Beste Babette, maandag daalden we weer af naar het zuiden, terug naar de loswal in Diemen om verder te gaan op het werk in Muiden. We hadden een collega mee te carpoolen, en pratend over koetjes en kalfjes vloog de rit voorbij. Tot we de afrit pakten en jouw geraas het windgeruis weer overstemde *smiley die met z’n ogen rolt* vorige week was er iets mis gegaan met een visco-vin ofzo, heel technisch. Die begint normaal gesproken alleen te draaien als het warm is en/of er te weinig koele rijwind bij de motor komt, bijvoorbeeld als we op een warme dag een end achteruit door de zandbaan rijden. Nu draaide die vin continu mee, waardoor het leek alsof je probeerde op te stijgen, zelfs als je met een toertje of 1.000 rustig door de straat heen tokkelde. Het kon een los draadje zijn, een zekeringetje, iets simpels. Die ochtend stapte ik in en lag er een briefje achter je stuur, dat er een nieuwe vin is besteld *smiley die achter z’n oor krabt* iets meer aan de hand dus dan een simpel los gerammeld draadje.
Samen met de collega’s pakten we nog een bakkie, de ene stapte in de trekker en ging de lange baan op, de 10×8 chauffeurs reden gedrieën weer naar Muiden, en de 2 loswalmedewerkers vermaakten zich met het leeg hengelen van een boot en het klaarzetten van de koffie. Tot halverwege de ochtend het noodlot toesloeg en de kraan even wat ongepland onderhoud nodig had. Met een rondje van een minuut of 20 duurde het ook niet lang eer de trechters leeg waren, waarna we in het rijtje konden aansluiten om met de shovel geladen te worden. Gelukkig was er al snel een monteur ter plaatse, en was het oponthoud voor de volgende schaft alweer opgelost.
Op de radio ging het over de uitreiking van de Oscar’s, een heel belangrijke filmprijs die nu niet in een grote zaal vol met belangrijke mensen uit de filmindustrie kon worden uitgereikt. Geen groot gala, geen rode loper met waanzinnig mooie jurken, wat ik zo hoorde was het een soort van veredelde zoem-meeting. Grote winnaar was de soort van docu-film Nomadland, die won in de categorieën beste actrice, beste regisseur en beste film. Het gaat over mensen in Amerika die tussen wal en schip vallen. Ze wonen in hun auto of camper, en rijden het land rond op zoek naar (seizoens)werk. Het klinkt als iets wat alleen in Amerika gebeurt, het land zonder knap zorgsysteem, waar geen vangnet is zodat je bij ziekte of ontslag meteen je huis kwijt bent.
Dat de woningnood hoog is in Nederland, is bekend. De gemiddelde prijs voor een huis stijgt maand na maand, de cijfers zijn niet erg rooskleurig, om het zo maar even te zeggen. Nu waren er ook wat verhalen naar buiten gekomen die achter de cijfers verstopt zitten. Even dacht ik nog naar het bericht over Nomadland te luisteren, maar het ging toch echt over Nederland. Mensen met een baan en een vast inkomen, die noodgedwongen in hun auto, bij vrienden op de bank, in een kraakpand of bij het Leger Des Heils bivakkeren, omdat er gewoon geen huis te vinden is. En als ze er al zijn, dan is de vraagprijs buiten budget voor iemand met een modaal inkomen. Niet dat je naar de vraagprijs moet kijken, want het schijnt tegenwoordig normaal te zijn dat er ook nog eens flink word overboden. Alsof we in een soort van derdewereldland leven, zoals Amerika.
Dinsdag even een dagje geen vrachtwagens, geen radioberichten, en ook niet zo lang uitslapen als ik had gedacht. Afgelopen zondag zijn Wingman en ik uiteindelijk niet wezen motorrijden. Om 12 uur ging het zonnetje wel schijnen maar was het nog te koud, om een uurtje of 2 nog meer zon maar nog steeds aan de frisse kant, het leidde tot een dagje bankhangen. Nu zat ik lekker chillaxed beneden met een boekie op schoot, rustig af te wachten tot Wingman over een uurtje eens naar beneden zou komen *smiley met opengesperde ogen* stond hij om 5 over 9 plotseling al onder aan de trap, met de helft van zijn motoroutfit al aan, zuchtend dat ik al een uur beneden zat in m’n badjas en nog steeds niet had ontbeten. De nachtvorst lag nog op het dak van de auto, maar Wingman was al bezig om de motoren klaar te zetten voor een toertje.
