de ene klep op half 7 en de andere op half 11 hing *smiley die zit te stampvoeten in z’n tuigje* het is ongeloveloos! Na wat prieken en kloten en het omzeilen van een zekering lukte het de mannen van de loswal om het deksel dicht te krijgen, en konden we na het kiepen wederom naar de garage. De monteurs waren net klaar met hun schaft, dus ik kon snel even wat eten terwijl jij een nieuw motortje kreeg waarmee de kleppen weer bediend konden worden *smiley die het zweet van z’n voorhoofd veegt* wat een dag! Gelukkig hadden de collega’s het meeste zand al weggereden, en konden wij na het rondje Opmeer nog even een vrachtje naar Heerhugowaard brengen, voordat we deze ontstuimige dag eindelijk konden afsluiten.
Dinsdag was er nog steeds wat woei, maar het ging al wat minder tekeer dan gisteren. Weer reden we het mooie rondje van Schagen naar Opmeer, waar ik nog steeds niets over mag zeggen. Behalve dan dat er nog 2 auto’s bij kwamen, waardoor het nog harder ging. Ondertussen hoorde ik op het nieuws dat tieners steeds minder en slechter gaan lezen en schrijven. En dat is vooral lastig als je officiele documenten moet lezen. Die staan niet in gebroken Nederlandse zinnen met zonder punten en kommaas soals op veesboek.weetje!!! Erg lastig allemaal. Zelf kan ik me er weinig bij voorstellen, want lezen vind ik heerlijk, het is de makkelijkste manier om een kijkje te nemen in een andere wereld. Of dat nu de wereld van auto’s is, van de menselijke psyche, van beroemde mensen en wat voor kleding ze droegen naar de gala’s afgelopen weekend, of simpelweg een chicklitje, in een paar bladzijdes tijd kun je heel ergens anders zijn, en tegelijkertijd jezelf geestelijk ontwikkelen en zelf ook proberen om correcte zinnen te maken die makkelijk weglezen en begrijpbaar zijn. Dat de jeugd slechter word in plaats van beter, daar had de politiek ondertussen weinig boodschap aan. De grote namen van de verschillende partijen moesten 1 voor 1 op gesprek komen bij mevrouw Schippers, om te kijken welke partijen er met elkaar een nieuwe regering zouden kunnen gaan vormen. Niet gek dat daar een vrouw voor gevraagd word, want vrouwen proberen groepjes met elkaar te verbinden in plaats van elk mannetje apart op een sokkel te plaatsen, zoals mannen dat graag doen. Ondertussen ging het zand zo hard, dat de boten het niet konden bevaren. En zo stonden we lekker nog eventjes te wachten op de volgende zandschuit. Gelukkig mochten we daarna wel wat langer doorrijden, zodat we evengoed nog 11 vrachten weg konden rijden.
