Geachte Shirley, na een uitgeruste zondag mochten we maandag weer op pad richting Den Helder. De storm van gisteren was gaan liggen, en terwijl we op de radio hoorden dat er 1000 schademeldingen waren gedaan bij de verzekering, reden we met het eerste vrachtje grond naar het stort. Het eerste stuk over de provinciale weg en daarna nog een stukje snelweg stelt niet zo heel veel voor, maar eenmaal in het donkere bos aangekomen, waar alleen de lampen van de kraan iets verlichten in de duisternis, was het toch wel fijn dat er geen harde wind stond en dat ook de regen was weggebleven. Het was namelijk al moeilijk genoeg om tegen het kluffie op te klimmen met droog weer, maar gelukkig redden we het weer om er bovenop te komen. Wie er misschien niet meer bovenop gaan komen, zijn de 15.000 boerenbedrijven die worden gerund door boeren van boven de 55. De agrarische sector staat een grote leegloop te wachten omdat er veel bedrijven zijn waarvoor geen opvolger is. Goed voor de sector? De regel van de marktwerking is dat als er minder aanbod is, dat dan de prijs omhoog gaat, goed nieuws voor de overgebleven, voornamelijk grote bedrijven die de afgelopen tijd flink zijn gegroeid maar dat nog niet echt hebben kunnen terugzien in een beter inkomen. Alleen is Nederland dan weer zo verknipt, dat als het hier iets duurder word, we snel goedkoper spul uit het buitenland gaan halen. En wat gaat er met al die leegstaande bedrijfjes gebeuren? Komen daar gesjeesde yuppen in die graag ‘buiten’ willen wonen, of worden de boerderij en stallen omgebouwd tot meerdere woningen, waardoor er van die hippe communes ontstaan? Er staat een hoop te veranderen daar. Maar ons rondje veranderde weinig, en na 7 keer kiepen konden we dan huiswaarts keren, met het nieuws dat ook in de energiesector weinig verandering was, ook al hadden ze daar wel op gehoopt. Alle kortingen ten spijt blijken hippe thermostaten namelijk niet te werken. In de reclames word verteld hoe handig het is dat je inzicht hebt in je verbruik, en dat je zo makkelijk kunt gaan besparen. Maar dat besparen blijkt in de praktijk slechts 1% te zijn, iets minder dan de verwachte 3,5% *smiley die achter z’n oor krabt* op dat gekke apparaat van mij schijnt elke maand een mailtje binnen te komen (ja die functie zit er ook nog op) dat er minder stroom en gas is verbruikt dan ingeschat was *smiley die in z’n handen wrijft* dat word straks helemaal paniek wanneer de zonnepanelen aan het werk gaan.
Dinsdag mochten we weer laden in Den Helder en door het mooie Vikingenland weer grond versjouwen naar het bos bij Den Oever. Hetzelfde rondje van iets meer dan een uur, dus konden we wederom lekker radio luisteren, terwijl we tussen weilanden met paardjes en drukke bushaltes door reden. Zo was er eerst goed nieuws voor de Kerstvakantie: Amazon, die verkoopwebsite, heeft ook een eigen tv-zender, en wil de grote concurrent Netflix gaan verslaan door het nieuwe Topgear-tvprogramma met de originele presentatoren uit te gaan zenden. Het oude Topgear met de nieuwe presentatoren dat op de BBC verder ging is nogal geflopt geloof ik, maar Hammond, May en Clarkson gaan vrolijk verder onder een andere naam op Amazon. Ondertussen draaiden wij onze rondjes en genoten we van een schaft in de herberg op het stort in Den Oever. Het dagje kabbelde rustig voort, tot het bij de laatste vracht opeens werd verstoord door een brug die dicht ging. Of in ieder geval de slagbomen, terwijl er een breedtetransport aan de ene kant, en de begeleidingsauto aan de andere kant stond. De brug bij de rotonde van Ewijcksluis is ietwat aan de krappe kant, dus even de auto’s tegenhouden kan dan geen kwaad. Maar tegen alle verwachtingen in gingen de slagbomen weer open, en kon de vrachtwagen, met een rijtje auto’s in z’n kielzog, de weg richting Hippolytushoef vervolgen. Helaas wij niet, want vlak voor onze neus gingen de slagbomen alsnog dicht. Gelukkig konden we ons vrachtje nog wel kwijt op het stort, maar hoorden we op de weg terug naar huis verontrustend nieuws: zelfs in de cosmetische industrie is er sprake van discriminatie! Uit onderzoek was gebleken dat vrouwenartikelen anders geprijsd waren dan mannenartikelen. Niet alleen scheermesjes, maar ook shampoo en crèmes waren voor vrouwen vele malen duurder *smiley die staat te stampvoeten* voortaan dus lekker met mannendeodorant op pad, wassen met mannendouchegel en smeren met mannencremes. Het is niet te hopen dat ik allemaal gillende vrouwen achter me aan krijg, zoals in de reclames *smiley met opengesperde ogen*
