Zo tegen het einde van het jaar verrassen veel werkgevers hun personeel met Sinterklaas- en Kerstpakketten. Bij Spaansen kregen 2 chauffeurs een extra groot kado, namelijk een nieuwe 10×8. En dan was het ook nog een keer dubbel nieuw, omdat MAN met een compleet opgefriste TGS is gekomen.
Zet je het oude en het nieuwe model naast elkaar, dan is goed te zien hoe de lijnen wat vloeiender zijn geworden. De bekende rood-witte kleurstelling accentueert dat nog eens. De vormgeving van de verlichting gaat steeds meer van hoekig jaren ’90 naar iets wat ook op een personenauto zou kunnen zitten. Kijk je naar de spiegelkappen, dan zie je dat die fractioneel kleiner zijn, helaas zorgen ze nog steeds voor een flinke hap uit je uitzicht.
Het interieur is ook aangepakt. Behalve meer knopjes, onder andere in de deur zodat je functies kunt bedienen terwijl je naast de auto staat, is het dashboard verder naar de bestuurder toe gedraaid. De handrem is geen hendeltje meer maar een knop, bediening van de radio die voorheen via de touchscreen ging is nu weer ondergebracht in de console, en in navolging van de trekkers hebben nu ook de vijfassers bediening van diverse functies op het stuur gekregen. Moet je toch iets op het dashboard aantikken, of de draaiknop van de automaat bedienen, dan is er ondersteuning voor de pols aanwezig.
Wat aflegruimte betreft valt het wat tegen. Hoewel iedereen tegenwoordig denkt dat er digitaal gewerkt wordt, heb je in de praktijk nog steeds papierwerk. De koelkast is wat kleiner geworden, en wanneer je geen behoefte hebt aan koud eten dan is die ruimte ook geschikt om administratie in te bewaren. De bekerhouder zit voor het mooie net iets te ver weg, verstopt om een hoekje. Een fles water (of andere niet-alcoholische drank naar keuze) kun je bewaren in de deur, waar ie wel erg dicht bij de vieze schoenen staat, geen heel smakelijk idee.
Kenmerkend voor Spaansen is natuurlijk de tekst die pontificaal op de neus staat. Chauffeur Corné leek voorheen maar door te gaan met Never ending story, inmiddels komt ook zijn pensioen in zicht en gaat hij Towards the end. Een nummer van Within Temptation dat in 2009 werd uitgebracht. Niet alleen toepasselijk voor de loopbaan, nu ook weer helemaal actueel met de situatie in Oekraïne, waar mensen blijven strijden tot het eind.
Chauffeur Charles koos na het gevoelige With or without you voor Out in the fields, een klassieker van Gary Moore en Phil Lynott. Een makkelijk antwoord wanneer de planner vraagt waar je uithangt. Al zou je de tekst van dit nummer ook over het verre oosten van Europa kunnen leggen.
De tienbijachten rijden voornamelijk in Noord-Holland en omgeving rond, voor de langere afstanden zijn de trekkertrailer-combinaties, die net iets meer gewicht en kuubs mee kunnen nemen. Towards the end rijd – heel toepasselijk – veel in de kop van Noord-Holland, wat vanuit de grote stad gezien zo ongeveer het einde van de wereld is. Omdat daar weinig snelwegen liggen, heeft de auto geen tolvignet. De vracht bestaat uit losgestorte materialen, zoals zand, grond, grind, schelpen, puin en korrel. Het slopen van gebouwen, bouwrijp maken van lappen grond, aanleg van wegen (met uitzondering van het asfalteren) en aanleggen van tuinen (met uitzondering van de sierbestrating) is hiermee mogelijk. Hoewel een trailer iets meer mee kan nemen, heeft de 10×8 als voordeel dat ie naast de verharde banen kan rijden, dankzij de aandrijving op 4 van de 5 assen. Of 8 van de 10 wielen, wat de bijnaam verklaart.
Tekst en foto’s Martha de Boer.
No Responses