Woensdag, jawel *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* mochten we ons weer in Schagen melden, om wederom 2 bootjes zand stukje bij beetje naar Opmeer te slepen. Het weer werd steeds beter, de miezer was voorbij en ook was de wind werd minder *smiley die in z’n handen wrijft* en met een paar trappers en een paar gaanders in het rondje, schiet het dan lekker op. Ondertussen werd er op het nieuws verteld dat er afgelopen jaar een flinke groei is waargenomen in het nationaal transport. De belangrijkste barometer voor hoe de economie ervoor staat, want het betekent dat er word geconsumeerd en word gebouwd. Ook was er meer internationaal transport, alleen had de Nederlandse sector daar minder direct profijt van, omdat die lange ritten meer door buitenlandse vervoerders worden gedaan. Hoewel dat dan weer niet geld voor die Oostblokker die in Schagen het kruispunt blokkeerde, door voor de stoplichten plotseling eens onder de motorkap te gaan kijken. Terwijl de trechters en de boten in gestaag tempo werden leeggehaald, werd het grootste nieuws van die dag op vrijwel alle radiozenders besproken: de Triodosbank verlaagt de spaarrente naar 0%. Bij veel banken was het 0,7 tot 0,2%, maar nu is het dus echt 0,0%. Heeft het dan nog wel zin om te sparen? Zonder twijfel zeg ik “Ja natuurlijk!”, want het is niet alleen handig, het geeft ook een fijn gevoel als je weet dat je een paar maandlonen achter de hand hebt. Dat we plotseling in de ziektewet of werkeloos kunnen worden, daar denken we liever niet aan, maar wat dacht je van een kapotte tv, auto of vriezer? Misschien valt het mee en is die met een paar 100 euro weer opgelapt, maar vaak duurt het niet lang voordat daarna ook de koelkast, vaatwasser of CV-ketel sneuvelt. En dan is het prettig om een buffer te hebben. Zelf probeer ik elke maand wat opzij te leggen, zonder dat daar een direct doel voor is, terwijl andere mensen echt gericht sparen voor bijvoorbeeld een vakantie of nieuwe auto. Het zou kunnen gebeuren dat je spaargeld richting de 20.000 euro gaat, dan word het oppassen, want daarboven betaal je vermogensbelasting. Dan zou je kunnen gaan denken om bijvoorbeeld wat aan het huis te laten verbouwen, zonnepanelen te plaatsen of extra af te lossen op de hypotheek, op die manier heb je op de lange termijn veel profijt van je centjes. Alhoewel de banken geloof ik niet blij zijn als iedereen massaal extra gaat aflossen op z’n hypotheek, maar met al die hoogopgeleide stropdassendragers die de crisis nog vers in het geheugen hebben, zullen ze daar vast wel iets op bedacht hebben. En wil je het systeem nog verder op de kast jagen, dan zou je ook elke maand een depositorekening kunnen openen die een paar jaar vast staat. Meestal krijg je daar nog wel wat rente op, en het is natuurlijk een heel fijn cadeautje voor jezelf als je over 2 of 5 jaar elke maand een paar 100 euro extra krijgt bijgeschreven. Ondertussen werd ook druk gespeculeerd of iedereen zijn geld nu weg zou halen bij de Triodosbank. Triodos probeert zoveel mogelijk te investeren (geld uit te lenen) aan ‘groene’, ‘duurzame’ en ‘maatschappelijk verantwoorde’ bedrijven en projecten. De mensen die bewust kiezen voor zo’n bank, laten zich vaak niet leiden door wie de meeste rente bied. Tegelijkertijd kwam ook het nieuws dat alle banken hun tarieven voor het hebben van een betaalrekening wat omhoog schroefden. Alleen steeg dat tarief bij Triodos het minst, en werd zelfs de roodstand daar wat goedkoper *smiley die aan z’n kin krabt* en dan ziet die 0% spaarrente er opeens toch wat minder akelig uit.