Eerst naar Vader en Moeder, waar we een oranje tompoes kregen bij de koffie en thee, en Moeder er eigenlijk meteen vandoor ging om een rondje te wandelen met Tante. We reden naar Oom, die anders alleen thuis zou zitten, nog een laatste keer naar de wc want je weet nooit hoe lang het duurt, en daarna met z’n vieren naar IJmuiden. De Yed Prior zou een dezer dagen nog een vrachtje naar overslaglocatie komen brengen, misschien hadden we mazzel *smiley die in z’n handen wrijft* staand op het talud, aan de verkeerde kant van de sluizen, zagen we een rode boot met een kajuit aankomen. Even snel binnendoor naar de tunnel in de A22 (de Velser of de Wijker, ik haal ze altijd door elkaar) om daarna in IJmuiden zo’n beetje alle kades af te struinen tot we de locatie van Spaansen hadden gevonden, waarna we in de verte zagen dat die rode boot met witte kajuit niet de Yed was, maar een ander groot schip *smiley die z’n schouders ophaalt* nouja, nu heb ik wel een keer de locatie in IJmuiden gezien, want met de vrachtwagen kom je daar niet, omdat het van de ene boot in de andere boot word geladen.
Al toerend door het Noord Hollandse landschap, zagen we een grote verscheidenheid aan hoe Koningsdag in Nederland word gevierd. Op plekken waarvan je wist dat daar terrassen waren, was alleen een kaal stuk straatwerk te zien, of tafels en stoelen met kettingen er omheen zodat ze niet gestolen worden. Op andere plekken werd gewoon gewerkt, als je toch niet te zuipen kan, kun je net zo goed nog even een vloeivloertje leggen of een dak bedekken. Of het terras snel nog even opknappen voordat morgen de boel wel open mag, terwijl de mensen tussen de stratenmakers door in de rij staan om een versnapering bij de afhaalbalie op te pikken. Terrassen waren dicht, maar mensen zaten wel schouder aan schouder op bankjes tegenover het visrestaurant te eten. Of deden een kroegentocht, fietsten in groepjes van afhaalpunt naar afhaalpunt, en klitten daarna met een biertje in de hand samen, omdat het toch wel gezellig was. We zagen nog een bootje, zo afgeladen vol met vrienden en een kratten bier, dat ie bijna water maakte *smiley die achter z’n oor krabt* nee, het was echt heel verstandig om alles dicht te houden, zodat mensen zelf hun verantwoordelijkheid nemen.
Na IJmuiden waren we wat verder afgezakt naar het zuiden, om via Spaarndam en dijkjes vol met fietsers aan de achterkant van de Westpoort bij Amsterdam uit te komen. Vader was daar niet erg bekend en wilde naar de Coentunnel, in plaats van meteen daarna rechtsaf de A5 op te gaan, sleepte ik Vader, Wingman en Oom mee door de Westpoort, om met een flinke omweg langs metershoge konijnen uiteindelijk bij de tunnel uit te komen. Oom ging alvast op huis aan, omdat hij straks de wandelende vrouwen weer moest ophalen, Vader stelde voor om nog even langs Oma te rijden, kijken of die misschien nog een oranje tompoes over had *smiley die in z’n handen wrijft* nog een bakkie thee erbij, lekker even bijkletsen, en daarna toerden Wingman en ik via afgesloten wegen en langs dijkversterking weer terug naar huis.
Woensdag was het voor de tweede keer maandag, na een dinsdag die verdacht veel op een zondag leek. Jij was in Diemen blijven slapen en ik zat dit keer in m’n eentje in de carpoolauto, lekker met de radio mee te zingen. Met een TVO in de hand gingen we weer op pad naar Muiden. Gister hadden we hier en daar wel wat drukte gezien, tijdens het toerrondje. Volgens de radioberichten was het nog veel erger geweest in de grote steden, er moesten mensen gearresteerd worden en er waren zelfs agenten gewond geraakt. Je zou bijna denken dat er geen lockdown meer was.