Woensdag mochten we, hoe verrassend, weer naar Den Helder, om weer mee te draaien in het rondje naar recreatiegebied ’t Wierholt. Waar ik gisteren niet helemaal blij het bed in stapte, na het nieuws dat mijn mooie huidje veel meer kost dan Wingmans gladde voorkomen, daar begon deze dag ook niet erg lekker *smiley die staat te stampvoeten* dat het me niet lukt om als eerste te laden is nog tot daar aan toe, maar nu lukte het ook geeneens meer om tegen het kluffie op te komen. Steil omhoog over de mozaïek betonplatenbaan is nog tot daar aan toe, maar wanneer er een klein laagje prut over die baan is uitgesmeerd, houd het gewoon op. Er moest een machinist met ouderwetse zweetlepel, een laagje stroef zand en een handvol sperren aan te pas komen om jou naar boven te krijgen *smiley met het schaamrood op de kaken* maar gelukkig lukte het, en was het bij het tweede rondje al wat lichter, dus konden we eindelijk zien welk spoor we nou eigenlijk moesten volgen. Alhoewel vrouwen dat spoor carrièretechnisch nog enigszins bijster zijn. Terwijl het verschil kleiner word, verdienen vrouwen nog steeds minder dan mannen. Terwijl de mannen op de bak over elkaar heen buitelden om te roepen dat ze heel veel verdienen maar zo weinig krijgen, vroeg ik me wederom af waarom vrouwen dan minder verdienen. Is het omdat ze minder hard onderhandelen en daarom een lager uurloon hebben? In het meeste werk is er toch gewoon een CAO dat het loon bepaalt, en dat is toch gewoon voor iedereen gelijk? Volgens de radiomensen heeft het er ook mee te maken dat driekwart van de vrouwen in deeltijd werkt. Maar het tij is aan het keren, want onder de leeftijdsgrens van 30 (36 bij overheidsbedrijven) verdienen vrouwen meer dan mannen *smiley die zit te juichen in z’n tuigje* hoezee voor emancipatie! Nu maar hopen dat die vrouwen door blijven zetten tot ze in de bordroem zitten en de grijze mannen hebben verdreven, dan kan ik deeltijd gaan werken zonder me schuldig te voelen tegenover al die vrouwen die vroeger hun BH’s hebben verbrand op de barricades.
Donderdag, jawel, wederom het rondje Den Helder-Den Oever. Langs de rietkragen en het smalle bruggetje, over de glooiende heuvels in het Vikingenland, via het stukje A7 tussen de Afsluitdijk en Wieringerwerf en een geheime afrit, om daarna via de bossen met de langgerekte bochten weer terug te keren naar de grondbulten onder de aanvliegroute van het vliegveld van Den Helder. Een rustig rondje dus, met ’s ochtends 6 auto’s en ’s middags versterking van nog eens 2 collega’s, wanneer zij klaar zijn met het volrijden van een bootje met andere grond. De dag begon goed, met het nieuws dat er een simpel en relatief goedkoop systeem is om vrachtwagens te behoeden voor klapbanden. Veel ongelukken en vertragingen die op het nieuws worden genoemd, worden veroorzaakt door klapbanden. Moet je je even voorstellen wat er gebeurt als je met 50 ton op de snelweg zit, en het voorwiel knijpt er tussenuit *smiley met zweet op z’n voorhoofd* dan kun je niet meer sturen, alleen nog maar een richting aanwijzen en hopen dat de auto die volgt. Nog afgezien van de klap lucht die er vrijkomt wanneer een band klapt, dat wil je niet hebben als je er met een autootje, of erger nog: een motor, langs rijd. Gelukkig kwam het in ons rondje niet voor, maar toch was ik een beetje van slag. Misschien ook door de pitstopstrategie van een collega, die daarmee mijn strategie ondermijnde. Al de hele week konden wij ons redden met een korte en 2 gemiddelde onderbrekingen, omdat we toch met 8 uur en 30 tot 45 minuten weer thuis op het pad staan. Maar nu kwam er iemand tussendoor die genoegen nam een korte en een gemiddelde onderbreking. Terwijl wij doorreden, zat hij aan de koffie, om vervolgens te storten tijdens onze schaft, maar het kan dus wel *smiley die aan z’n kin krabt* alleen jammer dat de rest er weinig aan heeft, want op 2 auto’s na heeft de rest wel een extra kwartier rust nodig. Ze zeggen wel eens: als je niks meer kan, kan je altijd nog chauffeur worden. Maar die rijtijdenwet bewijst wel dat je toch in ieder geval een beetje moet kunnen rekenen.