Donderdag ging het over de aanslag in het Verenigd Koninkrijk van gistermiddag. In de middag was er een auto op Westminster Bridge op mensen ingereden, en had er iemand bij een overheidsgebouw een agent neergestoken. Inmiddels was gebleken dat het om 1 persoon ging, die eerst slachtoffers maakte met zijn auto, voordat hij agenten probeerde neer te steken, waarna hij door andere agenten zelf werd neergeschoten. Ondertussen riep Theresa May, de vrouw die Groot Brittannië door de Brexit moet leiden, iedereen op om gewoon door te gaan met leven, en je niet gek te laten maken door terreur of andere narigheid. Keep calm and keep on living. En daar luisterde ook het Nederlandse volk goed naar. Dunkin Donuts opende namelijk (opnieuw) een vestiging in Nederland, en die ochtend stonden er al veel klanten te dringen voordat de deuren van de zaak in Amsterdam open gingen, want de eerste 100 klanten zouden een jaar lang dagelijks een gratis donut krijgen *smiley met een platte neus en flapoortjes* de stallen waarbij blijkbaar al vroeg open gegaan voor de biggetjes in de grote stad. Donuts, we kennen ze vooral van Amerikaanse films en tv-series. Homer Simpson en de stereotype politieagenten zijn er dol op. En nu komt dat gesuikerde witbrood dat in een rondje is gekneed en voorzien van suikerige jam met een zoete en felgekleurde toplaag dus naar Nederland. Alsof we hier nog niet genoeg ongezonde meuk in de schappen hebben. Het nieuws dat Toyota het Nederlandse bedrijf Vanderlande over nam lijkt er weinig mee te maken te hebben. Tot je hoort dat Vanderlande vooral achter de schermen bekent is omdat ze overal lopende-band-constructies hebben voor het transport van bagage door luchthavens en het picken van orders in grote magazijnen *smiley die achter z’n oor krabt* het kan niet anders of Toyota ziet het ook aankomen: mensen die straks zo baggervet zijn, dat ze door hun zelfrijdende auto (want ruimte voor een stuur is er niet meer) naar de Dunkin Donuts om de hoek worden gereden, waar ze hun dagelijkse gratis donut en kopje koffie met suiker en magere melk bestellen, met een extra donut voor onderweg, om vervolgens thuis dankzij een ingenieus stoel-omklap-systeem uit de auto worden geholpen, waarna ze via een lopende band van de oprit naar de bank worden geleid, om ’s avonds via de lopende band en de traplift naar hun verstevigde bed te worden gebracht. Ondertussen liep het al tegen half 4 en belde de uitvoerder op de valreep nog even met de planner, of we nog een rondje extra wilden doen *smiley die in z’n handen wrijft* en zo konden we dan eindelijk eens het magische getal van 12 vrachten op de bon schrijven.
Vrijdag, het zal geen verrassing meer zijn, reden we weer van Schagen naar Opmeer. De samenstelling van de chauffeurs veranderde enigszins alle dagen, maar al de hele week was er die nieuwe chauffeur die op kop reed. Eentje in de categorie ‘ik ben jong en ik wil nog graag’. Misschien had het er ook iets mee te maken dat we geregeld grapjes maakten over de duur van zijn proeftijd, dat hij zo netjes op tijd aantrad alle dagen. Maar vandaag kreeg hij concurrentie van een oude rot uit het vak, eentje in de categorie ‘op tijd beginnen, dan heb je nog wat aan je dag’ *smiley met kromme tenen* het schijnt dat hij zo iemand is die op zaterdag om 7:55 bij de supermarkt voor de deur staat, omdat op het bordje staat dat ze om 8:00 open gaan. De nieuwe chauffeur had van de planner de stapel bonnen meegekregen voor de inhuurauto’s, volgens de ongeschreven regel is hij dan de leider van de dag. Maar toen hij bij de trechter aan kwam, was de oude rot al bezig met zijn kwartiertje *smiley die in z’n handen wrijft* ik stelde mijn ochtendhumeur even uit om dit schouwspel en mijn 2 collega’s te volgen. Met zijn drietjes, al heel snel gevolgd door de vierde ik-rij-niet-hard-de-rest-rijd-gewoon-langzamer stonden we op het werk om elkaar heen te draaien. De machinist slokte zijn laatste beetje nog iets te hete koffie naar binnen terwijl er 3 rode auto’s tegelijkertijd probeerden te kiepen. Helaas voor het jonkie en mij wist de man met ervaring (en de stiekeme grijns) het eerste van het werk af te komen, waarna de rest van de dag als een soort straatrace verder ging. Tot halverwege de middag het nieuws kwam dat zowel de boten als de trechters leeg waren. De planner stuurde ons samen met de fijne jonge snaak nog even naar een schooltje in Bergen, waar we 2 vrachten zand mochten kiepen om het schoolplein weer op te knappen. En daarna via een toeristische route weer het dorp uit. Eigenlijk maakt het niet uit waar in Bergen je moet zijn, het moet altijd via een toeristische route.