Gelukkig is de loswal een baken van rust in al die drukte. Het heeft wel wat van een boeddhatuin, met overal tuinsproeiers en kabbelend water. Tot het opeens stil werd en de pleuris uitbrak *smiley met opengesperde ogen* er was een stroomstoring, die er niet alleen voor zorgde dat het pad langzaam opdroogde, maar ook dat er geen koffie en thee gezet kon worden. Totale paniek! Even was er het idee om de eerste schaft over te slaan, gelukkig bood de schipper soelaas door een verlengsnoer uit te rollen, zodat er toch water opgewarmd kon worden. En ja hoor, we zaten amper 5 minuten in een koude keet, toen opeens het licht aanknipte, de kachel begon te blazen en buiten het getik van de ronddraaiende tuinsproeier weer te horen was.
Voor een moment voelde het alsof we in een oorlog zaten en de dreiging nu opeens voorbij was. Overdreven? Een gevoel van oorlog omdat er geen stroom is? Vandaag was ook de dag van de grote versoepelingen, winkels mochten weer klanten toelaten zonder dat er van tevoren gereserveerd moest worden, en het allerbelangrijkste: de terrassen mochten vanaf 12:00 weer open *smileys die confetti strooien* *smileys die mekaar huilend in de armen vallen* *een fanfare van smileys die door de straten marcheert* als ik de radioberichten mag geloven, kwamen we echt net uit een oorlog vandaan. Mensen stonden in de rij om een kleding- of schoenenwinkel binnen te gaan, en al om 11:00 was het druk rondom de terrassen met mensen die wel graag een mooi plekje in het zonnetje wilden hebben. Op maandag slapen de mensen nog onder een brug omdat ze geen woning kunnen vinden, op woensdag staan mensen in de rij voor schoenen en bier, omdat dat in een rijk land als Nederland blijkbaar de eerste levensbehoefte is; luxe aankleding en veels te dure drankjes in een glas dat net te klein is.
Het was even wennen donderdag, na weken van fris maar droog en zonnig weer, kwam het kwik nu ruim boven de 0 graden uit maar gebeurde dat wel in een schemerige omgeving waar vaak de ruitenwissers aan moesten. Ondanks de regen stond de sproeier in de boeddhatuin in Diemen alweer te tikken, op het werk in Muiden was de waterwagenchauffeur wel zo slim om iets anders te gaan doen met zijn trekker. Al dagenlang reden we hetzelfde rondje, naar de zandvlakte waar behalve het opknappen van een sluisje, verder nog weinig gebeurt. Nu werden we gevraagd om tussendoor even de andere kant op te rijden, achter een uitvoerder aan naar Blok 16 toe, waar ook nog een vracht nodig was. Tussen grote reclameborden voor luxe woningen en hoge steigerconstructies door, reden we naar een krap hoekje waar we met 3 keer steken bij de bult zand konden komen waar onze vracht tegenaan moest liggen. We zaten aan de buitenkant van het werk, van de rest van de wereld gescheiden door een bouwhek. Het contrast was groot, voor ons de hoge gebouwen, aangekleed met luxe steenstrips, een paar meter achter het hek stond een rijtje woningen, een begane grond met een dak erop, beetje ouzig, verkleurde dakpannen. Aan de ene kant van het hek worden woningen gebouwd, vanaf 5 en een halve ton, 118 vierkante meter groot, slechts 1 eigen plek in de parkeergarage. Aan de andere kant van het hek stond een rijtje jaren ’30 arbeiderswoningen, ook niet veel groter dan 118 vierkante meter denk ik, maar met een uiterlijk alsof ze amper anderhalve ton kosten. Aan de ene kant worden de woningen gebouwd waar gemeentes mee pronken en waar projectontwikkelaars aan verdienen, aan de andere kant van het hek zag ik de huizen die de mensen in het echte leven kunnen betalen.
