Op vrijdag 20 september 2024 is Ben Heiltjes op 68-jarige leeftijd overleden. Begin april kreeg Ben achter het stuur van één van zijn 26 bergingsvoertuigen een hartinfarct. Hij raakte van de weg en kwam via een aantal bomen tot stilstand. Hij bleek zwaar levensbedreigend inwendig letsel en diverse botbreuken te hebben. Zoals zijn goede vriend Anne Hulscher zo mooi wist te verwoorden: “Na een ernstig ongeval nog steeds vechtend voor zijn herstel heeft hij strijdbaar en na vele operaties toch de wedstrijd van zijn leven verloren.”
Stef Heiltjes, de vader van Ben, had een garagebedrijf in Cuijk. Broer Peter zette dit bedrijf voor, Ben nam op 1 augustus 1998 het bergingsbedrijf over. Toen waren er 3 bergingsvoertuigen en één medewerker (Sjaak van de Wiel), tegenwoordig zijn dat er dus een kleine dertig. In deze voertuigen is een grote variatie, van compacte wreckers, via plateauwagens, servicevoertuigen en autotransporters in diverse soorten en maten tot een zware vierasser voor zware truckberging.
Langs deze weg wil ik een ieder die Ben lief had heel veel sterkte toe wensen.
In memoriam: Ben Heiltjes
Over de auteur
Kom al bijna 18 jaar in de weekenden in Cuijk waar Ben en zijn zonen een begrip zijn.
Heeft mij en mijn vriendin wel eens geholpen als we letterlijk gestrand waren. Had hem iets meer plezier van zijn pensioen gegund…..
Gecondoleerd,ikwens de familie vrienden en collega.s heel veel sterkte en kracht met dit grote verlies . De Keren dat ik bij Heiltjes kwam als collega berger ben ik altijd fijn correct en goed geholpen . Prettig bedrijf om te komen . Dank je wel Ben rust zacht.
Paul Broekhuisen van Eijck Andelst
Ben Heiltjes heeft mij écht geholpen. Hulp met een hoofdletter H. Niet een enkele keer, maar verschillende keren. In situaties waarin de ANWB WW heel moeilijk deed, kwam Ben in no-time ter plaatse en loste alles op. Met een vriendelijkheid die ik nauwelijks meer kende en een persoonlijke aanpak die “moderne zakelijkheid” doet verbleken. In mijn geval ging het tweemaal om een bmw, een 316 en een 840 beide uit 1995. Al snel bleek het merk bmw bij Ben een gevoelige snaar te raken. Hij toonde mij een paar dagen later zijn X3 en legde met bijzondere trots uit dat dit een van de laatste exemplaren was met de zes-cylinder-in-lijn motor. Het gevoel en die trots snap ik zeer goed. Sindsdien heb ik in elk van de klassieke voertuigen die ik mag koesteren het mooi gele visitekaartje van Ben liggen. Is er iets? Dan niet de WW maar Ben bellen. Dan komt het snel weer goed.
Afgelopen woensdag (gisteren) belde mijn zoon mij ’s avonds om 21:30 op. Hij was gestrand op de A2 ter hoogte van Louwman. Zijn achterband was lek geraakt en helemaal vertrokken. Wat te doen? Nou, Ben bellen natuurlijk! Die kan doorverwijzen en weet in ieder geval wel raad.
Zijn vrouw Monique nam op de late avond de telefoon aan. Ze zei, na het probleem aangehoord te hebben: wij gaan je zoon helpen, dat lukt niet meer vandaag maar wel morgen. Het kan nét íets langer duren, want 4 dagen geleden is mijn man overleden…
Ik schrok daar enorm van en bracht natuurlijk mijn condoleances over. Nu, 24 uur later, raakt het me niet minder. Wát een moraal. Wát een bijzondere familie. Wát een bijzonder bedrijf. Wát een bijzondere man.
Ik wens Monique, de zonen van Ben, alle verdere naasten en collega’s alle sterkte toe in de komende tijd bij het verwerken van dit bijzonder grote verlies.
Bedankt Ben,helaas is t zo geëindigd.
Ik had je een veel langer leven gegund.
Bedankt,ook namens mijn collega’s.
De fa Colt.