Zaterdag kon jij fijn van je weekend genieten, terwijl ik een uur eerder dan ik de afgelopen week gewend was naast m’n bed stond. Dit keer geen fluitconcert van de vogels onderweg naar de zaak, alles was nog stil en donker. Waarom ik niet met jou op pad mocht? Afgelopen week was ik gevraagd om mee te doen met een weekendje asfalt rijden, eigenlijk zou ik met een kieptrailer op pad moeten, maar omdat ik mezelf nog te onervaren vind en er weinig tijd was om daarmee te oefenen, stuurde de planner mij met een 10×4 op pad. Samen met een collega carpoolde ik naar de loswal in Amsterdam, waar een aantal auto’s al klaar stonden. Alhoewel klaar, de chauffeur was op vrijdag al zo vroeg uitgestapt, dat de planner geen tijd meer had om te zeggen dat ie de bak moest schoon maken. In het schemerduister haalde ik de laatste beetjes zand uit de hoeken vandaan en spoot ik de bak in met lijnzaadolie, wat ervoor moest zorgen dat het warme asfalt niet teveel aan de bak zou blijven plakken. Met Gina a.k.a. Lieve Poekie had ik ook vaak asfalt gereden, en hoewel er werd gezegd dat jouw bak daar ook geschikt voor was, is het er nog niet van gekomen om dat ook met jou te doen. En nu moest ik dus met een 10×4 op pad, die nog eens 3 ton lichter is dan een 10×8 en meer mee kan nemen. Maar die ook was voorzien van airride en een sturende achterste as *smiley met opengesperde ogen* het weekendje Limburg, waarin ik zo’n 10×4 kon testen, was al even geleden, en ik was vergeten hoe wollig het weggedrag was. Niet zoals bij een oudere Amerikaan, waarbij de rechtuitstand 10 voor 2 is, maar er zat wel een bepaalde afstandelijkheid tussen het stuur en de wielen waardoor de auto enthousiast door de spoorvorming heen danste. Het werk was gelukkig makkelijk te vinden, op de A1 ter hoogte van Diemen, maar na 1 vracht was ik klaar. Airride of niet, de bumper was te laag en ook meteen krom gebogen door de asfaltmachine die er er zonder genade tegenaan drukte. Gelukkig was de machinist een aardige snuiter, en hielp hij ons een beetje waardoor met hangen, wurgen en wat knoeien de bak toch leeg kwam, waarna ik de auto naar de garage reed om de bumper te laten verwijderen. Er waren geen reserveauto’s en de uitvoerder kon ook geen auto missen, dus moest ik meteen na het sleutelen en een korte cursus over de werking van de airride weer terug. En daarna liep het eigenlijk gesmeerd. Geen lange wachttijden, auto na auto raakte leeg op de rechte stukken snelweg die werden ondergesmeerd, en eigenlijk werden we alleen nog wat afgeleid door de file op de A1, waarin wat kleine kopstaartbotsinkjes waren gebeurd waarna de automobilisten door het werkvak heen elkaar probeerden in te halen. Het liep als de gesmeerde bliksem en ik hoefde er alleen nog maar om te denken dat de auto echt recht voor de machine stond, want met die sturende achterste as kon het nog een hoop geslinger worden. Na een smakelijke lunch met gebakken aardappels, wortel, lapje dood beest en bakje yoghurt kon ik het laatste vrachtje laden, en uiteindelijk stond ik om 5 uur weer op het pad. Snel naar huis, douchen, optutten en daarna met Wingman mee naar zijn vriendelijke collega’s voor een etentje bij hun thuis. Halvers in een voedselcoma rolden we uiteindelijk naar huis toe.