Niet te lang bij stilstaan, want op de radio was ernstig nieuws. Er word op grote schaal gruttocide gepleegd, niet alleen de grutto maar ook andere vogels verdwijnen uit het landschap. Mensen uit de stad geven de boeren de schuld. Want boeren hebben geen bloemetjes in het weiland, alleen maar kilometers lang hetzelfde saaie gras. Boeren geven mensen uit de stad de schuld, omdat alle steden (dorpen trouwens ook) zo zijn gegroeid dat er maar heel weinig weiland overblijft. Nu zijn er een paar dode grutto’s en wat niet-uitgekomen eieren van de grutto onderzocht, en daarin werden aanzienlijke hoeveelheden van het middel DDT gevonden *smiley met opengesperde ogen* landbouwgif. Geen onkruidbestrijdingsmiddel of iets anders onschuldigs, echt gif. Wat ook al meer dan 40 jaar verboden is in Nederland. Maar in Afrika, waar de grutto ook een deel van het jaar leeft, nog wel op grote schaal gebruikt word *smiley die aan z’n kin krabt* is het de schuld van de boeren dat het aantal weidevogels slinkt? In het geval van de grutto dus wel, al moeten de stadsmensen er dan wel bijzeggen dat het de Afrikaanse boeren zijn die hiervoor zorgen.
’s Middags kregen we weer op de opdracht om nog wat vrachten naar Blok 16 te brengen *smiley die grinnikt in z’n knuistje* wat houd ik daarvan, dat werken op een groot project. We moesten eerst even wachten tot de trekkerchauffeur en de rupskraan aan de kant gingen, voordat we het hek in konden manoeuvreren. Het ene mannetje had iemand opdracht gegeven om tegen een vrachtwagenchauffeur te zeggen dat er de rest van de middag zand naar Blok 16 gereden moest worden, en blijkbaar had tegelijkertijd een ander mannetje tegen iemand gezegd dat ie de machinist van de rupskraan opdracht moest geven om de korrel en betonplaten, pal voor de ingang naar Blok 16 (en het naastgelegen Blok 15 en Blok 17, gok ik) uit te gaan graven. Aangezien we niet steeds door de machinist zijn werk heen konden rijden – zo te zien zou het ook een vrij diep gat worden – moesten we na 1 vrachten maar weer stoppen met die opdracht *smiley die z’n schouders ophaalt* het project heeft tussendoor al een jaartje of 2 stil gelegen, die 2 dagen dat ze langer op het zand moeten wachten, kan er dan ook wel bij.
Vrijdag had ik, na een week met Skoda Fabia’s en een Octavia te hebben gereden, een Seat Ibiza als carpoolauto. Luxe aangekleed met leerachtige bekleding, maar niet erg populair bij de chauffeurs omdat ie wat krapper is dan de Fabia. Sterker nog: in de Ibiza station is op de achterbank minder ruimte dan in het Fabiaatje met de korte kont. Maar goed, ik reed toch alleen, dus ruimte zat. Gordel om de rugzak heen zodat ie niet van het leer af zou glijden, en ik kon op pad *smiley die met z’n spierballen rolt* al kostte dat wel iets meer moeite dan normaal, want aan het lampje te zien en aan het stuurwiel te voelen, zat er een storing in de bekrachtiging. De enige remedie: zorgen dat je blijft rollen als je wilt sturen! Met flink wat overtuiging moest ik de auto de bocht in dirigeren, en het voelde geweldig *smiley met natte ogen* ach wat mis ik de Kadett toch, de sportwagen zonder filters, waarin je nog echt moet sturen om een bocht te maken, en op de rechte stukken moet tegensturen om uit de spoorvorming te komen. Ik kijk er nu al naar uit om weer eens met haar op pad te gaan.