Vrijdag gingen we weer vrolijk verder, weer als tweede in het rondje. En helemaal veilig natuurlijk, na die VCA cursus die ik laatst had gevolgd. Alleen is dat niet overal zo, want het aantal ongelukken en ook het aantal dodelijke slachtoffers is de laatste jaren weer aan het stijgen. De inspectie van SZW, wat voorheen de Arbeidsinpectie was, luid de noodklok. Ze komen mensen en ook geld te kort om alles te kunnen controleren. Bij het proefexamen een paar weken terug was er nog een kleine discussie over het juiste anwoord op de vraag hoe je personeel kan dwingen om veiliger te werken. Volgens mij gaf ik het antwoord dat je het juiste materiaal moet verschaffen, of iets dergelijks, terwijl de instructeur meer zag in het uitdelen van sancties bij onveilig gedrag. Nou, dat blijkt! Regels worden elk jaar strenger en boetes ook hoger, maar waar komt die stijgende lijn in de ongevalsstatistieken dan vandaan *smiley met een triomfantelijk lachje* het is niet dat ik altijd gelijk wil hebben, maar soms laten anderen zien dat ik het wel degelijk heb. Terwijl wij weer onze rondjes draaiden met grond, tussen een aantal zwoegers op respectabele leeftijd, werd er op het nieuws verteld dat de topman van Heijmans met pensioen gaat. Hij is al 62, en had al eerder aangegeven dat ie dan wilde stoppen. Alleen is de situatie nu zo dat vrijwel alle werken van het bedrijf zijn stilgelegd, er continu 2 secretaresses tegen de kastdeur staan te duwen om alle lijken erin te houden, en de CFO (vaag gemaakte functieomschrijving voor bordroem-medewerkers) een paar weken terug zijn attachékoffertje heeft gepakt. Alsof je ontslag neemt en op je laatste dag schade rijd. Kan gebeuren natuurlijk, maar een beetje verdacht is het wel. Ach na 7 rondjes hadden wij weer voldaan aan onze functieverplichting, nog even de kleppen smeren en jij was klaar voor het weekend.
Maar dat weekend begon met een berichtje van de strooicoördinator, ik werkte snel het avondeten naar binnen en toen mocht ik weer met jou op pad. De achterklep eruit, de strooier erin, kettingen en snoertjes aansluiten, zout laden, thee pakken, spotlight aan, strooier aan, wachten tot er zout uit sproeit, strooier uit, spotlight uit, zwaailampen aan, lichten aan, deur op slot, gordel om, zwaailampen aan, radio aan en dan hoor je dat bekende gitaarriedeltje en die rauwe stem “… and nothing else matters…” en dat is ook zo snoes, na die piekspanning zijn wij op pad, in ons domein, en kan niks ons nog van ons stuk brengen tot wij het rondje hebben afgerond. Tussen het avondverkeer door reden we onze route, om daarna de troep weer schoon te maken, af te bouwen, en snel naar huis te gaan. Kon jij eindelijk rusten, en ik proberen nog een paar uurtjes slaap te pakken.
Want zaterdag begon vroeg met het chauffeursoverleg. Een toespraak vanuit de directie over het hoe en wat van het bedrijf. Hoe staan we ervoor, welke kant willen we op, hoe gaan we de chauffeurs langzaam doorontwikkelen tot gespierde Adonissen en wat is er nog te verbeteren aan de bedrijfskleding. Na een rumoerige ochtend kreeg ik een ontspannend uurtje Tui Na, wat je uitspreekt als twie na, bij de therapeut op tafel. Even de spanning eruit masseren, een paar nekwervels weer rechtzetten, en wat praten over het werk. Je weet dat je een goede therapeut hebt als ie vraagt “rij je een automaat of een handbak?”. Alleen had hij niet verwacht dat ik liever met een handbak zou rijden, omdat je dan veel actiever in je stoel zit dan met een luie automaat, waarbij je steeds verder onderuitzakt omdat de knoppen op het dashboard te ver weg zitten *smiley die aan z’n kin krabt* misschien toch eens met een briefje van de therapeut naar de baas stappen. Maar eerst nog een ander uitje. In de Egmonden en Bergen werd namelijk weer de Fjoertoer gelopen. Niet door ons wandelgroepje dit keer, want de ervaring van vorig jaar valt toch niet meer te overtreffen, met die enorme storm en het zandstralen op het strand. Dit keer stond ik met Vader, Moeder en Wingman op het strand om te kijken naar een lasershow geprojecteerd in waterstralen, op de plek waar in de jaren 1700 de kerk van Egmond aan Zee stond en daar werd verzwolgen door het wassende water. Door de gezellig drukke Voorstraat liepen we terug, op naar de Slotruïne, waar intussen de laatste lopers al voorbij waren en de spullen werden opgeruimd. Dan maar naar de Zandweg, waar 1 van de mooist versierde tuinen van de route was. Traditiegetrouw worden tuinen en erfjes langs de route versierd, en lopen er zo hier en daar verlichte paarden of kuddes schapen langs. Maar de tuin aan de Zandweg was van een heel andere orde. De muziek in combinatie met de kaarsen gaf het geheel een romantische aanblik, waardoor de vele elfjes helemaal op hun plek waren. Verstopt in het struikgewas en vliegend voor de ramen langs lokten ze ons naar binnen, waar we werden verwelkomd met een warme gluhwein *smiley met een rode neus* een paar borreltjes, borrelhapjes en mooie verhalen later was het tijd om naar huis te gaan. De laatste lopers waren inmiddels ook al binnen, dus konden we met een gerust hart op bed.