En dan duurde het nachtje ook nog eens een uur korter, want de zomertijd zou weer in gaan. In de jaren ’70 was die gekkigheid bedacht door wat mensen die dachten dat daarmee een hoop energie zou worden bespaard, omdat mensen dan pas later op de dag de kachel en de lichten aan zouden zetten. Of juist eerder zouden uitzetten *smiley die aan z’n kin krabt* ik snap er nog steeds niet veel van, behalve dan dat inmiddels gebleken is dat het voordeel wat energieverbruik betreft nihil is, en dat het veel mensen vooral in de war maakt. Iedereen die met kleine kinderen, ouderen of andere diersoorten samen werkt, weet dat die danig in de war raken wanneer de dagelijkse routine opeens een uur eerder of later begint. En met een 24-uurs economie is er ook weinig sprake meer van energie-besparing doordat de lichten eerder of later aan gaan, want die branden bij sommmige mensen gewoon de hele nacht door. Een vrouw die in zo’n ernstige mate last heeft van de zomertijd dat ze zegt dat ze 7 maanden lang in een jetlag zit, is een petitie gestart om het af te schaffen. Of het nu zomer- of wintertijd word maakt eigenlijk niet eens uit, maar 2 keer per jaar dat omschakelen is vreselijk. Nu moet ik bekennen dat ik het hele jaar door het gevoel heb in een parallel universum-achtige tijdzone te leven. In de wintermaanden is het heel normaal dat ik in het duister van huis ga, en in het duister weer thuis kom. Met het omzetten van de klok zou dat hooguit betekenen dat ik in het schemerduister de deur uitga danwel thuiskom. ’s Zomers is het nog erger. Een paar jaar heb ik naast een camping gewoond, en door het geopende ventilerende raam waarvoor licht- en geluiddoorlatende gordijnen hingen, hoorde ik het vlees op de barbecue sissen en de flessen bubbelend bier en wijn geopend worden, terwijl ik alleen maar kon denken ‘pff lig ik weer te laat op bed’. Een slaapdokter die ook reageerde op het zomertijdverhaal, zei dat een gemiddelde volwassen 7 tot 8 uur slaap nodig heeft, en dat het omschakelen voor veel mensen zo zwaar valt, omdat ze al vermoeid zijn doordat er voor het slapen gaan nog een tijdje naar de tv, telefoon en tablet word gekeken. Niet alleen ga je daardoor later slapen, maar door het licht word ook de aanmaak van melatonine geremd, waardoor je minder snel moe word en dus ook slechter in slaap valt wanneer het licht eenmaal uit is. Hij gaf als tip om ervoor te zorgen dat je slaapkamer pikkedonker is, de telefoon-tablet-tv niet mee te nemen de slaapkamer in en op dagen dat het lang licht is, een zonnebril op te zetten ongeveer 2 uur voordat je op bed gaat. Die zonnebril moet je ’s ochtends trouwens niet te vroeg opzetten, want dat licht in de ochtend heb je juist nodig om wakker te worden. Dus als je mij om 6 uur ’s middags met het zonnetje in de rug naar huis ziet lopen, dan weet je dat ik ga proberen om om 8 uur in slaap te vallen, zodat ik 7 tot 8 uurtjes slaap heb gehad voordat de wekker weer gaat om 4 uur *smiley die zich nog eens uitrekt* die rijtijden zijn wat, maar het uitrekenen van je slaaptijden is ook niet altijd even makkelijk. Dan vraag ik me soms wel eens af of ik de enige gekkie ben, of dat er nog meer mensen last van hebben.