Maar eerst met jou op pad, weer een dagje Diemen – Muiden, de laatste. Niet alleen van deze week, maar zoals het klonk ook de laatste van dit hele project rondom het zandrijden. Het was jammer, maar op de radio was gelukkig genoeg afleiding van dat treurige gegeven. Al moet je ‘treurig’ wel een beetje in perspectief plaatsen, want maandag gaan we gewoon weer verder op een ander werk, terwijl voor een aantal mensen de afgelopen jaren hun wereld is ingestort en ze nu alleen maar trappen na krijgen. Gisteravond werd er in Den Haag gepraat over de toeslagaffaire, je weet wel, waarbij ouders ten onrechte werden aangezien voor fraudeur en ze binnen korte tijd de tienduizenden euro’s moesten terugbetalen die ze verspreid over meerder jaren hadden gekregen omdat ze kinderen hebben die naar de opvang gaan. Het werd een marathonvergadering, vele uren werd er gepraat, de conclusie was vrij kort: gedupeerde ouders was een soort van beloofd dat ze voor 1 mei een tegemoetkoming zouden krijgen, maar voor het grootste gedeelte van die ouders komt dat later pas omdat er nog van alles nagerekend moet worden en bladiebla. En Rutte, de eindverantwoordelijke voor het heel debacle omdat hij ten tijde van dit voorval de premier van Nederland was, mag nog steeds blijven en doorgaan met zijn politieke carrière.
Wanneer zullen ze eens een vergadercoach uitnodigen in Den Haag? Ondertussen is toch wel bekend dat urenlang praten over hetzelfde onderwerp niet leidt tot een oplossing, maar juist tot meer tegenstand, omdat mensen door de vermoeidheid geïrriteerd raken en nog meer gaan vasthouden aan hun eigen gelijk. Het is niet voor niks dat urenlange ondervraging word gebruikt als een soort van martelmethode.
Na een kort nachtje slapen kwam het volgende Belangrijke Onderwerp alweer voorbij in Den Haag, namelijk het eindverslag van formateur Tjeenk Willink, over zijn bevindingen voor een nieuw kabinet. Er zijn 3 partijen die absoluut niet verder willen met de VVD zolang Rutte nog meedoet, 3 partijen sluiten het niet uit maar zien wel grote problemen met de geloofwaardigheid, en de overige 9 partijen hebben er helemaal geen problemen mee *smiley die achter z’n oor krabt* vreemd, want nog niet zo lang geleden was er een motie van wantrouwen tegenover Rutte, die met een nipte minderheid sneuvelde. De motie van afkeuring, die dezelfde dag ook werd besproken, kreeg een meerderheid aan vóór-stemmers. De formateur stelde ook dat er snel een nieuwe formateur aangesteld moet worden, zodat een kabinet gevormd kan worden dat dit land door zo snel als mogelijk weer kan gaan besturen en uit deze crisis vandaan kan trekken *smiley die met z’n ogen rolt* maar Tjeenk Willink is toch de formateur? Waarom regelt hij het dan niet meteen? Of is hij formateur die nu verkenner speelde? Ik vind het allemaal nogal wazig worden nu…
Aan het einde van de dag mochten we nog een vrachtje zand laden, om daarna in de drukte aan te sluiten op de A7, terug naar het noorden. Nog even een vracht zand kiepen voor het kantoor in Winkel, waar de stratenmakers het parkeerterrein onder handen hebben genomen, en daarna de garage in. Na 96 vrachten was je wel toe aan een beetje vet tussen je draaiende delen, en gelukkig is er een nieuwe visco-vin bezorgd, zodat we maandag hopelijk met wat minder herrie op pad kunnen gaan.
Na al dat werken, konden we op zaterdag eindelijk weer eens uitslapen. Bij de brunch de derde vrije training van de Formule 1 race kijken, kregen we vanaf de bank een mooi beeld hoe Portugal er nu bij ligt. Het circuit met het ietwat gladde asfalt dat door en overal over het landschap slingert, waardoor het de bijnaam ‘achtbaan’ heeft gekregen. En daarna door met de kwalificatie. Even goed opletten in bocht 1, 4 en 15, waar track limits gelden. In bocht 1 en 4 mag je niet met 4 wielen buiten de roodwitte kerbstones komen, in bocht 15 geldt de witte lijn als scheidsrechter. En dan was er ook nog de wind, die door het natuurlijk glooiende landschap op bepaalde punten zomaar een duwtje in de rug of de zij kon geven, waardoor auto’s als speelgoedkarretjes over de baan en door het grind schoven. In Q1, de eerste ronde van de kwalificatie, maakte Perez even een uitstapje buiten de baan, verder bleef het rustig met de gele vlaggen. Langzaamste waren, van achter naar voren, Mazepin, Schumacher, Latifi, Stroll en verrassend genoeg Ricciardo met de McLaren. De andere McLaren, die van Norris, stond boven in het lijstje met een tweede tijd.