Om zondag te beginnen met uitslapen. Maar niet te lang, want de laatste race van het Formule 1 seizoen zou verreden worden. In de namiddag in Abu Dhabi, maar om 2 uur ’s middags in Nederland. Een mooie tijd om ook de voorbeschouwing nog even mee te pakken. Natuurlijk ging het niet alleen om deze race, maar ook om de stand in het eindklassement. Rosberg en Hamilton stonden daarin bovenaan, gevolgd door Ricciardo op veilige afstand, en daarna Vettel en Verstappen met een verschil dat het nog aardig spannend maakte. Als Hamilton op de 1e, 2e of 3e plek zou eindigen, moest Rosberg op z’n minst 3e, 6e of 8e worden om kampioen te worden. Max zou een paar plekken voor Vettel moeten eindigen, dan zou hij nog vierde kunnen worden, en Ricciardo moest gewoon finishen. Maar goed, er werd gestart, Hamilton pakte de leiding, Rosberg volgde en Max spinde. Terwijl de strijd voorin het veld voorzichtig werd gevoerd, reed Max achteraan. Vorige keer in de regen maakte dat niet uit, maar nu was het droog en reden de anderen dus ook iets zelfverzekerder. Elke 2 rondjes pakte hij iemand, tot na een rondje of 10 de eerste pitstops kwamen. Terwijl Max een tweede positie bereikte, werden de Mercedessen gehinderd bij het wegrijden uit de pits door binnenkomende Ferrari’s. Na een rondje of 22 was het dan ook tijd voor Verstappens bandenwissel, in 2.1 seconden, een stuk sneller dan de 3, 4 en soms 5 seconden die de concurrenten nodig hadden. Hij wist weer terug te komen in de top 10 en klom langzaam weer terug naar voren. Zijn 1stop-strategie werd echter gedwarsboomd door Vettel. Terwijl Hamilton en Rosberg hun rondjes reden, de ene met uitzicht op de overwinning, de ander met uitzicht op de kampioenstitel, ging Vettel zo’n 15 rondjes voor de finish naar binnen om over te stappen op supersofte banden. Dat zou betekenen dat hij harder zou kunnen rijden dan al zijn voorliggers op soft. Ricciardo volgde Max, maar kon helaas Vettel niet achter zich houden. Bij het inrijden van de laatste 5 ronden was het rijtje Hamilton-Rosberg-Verstappen-Vettel in 1 scherm te zien, zo dicht reden ze op elkaar. Verstappen nam geen risico en liet Vettel voorbij, die had immers wat nieuwere banden. Gek genoeg had Max, met de oudste bandjes in het veld, wel een snellere rondetijd dan Hamilton, die waarschijnlijk hoopte dat zowel Vettel als Verstappen Rosberg voorbij zouden gaan, zodat Hamilton met slechts enkele punten verschil kampioen zou worden. Rosberg hoopte vooral dat hij de titel zou pakken en in zijn vaders voetsporen kon treden. En jawel, na de laatste spannende ronden kon Rosberg dan eindelijk zijn overwinnaarsdonuts draaien en met ingehouden tranen op het podium zijn vrouw bedanken voor haar steun. Verstappen eindigde net naast het podium en vlak voor zijn teammaatje Ricciardo, een mooie score om mee te nemen naar volgend jaar. Maar nu eerst genieten van zijn welverdiende vakantie. Lieve Max, heel erg bedankt voor het weer interessant maken van de sport. Ik hoop je over een paar maanden weer terug te zien in je nieuwe auto *smiley die een kushandje doet* ondertussen blijf ik van jou dromen … ik bedoel blijf ik druk met vrachtwagenrijden *smiley met het schaamrood op de kaken* en hoop ik mijn rondetijden ook scherp te kunnen blijven zetten.