Maar ondanks het tijdsverschil waren Wingman en ik zondag toch nog op tijd wakker voor de eerste Formule 1 race van het nieuwe seizoen. Die werd verreden in Australie en zou om 7:00 beginnen op de Nederlandse tv, maar gelukkig was er om 12:00 een herhaling waar we precies op tijd voor waren. Onze Max Verstappen had een mooie kwalificatietijd neergezet en zou als vijfde starten, achter 2 zilveren sterren en 2 steigerende paarden. Hamilton had zijn Mercedes op 1 gezet, gevolgd door Vettel met een Ferrari, daarna Bottas die een Mercedesstoel van Rosberg had overgenomen en zich voor Raikkonen en zijn Ferrari wist te plaatsen. Ricciardo, de altijd lachende Australische teamgenoot van Max, moest dit keer vanuit de pits starten. Misschien dat er daarom een extra opwarmronde werd gereden, om hem wat meer tijd te gunnen, maar het mocht niet baten. Met 2 rondjes achterstand startte Ricciardo vanuit de pits, om uiteindelijk uit te vallen met iets wat leek op het mankement waardoor hij gedwongen was om te starten vanaf de plek waar zijn race ook weer zou eindigen. Terwijl de 5 mannen voorin netjes op dezelfde volgorde bleven rijden, zag ik ook een paar nieuwe namen voorbij komen in het scherm. Onder andere die van Van Doorne, een Belgische jonge snaak. Ook al reed hij in de achterhoede met zijn McLaren, ik zou hem toch maar in de gaten houden, er was al eens eerder een jochie uit België vandaan die het complete spelersveld wist te verrassen. Ondertussen was er wel iets vreemds aan de hand, waar Hamilton normaal gesproken wegreed van de rest van het veld, daar leek hij nu met een strakker elastiek vast te zitten met de nummer 2. Als eerste van het stel dook hij de pits in voor een setje vers rubber, waarna hij als vijde terug kwam achter Verstappen. Volgens de man aan de andere kant van de boordradio zat hij veilig qua tijd, wanneer Vettel zijn pitstop zou maken, hij moest alleen Verstappen nog even inhalen. Waarop hij met een ietwat bozige ondertoon antwoordde dat het niet helemaal wilde lukken. Ondertussen vertelde Olav Mol wat over het truukje dat ze bij Mercedes hadden uitgehaald, iets met olie dat bij de brandstof werd gespoten en waardoor de auto’s net iets harder konden gaan. Maar nu dat was uitgekomen en dat truukje niet meer gebruikt kon worden, werd duidelijk hoeveel dat scheelde met de rest van het veld. De grappen over olieverbruik en roetpluimen bij een Mercedes laat ik over aan taxichauffeurs, die zijn daar wat beter in. Inmiddels was ook de rest van het veld bezig met hun pitstops, en dankzij de snelle monteurs van Ferrari kwam Vettel nog net voor Hamilton op de baan. Erg pijnlijk voor het haantje met de bezwete kont, maar hij reed nu gewoon tweede terwijl hij naar de wapperende staart van een Italiaans volbloed keek, die maar niet dichterbij wilde komen. Max joeg het andere paard op, kwam langzaamaan wel dichterbij maar finishte toch als vijfde, op bijna een minuut voor de nummer 6. De tweede helft van het veld stond op een ronde achterstand, en Van Doorne eindigde als laatste rijdende auto voor de 6 uitvallers *smiley die in z’n handen wrijft* dat belooft wat voor de rest van het seizoen! Maar daarvoor moeten we nog wel even geduld hebben, want de volgende race is pas op 9 april.
Alsof het afgesproken werk was, kwamen na de race Moeder en Tante op visite, die hadden wel zin in een rondje fietsen en kwamen bij ons even een tankstop houden. Ze hadden zelfs croissants en krentenbollen meegenomen *smiley die zit te glunderen* en terwijl zij weer fris en fruitig opstapten voor de reis terug naar huis, kon ik in het huishouden aan de gang. Ondertussen poetste Wingman zijn brommer nog even op in het zonnetje, en ja dan is de zondag alweer bijna voorbij. Zodrekt nog even eten koken, Boer Zoekt Vrouw kijken en dan is het alweer tijd om het bedje op te zoeken. Tot morgen snoes, dan gaan we er weer volgas tegenaan, kijken of het beter gaat dan afgelopen maandag.