In Q2 was Räikkönen de hekkensluiter, achter Tsunoda, Alonso, Giovinazzi en Russell. In Q3 had Verstappen de snelste tijd gezet, helaas werd die niet genoteerd vanwege het overschrijden van de track limits. Bottas noteerde de snelste ronde (die wel telde), voor Hamilton, Verstappen, Perez, Sainz, Ocon, Norris, Leclerc, Gasly en Vettel.
Zondag na het uitslapen besloot Wingman dat we nog wel even een rondje met de brommer konden rijden, toeristische route naar Opa en Oma. Wat bij nader inzien een wat korter rondje werd, want de rijwind was toch iets koeler dan de door de zon opgewarmde luwte in de achtertuin. Na het bijkletsen met gebak, toerden we verder naar zijn Vader, waar we de Formule 1 race van Portimao mochten kijken.
Nog even de startrij en de bandenkeuze op een rijtje:
Bottas op geel
Hamilton op geel
Verstappen op geel
Perez op geel
Sainz op rood
Ocon op rood
Norris op rood
Leclerc op geel
Gasly op rood
Vettel op de tiende plaats en op rood
Russell op geel
Giovinazzi op geel
Alonso op geel
Tsunoda op geel
Räikkönen op rood
Ricciardo op geel
Stroll op rood
Latifi op geel
Schumacher op geel
Mazepin op geel
Vanwege het niet perfecte race asfalt zou de bandenkeuze nog wel eens een dingetje kunnen gaan worden, dus heb ik het helemaal bij zitten houden. De rode band is het zachtst, meeste grip maar gaat het kortste mee, geel is gemiddeld en wit is de harde band, kost het meeste tijd maar gaat wel het langste mee. Na het doven van de lampen nam Bottas de leiding voor Hamilton, Verstappen, Sainz, Perez, Norris en Ocon. Het was de eerste race dit jaar dat er geen safety car nodig was in de eerste ronde *smileys die staan te juichen langs de baan* maar nipt voor het passeren van de finishlijn naar ronde 2 toe, tikte Räikkönen met zijn voorvleugel tegen de achterband van teamgenoot Giovinazzi, waardoor het bouwwerk deels de lucht in vloog, en deels onder de auto zelf terecht kwam. Sturen ging niet meer dus reed hij rechtdoor de grindbak in, de safety car kwam in ronde 2 de baan op en leidde het veld door de pitstraat, zodat de auto en brokstukken veilig konden worden opgeruimd.
In ronde 6 kwam de safety car weer naar binnen, waarna Bottas het tempo mocht aangeven. Net iets voor de finishlijn trapte hij het gas weer in, Hamilton had dat niet verwacht en Verstappen maakte van dat moment gebruik om zijn Rode Stier naast de Zwarte Pijl te zetten en Hamilton in de eerste bocht voorbij te steken. Daarachter volgden Norris, Perez, Sainz, Leclerc, Ocon, Gasly en Vettel. Ricciardo was op een teleurstellende zestiende plaats gestart, maar reed nu op plek 11. De jacht op Bottas was voor Verstappen na 5 rondjes alweer voorbij, toen Hamilton de tweede plaats terugpakte in het veld.
In ronde 13 kreeg Tsunoda als eerste een waarschuwing over de track limits, hij had al 2 keer buiten de lijntjes gekleurd, bij een derde keer zou er een straf volgen. Yuki de rookie was de verrassing van dit seizoen geweest, maar reed nu op een ietwat tegenvallende zestiende plaats, tussen Russell en Latifi, waarbij hij nog aardig wat tijd nodig had om zijn Alpha Tauri voorbij de Williams te krijgen. Hier en daar werd er wat van plek gewisseld, maar de camera’s waren natuurlijk vooral op de voorste auto’s gericht, waar in ronde 20 Hamilton de leiding overnam van Bottas, die meteen een dikke seconde terugzakte. Iets met teamorders? *smiley die aan z’n kin krabt*
De eerste pitstop kwam in ronde 22, toen Sainz wisselde van rood naar geel en daarna als vijftiende terugkwam op de baan. Vervolgens kwamen veel andere coureurs ook naar binnen, waarbij de rode banden vooral werden ingeruild voor de gele, en degene die op geel waren gestart, nu voor wit kozen. Hamilton klaagde nog wat over de slijtage van zijn rubber met gele randen, maar zette vervolgens nog wel een keertje de snelste rondetijd neer. In ronde 28 haalde hij ook Latifi in, die daarmee als eerste in de race op een rondje werd gezet.
In ronde 36 kwam Verstappen al rokend de pitstraat in geremd, wisselde naar de witte band en dook als vierde weer op in het rijtje, tussen Perez en Ricciardo. Bottas volgde die undercut een ronde later, wisselde ook naar wit en kwam net voor Verstappen terug op de baan. Die had iets meer temperatuur in de banden en konden hem in de eerste bocht meteen voorbij komen om zijn derde plaats te behouden. Een ronde daarna was het de beurt aan Hamilton, ook over op wit en daarna als tweede aansluiten achter Perez. Die wist 10 rondes aan kop te blijven, pakte nog even een under investigation mee dankzij Mazepin, die niet goed op de blauwe vlaggen lette en door Perez op 2 rondes achterstand werd gezet. De Haascoureur kreeg daar 5 seconden straf voor, maar hij reed al achteraan, dus veel maakte het niet uit.
Hamilton pakte in ronde 51 de leiding terug, waarna Perez dan eindelijk ook maar eens banden ging wisselen. Met nog 15 ronden te gaan besloot hij op rood over te stappen, met een mogelijkheid voor een extra punt voor de snelste ronde. Als vierde kwam hij terug op de baan, en met nog 10 ronden te gaan was de volgorde in de top 10 Hamilton, Verstappen, Bottas, Perez, Norris, Leclerc, Ocon, Sainz, Alonso en Ricciardo.
3 ronden voor het einde werd het nog even spannend toen Bottas een tweede pitstop maakte en overging op de rode band. De voorsprong op Perez was een seconde of 30, waardoor hij op de derde plaats bleef. Het gat tussen hem en Verstappen was 5 seconden, wat dankzij de pitstop opliep tot 30, waardoor ook Verstappen de ruimte had om nog een bandenwissel te doen. Mekaar inhalen ging toch niet meer lukken met zulke tussenafstanden, dus dan maar strijden voor dat ene extra puntje voor de snelste tijd *smiley die op z’n nagels zit te bijten* Hamilton kwam als eerste onder de zwartwit geblokte vlag door, met daarachter Giovinazzi op plek 12, die op een ronde was gezet. Verstappen werd tweede met een paars vinkje voor de snelste ronde, Bottas pakte de derde plek. Perez, Norris, Leclerc, Ocon, Alonso, Ricciardo en Gasly maakten de top 10, daarachter kwamen Sainz, Giovinazzi, Vettel, Stroll, Tsunoda, Russell, Schumacher, Latifi en Mazepin net buiten de punten te vallen. Räikkönen bleef de enige uitvaller in deze race.
Terwijl de auto’s in de pits werden geparkeerd en de coureurs hun teams en elkaar feliciteerden, kwam boven in beeld te staan dat Verstappen zijn tijd kwijt was vanwege track limits, waardoor het extra punt naar Bottas ging. Er was nog wat onenigheid, blijkbaar was het aan Verstappen ontgaan dat bocht 14 pas op zaterdagochtend aan de lijst met punten van aandacht was toegevoegd.
Wel goed nieuws voor de fans van Italiaanse sportwagen: ook Ferrari stond op het podium *smiley die uitzinnig staat te juichen* er werd geen champagne gesproeid maar een mousserende wijn, van het merk Ferrari. Al met al weer een leuke race en een mooi resultaat voor Verstappen. Nu nog even heel snel van het laatste stukje zondag genieten, dan kunnen we morgen vol goede moed weer voor de baas rondjes gaan toeren. Fijne avond allemaal!
De bijschriften van de foto’s zien? Dat kan op Babette haar facebook-pagina!
 met 28 foto’s en een filmpje!){kind=link}